Maandag 24 november

Gisteren hebben we sneeuw gezien. Nee, niet hier maar via skype in Londerzeel, en vandaag genieten we mee met de foto’s van onze kleinkinderen in de sneeuw! Flint stond gisteren aan het raam en keek heel verwonderlijk naar de neerdwarrelende vlokjes. Is het misschien de eerste keer dat hij dit goed beseft? Van Aiko hebben we zijn verjaardagscadeautjes bewonderd en zijn kasteel met ridders waar hij zo trots op is! Voor de tweede keer hebben we oma op skype aan de lijn gehad en dat via tante Rina. Nog een drietal weken en we zijn in het land, en zonder fout zal één van onze eerste bezoeken zeker in Grimbergen zijn want voor moeke duurt het nu toch net iets te lang. Ook Ingrid van het secretariaat komt via skype even goeiedag zeggen. Ze zijn mij blijkbaar op school nog niet vergeten! Het weekend is rustig, we zitten buiten en lezen wat. Zondag zitten we zonder electriciteit van 9 uur ’s morgens tot 16 uur in de namiddag. Gelukkig is Iris dit komen zeggen, want de mededeling aan de deur kunnen wij niet lezen. We koken dan maar water op ons gasvuur om koffie te maken. Van koffie gesproken, onze voorraad Douwe Egberts begint te minderen, maar ik denk wel dat we toekomen. De Côte d’Or dat is wat anders, ik moet er zo zuinig mee omspringen want anders zal ik het toch een tijdje zonder chocolade moeten doen. Hier verkopen ze geen Belgische merken, dus ik riskeer me er niet aan. Zondagnamiddag maken we een korte wandeling en zo kort bij ons appartement komen we toch terecht in wat meer achterbuurten. Hier is het vuil en de woningen zijn armtierig. In het domein waar families komen barbecuen zie je de kinderen in de speeltuin, maar hier zou ook de veiligheidscoördinator zijn hart kunnen ophalen!

Vandaag ga ik met Iris naar de markt. Maar ik kan die geuren niet gewoon worden en mijn maag draait om; hier kan ik niets kopen tenzij wat fruit, dat lijkt me veilig. Als ik dan denk aan een beenhouwer in Londerzeel waar je betaalt in een automaat omdat de verkopers (met handschoentjes aan) het geld niet mogen aanraken, dan zie ik hier het tegenovergestelde. De vuile bankbiljetten liggen hier tussen het vlees, de verkopers roken tijdens het bedienen en hun kledij heeft al weken geen water gezien. En toch is er een massa volk die hier met grote volle plastiek zakken vertrekt. Zijn wij dan te clean?