Dinsdag 21 april

Er is ondertussen een wijziging binnengekomen, onze visa zal reeds klaar zijn op zaterdag en dus komen we niet op maandag, maar op zaterdag in de avond terug van Hongkong.

Met gebarentaal kan ik me nu toch eindelijk wel duidelijk maken denk ik en ik stap alleen naar de kapper. Ik krijg, zoals ik vraag, de kaart met voorbeelden van gekleurde lokken. Veel keuze is er niet, 2 blonde, veel bruin en zwart, 1 knalrood en 1 strogeel.

Ik maak de keuze uit de 2 blonde en het schouwspel begint. De meeste werknemers in het kapsalon zijn meisjes en zij dragen eenzelfde groen t-shirtje; hun taak bestaat uit deuren openen en sluiten voor klanten, je tas aannemen, haar wassen en de bijhorende massage. Twee jongens hebben de taak om haar te kleuren en dan heb je de eigenlijke 2 kappers, één voor mannen en één voor vrouwen.

Ik krijg de nodige handdoeken en schort om, ook het gebruikelijke bekertje warm water, en met drie staan ze al achter mijn stoel. Vier handen dwarrelen door mijn haar en een discussie volgt. Ik onderga en kan niets opmaken uit hun lichaamstaal. De eigenlijke kapper, ik denk dat hij de voornaamste in het salon is, maakt een kleurenmengsel. Na een drie kwartier wachten en blond haar denk ik dat het voorbij is en doe ik teken dat er ook stukje af mag. Maar o, zo vlug gaat het niet. Een nieuw kleurenmengsel is klaargemaakt en krijg ik opnieuw op mijn haar; dat onder veel belangstelling van de aanwezigen. Uit het verleden weet ik dat het kleurenmengsel niet noodzakelijk de kleur is van het gevraagde , dus ik troost me. Onder strak toezicht blijf ik zitten en om de 5 minuten wordt mijn haar aan een grondige kijkbeurt onderworpen. Ik onderga nog steeds …. Na de wasbeurt, het knippen en het fohnen krijg ik ja knikkende gezichten te zien in de spiegel. Wat zijn ze enthousiast over hun resultaat ….. en ik….? Ik denk dat het potje van het strokleurig geel gevaarlijk dicht in de buurt stond…..!

Gelukkig ben ik nog een tiental dagen hier en kan de zon wat verzachtend werk verrichten……