Maandag 4 mei 2009

De vlucht verloopt prima en het is ruim zitten in de business. Voorlopig onze laatste reis in deze toch wel met meer luxe uitgeruste ruimte. Al de miles die Erik heeft opgespaard tijdens zijn veelvuldige reizen zijn nu zo goed als opgebruikt om economyreizen te upgraden.

Om 12 uur middernacht, chinese tijd, krijgen we een avondmaal en om 4 uur in de morgen, Belgische tijd, krijgen wij een uitgebreid ontbijt. Zelfs op deze toch rare uren smaken de eitjes met spek toch bijzonder goed. Is het misschien omdat het al zo naar Belgisch ruikt? We landen om 5u30 in Amsterdam en daar is het wachten tot 9u45 om naar Brussel door te vliegen. Onze eerste berichtjes gaan naar de kinderen, dat was beloofd. Aan onze voordeur staat een plantje, ra ra … we weten niet van wie! Alleszins bedankt voor die lieve attentie, we weten dat we worden verwacht! Ook de mailtjes die we nu kunnen openen waarin wij een goede reis krijgen toegewenst, aan deze afzenders een dikke merci, het doet deugd! En ja, vanaf nu zal er een journaal minder zijn, onze reis zit er voorlopig op. De valiezen worden uitgeladen en de wasmachine ingeladen, zo gaat dat na een reis! Maar ’s middags hebben we nog niet veel in huis en beslissen we toch nog maar eens buitenshuis te eten: een goeie spaghetti in de cafetaria van het zwembad in Londerzeel. Terwijl ik nadien een deftig kleurke op mijn haar laat zetten loopt Erik al eens buiten en bewondert fier zijn ondertussen al flinke lammetjes. Door een praatje met de broers weten we zo al wat laatste nieuwsjes van Westrode. Een bezoekje aan oma in Grimbergen willen we zeker niet uitstellen en ja, het doet haar plezier ons terug te zien. Deze 2 maanden hebben voor haar uitzonderlijk lang geduurd en nu nog dat nieuws van die griep in HongKong….. Ze was er niet zo gerust in en dus was het weerzien hartelijk.

In Londerzeel krijgen we dikke knuffels en de kinderen doen gewoon of we zijn niet weggeweest, door skype is die band zeker goed behouden. Maar het meest veranderd is de tweeling, het zijn al pientere baasjes en die knuffel met hen is o zo zalig!

Thuis lopen we door de post heen en we klasseren al wat kan, lezen doen we later wel. Het is toch wat, zo na 2 maanden, er ligt een hoop papier te wachten!

Het avonduur nadert voor ons heel snel, maar we moeten doorbijten en ons aanpassen aan onze huidige tijd, maar om 23 uur gaan al de lichten uit.