Dinsdag 13 oktober

Dinsdag marktdag in Londerzeel, elke dag marktdag in Sanxiang. Van Iris verneem ik dat haar vader pas kan begraven worden volgende week. Ondertussen blijft hij in het ziekenhuis maar kan niet meer bezocht worden. Aan het crematorium hangt een grote foto van de overledene met geboorte- en sterftedatum, dit is de enige bekendmaking, dus geen brieven, geen doodsprentjes. Een begrafenis is een familiebijeenkomst van 2 dagen en begint met een avondmaal zonder vlees. ’s Anderendaags wordt het overleden lichaam gebracht daar waar het gecremeerd wordt en waar ook het avondmaal heeft plaatsgehad. Eén familielid mag mee en mag de knop aanzetten voor de crematie. Nadien is er een lunch met de hele familie op een restaurant en mogen er slechts 7 gerechten worden genuttigd, niet meer, niet minder. Van waar het getal 7 komt kan ze niet uitleggen. De kinderen met echtgenoten en de kleinkinderen zijn 2 dagen volledig in het wit gekleed, tot zelfs de schoenen toe. De echtgenote kiest de kleur van haar kleding, maar geen geel of rood. In het verleden moesten de kleinkinderen een bloem in het haar steken gedurende 4 weken en elke week een andere vastgelegde kleur. Dit doet me denken aan het verleden bij ons, zwarte kledij gedurende zovele weken en de mannen met een zwarte knoop of lint op de vest.

In februari is het Chinees nieuwjaar en het zal van de moeder afhangen of deze familie dit zal vieren, de overlijdensdatum van de vader zal nog te recent zijn. Dus toch een lange rouwperiode ……