Vrijdag 30 oktober
Iris is vandaag een hele dag naar HongKong voor business. Haar moeder en een zus zijn hier in haar appartement en deze morgen gaan Erik en ik samen met hen voor breakfast. Ik had gisteren beloofd om hen te gidsen naar ons dagelijks koffiehuis, want zij zijn niet echt thuis hier in Sanxiang. Zover is het dus gekomen
ik gids in China! Gelukkig spreekt ook de zus een woordje Engels, want de moeder kan enkel Kantonees. Terwijl we daar aan tafel zitten merken we in de buurt en man die ook niet van Aziatische afkomst is en na een tijdje brengt de dienster een briefje need help?. We kijken zijn richting uit en bedanken hem voor de aangeboden hulp, maar we trekken onze plan met onze HongKongse tolk. Dat gaat zo, vreemdelingen trekken hier mekaar aan en van waar ze ook komen, en zijn ze zwart of wit, er wordt meestal vriendelijk geknikt. Blijkbaar denken velen hier dat wij ofwel Amerikanen zijn ofwel Australiërs. Ligt Europa hier dan zover vandaan
..?
Om 13 uur heb ik weer een afspraak met hen voor de lunch, ik durf het niet weigeren om mee te gaan. Ze zijn zo vriendelijk en och ja, ze hebben zo een moeilijke periode achter de rug, het is de eerste keer dat de moeder buiten komt sinds haar echtgenoot is overleden.
Lunch of theetime, ik weet op den duur het verschil niet meer. We sluiten af met een irish-coffee of zoiets dat er toch op lijkt en om 15 uur brengt de auto ons thuis. Ik bedank voor de uitnodiging voor vanavond, zo tot driemaal toe per dag op restaurant vind ik iets te veel van het goede. Wij eten gebakken patatjes met tomaten en varkenvlees; én met mes en vork!
|