Woensdag 03 maart

Bij het opentrekken van de overgordijnen zie ik Iris, de buurvrouw, al staan op onze stoep. Na een spontane omhelzing vertrekken we samen voor het ontbijt en ditmaal in een nieuw geopend restaurant van dezelfde eigenaars als datgene waar we vroeger dagelijks onze koffie dronken. We ontmoeten er al direct bekende gezichten onder het personeel en Iris heeft haar huiswerk gemaakt op voorhand. Ze overhandigt ons de vertaling bij de menu die voor ons anders niet leesbaar is, juist ja, het is enkel in het Chinees. Zo te zien heeft ze zich op onze komst voorbereid en dat geeft een goed gevoel. De vochtigheid is al iets minder, maar op zoek gaan naar een dweil en aftrekker loopt uit op een sisser, zo’n poetsgerief is hier niet te vinden. Ik doe het dan maar zoals zij en koop iets waar je niet met je handen moet aankomen, zoiets dat zichzelf uitwringt ……. misschien wel hygiënisch maar zeker niet praktisch! Ik troost mezelf …. het is toch maar voor twee maanden!

Twee maanden ……. ‘Kunnen jullie niet langer blijven?’ dat was gisteren al een vraag. Maar nee, we willen niet langer blijven, we wonen in België en waren er niet op vakantie zoals zij al durven denken!

Het is vandaag een rustige dag en ik zit buiten met een eerste leesboek. Af en toe komt het zonnetje mij gezelschap houden en dat doet ongelooflijk veel deugd na zo een lange Belgische winter en bijgevolg dus witte winterbenen en winterarmen! Maar het zou blijkbaar van korte duur kunnen zijn want naar het einde van de week toe geven ze weer koudere temperaturen. Misschien niet zo slecht voor ons, zo hebben we voldoende tijd om te wennen aan de warmere zonnestralen.

In de namiddag maken we een eerste wandeling door Sanxiang en stoten we al op hun voor ons rare gewoontes. Aan een hek langs de straatkant hangt vlees en vis te drogen. Niet direct mijn dada ……. Op een terrasje met amper één tafel en twee stoelen bestellen we een ijskoffie. De man van Taiwanese afkomst komt er graag bijzitten voor de traditionele fotosessie met westerlingen. Uit zijn verhalen kunnen we opmaken dat hij een echte wereldreiziger is en zodus kan hij ook engels. Interessant om zo iemand te kunnen ontmoeten en we maken al direct een afspraak om ons te laten begeleiden naar een goed massagesalon. We zien wel …. . Het is zalig zitten in zo een eerste voorjaarszonnetje en we nemen niemands plaats in, Chinezen houden toch niet van de zon!

We nemen het avondeten buitenshuis en daarna hopen we op een eerste skype met het thuisfront. Onze eerste volledige dag zit er op.