Woensdag 10 maart

Een gelukkige verjaardag aan oma met haar 86 jaar! Flint zal onze wensen per telefoon overbrengen, dat heb ik deze morgen met hem afgesproken.

In het straatbeeld verschijnen weer de paraplu’s, al is het deze keer niet voor de regen maar voor de zon. Ze schijnt volop maar voor de echte warmte moeten we nog even geduld hebben. Nu is er een groot temperatuurverschil in en uit de zon. In onze tuin is het amper 15 graden en hier mogen ze vinden dat wij het beste appartement hebben, nu zou het zonnetje binnen toch wel deugd doen. Maar ik kan wel geloven bij zomerse temperaturen dat het hier nog best houdbaar is, alles ligt in de schaduw.

In de namiddag zoek ik toch de zon op en heb mijn lange broek gewisseld voor een korte. Het doet deugd die eerste zonnestralen te voelen! Maar wat dacht je, na nog geen half uur krijg ik al gezelschap van twee Chinese dames, goed aangekleed. Ze spreken me aan maar ik trek mijn schouders op en zeg wat ik kan: ik versta u niet. Ze voelen aan mijn benen en mijn armen en zelfs aan mijne decolté. Ze duiden op hun lange mouwen en ik denk dat ik weet wat ze bedoelen. Ze vinden het waarschijnlijk veel te koud om zo te zitten, maar ik duid veelbetekenend naar de zon. Met nog meer mimiek zeggen ze weer iets en telkens komen ze nog wat dichterbij om uiteindelijk kort naast mij te zitten. Ze bedoelen het wel goed en denken me met goede raad te moeten bijstaan. De conversatie van mijn kant bestaat uit ‘English’ en ‘Be-li-cheu’ maar spijtig, het gesprek sterft uit. We verstaan mekaar niet.