Zondag 21 maart

De zomerse temperaturen nodigen ons uit op een lange mooie wandeling doorheen de natuur. De visvijvers kunnen we nu wat van kortbij bekijken en zo kunnen we zien dat er vijvers zijn die in de winter overdekt zijn met plastiek. Zouden ze hier misschien warmwatervissen kweken? De huisjes zijn schamel en ver van luxe verwijderd en de bewoners hier leven midden in de natuur en zijn er zo waar mee vergroeid. Ik denk dat ze echt niet veeleisend zijn voor zichzelf en totaal geen besef hebben hoe het elders is. Hier merk ik nu nog een pover bestaan maar toch geen gebrek aan eten. We worden zelfs uitgenodigd om mee te eten, maar we bedanken.

Na twee uur tussen de velden en langs kleine dorpjes zijn we toe aan een frisse pint. Ik drink een glas limoensap en Erik laat zich een tapioca aanpraten. Tapioca is wat wij kennen om in de soep te doen, maar hier is dat dan enkele maten groter, vergelijk het met erwten, en dat in een glas koude thee met melk. Het is een Taiwanese drank en fris bij warm weer. Na een uurtje massage en 4 euro armer, kunnen we er weer tegen. Op onze afspraak om 17 uur bij Mandy, haar man en dochtertje, staat het eten al op tafel, typisch Zhongshan-food en zelf gekookt. Er is maïssoep, kip, iets wat op mosseltjes lijkt, gekookte groene groente en gekookt gemalen varkensvlees. Het Engels van Mandy is echt met haken en ogen maar wat ze niet gezegd krijgt maakt ze duidelijk met uitbundige lichaamstaal. En hier werkt ook de computer een beetje mee: ze gebruikt een woordenboek Chinees-Engels waarbij ook nog gesproken wordt. De Belgische paaseitjes worden met smaak geproefd en goedgekeurd. We zijn trots en zeggen dat in mei op de wereldtentoonstelling hier in Shanghai een Belgische stand zal staan met onze fameuze chocolade. We hebben dus nieuwe ‘vrienden’, en de traditionele groepsfoto mag niet ontbreken. Waarschijnlijk morgen bij het openen van haar e-mail op haar werk zal deze foto het onderwerp van gesprek zijn!