Zondag 28 maart

We kunnen uitslapen! Of dat denken we toch, want om 07u45 belt Mandy om te vragen waar we blijven, maar Erik herinnert haar aan de afspraak van 08u30. Sorry sorry, typisch Chinees, van zenuwachtigheid heeft ze heeft zich van uur vergist! De morning-thé heeft plaats in een groot restaurant met een self-service systeem. Alle mogelijke Chinese gerechten maar geen brood, kaas of hesp te vinden. Wel kan je kiezen uit kippenpoten op verschillende wijze klaargemaakt. Wij krijgen een VIP-room. Dit is een ruimte waar we uit de drukte ontsnappen en rustig kunnen samen zitten; dit maakt het wel handig om toch met het povere engels dat zij spreekt een gesprek te kunnen hebben. Maar ’t is waar, hoe meer ze spreekt hoe beter we haar kunnen verstaan. Oefening baart kunst, dat ondervinden we hier op korte tijd. We vernemen ook dat hun onderlinge conversaties zelfs gebeuren in verschillende dialecten die in niets op mekaar lijken en kunnen doorgaan voor verschillende talen. Ingewikkeld! Rond 10 uur nemen we afscheid en wandelen we onder een warme lentezon, het kwik geeft 28 graden. Het terrasje met één tafel en twee stoelen wacht op ons en genietend van het frisse limoensap kunnen we ‘mensen kijken’, en dat er wat te zien is kan ik je verzekeren. De shortjes bij de jonge meisjes kunnen niet kort genoeg zijn, maar wel worden daaronder zwarte nylons gedragen en dikke warme botten. Rare smaken toch, die Chinezen. De Taiwanees maakt voor ons een broodje klaar, belegd met beaf, sla, tomaten en ajuin en vraagt hierover onze mening. Deze ‘smos’ bevalt ons zeker als snack en zodus zal hij vanaf nu ook een ‘sandwich-club’ verkopen. Iets na 12 uur is de highschool gedaan en komen de studenten in trossen buiten op zoek naar goedkope restaurantjes. En die zijn er zeker te vinden: 0,85 euro voor een maaltijd: een volle kom rijst met stukjes gesneden kip. Eén van die studenten waagt het toch om ons de tot nu toe bekendste vraag te stellen: ‘Where are you coming from?’ We moedigen hem aan en komen zo toch tot een kort gesprekje en ook hier geldt de regel: praktiseren maakt de kunst tot spreken.

We nemen een rustige namiddag met onze leesboeken. ‘ Avonds vinden we dat we vandaag toch al Chinees hebben gegeten en de goesting naar frieten brengt ons naar de Mac Donalds.

We sluiten af bij de kapper en om 20 uur hebben we Goedele, Steven en Flint op skype. De tweeling slaapt, blijkbaar een beetje ontregeld door het zomeruur. Op datzelfde tijdstip krijgen we een signaal uit de Bergstraat en zien we de hele familie Robberechts Marcel mooi naast mekaar op het scherm. Lisa en Jana vinden het reuze ons te zien en ik ben er van overtuigd dat Gert één dezer dagen een webcam en toebehoren zal aankopen, skype heeft hij trouwens al geïnstalleerd.