|
Zondag 4 april 2010,
Aan iedereen een zalig Paasfeest!
Na een goede nachtrust trek ik de gordijnen open en ik zie niets, de mist hangt helemaal boven de bergtop. Om 9 uur is de afspraak in de lobby en bij het nakijken wat het ontbijt te bieden heeft wordt er beslist naar beneden te rijden en daar te ontbijten. De zon heeft haar weg gevonden en de mist is helemaal opgeklaard. Het is druk in het dorp Hepo Town Jiexi County, de families zijn verenigd door de meerdere verlofdagen en de herdenking morgen van de overledenen. Dus ook de plaatselijke restaurantjes zitten vol
De oplossing is aankopen van het ontbijt en opeten buiten of in de auto. In isomobakjes krijgen we rijstomslagjes gevuld met allerlei verschillende groenten, van koffie geen sprake. Na dit ontbijt bezoeken we een bekende Boeddhatempel waar we kennis maken met de beleving van deze religie. Uit respect neemt Erik hier aan deel, beginnend met wassen van handen en hoofd. De beleving bestaat uit aankoop van verschillende papieren en offering bij het Boeddhabeeld. Nadien worden de wierookstokjes en fakkels aangestoken en op een voorziene plaats gezet en uiteraard moet je hier een wens doen. Geluksstokjes, daar moet je natuurlijk in geloven, maar voor 0,50 euro krijg je dan een briefje met je geluk op. Je kan ook iets meer geloven en voor nog eens zoveel krijg je dit dan bedrukt op een rood doekje en de bedoeling is dat je dit elke dag bij je draagt. En de commerce draait! De moeder van Mr. Bei speelt hier een belangrijke rol blijkbaar, we merken dit aan haar aanwezigheid. Tijd voor thee, en dat drinken we bij de grootmoeder en de familie Bei. Voor de lunch maken we een korte wandeling in een park en we krijgen hier ook weer te maken met Boeddha en zijn aanbidding. We zijn geen toeristen, we zijn echte Chinezen en dus nemen we de lunch in een zeer plaatselijk restaurantje. Het bestaat uit een kom kleine garnaaltje en groenten, 12 verschillende ingrediënten, en gemengd met een soort soep gekookt van in de vijzel gestampte theebladeren, sesam en noten. Er komen ook nog gefrituurde zoete aardappelen met suiker, zodus zoet en zout, alles wordt hier door mekaar gegeten.
Het middagdutje in het hotel duurt tot 15u30.
Bij het buitenkomen van het hotel merken we een aantal autos op die hun nummerplaat hebben afgedekt en blijkbaar is dat hier een gewoonte, dit om hardrijders niet te kunnen flitsen. Onder de Chinese politie zijn er verschillende taken en zo is er één team dat instaat voor het wegverkeer, al de anderen mogen hier geen boetes uitdelen. Dergelijke hoesjes kan je dus ook kopen
.. slim hé!
We rijden door een heel bergachtig gedeelte en na elke haarscherpe bocht hebben we een ander vergezicht, prachtige natuur met enorme theeplantages! Het eindpunt is een bezoek aan de meest bekende waterval van de provincie Guangdong. Aan het voorlaatste punt haken Emily en ik af, we hebben het warm en we houden het voor bekeken. Aan het bovenste punt gekomen telt Mr. Bei de stappen af op zijn teller: 4000, waarvan de meesten via treden zijn. Het is wel effen blazen en onderweg zijn al enkele jassen uitgespeeld maar ook vooral mooie fotos gemaakt, een welgekome rustpauze! Bij het begin van de treden staat een kraampje waar gratis thee wordt geschonken en vooral na de daling heeft deze rustplaats een groot succes, dit niet alleen voor de thee maar ook de plastieken stoeltjes worden met plezier ingenomen.
De avond valt stilaan en we zijn toe aan wat eten. We verkiezen een plaatselijk restaurant boven het hotel en grijpen de kans met twee handen aan om ons te begeven in het Chinese leven. Chinezen eten zo graag buitenshuis, maar lang tafelen kennen ze echt niet. Na een drie kwartier stappen we op en worden we naar ons hotel gevoerd, gelegen aan de top van een 800 meter hoge berg.
Chinezen zijn fier over hun land en willen alleen het beste laten zien aan buitenlanders. Ze beseffen maar al te goed dat hun hometown op de buiten weinig fraais voorstelt, en enkel bevoorrechten krijgen de eer dit te mogen meemaken! Het is een voorrecht tot deze vrienden te mogen behoren.
Morgen om kwart na zeven worden we in de lobby verwacht voor onze laatste dag in deze hometown, we mogen de viering meemaken van de gedenking van hun overleden familieleden. Hier is het dus morgen Allerzielen..
|
