Zondag 11 aprilxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Rond 3 uur horen we het water gieten!  Erik staat op en zoekt naar licht, maar helaas ….. geen elektriciteit.  Goed dat de gsm bestaat en dat beetje licht geeft de oplossing.  Om 6 uur wordt er op de deur geklopt, we moeten opstaan.  En ….. nog geen elektriciteit en dus ook geen licht en het is buiten nog pikdonker.  Bij een volgende klop op de deur wordt er een kaarsje binnengebracht en daarmee moeten we het dus doen.  We zoeken alles bij mekaar want we checken hier nu uit.  Het gezamenlijk ontbijt gebeurt dus ook met kaarslicht, dus laat het mij romantisch noemen …… al is het eten niet echt wat ik lust.  Erik en ik houden het elk bij 2 groene hardgekookte eieren.  Blijkbaar is dit probleem hier niet eenmalig want in elke kamer liggen kaarsen en onze Chinese busgenoten maken er ook geen punt van.  Dus wij ook niet!

Vanaf nu vangt onze terugreis aan maar ondertussen hebben we nog een tweetal stops onderweg.  De eerste stop gaat naar het geografisch park Pu Dacuo aan de voet van de Himalaya waar we ons elk voorzien van een dikke jas en een zuurstofspuitbus.  We gaan dus de hoogte in….!  De bus voert ons naar 3 verschillende stops waaruit we kunnen kiezen, en we gaan voor de middenste.  Dit is een wandeling op vierduizendxml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" /> meter hoogte langsheen  een meer en grasland en gaat over 4,5 km. Momenteel is het grasland heel dor maar in het regenseizoen zal het hier prachtig groen zijn.  De buffels en paarden lopen hier vrij rond en zijn op zoek naar al wat eetbaar kan zijn.  We doen het heel rustig en af en toe, als we voelen dat het hoofd wat licht wordt en de spieren stram, pompen we wat zuurstof bij. Dit is wel een echt avontuur, maar we genieten ten volle van het mooie landschap.  De sneeuw is kortbij en door de zon krijgen we hier een adembenemend zicht.  De eekhoorntjes huppelen met ons mee en zijn helemaal niet bang, ze lopen ons gewoon voor de voeten. Na anderhalf uur zien we de bus staan en moeten we nog juistgeteld 110 trappen doen.  Hier trappen we wel op onze adem en is de zuurstof meer dan welkom.

Onze laatste stop is een bezoekje aan een minderheidsgroep waar vooral houtbewerking en schilderen op doek hun grootste bezigheden zijn.  Hier wonen nog 16 families.

De terugreis verloopt vlot en de meeste Chinezen slapen.  Na 4 uur in de bus zijn we terug in Lijiang waar we morgenvroeg het vliegtuig nemen naar Shenzen.en in de namiddag zullen we weer in Sanxiang toekomen.

We hebben deze keer een heel speciale binnenlandse reis meegemaakt met uiteenlopende bezienswaardigheden en zelfs een beetje avontuur. En we hebben er van genoten!