Laat ons zoals het op het blog van luna staat het lichtje van de ene site,naar de andere site doorgeven *Als deze kaars wordt verplaatst van de ene naar de andere site dan zal de vlam van spirituele liefde en genezing doorgaan met de weg te verlichten voor hen die zoeken naar hun ware ik. Breng dit licht naar je eigen homepage zodat ze de weg naar liefde en genezing zal verlichten.*
In de herfst en in de natte winters zijn er dagen dat er niets gebeurt binnenshuis. Niets dan het breken van het verleden, als het breken van een verleden dag in glas, als het smelten van vijverstukken ijs, zodat het eraan moet, het verleden, het moet eraan. Maar het verleden en het vandaag geven niet op, zij draaien in een paardenmolen, geven elkaar de hand en worden weer weken en maanden en eindelijk getijden. Er zijn dagen dat de uurwerken van alle torens van het land een half uur achter staan en niet één van de wintermensen heeft het gemerkt, en de verlorene, door niemand opgespaarde halve uren rijden door dorp en stad, ongezien, achter de trams en de boerenpaarden en kleven samen tot een nieuwe dag, zoals sneeuw een ijsman vormt, tot een ijsdag voor de eenzamen, voor wie alle avonden heilig zijn als deze.
Winter nadert. Ik voel het aan de lucht En aan de woorden die ik schrijf. Alles wordt klaarder: de straat Is tot aan het eind te zien. De woorden Hebben geen eind. Ik ben dichter Bij de waarheid in December Dan in Juli. Ik ben dichter Bij gratie van de kalender, lijkt het Soms wel. Toch, de woorden niet, de steden Nemen hun eind. Als er ergens Zomer en winter, maar een ster Brandde die een fel wit licht gaf. Ik zeg een ster, maar het Mag alles zijn. Als het maar brandt en Woorden warmte geeft. Maar ik geloof Niet, 's winters nog minder, aan Zo'n ster. In woorden moet ik geloven. Maar wie kan dat? Ik ben Een stem, stervend en koud, vol Winterse woorden. Remco Campert.
Helpdesk : " Wat voor computer heeft u ?" Vrouwelijke klant : " Een witte."
Hallo met Celine hier : " Ik krijg mijn diskette er niet uit." Helpdesk : " Heeft u al geprobeerd op het knopje te drukken ?" Klant : " Ja, hoor, hij komt er echt niet uit." Helpdesk : " Dat is niet zo mooi. Ik maak er een melding van." Klant : " Neen...wacht...ik zie het al...ik had de diskette er nog niet ingedaan...hij ligt op mijn bureau...sorry..."
" Met Martha, goeiemiddag. Ik kan niet printen. Iedere keer dat ik het probeer zegt hij : " Can 't find printer." Ik heb de printer zelfs voor de monitor neergezet, maar de computer zegt nog steeds dat hij hem niet kan vinden."
Klant : " Ik wil in het rood printen, maar het lukt niet." Helpdesk : " Heb je wel een kleurenprinter ?" Klant : " Aaaah....................dank je."
Helpdesk : " Wat staat er nu op uw monitor, mevrouw ?" Klant : " Een pluche knuffelbeestje dat mijn vriendje voor me gekocht heeft in de supermarkt."
Helpdesk : " En dan toetst u nu F 8." Klant : " Hij doet het niet." Helpdesk : " Wat heeft u precies gedaan ?" Klant : " Ik heb acht keer op de F-toets gedrukt zoals je zei, maar er gebeurt niks."
Klant : " Mijn toetsenbord doet het niet meer." Helpdesk : " Weet u zeker dat het ingeplugd zit in de computer ?" Klant : " Nee. Ik kan niet achter de computer komen." Helpdesk : " Pak uw toetsenbord op en loop tien meter naar achteren." Klant : " Oké." Helpdesk : " Kwam het toetsenbord met u mee ?" Klant : " Ja." Helpdesk : " Dat toetsenbord is dus niet ingeplugd. Staat er misschien nog een ander toetsenbord ?" Klant : " Ja...er staat hier nog eentje. Ah...die doet het wel !"
Helpdesk : " Uw wachtwoord is een kleine a van appel, een hoofdletter V als in Victor, het nummer 7." Klant : " Is dat een hoofdletter 7 ?"
Een klant kon geen verbinding maken met het Internet. Helpdesk : " Weet u zeker dat u het juiste wachtwoord gebruikt ?" Klant : " Ja, dat weet ik zeker. Ik heb het een collega zien doen." Helpdesk : " Kunt u mij zeggen welk wachtwoord dat was ?" Klant : " Vijf sterretjes."
Helpdesk : " Welk antivirus programma gebruikt u ?" Klant : " Netscape." Helpdesk : " Dat is geen antivirus programma." Klant : " Oh, sorry...Internet Explorer."
Klant : " Ik heb een groot probleem. Een vriend van mij heeft een screensaver op mijn computer gezet,
maar iedere keer dat ik de muis beweeg, gaat hij weg !"
Helpdesk: " Met Microsoft Tech. Support, kan ik u helpen ?" Oude vrouw : " Goedemiddag ! Ik heb nu al vier uur op jullie zitten wachten !
Kunnen jullie me alstublieft zeggen hoe lang het duurt voor jullie me helpen ?" Helpdesk : " Uhh..? Pardon, ik snap het probleem niet helemaal." Oude vrouw : " Ik heb zitten werken in Word en ik heb meer dan vier uur geleden de helptoets al ingedrukt. Kun je me zeggen wanneer jullie nu eindelijk komen ?"
Helpdesk : " Hoe kan ik je helpen ?" Klant : " Ik ben mijn eerste e-mail aan het schrijven." Helpdesk : " OK, en wat is het probleem ?" Klant : " Wel, ik krijg wel de letter a, maar hoe zet ik er nu een rondje omheen ?
De eerste regel is om te beginnen. De tweede is de elfde van beneden. De derde is om wat terrein te winnen. De vierde moet weer rijmen op de tweede.
De vijfde draait u plotseling een loer. De zesde heeft het twaalftal gehalveerd. De zevende schijnt zwaar geouwehoer, De achtste bloedserieus. Of omgekeerd.
De negende vertelt nog eens hetzelfde. De tiende is misschien een desillusie. De elfde is niets anders dan de elfde. De twaalfde is van niets de eindconclusie.
windstille dagen, grijs en kil door hardnekkige mist. strakblauwe luchten vol vogelgeluiden. kleurenpracht van herfstbladeren. vormenrijkdom van vruchten en zaden. bizarre creaties in de paddestoelenwereld. ragfijne draden van herfstspinnetjes. dreigende onweersbuien en hevige herfststormen. briljante parelsnoeren van bedauwde spinnenwebben. massaliteit op spreeuwenslaapplaatsen. verstijfde dieren in de winterslaap. gevleugelde wintergasten uit het hoge noorden.
Michelangelo Buonarotti werd op 06 maart 1475 te Caprese geboren en overleed te Rome op 18 februari 1564. Hij wordt door kenners beschouwd als de grootste kunstenaar aller tijden. Naast schilder was hij ook een zeer begaafd beeldhouwer, architect en dichter. In tegenstelling tot vele andere kunstenaars van zijn tijd werd Michelangelo opgeleid door verschillende meesters. Zijn belangrijkste creatie op het gebied van de schilderkunst werd de decoratie van de Sixtijnse kapel (= de huiskapel van de paus) te Rome. De kapel, een rechthoekige, ruim 20m hoge zaal is versierd met wandschilderingen van verschillende kunstenaars. Tussen 1508 en 1510 voorzag Michelangelo het plafond van schitterende fresco's met taferelen uit de bijbel. Met dit werk liet hij alle andere kunstenaars ver achter zich.
Bovenstaand detail 'De schepping van Adam' is het bekendste onderdeel van dit enorme werk. Het detail valt op door zijn grote beweeglijkheid. Het fresco stelt de zwierige God voor met onder zijn armen de nog ongeboren Eva die op het punt staat, met een aanraking van zijn vinger, om Adam tot leven te wekken. In 1534 werd hij door Paulus III gevraagd de altaarwanden van de kapel te beschilderen. Het resultaat werd 'Het Laatste Oordeel' waaraan hij zeven jaar werkte.
De afbeelding toont een detail van het schilderij. Centraal staat Jezus met naast Hem Maria. Hij oordeelt wie naar de hemel mag en wie niet. (Voor meer afbeeldingen klik hier).
'Het Laatste Oordeel' is niet alleen één van de meest bekende kunstwerken aller tijden maar ook één van de meest besproken. Bijna vierhonderd figuren met een grootte van anderhalve meter tot twee meter zijn in dit fresco afgebeeld. Het is zo goed als zeker dat Michelangelo dit gigantische meesterstuk alleen uitgevoerd heeft.
Zijn beeldhouwwerken
Michelangelo was niet alleen een begenadigd kunstschilder maar ook een groot beeldhouwer.Marmer was het geliefkoosde materiaal waaruit hij zijn beelden maakte. Naast de vele graftombes zijn het vooral zijn 'Pietà' en 'David' die wereldbekendheid genieten.
David.
Michelangelo maakte dit beeld in 1501-1503. Het is 4,34m groot en stelt David voor die wacht op zijn vijand Goliath.
Met dit beeld voerde Michelangelo een aantal belangrijke vernieuwingen in. Vroegere kunstenaars stelden David altijd voor als een jongen. Michelangelo's David is een jonge man volledig naakt. Hij is voorgesteld in een gespannen toestand, geconcentreerd op de worp die hij met de slinger zal gaan uitvoeren. In de ene hand houdt David de steen vast terwijl hij in de andere hand de slinger draagt. Zijn gelaatsuitdrukking straalt haat en uitdaging uit.
Architect en dichter
Michelangelo mag ook beschouwd worden als één van de bekwaamste architecten uit zijn tijd.
In 1535 werd hij door paus Paulus III benoemd tot hoofdarchitect van de apostolische paleizen. Zo werd hij architect van de Sint-Pieter in Rome waar hij belangrijke veranderingen aanbracht aan de koepel van deze basiliek.
Drie thema's komen in Michelangelo's gedichten steeds terug: liefde, schoonheid en godsdienst. De meeste van zijn gedichten werden geschreven tussen 1534 en 1564.
De eerste serieuze historicus die de tuinen noemt, is Berossus, een Babyloniër die rond 270 v. Chr. werkte. Hij meldt dat Nebukadnezar (605-562 v. Chr.) in twee weken een nieuw paleis liet bouwen, met stenen funderingen of verhogingen die aan bergen deden denken. Er werden bomen geplant, en dit was volgens Herossus het 'zogenaamde' hangende park dat was aangelegd om de koningin te behagen.
Dit kan heel goed mogelijk zijn. In vroeger tijden werd een verbond vaak bezegeld met een koninklijk huwelijk, en Nebukadnezar was mogelijk met een Iraanse prinses getrouwd. In een van zijn eigen verslagen, dat Berossus blijkbaar ook kende, beschrijft de koning zijn nieuwe paleis: het was even hoog als een berg, gedeeltelijk uitsteen vervaardigd, en naar verluidt in twee weken voltooid. Een park wordt niet met name genoemd, maar paleizen werden vaak door parken omgeven.
Latere Griekse geschriften zijn gedetailleerder. In een ervan staat dat de tuinen 120 m² groot en 25 m hoog waren, even hoog als de stadsmuur. Ze waren in lagen aangelegd, als een amfitheater, met rondom kleine gebouwtjes. De fundering bestond uit diverse muren die elk circa 7 m breed waren en 3 m uit elkaar lagen, en die stenen balken ondersteunden. Boven deze balken bevonden zich drie afzonderlijke lagen: met riet ingelegd bitumen, twee rijen metselwerk en een afdichtlaag van lood. De aarde van de tuinen lag bovenop, en uit het zicht stonden apparaten die water voor de bomen uit de rivier beneden haalden. In een ander geschrift worden twintig steunmuren genoemd. Een derde meldt dat de tuinen rustten op bogen van baksteen en bitumen. Het water werd met Archimedische schroeven langs een trap naar boven gepompt. Volgens een ander geschrift bestond de onderliggende constructie uit stenen zuilen met houten balken erop: dit waren stammen van dadelpalmen, die niet rotten, maar voedsel boden aan de wortels van de bomen erboven. Het gehele gebied werd van water voorzien door een ingenieus systeem van fonteinen en kanalen.
Waar lagen de tuinen?
Er bestaan zoveel tegengestelde omschrijvingen over de tuinen dat sommigen twijfelen of ze wel echt hebben bestaan. Toch is een dergelijke constructie, op de onverwoestbare boomstammen na, bouwkundig gezien heel goed mogelijk. Griekse bezoekers zagen waarschijnlijk een beboste hoogte die boven het paleis uitrees en waarvan tussen de huidige ruÏnes nog sporen te vinden zouden kunnen zijn. Helaas zijn de paleizen in duizenden jaren steeds verder verwoest door mensen die de prachtige bakstenen voor iets anders wilden gebruiken. Alleen de funderingen zijn overgebleven.
Vroege ontdekkingsreizigers hebben in het hoge Zomerpaleis naar de tuinen gezocht. Dit paleis besloeg ongeveer 180 m² en bevatte vele putten, maar helaas was er onvoldoende ruimte voor terrassen en bomen. Eén archeoloog dacht dat de tuinen boven de bakstenen gewelven moeten hebben gelegen die hij in het Zuidpaleis aantrof; ook hier zijn putten gevonden, maar de gewelven vormen de kelde van een bestuurlijk gebouwen hebben mogelijk als gevangenis gediend.
Wie naar een plattegrond van de paleizen kijkt, ziet dat het Zuid- en het Noordpaleis aan de noord- en westkant, bij de Eufraat, werden geflankeerd door opmerkelijk massieve constructies. Op elk ervan kunnen de in lagen aangelegde tuinen hebben gelegen. Het indrukwekkendste is het Westelijke Buitenwerk,dat ongeveer 190 bij 80 m groot was. De buitenmuren waren op sommige plaatsen 20 m dik en gemaakt van in bitumen verzonken bakstenen. Aan de noordzijde waren kamers en aan de zuidzijde een plein met in een van de hoeken een soort trap. Op dit unieke gebouw kan een pleintuin hebben gelegen die bijna even groot was, met prieeltjes en een kunstmatige, in lagen aangelegde berg. Het is dus nog steeds niet bekend waar de tuinen zich bevonden. Misschien geven nieuwe opgravingen of onbekende geschriften uit de tijd van Nebukadnezar ooit het antwoord. Tot die tijd kunnen we ons de hangende tuinen, met of zonder gewelven en fonteinen, voorstellen zoals we maar willen.
Het verhaal van het brave jongetje dat een watersnoodramp voorkwam door zijn vinger in een dijk te steken is wereldberoemd. Mary Mapes Dodge (1831 - 1905) een Amerikaans kinderboekenschrijfster, schreef het verhaal rond 1865. Het werd opgenomen in een bundel verhalen die verscheen onder de titel: The silver skates, a story of life in Holland. Het boek bevat diverse romantische verhalen over avonturen van kinderen in Nederland. Centraal staat het verhaal waarin Hans Brinker, een arme jongen van ca. 10 jaar, en zijn jongere zusje Gretel proberen een schaatswedstrijd te winnen. De hoofdprijs van de wedstrijd bestaat uit een paar zilveren schaatsen. Die willen ze niet voor zichzelf houden maar verkopen. Met de opbrengst kunnen ze medicijnen kopen om hun zieke vader te helpen genezen. Het is koud en het is ver en Gretel wint de wedstrijd en de schaatsen.
De jongen die zijn vinger in de dijk stak heeft in het boek geen naam. We weten slechts dat hij ongeveer acht jaar oud is, dat zijn vader sluiswachter is en dat het gezin in de buurt van Haarlem woont. Op een dag ontdekt de anonieme held dat de dijk lekt en dat ieder moment de dijk kan doorbreken. De kleine jongen bedenkt zich geen seconde en steekt zijn vinger in het gat. De waterstroom stopt. Daar zit hij, er is niemand in de buurt om de held te helpen. Het wordt avond en daarna nacht en ook steeds kouder. Klaarblijkelijk komt er niemand in het gezin op het idee om de kleine jongen te gaan zoeken. Het gevolg is dat het verkleumde kind pas 's morgens door een dominee wordt gevonden. Daarna volgt er snelle actie door de vader en de autoriteiten. Alles komt goed. Door een merkwaardige speling van het lot krijgt de anonieme held ten onrechte de naam van Hans Brinker. Niet van Mary Mapes Dodge, maar van anonieme lezers die de namen van de helden niet kunnen onthouden en dus verwisselen.
De schrijfster zal niet hebben voorzien dat het verhaal zo'n enorm succes zou worden. Er verschenen vele tientallen herdrukken en bewerkingen. Al in 1867 kwam er een bewerkte Nederlandse vertaling van het verhaal van de schaatswedstrijd. Die werd verzorgd door de op dat moment wellicht beroemdste Nederlandse kinderboekenschrijver: P.J. Andriessen. Het duurde nog ongeveer een eeuw voordat het complete originele verhaal in het Nederlands werd uitgebracht.
Toen het boek voor de eerste maal in de Amerikaanse boekhandel te koop werd aangeboden bestond er grote belangstelling voor Nederland. In deze periode van "Holland -gekte" maakten talloze Amerikaanse kinderen, die nog nooit in Nederland waren geweest, kennis met het leven op het Nederlandse platteland. De schrijfster van het verhaal was ook nooit in Nederland geweest. Ze had zich echter wel zo goed mogelijke geïnformeerd over het leven in het koude kikkerland. Daarbij had ze zich echter laten leiden door romantische en niet altijd juiste historische gegevens. Het beeld dat Mary van Nederland schetste kwam niet meer overeen met de werkelijkheid. Dat gaf echter niets. Het maakte het boek voor veel lezers juist extra interessant.
De Koninklijke Bibliotheek heeft onlangs (2004) een bijzondere collectie kinderboeken gekregen. Hendrik Edelman zocht naar een goede bestemming en schonk zijn zorgvuldig opgebouwde collectie aan de KB. Edelman werd geboren in Nederland maar verhuisde in 1967 naar Amerika, waar hij werkzaam was als bibliothecaris, bibliograaf en boek historicus.
vredig eten is goed eten want lekker eten doet men alleen in rust en vrede voor een goede spijsvertering is het een vereiste dat men elk hapje minstens vijftienmaal kauwt daarom eet men met muziek ook beter want onder vrolijke tonen bewegen de kaken vanzelf harmonieus en met de kaken ook de slokdarm en later zelfs de overige dertig meter lange darmen in de buik
vrede is goed eten met goede muziek met marsmuziek kan men beter lopen dan eten als men dan ook maar vredig loopt en niet meemarcheert met een troep soldaten tegen andere soldaten dan is marsmuziek net zo bedorven als besmet voedsel
maar bij dansmuziek is het zeker goed eten want dansen is geen vechten wie danst houdt rekening met andere dansers zoals men onder het eten niet alle lekkere hapjes alleen verorbert maar die deelt met de overigen de disgenoten
Komt een rijke kakmadam bij de dokter nadat ze gestoken was door een wesp.
Vraagt de dokter: "Waar bent u gestoken mevrouw?" "Oh dokter, dat kan ik u
niet zeggen, want dan schaam ik me zo." "Maar ik moet het toch echt weten
hoor, anders kan ik u niet helpen." "Nee dokter, als andere mensen dit weten
dan word ik uitgelachen en schaam ik me dood." "Luister," zegt de dokter,
"ik heb een geheimhoudingsplicht, dus ik zal echt tegen niemand zeggen waar
u gestoken bent." "Oke dan," zegt de vrouw: ".............. bij de Aldi."
Kleurenblind
Een man en vrouw zijn 25 jaar getrouwd. dan zegt die man:na 25 jaar moet ik je toch echt iets vertellen. ik ben kleurenblind. oh ja maarre..., zegt die vrouw ik moet jou ook iets vertellen,ik kom niet uit Gouda maar uit Ghana
Laat ons zoals het op het blog van luna staat 
Een gedicht
Het verhaal van het brave jongetje dat een watersnoodramp voorkwam door zijn vinger in een dijk te steken is wereldberoemd. Mary Mapes Dodge (1831 - 1905) een Amerikaans kinderboekenschrijfster, schreef het verhaal rond 1865. Het werd opgenomen in een bundel verhalen die verscheen onder de titel: The silver skates, a story of life in Holland. Het boek bevat diverse romantische verhalen over avonturen van kinderen in Nederland. Centraal staat het verhaal waarin Hans Brinker, een arme jongen van ca. 10 jaar, en zijn jongere zusje Gretel proberen een schaatswedstrijd te winnen. De hoofdprijs van de wedstrijd bestaat uit een paar zilveren schaatsen. Die willen ze niet voor zichzelf houden maar verkopen. Met de opbrengst kunnen ze medicijnen kopen om hun zieke vader te helpen genezen.
Het is koud en het is ver en Gretel wint de wedstrijd en de schaatsen. 
Het wordt avond en daarna nacht en ook steeds kouder. Klaarblijkelijk komt er niemand in het gezin op het idee om de kleine jongen te gaan zoeken. Het gevolg is dat het verkleumde kind pas 's morgens door een dominee wordt gevonden. Daarna volgt er snelle actie door de vader en de autoriteiten. Alles komt goed. Door een merkwaardige speling van het lot krijgt de anonieme held ten onrechte de naam van Hans Brinker. Niet van Mary Mapes Dodge, maar van anonieme lezers die de namen van de helden niet kunnen onthouden en dus verwisselen.
Toen het boek voor de eerste maal in de Amerikaanse boekhandel te koop werd aangeboden bestond er grote belangstelling voor Nederland. In deze periode van "Holland -gekte" maakten talloze Amerikaanse kinderen, die nog nooit in Nederland waren geweest, kennis met het leven op het Nederlandse platteland. De schrijfster van het verhaal was ook nooit in Nederland geweest. Ze had zich echter wel zo goed mogelijke geïnformeerd over het leven in het koude kikkerland. Daarbij had ze zich echter laten leiden door romantische en niet altijd juiste historische gegevens. Het beeld dat Mary van Nederland schetste kwam niet meer overeen met de werkelijkheid. Dat gaf echter niets. Het maakte het boek voor veel lezers juist extra interessant. 
