Verleden week hadden we weer onze workshop boetseren, 8 man gaven weer het beste en creeërde, allerlei mooie beelden. Op de foto Blues met zijn vriendin Gerdje, in volle actie.
In een cursus over honden en hun karakter vertelde de instructeur van een simpele test. Het baasje laat zich vallen en doet of hij zich heeft bezeerd. Een hond met een slecht karakter zou zijn baas bijten, een hond met een goed karakter zou zijn baasje likken. Op een avond zat ik een pizza te eten, nu zou ik eens die simpele test op mijn beide honden uittesten. Ik stond op liet een gil en viel neer, de honden keken eens naar mij en begonnen toen mijn pizza op te eten.
Mijn vriendin en ik zaten, op een zonnige zondagnamiddag, op een bankje op de dijk van Lillo, te genieten van het drukke scheepvaartverkeer. Naast ons stond onze spiksplinter nieuwe BMWmoto te glanzen in de zon. Een bejaarde man op een damesbrommertje stopte, loerde naar de moto en dan naar ons:"Heb ik vroeger ook gedaan." zei hij plotseling."Maar het mag niet meer vanwege mijn rug." Dan zonder enige overgang "wat doe je voor de kost?" Ik was in die tijd werkzaam op een bankinstelling, en antwoorde dan ook naar waarheid,"Ik zit op een bank." Toen beet de man mij beledigend toe:" Ja grote lummel, dat zie ik ook wel."
Onder mijn dak, is muziek, de koning. Meestal klassiek, speelt door mijn woning.
In de morgend zon, waar het licht word geboren, Speel ik chopin wil ik van niemand anders horen.
De voormiddag, eten maken klanken van potten, en porselein, dat moet de speelse Vivaldi zijn.
Na de middag, siëstatijd ontspannen, relaxen met een boek, Mozart 's kleine nachtmuziek, komt op bezoek.
De avond behoud ik voor iemand speciaal, de componist van mijn hart, dat is een heel verhaal, iets gans appart. Bach vooral zijn cellostukken, kunnen mij nu bekoren. Geconcentreerd koptelefoon, op beide oren.
En dan maar dromen, van gele velden, grijze steden, dromen van straks en van't verleden.
Bij deze muziek gaat mijn dwaze wereld onder, dit is geen muziek, dit is een wonder.
Blues ( dat wil niet zeggen dat ik niet van Jazz hou, maar dat is iets voor volgende keer.)
Gij en het licht op uw handen, biddend voor het slapen gaan. Is een beeld dat nooit zal verbranden, blijft in mijn geheugen staan.
------
Het laatste kruiske dat ik van u heb gekregen, een late zomerzon scheen op je bleke gelaat, blijft voor mij een zegen, ik voel mij gewapend tegen alle kwaad.
------
De handen van moeder, konden van alle wonderen doen, van 't fijnste borduurwerk, tot de gevulde kerstkalkoen.
------
Ik was jong en eigenwijs, ik weet het, ik wist het, verloor nooit de draad. Nu ik al wat ouder ben, mis ik zo mijn moeders raad.
------
Moeders zijn ikonen, met edelstenen en bladgoud eraan, kun je nergens kopen, zullen ook nooit in de solden staan.
------
Ik kamde mijn moeders grijze haren, tot alles netjes lag. Ik kon niet verdragen, dat iemand haar met verwarde haren zag.
Het laatste beeld bij't afscheid deed me zeer, nu lag ze daar stil, kleren netjes in de plooi ik legde haar kam toch naast haar neer, alhoewel, daar boven is geen wind, daar zijn je haren altijd mooi.
-------
Blues ( uit het oog maar niet uit het hart ) ( ik bij jullie ook niet, hoop ik. )
Ik ben ooit nog op een blauwe maandag, bij een bedrijfsbrandweer geweest. Zo kregen we elke nieuwe werkdag, 24 uur op 24 uur af, telekens wanneer we terug op kwamen een andere plaats op een van de brandweerwagens toegewezen. Zo had ik die dag ziekenwagen, dus wanneer er ergens in de fabriek een gekwetste viel, moesten wij die ophalen, soms ter plaatse eerste zorgen toedienen, maar dan zo vlug mogelijk naar de ambulantiedienst. Die dag was het toch een beetje erger, en moest de gekwetste naar Stuyvenberg gebracht worden. Dat viel ook goed mee we leverde het slachtoffer veilig en wel in het ziekenhuis af. Op de terugweg kregen we plots vanuit de kazerne een oproep om langs een frituur te rijden en daar het nodige mee te brengen, en dan volgde de volledige waslijst van een bestelling. 8 grote fritten, 4 loempias, 3 berepoten, 2 cervalla's...enz. We stopten aan het gele kraampje, gelukkig er was niet te veel volk, zodat we toch nogal tamelijk snel bediend waren. Met onze lekkere lading togen we toen kazernewaarts. Het werd daar toen een feest want men had ook nog vlaaien laten aanrukken, koffie gezet, enfin alles was pikkobello in orde. Tot............de volgende dienstdag, toen werden we allemaal bij de commandant geroepen, hij stond in de oproepkamer toen we allemaal nieuwsgierig waren verzameld, zette hij een van de bandopnemers op, en daar kwam heel die frituurbestelling door de luidspreker. Natuurlijk zijn er toen harde woorden gevallen, maar met de belofte dat we dat noooiiiit of te noooiiit meer zouden doen kwam alles toch nog in kannen en kruiken.
Elf britse officieren, brachten een bezoek aan West-Berlijn. Ze werden zeer gul onthaald, er werd afgesproken om de muur te gaan bezoeken. De oostduitsers toonden de gebruikelijke belangstelling voor Uniformen, een van beide haalde een camera met telelens te voorschijn. De Britse soldaten waren door het dolle heen, en poseerden als een voetbalteam, 5 mannen staande op de achtergrond, en zes hurkend op de voorgrond. De oostduitser tuurde door zijn zoeker terwijl zijn gezicht strak in de plooi bleef, toen gebaarde hij met zijn armen dat we dichter bij elkaar moesten gaan staan, zodat we allemaal op de foto konden. Die middag deed zich een zeldzaam verschijnsel voor: er werd geglimlacht aan weerszijden van de muur.
Elf britse officieren, brachten een bezoek aan West-Berlijn. Ze werden zeer gul onthaald, er werd afgesproken om de muur te gaan bezoeken. De oostduitsers toonden de gebruikelijke belangstelling voor Uniformen, een van beide haalde een camera met telelens te voorschijn. De Britse soldaten waren door het dolle heen, en poseerden als een voetbalteam, 5 mannen staande op de achtergrond, en zes hurkend op de voorgrond. De oostduitser tuurde door zijn zoeker terwijl zijn gezicht strak in de plooi bleef, toen gebaarde hij met zijn armen dat we dichter bij elkaar moesten gaan staan, zodat we allemaal op de foto konden.
Wist je dat bij 20 procent van de ongevallen in Zweden, een eland betrokken is.
Wist ge dat een drietenige luiaard zich zo traag vooet beweegt dat er planten op zijn rug groeien.
