De eerste keer dat ik een schilderij verkocht was op een tentoonstelling. De mensen die stilhielden bij mijn stand, dan doorliepen zonder iets te kopen fascineerden mij. Een echtpaar kwam telkens terug om naar een bepaald schilderijtje te zien, en uiteindelijk besloten ze het te kopen. Ik had mijn eerste werk verkocht! Iemand wist dan toch te waarderen wat ik deed. Terwijl ze weggingen hoorde ik de vrouw nog juist zeggen,"wat zal oma's trouwfoto prachtig tot haar recht komen in die lijst."
Eric Graham een blinde Australische geestelijke, heeft een probleem met Cindy zijn geleidehond. "Elke keer als ze met mij de preekstoel op gaat, gaat ze liggen valt daar in slaap en begint te snurken. Ik moet haar weghouden bij die microfoon, wanneer ze te dicht bij de microfoon ligt hoort men het snurken tot buiten de kerk, "vertelt Graham"De moeilijkheid is dat ze het allemaal al zo vaak heeft gehoord. Maar ze weet altijd precies wanneer de preek uit is, zodra ik amen zeg staat ze op en wil weg."
Om de aandacht van het publiek vast te houden, nam Nicolo Paganini vaak zijn toevlucht tot zijn répertoire van dierenimitaties. In een kerk in Luca begeleide hij de gewijde muziek met gegrom en gemiauw. Bij een ander gelegenheid, in Ferara, nam hij wraak voor het uitjouwen van een ballerina Antoinietta Pallerini door met zijn viool het balken van een ezel na te doen.
Op een bijeenkomst van de Mystery Writers of America vertelde de schrijver Mickey Spillane over de drinkgewoonten van zijn beroemde speurder: " Mike Hammer drinkt nooit cognac omdat ik dat niet kan spellen."
In zijn autobiografie vertelt Luciano Pavarotti over de oorsprong van zijn tallent. "Volgens mijn moeder heb ik de stem van mijn vader en de bezieling van haar," aldus de beroemde tenor. "Als kind ging ik nog al eens op mijn kamer zitten, met de deur dicht om uit volle borst La Donna é Mobilé te zingen. " Van de zestien gezinnen in het gebouw schreeuwde er gewoonlijk veertien dat ik op moest houden."
Dat had hij echt niet moeten doen...maar toch?????
Een echte klap.
Voor de première in Londen van zijn nieuwe ballet CARMEN vertrouwde de danser en choreograaf Roland Petit de titelrol toe aan een jonge balletdanseres, Zizzi Jeanmaire. Tijdens die première op 21 februari 1949, zei de uitgeputte Jeanmaire in de slotscéne tegen Petit, die de rol van Don José danste: "Ik kan niet meer.""Ik was woedend,"vertelde Petit," en in plaats van te doen of ik haar een klap gaf, zoals ik op dat moment werd geacht te doen, gaf ik haar een echte klap. Geschrokken en boos schreeuwde ze het uit van de pijn. We maakten de scéne af en het werd een enorme triomf." Met Carmen was de naam van Roland Petit gevestigd als een van de belangrijkste choreografen van onze tijd, en die van Zizi Jeanmaire als internationale ster.
In Papua New Guinea zijn koppensnellers niet langer meer de grootste oorzaak van ongelukken. Gifslangen, schorpioenen en drijfzand al evenmin. De echte slachters zijn bomen. Uit een vier jaar durend onderzoek waarover het British Medical Journal bericht, blijkt dat 41 % van de behandelde verwondingen, in het ziekenhuis van Milne Bay Province te wijten waren aan een vallende boom, een val uit een boom, een vallende kokosnoot of een vallende tak. Ze vallen dus meer uit bomen etc. dan er nog koppengesneld wordt.
