De dochter van een vriend, maakte in een schoenwinkel iets mee waaruit ik moet opmaken, dat ridderlijkheid nog bestaat. Ze vroeg naar witte sandalen en maakte na lang passen eindelijk een keuze. Maar ze aarzelde nog. Ze zag de teleurstelling in het gezicht van de verkoper en legde uit dat ze bestemd waren voor haar trouwpartij. De hakken waren misschien te hoog om op te dansen vreesde ze. Toen de verkoper dat hoorde maakte hij een buiging, nam haar bij de hand en vroeg:"mag ik deze dans van u?"Daarna walste hij met haar door de winkel. Onnodig te zeggen dat de koop werd gesloten.
Iets nieuws..... SCHAAMDE en DéJÃ -VU... POëZIE?????? Wat denk jij er van??????
Soms op onverwachte momenten, flitsen er beelden--------- van eens, of toen ----------- in mijn gedachten op. Meestal fouten of misstappen, waarvoor ik me toen direct na het gebeuren SCHAAMDE.
een Dé-Jà VU, een flits, van een reeds eerder beleefd moment. Je herkend plots een omgeving die je al eerder hebt gezien. Bij mij gaat dat zelfs zover dat ik heel nauwkeurig, kleine voorwerpen, in die déjà-vu herken. Mensen die me heel goed kennen, zullen nu, bij het zien van de namen van die voorwerpen GLIMLACHEN.
een goudvis / een trotinet/ een swastikka /
of het voorhoofd fronsen, Nummer 5,46, 72 en steeds komt er een IRIS een gele iris, in voor. Flitsen, déjà-vus, dromen, nummers..........
De eerste keer dat ik een schilderij verkocht was op een tentoonstelling. De mensen die stilhielden bij mijn stand, dan doorliepen zonder iets te kopen fascineerden mij. Een echtpaar kwam telkens terug om naar een bepaald schilderijtje te zien, en uiteindelijk besloten ze het te kopen. Ik had mijn eerste werk verkocht! Iemand wist dan toch te waarderen wat ik deed. Terwijl ze weggingen hoorde ik de vrouw nog juist zeggen,"wat zal oma's trouwfoto prachtig tot haar recht komen in die lijst."
Eric Graham een blinde Australische geestelijke, heeft een probleem met Cindy zijn geleidehond. "Elke keer als ze met mij de preekstoel op gaat, gaat ze liggen valt daar in slaap en begint te snurken. Ik moet haar weghouden bij die microfoon, wanneer ze te dicht bij de microfoon ligt hoort men het snurken tot buiten de kerk, "vertelt Graham"De moeilijkheid is dat ze het allemaal al zo vaak heeft gehoord. Maar ze weet altijd precies wanneer de preek uit is, zodra ik amen zeg staat ze op en wil weg."
Om de aandacht van het publiek vast te houden, nam Nicolo Paganini vaak zijn toevlucht tot zijn répertoire van dierenimitaties. In een kerk in Luca begeleide hij de gewijde muziek met gegrom en gemiauw. Bij een ander gelegenheid, in Ferara, nam hij wraak voor het uitjouwen van een ballerina Antoinietta Pallerini door met zijn viool het balken van een ezel na te doen.
Op een bijeenkomst van de Mystery Writers of America vertelde de schrijver Mickey Spillane over de drinkgewoonten van zijn beroemde speurder: " Mike Hammer drinkt nooit cognac omdat ik dat niet kan spellen."
In zijn autobiografie vertelt Luciano Pavarotti over de oorsprong van zijn tallent. "Volgens mijn moeder heb ik de stem van mijn vader en de bezieling van haar," aldus de beroemde tenor. "Als kind ging ik nog al eens op mijn kamer zitten, met de deur dicht om uit volle borst La Donna é Mobilé te zingen. " Van de zestien gezinnen in het gebouw schreeuwde er gewoonlijk veertien dat ik op moest houden."
De dochter van een vriend, maakte in een schoenwinkel iets mee waaruit ik moet opmaken, dat ridderlijkheid nog bestaat. Ze vroeg naar witte sandalen en maakte na lang passen eindelijk een keuze. Maar ze aarzelde nog. Ze zag de teleurstelling in het gezicht van de verkoper en legde uit dat ze bestemd waren voor haar trouwpartij. De hakken waren misschien te hoog om op te dansen vreesde ze. Toen de verkoper dat hoorde maakte hij een buiging, nam haar bij de hand en vroeg:"mag ik deze dans van u?"Daarna walste hij met haar door de winkel. Onnodig te zeggen dat de koop werd gesloten.
