Laten we samen zoeken, naar 't geluk in andere oorden, Laten we dolend, "Happyland" ontdekken, Zien hoe anderen, zich geven zonder woorden, Veel met de mantel der liefde bedekken.
Waar die vrede heerst, waar men veel kan verdragen, Waar men waarom, weinig zal gebruiken, Moederkes nog op handen worden gedragen, Waar kinderen de kans nog krijgen om te ontluiken.
Waar akkers vol met het gouden koren, Naast groene weiden liggen te grazen, Waar een wiegelied nog kan bekoren, Waar kinderen nog bellen blazen.
Fata morgana, illusie, 't land van Eden, waar ik naar zocht, Heb ik gevonden, 't lag in mijn dorpje, juist achter de bocht.
Dwalend, even boven, de drogevoetenlijn, volgend, het zigzaggendchaosspoor, van de laatste vloed.
Spoelde mij, vanuit, groen-witte bruisende koppen schuim. een, fles, met boodschap te gemoet.
Binnenin, in een plasje verschaald nat, zag ik dat er een papiertje in zat.
Druipend, van't zilte nat, getooid met wier, en andere planten, uit de tuin der zee gemaaid,
wikkelde , ik haar, in een plastieken, boodschappentas, die me door een kille wester, juist op dàt ogenblik kwam toegewaaid.
Al neurieënd het liedje," message in a bottle...." van mijn idool Sting, koesterde ik, tegen mijn lijf, het natte kleffe pakje, als een waatdevol ding.
Hijgend, van't ploegen, door het mulle zand, ben ik nu aan de voet der duinen aanbeland.
Zet me neer, de rug, tegen een vermoeiede visserssloep, en uit de wind, om te kijken, wat ik in die fles wel vindt.
De kurk, half in de flessenhals, trek ik met mijn tanden eruit, het papiertje rolt in mijn hand, waardeloos of buit??
Ik lees, "Ga verder, vinder, lees dit is misschien het begin van miljoenen." zou het dan toch kunnen, ik krijg reeds groteske visioenen.
Ik lees, " Ga naar de winkel, lever deze fles in, als leeggoed, met die twintig eurocent ga je vast je eerste miljoen te gemoet.
'k Durf niet gelukkig te zijn, ik heb schrik van het onbekende andere. Een panische angst, dat dit alles eens zou veranderen.
Ik zou moeten zingen, dansen, dagenlang, maar ik durf niet, ben veel te bang. Ik ben te benijden, weinigen hebben zulk een vriendin, juist daarom durf ik het volle leven niet in.
God, als er nu iets moet gebeuren, als het ergens toch zo geschreven staat, Neem dan mij, .........en bescherm diegene, die ik achterlaat.
Een lentebriesje fladdert door mijn grijze lokken, het voorjaar is bijna terug, zien we weer overal schapen fokken, daar komen lammekes van, met krollekes op hunne rug.
Komen er in de wei, weer boterbloemen aan, blijft in't bonte weerhuisje het vrouwtje buiten staan,
's Morgens gewekt door gevleugelde sopraantjes, geen mooier ouverture om de dag te beginne, aan de kale takjes hangen kristallen traantjes, met wel duizend zonnekes van binne.
Nu zit ik binnen, te schrijven, geniet niet van een waterzonnetje, ik geef de natuur alle lof, weet je wat, in't vervolg kom ik buiten, en schrijf mijn gedichtjes in den hof.
't Gespannen vel strekt onder de regenboog, basiskleuren vullen bijna het hele blad. Laat nog wat witte plekken droog, ik werk misschien te snel te nat.
Een druppel water schuift nu over mijn werk, schiet een wolk in het natte pigment. Er ontstaat vuurwerk, mist, een vlerk, een oude muur, terra cota, of cement.
Er was niets tienden van seconden tevoren, geelen en blauwen werden groen. Daar wordt nu een bloemkool geboren, 'k laat de verf nu het werk doen.
Ik versterk de kleuren, dan is't gedaan, ik stop, mijn werk is nu afgemaakt, mijn naam eronder, hoop dat het uw hart ook raakt.
Ik luister graag naar mensen, ik maak me dan klein en val niet op. Ik luister naar hun grieven, naar hun wensen, naar het laatste nieuws op de wereldtop.
Van mensen die kwaad spreken, schuif ik enkele plaatsen weg, ook niet van zogenaamde zedepreken, luister ik niet, die hebben pech.
Nog 't liefst spreek ik over de tijd van toen, dan verschiet ik, God ben ik al zo oud, 't Ja daar valt toch niets aan te doen, al wat ik nu beleef is goud.
Jij die juist komt piepen aan de levensdeur, neem deze raadgevingen gratis aan, is je leven een en al sleur, steek het niet op een ander, dat heb je meestal zelf gedaan.
Wilt u met mij delen wat u bezighoudt? Mij vertellen over dillemma's, twijfels barrières waar u soms tegen op loopt? Wil je je hart eens luchten, "dat lag nu toch echt op mijn maag," laat mij iets weten. Gebruik een schuilnaam die u alleen kent zo blijft het zowel persoonlijk, en tussen ons, ik kan zwijgen, ik wil u graag helpen. U kunt mij via mijn blog, een e-mail sturen. De volgens mij interresantste vragen, die ook voor andere personen een oplossing zouden kunnen zijn, zet ik op mijn blog, met mijn antwoord erbij. Vrienden ik ben geen dokter, geen medicijnman, geen clown, geen wonderdoener, maar ik kan MISSCHIEN even dat sprankeltje hoop of die goede raad u geven, waardoor weer een zonnetje, misschien maar een waterzonnetje, u weer doet moed krijgen, om aan moeilijke tijden beter het hoofd te kunnen bieden. U kan hier alleen maar bij winnen, DOEN. Uw Blues.
