Nu het seizoen er toch op zit en ik thuis in de zetel lig met ne combo van een dikke bronchitis en griep heb ik niets beter te doen dan mijn trainingen en wedstrijden eindelijk eens uit te lezen op de computer.
Mijn Garmin die mij ondertussen al enkele jaren door weer en wind vergezeld bevat een schat aan informatie heb ik net ontdekt. DAT SPEL MAAKT OOK GRAFIEKSKES!!
Ik heb in koers niet de gewoonte om met een hartslagmeter te rijden. Dat ding zit in de weg, en ik kan tijdens de koers moeilijk roepen "Hé rijdt is wa trager, ik zit boven mijne hartslag!" Tijdens de triatlon had ik , puur uit curiositeit, het toch aangedurfd om die band te dragen.
Dat ik diep ben geweest, dat wist ik al wel, maar zo diep?!
Een gemiddelde hartslag van 192. GEMIDDELD! Als ik de komende weken eens ergens doodval, dan ligt het dus aan mijn hart... 't is maar dat jullie 't weten.
Ik denk dat ik komend seizoen toch maar wat vaker met die band ga koersen, kwestie van het toch wat in't oog te kunnen houden.
De komende maanden zal ik wel bijlange niet aan komen aan die absurd hoge waarden. Want ik ga mij nu in een bolletje rollen en een dikke winterslaap houden! Tot binnen enkele weken!!
Eveline
