Puur cynisme komt er in mij naar boven wanneer ik al die clichés lees.
Ze zijn al evenveel waard als het gezegde: “Geld maakt niet gelukkig!”
Maar dat ga je nooit horen uit de mond van diegene die van honger ligt te creperen, of van een doodarme moeder die de nodige medische zorgen niet kan verschaffen aan haar doodziek kind.

Maar ben ik dat wel die zo spreekt?
Ben ik echt zo bitter geworden?
Is de wrange oorzaak niet veeleer te zoeken bij mijn met pijn doorweven hart dat zich afvraagt:

“WHAT NOW MY LOVE”
(1962/originele versie)

S HIRLEY B ASSEY

Shirley Bassey was het zevende en laatste kind van een Nigeriaanse vader en een Engelse moeder.
Na het verlaten van de school vond zij werk in een lokale fabriek.
Tegelijkertijd zong zij ook in lokale pubs.
In 1953 tekende ze haar eerste professionele contract.
In 2000 werd zij door de Engelse koningin Elizabet II benoemd tot 'Dame'.

"What Now My Love" is van origine een Frans lied ( Et Maintenant) geschreven door componist Gilbert Becaud en tekstschrijver Pierre Delanoë.
De Engelse tekst en de titel zijn geschreven door Carl Sigman.
Het lied werd al door talloze artieste vertolkt, oa door: Elvis presley, Liberace, Max Bygraves, Petula Clark, Vic Damone, Sammy Davis Jr, Judy Garland, Vicky Leandros, Brenda Lee, Al martino, Lou Rawles, Della Reese, Frank Sinatra, Nana Mouskouri,….en nog zoveel meer.
Ik hou het meest van de versie van Shirley Bassey.
Wie meer wil lezen over deze zangeres, kan dit door op onderstaande button te klikken.

Ik dus naar beneden....
Terug boven meteen het pakje open gemaakt.....
En daar was ie dan!
Een persoonlijk samengestelde cd met allemaal golden oldies die een lieve dame mij schenkt omdat ze zo erg geniet van mijn blog.
Wat een mooi compliment, en wat een lief gebaar he!
Heel, héél erg bedankt Maria!!!

En natuurlijk uit die cd vandaag een lied op mijn blog.
De titel zei me in eerste instantie niets en ook de zangeres is mij volledig onbekend.
Maar wanneer je het liedje hoort zal je het zeker wel herkennen, al dan niet in een andere versie en/of andere uitvoerder.
Zelf heb ik het van , Jerry Vale.
Luister maar naar:

“ALWAYS YOU”

C ARMELA C ORREN

Ze wilde oorspronkelijk danseres worden maar door een kwetsuur ging dat niet meer en legde ze zich toe op het zingen.
De Amerikaanse TV-producent Ed Sullivan ontdekte haar toen hij in Jeruzalem was.
Carmela zat op dat moment in het Israëlische leger.

Sullivan bracht haar naar New York waar ze in films en TV-producties meespeelde.
In het begin van de jaren 60 werd Corren ook in Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk bekend.

Met het lied, “Eine Rose aus Santa Monica” werd ze in 1962- 7de op het DuitseSchlagerfestival.
Het lied stond verschillende weken in de hitparade.

Een jaar later deed ze ook mee aan het Eurovisiesongfestival in Londen namens Oostenrijk met het lied, “Vielleicht geschieht ein Wunder” dat eveneens op de zevende plaats eindigde.

Tegenwoordig leeft ze teruggetrokken van de showbusiness in Tel Aviv.

Iemand van jullie de Lotto gewonnen zaterdag?
Ik alvast niet, maar dat komt enkel omdat ik nooit op de Lotto speel of ooit gespeeld heb.
Kansspelen zijn echt niet aan mij besteed.

Ongeluk in het spel is geluk in de liefde, zegt men.
Dus laat ik daarom vandaag maar eens een ander rad draaien:

‘THE WHEEL OF FORTUNE’
(1951)

KAY S TARR

Maar genoeg gezeverd nu, over naar muziek.

Vandaag een lied op mijn blog dat een stukje uit mijn leven vertelt.
Jij, ik, wij…
Een simpel en huiselijk tafereeltje…
Kleine attenties voor elkaar…
Elkaar begrijpen zonder woorden…
Een knuffel, zomaar…
Een kus voor het slapen gaan…
Het was mooi.

Helaas, mooie liedjes duren niet lang!
Want ook simpele dingen kunnen na een tijdje heel erg gecompliceerd raken.
Het is dan ook met een beetje pijn in het hart dat ik vandaag luister naar:

“TOI, MOI, NOUS”
(1969)

M IREILLE  M ATHIEU

 

Mireille Mathieu werd algemeen aanzien als de opvolgster van Edith Piaf.
Van haar lied, ‘Mon Credo’ werden meer dan 1 miljoen platen verkocht.
Sinds haar debuut in 1965 verkocht zij wereldwijd meer dan 122 miljoen platen.
Daarvoor krijgt zij een “Ruby Record”.
Meer lezen over deze chansoniere….klik op onderstaande button.

Nu woensdag krijg ik een epidurale en op vrijdag 13 november (maar goed dat ik niet bijgelovig ben) gaan ze mij een segmenten infiltratie geven, of hoe dat beestje ook mag noemen.
Dat zou mij weer voor een hele tijd pijnloos door het dagelijkse leven moeten loodsen.

Genezen is er niet meer bij, vergevorderde artrose op al mijn gewrichten en nu heeft men ook ontdekt dat ik Fybromyalgie heb in nek,schoudergordel, lage rug en bekkengordel.
Dat maakt dat mijn linkerarm, hand en vingers soms stijf en pijnlijk zijn.
Het is ook de oorzaak van de hevige pijn in mijn heup die ik nu ervaar en nieuw is bijgekomen.
Ik kan niet lang achter elkaar zitten, liggen of staan.
Dus strompel ik van mijn zetel naar mijn bed, maar we bewegen al zodoende toch hè!
Ook al ben ik ondertussen zo stoned als een garnaal, hahaha!

Zo, genoeg nu over mijn klaagzang die ik jullie enkel meegeef als verklaring voor mijn mindere bezoekjes aan jullie blog en het bijwerken van mijn blog.
Ik vergeet jullie echt niet hoor!
Laat ons maar luisteren naar anderen die mooiere liedjes kunnen brengen.
Want we blijven optimist!
Wat denken jullie van deze:

”CAFE ZONDER BIER”
(1959)

B OBBEJAAN S CHOEPEN

Het liedje dat ik vandaag laat horen herinnert mij altijd aan de dorpskermis.
Wij de tieners, verzamelden dan altijd aan de botsautootjes (autoscooters) of aan ‘De Rups.’
Geld hadden we wel niet, maar we werden wel vaak uitgenodigd door de jongens om een ritje mee te maken.
Vooral in die laatste hadden wij meisjes veel aantrek, want wanneer die kap over de wagentjes dichtging volgde er steevast een kus.

Maar we verzamelden er vooral voor de steengoede muziek die er gespeeld werd.
Bij de autoscooters had men meestal de allernieuwste hits.
Bij de Rups waren de liedjes al wat ouder maar nog steeds erg in trek.
Eén van die liedjes was dit wat ik jullie vandaag laat horen:

”JOHNNY B GOODE”
(1958)

C HUCK B ERRY

Instrument(en) gitaar.
Bekende nummers: "Maybellene”, "Johnny B. Goode", "Roll Over Beethoven", "My Ding-a-Ling".

Veel van Chucks hits staan genoteerd in de rock-'n-roll-geschiedenis en hebben als springplank gefungeerd voor veel beroemd geworden artiesten.
Chuck Berry was het eerste lid van de Rock and Roll Hall of Fame (1986).
Lees meer over deze artiest, klik op onderstaande button.

Ik meen dat ik ongeveer 25 a 26 jaar was toen ik het schreef.
Jaren later gebruikte dochterlief datzelfde gedicht eens bij een taak voor school.
En weer jaren later zag ik het toevallig op het Internet staan, maar onder ‘auteur onbekend’.
Het gedicht was weliswaar hier en daar met enkele woorden aangepast, maar ik herkende het meteen.

Wat een lefgozer, was mijn eerste reactie!
Zou hij/zij het verhaal achter het gedicht wel kennen?
Maar misschien moet ik wel trots zijn?
Misschien is ‘zijn/haar verhaal’ nog droeviger?
Dan hoop ik dat mijn woorden hem/haar troost hebben gebracht.

En dan nu het lied dat ik vanmiddag op de radio hoorde en dit logje tot stand bracht.
Waarbij de tekst mij jaren terug wierp in de tijd.
Terug naar de jaren van verdriet en onzekerheid.

“ALL ALONE AM I”
(1962)

Langs mijn eenzaam pad
sprokkel ik herinneringen
van zijn aanwezigheid
Peuter veel liefs
van een brief
uit het verleden
Leg in de nacht
zijn gedachten
onder mijn kussen
En strooi kruimels liefde
in de hoop dat hij enkel
de weg kwijt is

(Lucienne)

B RENDA LEE

Volledige naam Brenda Mae Tarpley
Bijnamen Little Miss Dynamite
Geboren 11 december, 1944 te Atlanta, Georgia.
Geboorteland Verenigde Staten.

Jaren actief 1955 – heden.
Genre(s) rockabilly, rock-'n'-roll, country en pop
Label(s) Decca Records

Bekende nummers tussen 1958 en 1965: “I'm Sorry”, “Rockin' Around the Christmas Tree”, "Jambalaya," "Sweet Nothin's", "I Want to Be Wanted", "All Alone Am I", "Break It To Me Gently" "Fool #1" en "Dum Dum".
Wie meer wil lezen over deze artieste kan dit door op onderstaande button te klikken.

IK WENS JULLIE VOOR MORGEN,
EEN DAG ZONDER ZORGEN!

Zo’n deuntje blijft dan meestal uren in mijn hoofd hangen.
Ik loop het dan ook de ganse tijd te neuriën of te fluiten.

Vandaag werd ik wakker met het liedje dat ik jullie vandaag laat horen.
En geeft toe, er zijn minder leuke deuntjes om de dag mee te beginnen.
Luister maar naar:

“SENTIMENTAL JOURNEY”
(1944)

D ORIS D AY

In 1975 verschenen haar memoires onder de titel ‘Doris Day: her own story’
Van 1968 tot 1973 speelde ze in de televisieserie ‘The Doris Day Show’die in de jaren zeventig ook in Nederland op het scherm kwam.

Doris Day is ook een dierenactiviste en net als Brigitte Bardot een felle voorvechtster voor het dierenwelzijn.
Een markante uitspraak van haar is: “Als het waar is dat mannen beesten zijn, dan moeten vrouwen echte dierenliefhebbers zijn!”

Doris day leeft gezond en wel in Carmel, Californie.

Het is een folksong die vertelt over een man die zijn liefde verklaart aan een vrouw.
Hij zegt haar hoe mooi en lief hij haar vind, maar dat hij begrijpt moest ze hem afwijzen omdat hij te arm is.

Het lied zou volgens de meeste bronnen dateren van 1947 en werd beroemd gemaakt door Miguel Aceves Mejía.
De uitvoering vergt van de zanger heel wat vocale gymnastiek.
Het is de bedoeling om oa het woord ‘Malaguena’ zolang mogelijk aan te houden als de zanger kan.

Ik vind dat de zanger die ik vandaag op jullie loslaat dat helemaal niet slecht doet.
Ik wens jullie heel veel luistergenot met:

“MALAGUENA SALEROSA”

P  LACIDO D OMINGO

Placido werd dan wel geboren in Spanje maar verhuisde als kind met zijn familie naar Mexico.
In Mexico stad studeerde hij aan het conservatorium.
Hij leerde piano spelen en dirigeren.
Hij maakte zijn podiumdebuut als tenor in 1959 als Alfredo in ‘La traviata’
In 1962 sloot hij zich aan bij de Israëlische Nationale Opera, en trad daarmee voor het eerst op in New York in 1965.
Hij maakte zijn debuut aan het Teatro alla Scala in 1969 en Covent Garden in 1971.

In 1981 bereikte hij grote bekendheid toen hij het lied ‘Perhaps Love’ in een duet met John Denver zong.
Domingo werd buiten de operawereld beroemd als een van de Drie Tenoren, samen met Luciano Pavarotti en José Carreras.

Over deze befaamde tenor valt nog heel wat meer te lezen.
Wie zulks wenst kan dit door op onderstaande button te klikken.

Het lied dat ik vandaag aan jullie laat horen heb ik al eeuwen in mijn bezit op een 45-toerenplaatje.
Maar zoals vele van die oude singeltjes kraakt het dat het een lieve lust is en is de geluidskwaliteit niet optimaal te noemen.
Al moet ik toegeven dat dit ook zijn charmes heeft.
Al bij al was ik toch heel blij om het op deze recente cd terug te vinden.

Ik hoop dat jullie het lied mooi vinden en wens jullie veel luistergenot met:

“AVE MARIA NO MORRO”
(1957)

T RIO SAN J OSE

Telkens wanneer je de radio opzette schalde het uit de luidsprekers.
In de zaak waar ik toen werkte stond het op de jukebox en ik heb dat klereding heel vaak willen mollen, geloof me vrij.
Drie plaatjes voor vijf frank kreeg je toen nog.
En je kon er donder op zeggen dat wanneer iemand een geldstuk in die machine stak, het liedje van vandaag er telkens weer bij was. Echt horendol werd ik er van!

Maar misschien denken jullie er helemaal anders over dan ik, en genieten jullie van:

“BORRIQUITO”
(1971)

In de jaren '60 breekt Peret door bij het grote publiek in Spanje.
Hij wordt vooral bekend om de manier waarop hij gitaar speelt.
Hij gebruikt voor- en achterkant van de klankkast om ritmisch op te trommelen.
Verder zwaait hij de hals van zijn gitaar van links naar rechts en laat hij de gitaar ooit één of twee rondjes om zijn as draaien.
Zijn stijl wordt later El ventilador (De ventilator) genoemd.

In 1971 is Perets nummer “Borriquito” de zomerhit van Europa.
Borriquito is het Spaanse woord voor ezel.
In verschillende landen, waaronder Nederland en Vlaanderen, staat het op #1 in de hitparade.
Buiten Spanje blijft het bij die ene hit.

De koning van de rumba, zoals Peret in eigen land genoemd wordt, stopt in 1982 met zijn muzikale carrière.
Hij treedt dan toe tot de Evangelische Kerk Philadelphia.
Pas in 1991 neemt hij weer een nieuw album op.
In 1992 staat Peret nog één keer in de internationale belangstelling, wanneer hij mag zingen op de slotceremonie van de Olympische Spelen in Barcelona.
Daarna duikt Peret nog maar sporadisch op in de publiciteit.

Momenteel is het zijn zoon die de jonge meisjesharten sneller doet slaan.
En zo tussen ons gezegd en gezwegen, die jongen mag er ook best zijn hoor!
Maar vandaag dus de papa op mijn blog.
Droom, zwijmel en zweef weg op:

”HEY”
(1980)

Julio Iglesias was een professionele voetballer.
Hij was doelman bij Real Madrid.
Na een ongeluk dat zijn voetbalcarrière beëindigde, begon hij tijdens zijn revalidatie met het schrijven van liedjes.
Korte tijd later behaalde hij ook zijn rechtendiploma aan de universiteit van Cambridge.

In 1968 won hij in Spanje het ‘Benidorm Song Festival’ met een van zijn songs, en kreeg een contract bij een onafhankelijk label, Discos Columbia.
Namens Spanje nam Iglesias in 1970 deel aan het Eurovisie Songfestival.
In 1978 tekende hij een nieuw contract met CBS International, en breidde zijn Spaanstalige repertoire uit met songs in het Engels, Frans en Italiaans.

In 1984 bracht hij het hitalbum “1100 Bel Air Place” uit en daar werden drie miljoen exemplaren van verkocht.
Hij nam ook een duet op met Diana Ross en het duet “To all girls I've loved before” met Willie Nelson.
Beide nummers werden een groot succes.
Ook met, Stevie Wonder en Dolly Parton zong hij duets.

In de jaren negentig ging Julio terug naar de wortels van zijn Spaanse muziek, en bracht in 1996 een CD uit met de bijnaam “Tango.”
Van de ca. 80 albums die Julio uibracht zijn meer dan 300 miljoen verkocht.
Daarna verschoof de belangstelling van het publiek steeds meer naar zijn zoon Enrique en verdween Julio uit het spotlicht.

En ik begin naar goede gewoonte met een golden oldie.
De meeste onder jullie zullen dit lied wel kennen, al is het misschien in een andere versie.

”SABOR A MI”
(1964)

E YDIE G ÖME

LOS P ANCHOS

Zij was vooral actief in de jaren ’50.
Haar specialiteit is het zingen van Latijnse popmuziek.
Zij zingt zowel solo als samen met haar man, Steve Lawrence.

Ze maakte haar debuut in 1950 met het ‘Tommy Tucker Orkest en Don Brown’.
In 1951 zong ze ook met de big band van, Tex Beneke en had met hen verscheidene radio optredens.
In 1952 ging ze solo.

Zowel haar grote doorbraak als haar levenspartner vindt zij in de ‘Tonight Show’ toen gepresenteerd door Steve Allen.
Na enkele kleine hits komt in 1963 de knaller, “Blame it on the Bossa Nova”.

Ze won een Grammy Award voor Best Female Vocal Performance in 1967, voor haar versie van "As You Walked Into My Life", uit de musical ‘Mame.’.
In 1964 ontmoet Eydie het trio, Los Panchos, en ze besluiten om samen te gaan.
Dit is het begin van een hele resem Spaans-Latijnse hits waaronder, “Sabor a mi".

Eydie Göme is eveneens, zoals wij, een blogster.
Op 78 jarige leeftijd treed zij nog steeds op.
Wie meer wil lezen over deze zangeres, kan dit door op onderstaande button te klikken

Ik moest daarbij even terug denken aan mijn allereerste platendraaier.
In feite was hij van mijn kleinere broer, maar wanneer hij goed geluimd was, mocht ik er ook plaatjes op draaien.
Het was een Dual en het deksel was ook meteen de geluidsbox.
Er was zo een speciaal attribuut bij om tien kleine plaatjes tegelijk te kunnen opleggen.
Die plaatjes moest je dan bovenaan vastleggen met een speciale uitschuifbare “arm”.
Maar wanneer je die “arm” in diezelfde stand zetten bij slechts één plaatje dan herhaalde dat plaatje zich keer op keer.
Een soort herhalingsproces dus, zoals hier op mijn blog.

Eén van de plaatjes waar ik dat vaak en graag mee deed, tot er gegild werd dat het nu wel genoeg was geweest, is het liedje dat ik jullie vandaag laat horen.

“CORRINA CORRINA”
(1960)

R AY P ETERSON

In 1958 verhuisde hij naar Los Angeles en tekende een platencontract met RCA.
Na enkele kleine hits brak hij in 1959 door met “The Wonder Of You”.
Een nummer dat later ook werd opgenomen door Elvis Presley die een vriend was van Ray.

In 1960 maakt hij zijn eigen platenlabel aan, genaamd, “Dunes Records”.
Onder dat label scoort hij wellicht zijn grootste hit, “Tell Laura I Love Her”
Meteen daaropvolgend heeft hij andermaal een hit met, “Corrina Corrina”

Een andere tragische balade, “I Could Have Loved You So Well” bereikt echter niet de top 40, evenmin als, “Give Us Youre Blessing”.
Zijn laatste hit was, “Missing You” eveneens uit 1960.

In 1970 wordt Ray Peterson dominee van de Baptist Church en speelt af en toe nog oldies in dat circuit.
Ray Peterson overleed aan kanker in 2005, in Smyrna, Tennessee, op 65-jarige leeftijd.
Hij werd opgenomen in de Rockabilly Hall of Fame.

Gisteren evenwel was ik in weer een ander ziekenhuis op bezoek bij een vriendin die een nieuwe knie heeft gekregen.
Zij gaat gestaag goed vooruit en verbijt de pijn heel moedig.

Wat mij daar nu heel erg trof was het volgende:
Van op de vriendin haar kamer horen we steeds een jammerlijk geroep op de gang.
Vriendin weet te vertellen dat het een oud dametje is dat Alzheimer heeft.
Zij heeft door een val haar heup gebroken in het rusthuis waar ze verblijft en is zodoende in het ziekenhuis terecht gekomen.

Het mensje herkent dus niets of niemand en is daarom totaal gedesoriënteerd.
Om haar een klein beetje te kalmeren zet men haar in een rolstoel op de gang bij de balie, want daar ziet ze mensen passeren en dat stelt haar wat gerust.

Wanneer ik naar huis ga ziet ze mij en wenkt me.
Ze noemt me,Martha. Misschien is dat wel de naam van haar dochter, denk ik?
“Help me aub, neem me mee” vraagt ze me terwijl ze mijn handen vast neemt.
Mijn hart breekt want ik kan haar niet helpen.
Klein en broos zit ze daar en ik laat haar achter met lood in mijn schoenen.

Ik krijg haar niet uit mijn gedachten.
Wat een verschrikkelijke ziekte is Alzheimer toch.
En daarom vandaag dit lied op mijn blog.
Je wordt er niet echt vrolijk van, maar het stemt je wel tot nadenken.

“MENEER ALZHEIMER”
Het lied wordt gezongen door de cabaretier:

YOUP VAN T HEK
Wie meer over deze man wil lezen kan dit door op onderstaande button te klikken.

En hoe kan ik dit beter doen dan met een lied.
Een lied met een tekst die, op enkele belangrijke details na (waarover later meer uitleg) enigszins klaarheid schept in mijn situatie.
Een lied waarvan ik dacht dat ik er nooit meer zou bij huilen.
Het lot besliste er echter anders over.
En zodoende voel ik mij vandaag:

“100 YEARS”
(1975)

J OEY D YSER

Josje Duister had nooit de ambitie om zangeres te worden.
In de jaren '60 trad ze wel eens op in jeugdsociëteiten en af en toe was ze als zangeres te vinden bij demonstraties, maar daar bleef het bij.
Haar dagelijkse bezigheden bestonden uit het opvoeden van haar twee zoontjes, het schrijven van een column en het recenseren van kinderboeken voor De Tijd.

Voor de lol neemt ze op uitnodiging van haar buurman een demo op, van het door haar in de haast geschreven nummer ‘100 Years‘.
Platenmaatschappij Delta krijgt het lied te horen en ziet er wel wat in.
Producer en arrangeur Dick Bakker schrijft een arrangement, dat eigenlijk van Gilbert Bécaud geleend is.

Succes blijft uit, maar na haar verschijning in TopPop, met een grote hoed en in een strandstoel gezeten, scoort Joey Dyser begin 1975 een grote hit, die drie weken op nummer 1 blijft staan.

De opvolger in hetzelfde jaar ‘Let the sun shine (on my world again)’ blijft steken in de tipparade en als in 1977 ook de single ‘Paul’ flopt, trekt de zangeres zich terug uit de muziekwereld, om zich aan haar gezin te wijden.

”WALKING BACK TO HAPPINESS”
(1961)

H ELEN S HAPIRO

Haar ouders waren zo arm dat zij zich geen platenspeler konden veroorloven.
Helen moest zelfs een platenspeler gaan lenen bij de buren om haar eerste uitgebrachte single te kunnen beluisteren.

Shapiro speelde banjo als kind en zong samen met haar broer Ron in de jazzband van zijn jeugd club.
Helen had een opmerkelijk diep timbre voor een meisje dat nog geen tiener was.
Zij kreeg dan ook de bijnaam, “Foghorn” (misthoorn).

Reeds op veertienjarige leeftijd had Helen twee nummer één hits in de U.K.
Dat waren: “You Don’t Know” en “Walking Back To Happiness”
Nog voor ze zestien jaar oud was werd ze in Engeland uitgeroepen als beste vrouwelijke zangeres.

In de vroege lente van 1963 begon Shapiro aan een nationale tour waarbij ‘The Beatles’ in het voorprogramma speelden.
John Lennon en Paul Mc Cartney schreven zelfs een lied voor haar, “Myserie”. Ze zette het echter nooit op plaat.
Iets waar ze jaren later haar spijt over betuigde en als reden aanbracht dat ze het lied nooit te horen had gekregen.

In haar late tienerjaren begon haar succes reeds af te nemen.
Dit kwam door de nieuwe trend van beat muziek en uitstekende zangeressen zoals, Cilla Black, Sandie Shaw en Lulu.
Vanaf dat moment ontpopte zij zich als musical, Gospel en Jazz zangeres.
Jazz was immers haar eerste muzikale liefde.

Aan het eind van 2002 verliet zij de showbuisness om zich te concentreren op haar Gospel avonden.
Zij had zich in 1987 bekeerd tot een Messiaanse gelovige.

Haar autobiografie werd geplubiceerd in 1993 en had als titel: “Walking Back To Happiness.”
Zij is gehuwd met John Judd, een acteur met vele rollen in de Britse televisie en cinema.

Wanneer ik echter voor de spiegel sta, dan kijken sombere ogen mij hulpeloos aan.
Dan vliegt de angst me naar de keel.
Dan zie ik een heel onzekere persoon naar me terugkijken die me vraagt, “waarom?”
En nog zoveel vragen meer die onbeantwoord blijven.

Het antwoord is anders heel simpel:

"IT MUST HAVE BEEN LOVE"
(1990)

De belangrijkste leden zijn Marie Fredriksson (Östra-Ljungby, 30 mei 1958) en Per Gessle (Halmstad, 12 januari 1959).
Beiden waren in Zweden al zo'n tien jaar bekend toen ze internationaal succes kregen: Marie Fredriksson vooral solo, Per Gessle vooral als zanger in de band Gyllene Tider.

Vooral in de periode tussen 1988 en1992 was de band wereldwijd commercieel succesvol, met onder andere vijf top drie hits in Nederland.
Na 1992 scoorde de band buiten het thuisland Zweden enkel nog bescheiden hitjes.

Op 11 september 2002 raakte Frederiksson in haar eigen huis buiten bewustzijn.
In het ziekenhuis werd een hersentumor geconstateerd, die vervolgens succesvol behandeld is.
Haar meest recente soloalbum, “The change” uit 2004, is sterk door deze periode beïnvloed.

Op 20 september 2006 is hun nieuwste single, getiteld "One Wish", verschenen.
Tevens is op 14 februari 2007 hun tweede single "Reveal" uitgebracht.

Op 5 mei 2009 wordt tijdens een persconferentie bekend gemaakt dat Roxette hoofdact zal zijn tijdens de Night of the Proms voorstellingen in het Antwerpse Sportpaleis, het Rotterdamse Ahoy, het Arnhemse Gelredome en in twaalf Duitse steden.
Zij zullen daar onder begeleiding van het Night of the Proms orkest Il Novecento en het koor Fine Fleur een aantal van hun hits ten gehore brengen.

Ondanks eerdere gezamenlijke optredens na Marie's ziekte, wordt dit concert gezien als het definitieve teken dat Roxette terug is in de internationale muziekwereld.

Van de week keek ik rond in mijn stulpje en merkte dat het boordevol stond.
Veelal met kleine spulletjes die herinneringen oproepen die ik best zo snel mogelijk zou vergeten.
En plots kreeg ik de gewelddadige neiging om ze een voor een tegen de muur aan diggelen te gooien.
De zuinige en pragmatische ik in mij belette dat echter.
Veel beter kon ik ze in dozen verpakken om ze door een vriendin te laten verkopen op een of andere rommelmarkt.

Vele uren later laat ik de gehoornde koe terug los.
En wanneer ik nu rondkijk zie ik lege hoeken, lege plekken op en in mijn kasten en verkleurde plekken aan mijn muren.
En wat ik ook maar wilde bereiken, het heeft geen zier geholpen.
Want bij het zien van al die lege plekken komen toch die:

”FUNNY FAMILIAR FORGOTTEN FEELINGS”
(1967)

T OM J ONES

Tom Jones begon zijn loopbaan in 1963 als zanger van “Tommy Scott And The Senators”.
Een jaar later maakte hij opnamen met producer Joe Meek, maar geen maatschappij zag daar brood in.

Uiteindelijk kreeg Tom Jones een contract aangeboden bij Decca.
In 1965 verscheen de eerste single "Chills and fever".
Het debuut gaf echter niet het verhoopte resultaat.

Maar de opvolger in 1965 "It's not unusual" bereikte de eerste plaats van de Engelse hitparade.
Vanaf dan scoorde hij verschillende hits zoals, Delilah, The Green Green Grass of Home en She's a Lady.

Vanaf 1970 was hij een graag geziene gast in Las Vegas.
Daar trad hij op naast andere wereldvedetten als Elvis Presley en Frank Sinatra.

Eind jaren 90 kende hij een opleving met het album ‘Reload’.
Daarop staat onder andere de hit Sex Bomb.

Op 29 maart 2006 werd Tom Jones geridderd door koningin Elizabeth.