Hoewel!
Tijdens de dutjes had ik de vreemdste dromen!

Zo liep ik rond in ons vroeger huisje, ik trok een deur open en daar zat de vader van mijn kinderen.
Nog tijdens mijn droom realiseerde ik me dat dit niet kon want hij leeft al jaren niet meer. Met een schok en het zweet op mijn voorhoofd werd ik wakker.

Vreemd dat ik na zóveel jaren nóg steeds op regelmatige tijdstippen van hém droom!
De enige verklaring die ik heb voor deze dromen is, omdat onze liefde te vroeg en te abrupt werd afgebroken door het noodlot…
Omdat ik nooit zal weten of ons huwelijk zou hebben standgehouden en we vandaag, 39 jaar later, nog steeds evenveel van elkaar hadden gehouden, als toen.
Hij, wij, ons huwelijk, onze liefde, het heeft geen kans gekregen om zich te bewijzen.

En dat brengt mij bij mijn lied van vandaag.
Een lied van mijn favoriete groep.
Een ode aan een man die te vroeg gestorven is en nog zoveel voor velen had kunnen betekenen.
Men zegt vaak ‘alleen de goede sterven jong’ en dat is meteen de titel van mijn lied:

“NO ONE BUT YOU”
(only the good die young)
(1997)

Q UEEN

Na zijn middelbare school bezocht Farrokh de kunstacademie waar hij afstudeerde in design.
Naast zijn kunststudie studeerde hij ook piano en zang en trad in zijn vrije tijd op in gelegenheidsbandjes.
Hij werd bekend als de zanger en 'frontman' van de groep Queen en groeide in die hoedanigheid uit tot één van de populairste popartiesten aller tijden.

In de laatste maanden van zijn leven voltooide hij met enorm veel wilskracht enkele songs voor de laatste Queen-cd “Made in heaven.”
Het bleek dat Mercury tijdens zijn leven veel te bescheiden was geweest.
Zowel vocaal als muzikaal (piano) verraste hij zelfs mensen die niets van rockmuziek wilden weten.

Mercury stierf op 24 november 1991 rond 19.00 uur in zijn geliefde Londense huis aan longontsteking, als complicatie van aids.
Hij werd 45 jaar oud.

Meer lezen over, Queen….klik op onderstaande button

Hij Nederlander, ik Belg, een afstand van vele kilometers. Hij zijn hobby en vrienden daar, ik de mijne hier.
Mijn kinderen en kleinkind. De verknochtheid aan ons eigen stekje, ons beider honkvastheid. Het lag allemaal aan de basis van onze breuk.
Conclusie: Gezond verstand was de oorzaak.

Maar zo nuchter kan ik het niet altijd bekijken, en al zeker niet op een dag als vandaag.
Er is nog vaak het gemis van de  tederheid, het spreken met de ogen, het elkaar verstaan zonder woorden.
Het delen van groot en klein verdriet, grote en kleine pretjes, ons bondgenootschap.Kortom, al die dingen die een mens gelukkig maken en die je doen beseffen dat je iets voor de ander betekent.

En om al dat laat ik vandaag mijn tranen de vrije loop.
Vandaag ben ik even niet die sterkhouder die het allemaal wel aan kan en met een lach verwerkt (of verbergt). Het gezonde verstand zal even moeten wijken voor het hartzeer dat nog steeds diep binnenin zit.
En dat doe ik met een lied van een door mij zéér gráág beluisterde en te vroeg gestorven zanger. Een lied dat perfect mijn gevoelens van vandaag vertaalt.
En al wie een geliefd iemand naast zich mist, jank gerust een potje met me mee als je luistert naar:

“JIJ ZAL NOOIT MEER NAAST MIJ LOPEN”
(2003)

B ENNY N EYMAN

1. Naam: Wilhelmus Albertus Neyman.
2. Geboren op: 9 juni 1951.
3. Geboorteland: Nederland.
4. Geboortestad: Maarstricht.
5. Beroep: Zanger.
6. Genre’s: Nederlandstalige luisterliedjes, kleinkunst, ballades
7. Overleden op: 7 februari 2008 (56 jaar)

Enkele bekende liedjes zijn oa: ‘Ik weet niet hoe’ (doorbraak 1980) ‘Je hoeft me niet te zeggen hoe ik leven moet’ (1980) ‘Vrijgezel’(1981) ‘Verder valt 't wel mee’(1983) ‘Waarom fluister ik je naam nog’(1985)
Benny Neyman ontving in 1996 een Gouden Harp.
Meer lezen over deze betreurde zanger….klik op onderstaande button

“Heb je tijd en zin om een koffietje te gaan drinken?”, vroeg ze me. En “ja” die had ik.
Gezeten achter een kop warme chocolademelk met een toef room en een stuk warme appeltaart, kwam de aap uit de mouw, “ik ga scheiden” zei ze me ietwat bedeesd, “hij bedriegt me.”
Het bleef even stil tussen ons, ik wist niet meteen wat zeggen, want….’k heb altijd geweten dat hij haar bedroog!

Tijdens mijn horeca loopbaan kwam ik hem regelmatig tegen met een of ander ‘jong ding’ aan zijn arm.
Hij had als vertegenwoordiger tijd te over, terwijl zij van acht tot vijf vastzat op het naaiatelier.
“Sssst, niets zeggen tegen Linda, ik hou alleen van haar” zei hij me dan.

Moest ik het haar vertellen? Moest ik haar geluk aan diggelen slaan? Zou ze me wel geloofd hebben?
Het was een levensgroot dilemma waar ik mee geconfronteerd werd, en ik koos er uiteindelijk voor om al die jaren te zwijgen.

Ook nu heb ik haar niets verteld over zijn escapades.
Maar is dat wel de juiste keuze?
Zelf zou ik het liever wél weten wanneer mijn partner mij bedriegt.
Maar is het niet zo dat de bedrogene het altijd als laatste te weten komt, omdat de rest van de wereld het stil houdt?
En zwijgen we niet uit liefde en vriendschap naar die persoon toe?

Zij gaat een heel moeilijke tijd tegemoet en ik wens haar heel veel sterkte toe.
Mijn hart deed pijn toen ik haar achterna keek terwijl ze weg fietste naar een leeg huis.
Een huis vol van herinneringen aan 40 jaar huwelijksgeluk. Een geluk evenwel dat bol stond van de leugens en onwetendheid.
Maar was net die onwetendheid niet de basis van haar geluk?

Ik zal wellicht nooit het antwoord kennen op al de vragen die mezelf stel.
Maar al dat brengt mij wel bij mijn lied van vandaag en met de woorden van het lied troost ik me dan maar.
Luister maar naar:

“HUSH, NOT A WORD TO MARY”
(1968)

J OHN R OWLES

Volgens de informatie die ik van hem kon lezen is zijn bekendste nummer, “Cheryl Moana Marie.”
Dit nummer is mij echter totaal onbekend.

Meer bekend is hij vooral door zijn cover versie van, “If I Only Had Time” uit 1968 waarmee hij in de UK 18 weken lang in de hitparade stond.
Datzelfde jaar heeft hij andermaal een grote hit te pakken met, “Hush, Not a Word to Mary”

John Rowles, inmiddels 62 jaar, treed nog altijd op.
Hij plant ook een optreden in de Vs, meer bepaald, Las Vegas en Hawai waar hij al eerder optredens had tijdens zijn gloriejaren.

Ook werd hij geselecteerd voor de Nieuw-Zeelandse versie van “Dancing with the Stars”
Meer lezen over deze zanger….klik op onderstaande button.

De Can-can is oorspronkelijk een Algerijnse dans. De muziek werd gecomponeerd door Jacques Offenbach.
De dans werd in 1830 in heel Frankrijk bekend omdat hij gedanst werd in diverse nachtclubs, waarvan de ‘Moulin Rouge’ als bekendste mag worden genoemd, in de Parijse wijk, Montparnasse.

De Can-can is een erotische lokdans.
Het is een linedance waarbij een aantal vrouwen in een rij naast elkaar staan en tegelijk bewegen op de maat van de muziek. Zij tillen hun rok op of tillen hun been zo hoog in de lucht dat hun blote benen te zien zijn.
Dit laatste werd destijds als zeer aanstootgevend gezien. De overheid en de kerk ergerden zich er blauw aan.

Ondertussen is de Can-can verheven tot kunst.
Ook beroemde schilders werden er door geïnspireerd.
Henri de Toulouse-Lautrec heeft veel over de Can-can geschilderd. Ook veel posters voor de optredens werden door hem geschilderd.
Pablo Picasso, Georges Seurat en Georges Rouault hebben eveneens de Can-can in hun schilderijen gebruikt.

En dus, ter ere van mijn kaduke heup, vandaag op mijn blogje.
Schuif jullie stoelen aan de kant, zet jullie op één rij, en dans mee de:

‘CAN-CAN’

Oei oei oei, wat een gekraak allemaal!
En dan nog de oplossing niet vinden!!!
Nee Maria, het is geen Wals, al had dat heel goed gekund.
Wenen..Straus..klassiek..Driekwartsmaat..Wals.
Jouw gedachtegang was dus dik in orde.
Alleen de mijne is vaak nogal moeilijk te volgen, hahaha.
Maar het was niet het lied dat ik in gedachten had.

Synthesizers wekken hun geluiden elektronisch op en kunnen perfect de klanken nabootsen van bestaande akoestische instrumenten zoals, orgel en piano.
De voorloper van de Synthesizer is de Mellotron.
Maar ik persoonlijk vind dat de Citer daar ook bij hoort, ook al heeft die dan een heel eigen klank.
En zo kwam ik aan mijn lied van vandaag.
En wanneer jullie dan mijn gedachtegang volgen, Wenen..Klassiek (de film).. Drie. Dan kom je eveneens uit op, ‘The Third Man’s Theme’ of:
‘THE HARRY LIME THEME’
(1949)

A NTON K ARAS

Op zijn zeventiende was hij professioneel musicus en trad hij op in sommige Heuriger in Wenen.
Van 1924 tot 1928 studeerde hij harmonie aan het Weense conservatorium.
In deze tijd gaf hij samen met de citerspeler Adolf Schneer concerten.

In 1948 ontmoette Karas de Engelse filmregisseur Carol Reed die toen bezig was de thriller ‘The Third Man’ op te nemen.
Reed hoorde Karas toevallig op zijn citer spelen en hield meteen van het geluid.
Na een studio opname werd Karas aangenomen en naar Londen gebracht alwaar hij, door heimwee overmant, de muziek voor elke scène van de film bedacht.

Het bekendste nummer, dat bekend staat als, ‘The Third Man Theme’, had Karas echter al 20 jaar eerder geschreven.

Anton Karas keerde zo vlug als mogelijk terug naar Oostenrijk en zijn geliefde Wenen.
Hij merkt zodoende niets van de populariteit van het stuk tot de Britse Koninklijke familie hem uitnodigd om in Londen een concert te komen geven.

Anton Karas stierf op 10 januari 1985 en ligt begraven op een begraafplaats van Sievering, Wenen.

(bron: Wikipedia)

Vandaag geen link met een historische figuur, wel met een historische stad.
Het is meteen ook een aanloop naar mijn volgende muziekje dat een klassieker mag genoemd worden.
Ben benieuwd of jullie weten welk lied ik bedoel.
Ik geef jullie wel een kleine hint, “Driemaal is scheepsrecht.”

Laat jullie hersens eens kraken en luister onderwijl naar:
“VIENNA”
(1980)

U LTRAVOX

In 1977 kwam het titelloze debuutalbum van Ultravox! uit.
In datzelfde jaar kwam ook het tweede album uit, maar toen de verkoop daarvan tegenviel verliet Steve Shears de groep en werd vervangen door, Robin Simon.
Na een derde succesloos album verlieten ook Robin Simon en John Foxx de groep.
Zij werden vervangen door, Midge Ure, in 1978.

In 1980 dan, kwam Ultravox met het album ‘Vienna.’
De titelsong haalde in het Verenigd Koninkrijk de tweede positie in de hitparade.
Bij ons en in Nederland, zelfs de eerste plaats.

Na het uiteen vallen van de groep door de solo carrière van, Midge Ure, bracht Billy Currie in 1993 de groep weer bijeen in een volledig nieuwe bezetting.
Ultravox tourt ook vandaag nog.
Meer lezen over deze groep….klik op oderstaande button

Als er iets is dat mijn liefde heeft opgewekt daar, dan is het mijn liefde voor geschiedenis en meer bepaald mijn liefde voor historische verhalen.
Ik herinner mij nog heel goed de boekjes,'Historische verhalen' die we elke maand op school kregen en die vertelden over een bepaalde periode en/of historische figuur.

Wat heb ik spijt dat ik die boekjes niet meer heb!
Want hoewel mijn kleindochter van negen enorm veel en snel leert en qua kennis enorm veel voorligt op mij op diezelfde leeftijd, geschiedenis is een vak dat is afgeschaft, en dat vind ik heel jammer.

Zo weet zij niet wie, De Vikingen, Atilla De Hun, Cleopatra, Madame De Pompadour, Lucretia Borgia, Mary Stuart, Pepijn De Korte, Anna Boleyn, John Wilkes Booth…..enz, zijn.
Om maar enkele van de boeken op te noemen die ik verslonden heb in mijn jonge jaren en waarvan ik vele uren intens heb van genoten.
De Middeleeuwen met zijn kruisvaarders, de godsdienstoorlogen, de Renaissance, de Amerikaanse burgeroorlog om de afschaffing van de slavernij….het zal haar allemaal worst wezen.
Nogmaals, ik vind dit heel jammer.

Wat heeft dit nu te maken met muziek, zullen jullie zich wellicht afvragen?
Wel…..

Ik heb zo van die dagen dat ik graag luister naar een bepaald muziekgenre.
Daar kan ik dan uren achter elkaar van genieten tot ik weer verzadigd ben voor een poos.
Vandaag is dat uitsluitend instrumentale muziek, meer bepaald, synthesizer muziek.
Een muziekgenre dat toch wel heel sterk aanwezig was in de ’80er jaren.

En van de synthesizer naar een historische figuur is voor mij een kleine stap.
Tja, ‘k heb toch al vaker gezegd dat mijn gedachten springen zoals vlooien van de ene hond op de andere!
Maar het zal jullie allemaal veel duidelijker worden als je luistert naar:
“MAID OF ORLEANS”
(1982)

De groep werd opgericht in 1978 door Andy McCluskey en Paul Humphreys.
Het tweetal speelde al jaren samen in talloze obscure bandjes.
Allebei waren ze gefascineerd door de elektronische muziek van onder andere, Kraftwerk en Tangerine Dream.
Midden 1978 brachten zij hun eerste single "Electricity" uit.
De single werd een culthit.

Einde 1980 vervoegden, Malcolm Holmes, die de drummachine moest vervangen en de keyboardspeler Martin Cooper, de groep.
In 1980 verscheen hun naar zichzelf vernoemde debuutalbum, enkele maanden later alweer gevolgd door het tweede album "Organisation".

OMD scoorde in veel Europese landen een grote top 10-hit met "Enola Gay", een nummer over de bommenwerper Enola Gay die op 6 augustus 1945 de atoombom op Hiroshima wierp.
Ondanks de steun van radio omroep Veronica werd het geen hit bij ons.

Hun grote doorbraak kwam in 1981 met hun derde en tot dusver best album "Architecture and Morality".
Het was vooral de derde track, "Joan of Arc (Maid of Orleans)" uit dat album dat een schot in de roos werd.
Mede ook dankzij een voor die tijd spectaculaire videoclip.

OMD treedt ook vandaag nog op.
Verleden jaar waren zij te gast op, The Night of the Proms, in Antwerpen, Arnhem en Rotterdam en meteen daarna volgde een tournee met de Simple Minds waarbij OMD het voorprogramma verzorgde.
Dit jaar, 2010, wordt hun nieuwe studioalbum, "The History of Modern", verwacht.
Hun officiele website, waar ik deze informatie vandaan haalde, kunnen jullie bereiken door op onderstaande button te klikken.

Er zijn zo van die Cd’s, en in vroegere jaren, Lp’s, die je enkel koopt voor één bepaald liedje en waarvan de rest van de tracks je niet interesseert.
Of zoals in mijn geval meermaals is gebeurd, gekocht op vraag van de klanten.
Die laatstgenoemde liggen mede aan de oorzaak dat mijn platenkast uitpuilt en ik een boel platen en schijfjes bezit die ik weinig of nooit beluister.

Waarom schrijf ik dat nu?
Omdat ik daarstraks wat moest halen van op mijn te kleine en propvolle zolder waarbij ik een zware kartonnen doos en een loodzwaar valies met platen en cd’s moest verzetten om er aan te kunnen.

Al heel vaak heb ik het voornemen gehad om die ganse boel te sorteren en alles waar ik niet naar luister weg te doen.
Helaas blijft het steeds bij een voornemen, want als puntje bij paaltje komt kan ik er geen afscheid van nemen.
Als het op muziek aankomt ben ik blijkbaar (bloos, bloos) een bezitterig mens.

Aan elke plaat of schijf hangt dan ook een herinnering vast.
Zo ook aan dit lied van vandaag.
Het verhaal hoef ik niet te doen, de tekst spreekt voor zichzelf.
Misschien denken jullie onder het luisteren ook wel terug aan die jongen/meisje uit de vierde klas van het lager onderwijs.
Mijmer dan maar een eind weg op de tonen van:
“IT STARTED WITH A KISS”
(1982)

H OT C HOCOLAT

Brown begon zijn muziekcarrière met het maken van een reggaeversie van John Lennons "Give Peace A Chance", maar er werd hem al snel diets gemaakt dat hij daarvoor de toestemming nodig had.
Maar aangezien John Lennon zijn versie goed vond, werd hem een contract aangeboden door, Apple Records.

Vervolgens werkte de band samen met producent Mickie Most aan vele singles, waaronder, ‘Love Is Life’ (1970), ‘Brother Louie’ (1973) en ‘Emma’ (1974)
Geleidelijk introduceerden ze hun karakteristieke funky geluid.

Toen in 1975 de discoperiode aanbrak, brak ook Hot Chocolate door en had met name in het Verenigd Koninkrijk grote hits, zoals ‘You Sexy Thing’ (1975), ‘So you win again’ (1977), ‘Every 1's A Winner’ (1978), ‘No doubt about it’ (1980), ‘Girl crazy’ (1982) en ‘It Started With A Kiss’ (ook 1982).
In 1987 maakte Ben Liebrand remixes van oude hits van Hot Chocolate.
‘You sexy thing’ (remix) stond maar liefst 29 weken in de Nationale Hitparade maar kwam nooit hoger dan de 29e plaats.
Meer lezen over deze groep….klik op onderstaande button