Ik ben Guilmet Michel
Ik ben een man en woon in Glabbeek (België) en mijn beroep is Accountant.
Ik ben geboren op 29/06/1947 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zoals iedereen : lezen, genealogie, fietsen en wandelen en als het mogelijk is met vakantie gaan.
Dit schilderij heeft mijn zus Denise Guilmet van mij gemaakt voor mijn zestigste verjaardag in 2007
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
U kan mij vinden op blogplaats 203
11-05-2015
Betsers uitdrukkingen
Ons Madeleine heeft naast mooie woorden zoals :
"astreen", seffens
"meteire" etter
"lameren" roddelen
"kedukkelek of slecht te poet"
ook nog enkele prachtige betserse uitdrukkingen gegeven :
- Moeë hedder da bloewetgepist ?
- hij is te loemp vur te helepe donderen
- mins godgenodigen doemp toch !
- een shik gedoen
- de stawese, den ijzeren weg, het ruthuske, het is allemaal met de trein verdwenen....
Dag Michel, hier nog een paar bijkomende herinneringen in verband met de omgeving van het station.
Achter de weegbrug (bascule) bevond zich de winkel van Schots waar er kachels verkocht werden.De winkel had heel grote vitrines tot bijna op de grond ,wat ik heel opvallend vond.
Dan een weggetje dat naar de woning van Frans Trekels liep. Vervolgens het huis van horlogemaker Bex en dan het huis van Thomas Anna die er een kapperszaak had.Aan de overkant van de straat woonde de familie Gakens die slachter was en hun zoon Tonny die achteraf wielrenner werd.Zijn vrouw was net als Thomas Anna ,coiffeuse .De hoek van de Oude straat werd gevormd door de woning van Jean Pans die handelsreiziger was voor Beyers koffie.
Dan volgde in de straat het enorme plein van de melkerij , daarna het huis van de familie Cox en verderop uiteindelijk het huis van de familie Ruysen.Tegenover de hoek van de Oude straat woonde Jenke de veldwachter met links van hem een heel lange winkel " de phare" die vele jaren geleden afgebroken werd.
Even een rechtzetting voor het dorpsplein . De schrijnwerkerij met matrassenwinkel was NIET van Pol Strouven maar eerder van Miel Strouven
groetjes en tot schrijfs .
Daniel
Gisteren (3 mei 2015) heb ik hierop nog een reactie van Maurice Ruysen gekregen
Michel,
De beschrijving van de volgorde van de oudestraat door Daniël klopt niet helemaal volgens mij. Op de hoek met de Steenstraat woonde Stinneke van Nijns (tante van Marc ? ) Dan hadden we de melkerij vervolgens de familie Stocks ( niet Cox) daarnaast Jean Pans, inderdaad met de Beyers koffie, dan had je Staaf van Dendas vervolgens Berings( die met zijne grote moto) in de volksmond bij Lie van Waines . Waines (Wannes) was klompenmaker en als laatste de familie Ruysen.
Met je site te lezen heb ik ook nog even kunnen wegdromen naar de tijd van toen.
Wij waanden ons easy riders op onze brommerkes. Het gevoel was hetzelfde, daar ben ik zeker van.
Weemoed is een gevoel van spijt dat iets voorbij is en tegelijkertijd een gevoel van geluk dat je het meegemaakt hebt en het besef dat niets terugkomt....
De uitgang van het Noordstation ligt er vredig bij. De grote drukte van de ochtendspits is voorbij. Het is er kalm, de bedelaar die oud geworden is bij de uitgang van het station kijkt wezenloos zonder uitdukking in zijn ogen in de verte en ik ben blijkbaar lucht voor hem.
Ik kom uit het station en het is er nog even vredig, alleen lopen er vijf gewapende en tot de top uitgeruste rijkswachters rond met de mechelse scheper aan de leiband.
De angst slaat mij om het hart, en ik loop snel weg… Er is niets aan de hand.
Dat is allemaal angst van Robert Long : lyrics :
Als je fruit eet krijg je wormen
van veel wassen word je kaal en als straks de bom zal vallen nou dan gaan we allemaal kattenharen zijn vergiftigd geef geen zoentjes aan een hond keer nooit je rug toe naar een homo want dat zittie aan je kont
negers zijn heel vaak gevaarlijk met een mes of een pistool en kijk ook maar uit voor joden ook al spelen ze mooi viool
en dat is allemaal angst allemaal angst de alle grootste schreeuwers zijn dikwijls het bangst en als er ooit iets gebeurt nou dan moeten het zo wezen wie het meeste angst heeft heeft vaak het minste vrezen
als je scheel kijkt en de klok slaat blijf je heel je leven scheel als je zout morst krijg je ruzie en betaal ik niet te veel loop nooit onder langs een ladder en op wijzen staat een jaar en onder bomen staan bij onweer dus schuilt een levensgroot gevaar
als je ouder wordt komt vanzelf de generatie kloof en wie voekt gaat naar de hel van masturbatie wordt je doof WAT!!! van masturbatie wordt je doof
en dat is allemaal angst allemaal angst de alle grootste schreeuwers zijn dikwijls het bangst en als er ooit iets gebeurt nou dan moeten het zo wezen wie het meeste angst heeft heeft vaak het minste vrezen
vrijdag 13 blijft gevaarlijk van veel lezen wordt je blind trouw je met je achternichtje krijg je een ongelukkig kind als ik maar geen lekke band krijg en stink ik niet uit me mond ben ik niet te laat verzekerd dokter, ben ik wel gezond?
van tomaten krijg je puistjes van veel koffie wordt je rood van sigaretten zieke longen en van leven ga je dood Iiieeell,,
en dat laatste is waar das helemaal waar het klinkt misschien wel lullig maar toch is het waar maar 't kan nog jaren duren dus niet van dat bange
heb je angst voor morgen? dan moet je vandaag gaan hangen!
De overval op de post station te Geetbets in 1944
Het spoorwegstation van Geetbets is afgebroken en de gedenksteen die aan de zijkant stond is nu op ongeveer dezelfde plaats ingemetseld in een nieuw gebouw. Volgens de gedenksteen waren de twee gesneuvelden Albert Lavigne 23 jaar oud (°5/4/1921) en Isidoor Bamps 19 jaar oud (°8/4/1925) lid van het Geheim Leger Sectie Sint-Truiden. Zij zijn gevallen op 8/4/1944. Toeval wil dat mijn moeder, die in de post aanwezig was, ook Bamps heet maar geen familie van Isidoor Bamps is. Volgens de website van het verzet zijn ze beide overleden in het hospitaal te Diest op 12/4/1944 na een vuurgevecht met de gestapo op 10/4/1944.
1965 18 jaar en afgestudeerd aan het St Jan Berchmanscollege Diest
Eerst een streepje muziek van 1965.
Na de laatste examens in juni 1965, ik was nog maar zeventien, werd achtien op 29 juni, gingen wij de "volwassenen " uithangen. Wisten wij veel, maar dachten dat we James Dean waren en gingen de Beatles achterna. Ja hippie worden leek wel iets, de werkelijkheid was iets saaier en alledaagser. Maar dromen mag, vooral in de armen van een meisje van de nonnenschool in de Elyssee. Wij mochten daar niet komen en dat maakte alles spannender en avontuurlijk. Ik word er nu nog sentimenteel van.
Jay and the Americans : Come a little bit closer"
Dansen in gelegenheden waar wij niet mochten komen. Prachtig toch.
De klas van 1965 - Sint Jan Berchmanscollege Diest
Dit is de foto van de rëunie van 25 jaar afgestudeerden van de humaniora van het Sint Jan Berchmanscollege te Diest. Deze rëunie vondt plaats in 1990. Dit waren alle afgestudeerden: zeven in de economische afdeling, acht in wiskunde-wetenschappen, acht of negen in de latijn- wiskunde en geen twintig in de grieks-latijnse afdeling.
Dit jaar in 2015 zijn we dus 50 jaar afgestuurd aan de humaniora van het Sint Jan Berchmanscollege te Diest.
Oef ! Als dat geen prestatie is ! Alhoewel...
Straks of morgen ga ik mij proberen de namen te herinneren; Gelukkig waren wij in de economische maar met zeven. Dat zou nog moeten lukken!
Deze foto is van in de jaren 1920. Het is mijn overgrootmoeder (de moeder van grootmoeder langs mijn vaders zijde) Iliaens Anna Maria Virginia ° Schulen 13/9/1846 omringd door : van links naar rechts : Wustenberghs Louis ° Geetbets 24/7/1901 (kleinzoon), Wustenberghs Bertha ° Geetbets 4/4/1903 (kleindochter), Smets Marie ° Geetbets 3/1/1873 (dochter), Iliaens Virginie ° Schulen 13/9/1846 (overgrootmoeder), Wustenberghs Alfons ° Herk-de-Stad 15/4/1874 (schoonzoon), Wustenberghs Emma ° Geetbets 24/7/1901 (kleindochter), Wustenberghs Lisa (kleindochter), en Wustenberghs Theo (kleinzoon). De woning links is de dienstbodenwoning van het kasteel van Betz (Heerllijckeyd van Elsmeren) van de familie de Rijckman de Betz.
Zoals gebruikelijk in de jaren 1900, had de adelijke familie de Rijckman de Betz inwonend huispersoneel. De zus van mijn grootmoeder, Marie Smets en haar echtgenoot, Alfons Wustenberghs, samen met hun zes opgroeiende kinderen woonden in de dienstbodenwoning van het kasteel. Alfons als manusje van alles, chauffeur, tuinman en klusjesman, de moeder en de meisjeswaren keuken- en onderhoudspersoneel en de jongens hielpen hun vader. Er was heel wat volk nodig om zo een grote woning en domein te onderhouden. Mijn grootouders hadden reden om jaloers te zijn op hun respectievelijke zussen, de ene pachtte de kasteelhoeven van Rummen (Valérie Guilmet) en de andere (Marie Smets) woonden op het kasteel van Betz. Zij moesten tevreden zijn met een kleine boederij en hard werken. Ze hadden het niet gemakkelijk, maar ik heb de indruk dat mijn grootvader, Joseph Guilmet veel te fier en op zijn vrijheid gesteld was om voor een baas te werken.
Gelijkheid - een illusie - De fabel van de leerlingen...
De resultaten van de school waren goed. Er waren uitschieters naar boven en naar beneden, maar het algemene klasgemiddelde was goed namelijk 7 op 10. Toen was er protest, staking, demonstraties.... er mocht geen onderscheid meer tussen de leerlingen gemaakt worden, iedereen gelijk. En het werd doorgevoerd, geen eerste, geen laatste, geen goede en geen slechte punten, iedereen kreeg het gemiddelde van de klas namelijk 7.
Het eerste jaar haalde iedereen een 7 op 10 en men was gelukkig, geen onderscheid meer, iedereen gelijk. Maar het tweede jaar dachten de betere leerlingen : waarom zou ik mij nog inspannen ik krijg toch maar een zeven, zoals degene die niets doet en er zijn voeten aan veegt. En de mindere leerling dacht, ik zal zeker niets extra doen want ik krijg toch 7....
Het tweede jaar was het klasgemiddelde 6, het volgende 5, 4....... Waar was de solidariteit om het klasgemiddelde op te trekken? Het is een illusie als men denkt dat iedereen gelijk moet zijn. De verschillen tillen de mensen naar een hoger niveau.
Mijn schoonbroer, zwager zegt men in Nederland, Jos van der Linden is woensdag 17 december overleden. Jos was de echtgenoot van Paula Theuwissen, de zus van Martha Theuwissen, mijn echtgenote.
Ze woonden in Roermond, Voorstad Sint Jacob, vlak bij de baggergaten in de Maas en de jachthaven waar de dag voordien brand was uitgebroken en een asbestwolk zich als een deken over de binnenstad gespreid had. De begrafenis is dinsdag 23/12/2014.
Ik ben Guilmet Michel
