Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Over mijzelf
Ik ben henri, en gebruik soms ook wel de schuilnaam henri1955.
Ik ben een man en woon in limburg (belgie) en mijn beroep is invalide.
Ik ben geboren op 26/01/1955 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: van alles.
waterman
15-09-2014
herinneringen
Het is altijd leuk om te fantaseren over wat als, dingen gaan doen waar je altijd over gedroomd hebt. Je kan ook een andere lijst maken in plaats van een lijst maken met dingen die je nog wilt dat er gebeuren…..een lijst van dingen die je al hebt meegemaakt in je leven. Een terugblik op al die mooie momenten die je in je leven hebt gehad. Tal van mooie momenten die je al alleen of met anderen hebt beleefd.
Je moet houden van je eigen leven en met weemoed terugkijken op alles wat je wel hebt bereikt en meegemaakt in je leven. Er zijn geen goede of foute dingen die je kan meemaken, alleen de perceptie verschilt. Min leven is veranderd door de dingen die ik heb meegemaakt je komt er later achter waarom je deze dingen hebt meegemaakt. Mijn ervaringen neem ik mee op mijn levenspad en zullen mij zelf begeleiden bij alles waarin ik geloof.
Soms heb je van die momenten dat je gewoon wilt huilen omdat je het niet meer ziet zitten en soms heb ik een zwaar hoofd en er komt geen schrijfsel uit mijn handen. Indien ik zo´n moment heb dan denk ik weer aan die mooie momenten in mijn leven die me dan weer opbeuren. Ik heb geleerd van de slechte keuzes die ik heb gemaakt en leer van de nieuwe die nog moeten komen. Je wordt ouder en veranderd maar je moet goed voor je zelf zorgen zodat je jezelf ook goed voelt.
Mensen heb je in je leven die je goed laten voelen over jezelf, mensen die je wel kan vertrouwen en niet, want die zijn er ook. Alle veranderingen die ik heb meegemaakt hebben me geleerd meer geduldig te zijn, minder aarzelend, compassie te hebben, meer lief te hebben en meer tijd aan mijn kinderen te besteden. Alle ervaringen in mijn leven hebben mij lessen geleerd.
Ik ben iemand anders geworden door mijn ervaringen in het leven. Je krijgt uitdagingen en accepteert andere levensstijlen en vormen. Fouten en vergissingen hebben mij gemaakt tot de mens die ik vandaag de dag ben. Ik heb mensen leren te vertrouwen weer maar met de nodige voorzichtigheid. Mensen hebben een aard in zich die van nature als wreed kan zijn. Mensen denken anders en handelen anders en liefde is vaak geen onderdeel van de wereld waarin deze mensen leven.
Leven kan zijn uitstekende kanten hebben en dan zijn we erg gelukkig maar er is ook wel eens een schaduw zijde met een diepte punt. Op deze momenten zijn onze gedachten niet helemaal meer helder en dan moeten we constateren dat er vele dingen niet meer belangrijk zijn, omdat we het gelukkig zijn missen. Velen van ons hebben al kennis gemaakt met de schaduw zijde en de slechte tijden in ons leven ontmoet. En in deze periode zonder de aanmoedigende woorden van onze ouders, vrienden of partner, is het bijna niet mogelijk voor ons om verder te gaan. Maar door de opbeurende woorden en de te geven hoop zien we het licht weer schijnen en krijgen we weer moed om ons verder te oriënteren voor oplossingen. Het is soms gemakkelijk om geldelijke voordelen aan een andere weg te geven of te ontvangen maar dat is niet altijd de oplossing, Omdat we soms gewoon vergeten dat de meeste mensen een aanmoediging nodig hebben die niet met geld te verkrijgen is. Een ondersteunende support kan iemand helpen om zijn zelfverzekerdheid weer terug te krijgen en dan geheel met nieuwe energie het leven weer optimistisch in ziet. Een “hart onder de riem steken” kan soms wonderen verrichten en bij een inzinking de accu weer opladen om positief te kunnen nadenken. Daarom is het zo belangrijk dat we ons bevinden onder de juiste mensen die elkaar support willen geven en niet uit zijn op winst. Elkaar kunnen ondersteunen in verontrustende tijden is iets waar een ieder behoefte aan heeft, want een jaar heeft geen 364 uitmuntende dagen. En op de donkere dagen hebben we allemaal een schouder nodig om ons verdriet te delen het liefst bij iemand die een aanmoediging en support kan geven.
Op deze gedachte is veel over te schrijven , zal men spinnenwiel eens laten draaien en zelf eens zien wat er uit komt . Cadeaus. geven en krijgen, daar gaat het om. … We geven er met elkaar miljoenen aan uit. Maar het beste wat je iemand kunt geven is gratis. Het mooiste cadeau ben je zelf. Er zijn van die mensen die je leven binnenvallen of glijden en een onvergetelijke indruk achterlaten. Ze komen, ze doen hun ding, en ze gaan ook geruisloos weer weg. Maar wat ze in die tussenliggende tijd hebben bereikt, is enorm. Ook al besef je dat soms pas als ze weer lang en breed vertrokken zijn. X was zo iemand. Op het oog een heel gewone man. . Iemand die met veel plezier kon luisteren Maar wel zijn boodschap die je er gratis bij kreeg. X was lotgenote en bezig om vriend te worden en hij oefende vol overgave op iedereen die zijn pad kruiste. Hij voelde feilloos mijn zwakke punten aan en bracht die zachtjes maar met grote vasthoudendheid aan het licht. Haalde oude kwetsuren boven. Blies het stof eraf, bekeek ze vanuit een ongewoon perspectief en liet er zijn licht over schijnen. Dat muurtje waar ik altijd achter kroop, waarom deed ik dat eigenlijk? Wou ik niemand zien of wou ik soms zelf niet gezien worden? Bij al zijn vriendelijkheid was X buitengewoon direct en vastberaden. Als hij eenmaal het gevoel had dat hij beet had, liet hij niet los. Hij kon met een grote glimlach de meest confronterende dingen zeggen. Dacht ik soms dat ik de wereld niets te bieden had? Tussen de bedrijven door kreeg ik een cursus zelfkennis. Liet hij mij mezelf door zijn ogen zien. En dat plaatje zag er heel anders uit dan ik altijd had gedacht. X verdween uit mijn leven, maar zijn woorden ijlden na. Over niet leven vanuit angst, maar vanuit vertrouwen. Over het belang van jezelf zijn. Over de enorme schat die iedereen in zich droeg. En dat het mooiste cadeau dat je mensen kon geven, een stukje van je hart was. Met men nuchterheidsverjaardag in zicht denk ik veel die woorden van X die het mooiste weggaf wat hij te bieden had: een onbetaalbaar stukje van zijn wijsheid. En heel voorzichtig probeer ik zijn woorden in praktijk te brengen. Leven vanuit vertrouwen. Jezelf laten zien. Mijn schrijven aan een bijzonder mens.
Als je naar een foto kijkt, Zie je nooit de fotograaf. En toch moet hij er zijn. Ook al weet je meestal niet Wie hij is en wat hij wil, Zijn foto's kunnen veel vertellen.
Als je naar de wereld kijkt, Zie je nooit de schepper. Meestal denk je niet meteen aan hem Die het allemaal heeft gemaakt. En toch moet hij er zijn. Want zoveel goede mensen en dingen Zijn beeld van hem En kunnen veel vertellen Over wie hij is en wat hij wil. Als je echt goed kijkt, Zie je hem toch.??
Ik ga graag aan de wandel. Bij mij in de omgeving is best nog veel groen, gelukkig! Daarnaast is er ook een natuurlijk geluidswal. Daar wandel ik graag en neem altijd mijn mobiel mee om foto’s te maken. Ook op een grijzige dag als gisteren zijn er altijd wel wat mooist te zien.
eentje om de dag mee te beginnen en eens aan te voelen in gedachte . Het is nu bijna acht jaar dat ik helemaal stopte met de alcohol .
En ik heb het idee dat de ergste afkickverschijnselen voorbij zijn. Ik wilde
zeggen: 1-0 voor mij. Maar het is geen wedstrijdje, geen gevecht. Nee, het is
gewoon tijd. Tijd voor míj. Tijd om mezelf weer terug te vinden.Dat klinkt
misschien heel raar uit mijn mond, aangezien ik alle tijd voor mezelf heb. Maar
toch heb ik mezelf de afgelopen jaar vooral heel druk bezig gehouden. Met van
alles, maar niet met mezelf. Nu is het tijd om even een stap terug doen, een pas
op de plaats. De komende week ga ik gebruiken om puin te ruimen. In mijn hoofd,
in mijn lijf, in mijn huis. Zaken op orde stellen. Het leven is gewoon te
kostbaar om ontzettend druk bezig te zijn met onbelangrijke zaken.Het voelt
goed. Het voelt echt alsof ik mezelf weer een beetje aan het terugvinden ben. Ik
heb alleen wat meer tijd nodig.Maar wat zat me dan
dwars? Waar maakte ik me zo druk om? Ik kan mijn vinger er nog niet goed op
leggen, maar ik denk dat mijn lichaam aangaf dat het tijd is voor een volgende
stap in het aanvaarden en niet te vluchten van de realiteit. Niet bewust, maar
ik deed het wel, door vooral heel druk te zijn, druk met van alles, druk met
details. Ik rende mezelf voorbij, hield geen rekening met mijn grenzen en ging
er dan ook veel te vaak overheen. Ik had het schijnbaar nodig. Ik heb nachten
wakker gelegen op bed tijd om na te denken om alles een plaats te geven.Maar nu
is het tijd. Het is tijd om niet meer zo druk te zijn met alles om me heen, maar
het is tijd voor mij. Voor een stapje terug. Misschien zelfs wel 2 stappen. Tijd
om adem te halen, na te denken. Te onderzoeken hoe ik verder kan leven met zo
min mogelijk pijn en zoveel mogelijk plezier. Ik merk dat ik het nodig heb. Dat
het mezelf voorbij rennen zijn tol begint te eisen. Ik ben zo ontzettend moe, zo
kapot. Ik kan niet meer. En dat is niet goed. Ik wil wat energie overhouden voor
de leuke dingen, de dingen die energie geven, de dingen die maken dat ik met een
glimlach op mijn gezicht door de rottijden, door de pijn heen kom. Want dat
blijft. Dit is nu een onderdeel van mijn leven. En
het is goed, zolang ik maar een beetje op mezelf pas. Het is nu tijd om op te
laden, om ook de rust te vinden en niet meer alleen maar te rennen. Tijd voor
balans.
Voor hen die het aangaat..........50 + of ? De badkuip dementie test! Tijdens een bezoek aan een verpleeghuis vroeg ik aan de directeur wat het criterium is om een patiënt opgenomen te krijgen.
Wel zei de directeur, we vullen een badkuip met water, dan krijgt depatiënt een theelepel, een theekop en een emmer. Dan vragen we hem/haar om de badkuip leeg te maken. Oh, ik snap het zei ik, een normaal persoon gebruikt de emmer omdat die groter is dan een theelepel of een theekop.
Nee, zei de directeur, een normaal persoon zou de stop uit de badkuip trekken. Wilt U een bed bij het raam of in het midden?
ZOEKERTJE 'k zoek een elektricien om de stroom te herstellen tussen mensen die niet meer met elkaar praten, een oogarts
om de boze blik van de mensen te veranderen, een kunstenaar om een glimlach op het gezicht van de mensen te tekenen, een metser om aan vrede te bouwen, een wiskundeleraar om terug te leren rekenen op elkaar en een kachel dat mijn hartje kan verwarmen en doen smelten
Telkens wanneer ik mijzelf ontleed, resteert een rest, een zoektocht Nooit geraak ik tot de bodem van mijn zijn, maar laag op laag onthult een nieuwe laag. De een verbonden met de ander, de ander verbonden met de volgende. Zij gaat onontwarbaar voort. Met elk proberen een nieuwe laag, met elke nieuwe laag een nieuw proberen. Nooit geraak ik tot het diepste van mijn zijn.
Elke actie een complot van lusten, angsten en verlangens. Niets is gewoon. Alles heeft een doel en oorzaak. De vraag is wat en wie en hoe. Na eindeloos dralen en dwalen heb ik mijn zoektocht gestaakt. Ik ben er niet, en nooit geweest. Het is slechts het lichaam dat hier leeft. Er is geen ik, geen diepste ik, geen essentie van mijn zijn.
In relatie tot de ander verhult zich echter dit besef. De ander is niet op de hoogte van mijn automaten en gelooft in mij en redenen. Mijn mij speelt hierin mee. Het kan niet anders, en vervalt keer op keer uit schuld weer in het vinden van zijn diepste zijn.
Elke actie een complot van lusten, angsten en verlangens. De ander moet het weten, anders ga ik aan de eerlijkheid voorbij. Kon ik de ander mijn zijn maar geven. Op een blad hem aanreiken en zeggen: dit ben ik. Een blik alleen zou genoeg zijn om mij te doorgronden.
Zo is het helaas niet gegeven. Zonder essentie is het wachten totdat alles is vergaard. Pas dan is het klaar of mijn zijn de ander kan bevallen. Maar weet dat ik die tocht ook maak en weer een laag verder geraak.
