You're a bit ... unusual. And so is your blog.
You're impulsive, and you'll often post the first thing that pops in your head.
Completely uncensored, you blog tends to shock... even though that's not your intent.
You tend to change your blog often, experimenting with new designs and content.
Bedankt voor uw bezoek, waardering, reactie, of berichtje! Graag tot weerzien.
HUISMUSJE'S NESTJE
HIER LEG IK MIJN EI!
25-06-2006
VOOR NUDE LOVERS
MOOI NAAKT IS NIET LELIJK!
ZO DACHT REMBRAND ER OOK OVER.
Voor één keer is niet mijn mening, maar mijn overtuiging.
Al zou je kunnen opperen dat er tussen die twee vrijwel geen verschil is.
Een mening is een oordeel, een gevoelen van, een standpunt en/of opinie p iets of iemand.
Een overtuiging heeft slechts een klein nuance verschil.
Een overtuiging is een vaststaande mening, een convictie.
Wil de eerste nogal eens vatbaar zijn voor herziening, de tweede is dat vrijwel niet.
Beide hebben dit gemeen, ze zijn persoonlijk.
En het hangt dan ook af van de persoon en zijn persoonlijkheid wat hij met die mening en overtuiging doet.
Daarom is mijn titel misschien ietwat verkeerd gekozen.
Want onderstaande noem ik liever bedenkingen.
Bedenking: opmerking, aantekening, ook nog bezwaar volgens Den dikke en hij als geen ander kan het weten, toch?!
Je zou het ook nog een verduidelijking kunnen noemen.
Waarbij ik wat duiding wil brengen op mijn vorig schrijfsel.
En dit dan vooral wegens de reacties.
1) Ik ben hoegenaamd niet tegen een naakte afbeelding van vrouw of man?
2) Ik ben wel tegen porno, hard of zacht op een blog. Ik vind dit geheel onnodig op een seniorensite. Voor diegene die porno willen bekijken zijn er genoeg sites te vinden op internet. Porno behoort volgens mij nog steeds tot de intieme sfeer, waarbij de keuze vrij is voor de liefhebber van. Maar dat niet in het gezicht moet gaan staan kletsen van diegene die anti porno is.
3) Naakt is geen bloot zou men kunnen stellen, en wanneer een naaktportret in functie is van het artikel, zal geen één rechtdenkend mens zich daaraan storen.
De grootmeesters Rubens, Jordaens en Van Dijck om er maar enkele te noemen, allen schilderden zij naaktportretten.
En men telt heden ten dage nog graag miljoenen euros neer om die portretten te bezitten.
Ik hoop dat dit duidelijk is voor de lezer dezer.!
Wat nu de verbanning betreft van een blog.!
1) Wanneer men een blog verband, moet men dit naar de blogger toe zeer goed verduidelijken.
2) Wanneer die verbanning is omdat er provocerend naakt op te zien is, en dit ongepast is in de context van de site, dan moet men dit ook duidelijk durven stellen.
3) Reglementen moeten er zijn, en moeten worden nageleefd door hen die hier willen bloggen.
4) Maar men zou die reglementen duidelijk moeten formuleren, en niet zoals nu in onduidelijke door advocaten opgemaakte disclaimers, waarbij het mogelijk is met twee maten en twee gewichten te meten, al naargelang naar wie toe, en door wie toegepast.
Ik hoop dat dit voor zover ook nog duidelijk is voor de lezer?!
Volgende verduidelijking die ik kwijt wil is..;
Ik ben niet pro of anti hetlolmakers blog.
Zij hadden evenveel recht als alle andere bloggers hier op SenNet, om hun ding te doen.
Lolmakers was een flauw afkooksel van Het vuurpeloton, en ik werd er niet warm of koud van,maar ..
1) Ik ben wel pro democratie.
2) Ik ben anti dictatuur.
3) Ik ben anti willekeurige en onduidelijke verbanning beslissingen.
4) Ik ben anti het alleenrecht om die beslissingen te nemen door onbevoegde en ondemocratisch verkozen personen.
En het waarom maak ik graag met volgende duidelijk;
1) Omdat men nooit kan weten wat de beweegreden is van die persoon.
2) Omdat dit gevaarlijk dicht kan aanleunen bij vriendjespolitiek.
3) Omdat dit grote onduidelijkheid schept onder de bloggers, en vooral een hypocrisie zal teweeg brengen.
4) Omdat één blogverantwoordelijke te weinig is om de meer dan 7000 blogs met eerlijke genuanceerdheid en vooral met kennis van zaken te beoordelen.
Hoop dat ik nog altijd duidelijk ben tot hiertoe, ik doe althans mijn uiterste best?!
Wat zou dan de oplossing zijn?
1) Eerst en vooral een duidelijk opgesteld reglement, in duidelijke seniorentaal zoals ook het boek van de webmaster is geschreven.
2) Een democratisch gekozen blogverantwoordelijke, en dit voor elke categorie één.
3) Enkel geregistreerde bloggers mogen zich kandidaat stellen.
4) Enkel geregistreerde bloggers mogen aan de verkiezing deelnemen/
5) De webmaster creëert daarvoor een tot dit doel gericht blog.
6) kiezers moeten verplicht met hun inloggegevens (enkel zichtbaar voor de webmaster) hun stem uitbrengen.
7)Men zet zijn voorkeur eveneens op zijn eigen blog, dit om verdenkingen en een gevoelen van manipulatie en dubieusiteit te voorkomen. (Laat het vooral duidelijk zijn dat ik mij niet geroepen voel om de taak als blogverantwoordelijke uit te voeren.
Ik voel mij daarvoor niet bevoegd.)
Tevens heb ik noch de tijd, noch de zin om zulks naar behoren te kunnen volbrengen, maar diegene die zich wel geroepen voelt mag.
8) Stemmen zal ik wel, want dat aanschouw ik als mijn recht.
Als u lieve lezer ondertussen nog niet duizelig bent geworden van dit schrijfsel, dan zou ik graag nog één, maar voor mij zèèr belangrijk ding, duidelijk willen stellen.
1) Ik behoor, en wens ook niet te behoren, bij EENDER WELK blogclubje dan ook.
2) Tenzij bij het clubje van die 50+ bloggers die IEDEREEN in hun EIGEN WAARDE laten.
3) Die IEDEREEN met RESPECT EN BELEEFDHEID tegemoet treden.
4) Die weliswaar RECHT VOOR DE VUIST DURVEN ZIJN, en dit op een wel zeer genuanceerde manier.
5) De reden dat ik ben begonnen met bloggen is een persoonlijke reden, en die wil ik noch laten beïnvloeden, noch laten manipuleren door EENDER WIE.
6) Mijn mening, overtuiging, mijmeringen en gedachten, wens ik te kennen te geven vrij en onafhankelijk van EENDER WIE DAN OOK.
7) BLOGVRIENDSCHAP heb ik hier op de blogs mogen ondervinden, en die VRIENDSCHAP wil ik koesteren.
8) Omdat die BLOGVRIENDEN mij niet WILLEN HINDEREN in mijn opzet, MIJN PERSOONLIJKHEID NIET UITBUITEN.
9) Mij vooral RESPECTEREN OM WIE IK BEN, en NIET OM WAT ZIJ ZOUDEN WILLEN DAT IK BEN.
Als laatste (oef hoor ik jullie zuchten),wil ik duidelijk maken dat je op dit, en mijn huismusjesblog, geen button gaat vinden tegen de verbanning van het lolmakersblog.
Me dunkt dat ik mijn stelling daaromtrent nu wel duidelijk genoeg heb gemaakt.
Het is zondag vandaag, en het is hier in Brunssum mooie en warm weer.
Ik zit te genieten van een overheerlijk nieuwe maatje
Het is 'koopzondag'.
Tevens is het vandaag hier op de promenade waar wij wonen (ik op logement) muziekparade.
Dat houdt in dat er de ganse dag allerlei muziekbands en muziekkapellen de straat op en af wandelen.
Momentheel speelt en wandelt er een muziekkorps van Limburg voorbij.
Zij spelen toevallig op dit moment 'Limburg Allein' geschreven door Jo Erens.
En als laatste toemaatje kom ik tot de volgende bedenking.
Moet ik als rechtgeaarde of chauvinistische Antwerpse nu door de venster gaan hangen om luidkeels het lied van De strangersAantwaarpe gaai ze gaai veur maai te gaan kwelen?
Nee, dat moet ik niet!
Ik moet mij aanpassen aan de lokatie waar ik ben.
Ik moet respect hebben voor het chauvinisme van de Limburgers.
En dat kan ik gelukkig, en dat doe ik dan ook met graagte.
En dat wens ik alle bloggers toe.
RESPECT VOOR IEDEREEN!
En nu ga ik naar buiten, daar waar het echt plezant is.
Zo om de zoveel dagen wil ik graag mijn gedacht eens zeggen.
Niet dat het de wereld gaat veranderen, nee, mijn hersenspinsels gaan zelfs
mensen niet op andere gedachten brengen.
En dat is ook niet mijn betrachting.
Het is enkel zo dat ik zo heel af en toe met een ei zit, en dat is pijnlijk
zitten als je dat ei niet kwijt kan.
Voor kippen kan het zelfs de dood tot gevolg hebben.
Nu ben ik geen kip, maar ik wil dat ei dan toch ook het liefst zo vlug mogelijk
kwijt.
Bij Een Belg in Frankrijk kon ik lezen dat hij een mailtje
had ontvangen van De lolbroeken, het voormalige Vuurpeloton.
Ik ga die uitleg hier niet allemaal weergeven, indien het jullie werkelijk
interesseert klik dan hier, en lees zelf maar het item "De lolmakers en de spoken".
Was het eerste een omstreden blog voor velen, het tweede was een flauw
afkooksel ervan.
Dat is althans mijn mening, want ik werd er niet warm of koud van.
Het enige dat min of meer wat in het oog sprong waren de seksuele getinte plaatjes,
rechts en links van het blog.
En ook daar werd ik persoonlijk niet warm of koud van.
De zogezegde seksbelevenissen van de (vrouwelijke auteurs?) konden mij geen
zier schelen.
Ik vond ze integendeel en eerlijk gezegd wat kinderlijk naief.
Iets dat misschien een tienjarige nog wat kan opwinden, maar de twaalfjarige heeft
in deze tijd het meeste al in praktijk gebracht.
En wie denkt, of meent dat ik schromelijk overdrijf met die bewering, moet zich
dringend op de hoogte gaan stellen van het doen en laten van tieners.
Je gaat je kleinkinderen dan wellicht met heel andere ogen bekijken.
Maar denkelijk waren ze wederom voor sommigen een doorn in het oog, want
nogmaals zijn ze van SenNet verwijderdt , volgens eigen zeggen, zonder enige
waarschuwing of uitleg.
Nu zou het natuurlijk zo kunnen zijn, dat wanneer je
verbannen wordt van SenNet, men als het provocatie ziet wanneer je onder een
andere naam een nieuw blog opstart.
En ergens kan ik dat begrijpen.
Niemand laat zich graag voor schut zetten, en geen enkele baas zal het nemen
van zijn werknemer dat die hem belachelijk maakt door zijn gezag te
ondermijnen.
De blogs zijn hier gratis, de faciliteiten zijn zoveel beter dan bij een andere
provider, en ik vind dat je hier veel meer inspraak hebt.
Ook de service is niet van de minste, al kan het natuurlijk altijd beter, want
hoe meer je kunt krijgen, hoe liever we het hebben, niet?
En vergis u niet lieve lezer, ik ben niet blind en doof voor de dingen die hier
wel mis lopen.
En ik snap drommels goed dan wij senioren het SeniorenNet populair maken.
Ik ben er stellig van overtuigd dat de reclame-inkomsten sinds de komst van de blogs
ontegensprekelijk in de hoogte zijn geschoten.
Men zou zich dan ook de vraag kunnen stellen, wie gebruikt wie?
Wanneer nu echter De lolmakers zijn verwijderdt omdat er
wat blote plaatjes opstonden, dan vind ik dit uitermate belachelijk.
Want wie in godsnaam, om maar iemand te noemen, stoort zich in deze tijd, en
van onze generatie nog aan een blote borst of reet?
Is het de boer Bavo van deze tijd?
Je krijgt meer naakt te zien bij een reclameboodschap voor een afwasmiddel!
Als je de reclamemensen mag geloven staan we meer naakt in het dagdagelijkse
leven dan aangekleed.
Ik heb daar nog nooit weten tegen demonstreren.
Of toch wel eens, door een mevrouw van het toenmalige Vlaams Blok, wier naam ik
niet over mijn lippen wens te laten gaan.
Zij ergerde zich geweldig aan een poster van twee paarden die zich aan het
voorplanten waren.
Maar, als morgen dìe normen van dìe aanhangers wet worden, dan staan overmorgen
alle vrouwen terug aan de beek te wassen, en schuren ze op hun knieën de
keukenvloer.
Dan komt elke anders geaarde en ieder anders denkende, voor hun vuurpeloton, en
ik vrees dat zij niet met losse flodders zullen schieten.
Het is niet mijn bedoeling hier mijn seksleven uit de doeken
te doen, maar geef toe, waren de plaatjes nu echt zo aanstootgevend?
Zijn wij echt niet meer gewend dan dat?
Dan is het maar pover gesteld in de bedden van Vlaanderen.
Ben ik dan de enige die toen ze jong was, wettelijk te jong omdat je achttien
moest zijn, die naar een pornofilm ging kijken in de bioscoop?
Ben ik de enige die toen de video uitgevonden werd, een pornofilm ging huren? Ben ik de enige die met mijn partner
zoveel mogelijk standjes heb uitgeprobeerd, dit om sleur te voorkomen?
Ik dacht het niet, ik geloof het niet, en vooral ik hoop het voor jullie van
niet!
Als men om die reden de lolmakers heeft verwijderdt, dan zijn we gevaarlijk
dicht aangeland bij een dictatuur hier op SenNet.
Wat het Vuurpeloton deed was niet heel netjes.
Ze hadden het recht aan hun zijde, want men heeft het recht hier in België om
zijn mening ten beste te geven op alles wat men ziet en hoort.
Maar of het nu echt nodig was om blogs te gaan evalueren, en daar een
keiharde recensie op te geven, dat betwijfel ik sterk.
Tenslotte hadden ook die geviseerde blogs het recht om te doen wat ze wilden.
Dus je kan rustig stellen dat er niemand op dat blog zat te wachten.
Maar dan nog hadden ze volgens mij hun bestaansrecht.
Je had de keuze om het blog te negeren.
Je had de keuze om je te verdedigen.
En voor diegene die niet onderlegd genoeg was om zich te verdedigen, waren er
die die taak op zich namen.
Hun drijfveer daarvoor laat ik voor nu maar even in het midden ..
Wat mij benieuwd, wat mij vooral ongerust maakt is, wat is
de ware reden dat de lolmakers zijn verwijderdt?
Wie heeft die beslissing genomen, en op welke grond?
Wat zijn de normen en waarden die men daarbij hanteert?
Als ik dat moest weten dan zou ik misschien kunnen voorspellen wie de volgende
gaat zijn.
Anoniem bloggen is een recht.
Anoniem klacht neerleggen ook.
Maar lafheid en achterbaksheid zijn grote karakter gebreken, en hebben niets
met recht te maken.
DAT WAS MIJN EI, EN DIE BEN IK MET DEZE KWIJT!
ALS JE WIL MOGEN JULLIE JE EI HIER OOK UITBROEDEN!!!
Lieve bezoekers. U zult merken dat mijn gastenboekje leeg is. Dit is niet te wijten aan een fout. Ik heb noodgedwongen de berichten zelf moeten verwijderen. Zware buttons vertraagden het laden van mijn blog. Ik hoop dat het jullie niet ontmoedigd om een berichtje achter te laten. Maar mag ik jullie beleefd vragen om jullie button niet te zwaar te maken, zodat mijn blogje niet uit zijn oorspronkelijke proportie wordt getrokken. Anders zit er mij niets anders op dan deze wederom te verwijderen, en dat zou ik enorm spijtig vinden. Er stonden 261 berichtjes in. Waarvoor hartelijk dankt van, Uw toegenegen Troubadoerke
Mijn knuffel en ik zijn veelal rauwkost eters.
En dat komt mij heel goed uit.
Vermoedelijk heb ik teveel moeten koken om den brode, en heb ik er nu ietwat een aversie tegen.
Ik sluit ook niet uit dat ik met ouder worden, ook luier wordt.
Zelfkennis is de eerste stap tot verbetering, niet?
Komt bij dat wanneer het buiten tropische temperaturen zijn, en voor ons Belgen is dat al bij 25°, warm eten mij minder lekker smaakt dan in de winter.
Maar we moeten wel gezond blijven!
Dus wel dagelijks groentjes eten naast de dagelijkse portie fruit.
Nu heb je gelukkig veel variatie bij het klaarmaken van rauwkost.
Ontelbare variëteiten, al naargelang je eigen fantasie en creativiteit.
Maar zo heel soms laat mijn fantasie mij in de steek.
En dan reken ik op de creativiteit van een ander.
Dan open ik één van mijn ontelbare kookboeken.
Zo heb ik eens een kruidenboekje gekregen.
Weet al lang niet meer waarbij, wanneer of waarom.
Maar het is al vrij oud, en ik maak er nog steeds dankbaar gebruik van.
Allerlei soorten kruiden, hun afkomst en hoe gebruiken en verwerken staat erin..
Met daarbij recepten die het best passen bij de bepaalde kruiden.
Of is het nu andersom?
Wat er ook van zij, ik heb hierna drie recepten voor jullie opgeschreven die bij dit weer lekker kunnen zijn.
Voorbij de BBQ of gewoon als rauwkost salade.
Vlug klaar, weinig werk!
Wat wil een lui mens als ik nog meer?
Mijn antwoord: naar buiten met mooi weer, en zeker geen hele dag in de keuken doorbrengen,hahaha.
Snij de bloemkool in roosjes, en kook in gezouten water niet langer dan 5 minuten.
De bloemkool moet knapperig blijven.
Maak een sausje van de overige ingrediënten.
Giet dit over de bloemkoolroosjes wanneer deze goed uitgelekt en afgekoeld zijn.
Lekker bij koud gebraad.
SPERCIEBOONTJESSALADE.
Benodigdheden;
500 gr.dunne sperziebonen
3 eetlepels zure paprikareepjes.
Vinaigrettesaus
100gr. Monchoukaas of Boursain zonder kruiden.
Scheutje koffieroom
1 eetlepel versgehakte peterselie
1 eetlepel vers gehakte bieslook.
zout en peper.
Bereiding:
Kook de boontjes in weinig water beetgaar, en giet ze af.
Snij de groenten in stukjes, en meng de paprika reepjes eronder.
Strooi er een weinig peper en zout overheen, en de vinaigrettesaus.
Laat dit een halfuur trekken.
Klop dan de Monchou/Boursain los met wat koffieroom en roer de peterselie en bieslook er doorheen.
Giet deze saus voor het serveren over de salade.
Lekker bij aardappelsalade.
GUACAMOLE
Benodigdheden;
2 rijpe advocados
Sap van 1 citroen.
1 teentje knoflook uit de knijper.
4 gepelde en ontpitte grof gesneden tomaten.
Halve fijngehakte ui.
4 eetlepels gehakte selderij, of groene paprika.
1 eetlepel fijngehakte verse korianderblaadjes.
2 à 4 eetlepels olijfolie.
zout en peper.
Bereiding:
Schil de advokados, snij ze doormidden en verwijder de pit.
Let op: gooi de pitten niet weg, die hebt u later nodig.
Maak de vrucht fijn met een houten lepel.
Meng het vruchtvlees in een schaaltje met citroensap, knoflook, tomaten, ui en selderij of groene paprika.
Roer er de korianderblaadjes, olijfolie en zout en peper naar smaak doorheen.
Leg de advokadopitten in de saus om het bruinen worden tegen te gaan.
Lekker bij gefrituurde of gegrilde tortillas, maar ook op toost.
Lekker als dipsaus voor koude kip of garnalen.
Van de week had ik het er nog over in één van de gastenboekjes van mijn blogmaatjes. Mijn berichten in een kader had bijval, en ik stuurde dan ook meteen de code door naar diegenen die het wensten. Omdat ik vind dat we hier allemaal graag wat nieuws uitproberen, want blogsenioren zijn leergierig, maar vooral omdat ik niet wil pochen met andermans veren. Ik had namelijk de hulp ingeroepen van "zonneke" bij het zien van die kaders op een ander blog. En "zonneke" altijd bereid om ons cyberleken bij te staan, zette de html code na mijn vragen op haar blog. Op dat moment was het dus voor mij enkel een kwestie van Kopiêren en plakken. Voor diegene die veel willen bijleren qua bloggen en blogmogelijkheden, vinden de link naar het "zonnekes" blog rechtsonder aan mijn blogje. Gewoon een kwestie van effe naar beneden scrollen.
Dus, waar ik het van de week over had, was dat er ook een mogelijkheid moest bestaan om een kader op te vullen met een achtergrondplaatje, maar dat ik nog zover niet was. Et voila, net of "zonneke" het geroken had, toen ik ging kijken naar haar blogs, doe ik vrijwel elke dag, stond daar op mirakuleuze wijze, zo lijkt, de html code voor die mogelijkheid te blinken. In feite was ik naar haar blogje toegegaan om daarover raad te vragen, maar het was niet meer nodig. Misschien dat zij mijn vele vragen beu is geworden, en daarom maar al op voorhand maatregelen had getroffen. Kwestie van even rust te hebben,hahaha.
En ziehier dus het resultaat! Maar let wel! Niet elk achtergrondplaatje is mooi als achtergrond. Zo is een foto mogelijk, maar met een korte tekst kmt de foto niet tot zijn recht. Met een langere tekst begint de foto zich te herhalen, en ook dat vind ik geen fraai zicht. Maar dat is voor een zoveelste maal reeds gezegd, een kwestei van smaak. Wat zeker in acht moet worden genomen is dat het achtergrondplaatje moet beschikken over een URL. Dus het moet worden geupload, of van een internet website afkomstig zijn. Een plaatje, achtergrond of foto rechtstreeks van je eigen pc werkt niet.
Dit is maar een eerste test. Vlug vlug een plaatje gezocht en gevonden, ge-upload en ingevoegd. Er zijn mooiere achtergronden, en alles is mogelijk. Zo zullen photoshopkenners wel iets uniek en/of origineels kunnen maken als achtergrond. Maar ik was met dit voor nu al tevreden. Ik ben vlug tevreden hoor. Zeker wanneer ik besef dat ik bij het prille begin van mijn bloggerij (nieuw woord, zelf uitgevonden, denk ik...)nog niet eens wist hoe ik een letter moest invoegen, laat staan een heel bericht en foto of plaatje.
De breedte en kleur van de kader kan je ook zelf aanassen. Maar dat is voor morgen, of een andere dag om uit te proberen. Zal ook grotendeels van het weer afhangen. Want ik mag niet vergeten dat ik in feite op vakantie ben,hahaha.
Een 24-jarige receptioniste van Marokkaanse afkomst die besloot een hoofddoek te dragen, is ontslagen, door haar werkgever.
Ze heeft haar vakbond en het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding ingeschakeld.
Samira Achbita uit Deurne werkte al vier jaar bij de Group 4 Securicor.
Dat besteedde haar uit als receptioniste aan Atlas Copco in Wilrijk.
Vier maanden geleden begon Samira een hoofddoek te dragen.
Daar waren ze bij Atlas Copco niet over te spreken.
Achbita klopte daarom bij haar rechtstreekse werkgever aan, maar ook daar ving ze bot.
Group 4 informeerde bij andere klanten, en daar was een grote meerderheid eveneens tegen de hoofddoek gekant.
In Het arbeidsreglement van Group 4 was daar nochtans niets over geregeld.
Maar de multinational eist van zijn medewerkers wel een "strikte neutraliteit".
Daarop kreeg Achtbita haar ontslag.
Tot zover dit bericht overgenomen uit de krant.
Mijn gevoel voor vrijheid op vele vlakken is hierbij een beetje dubbel.
Ten eerste;
heb ik er helemaal niets op tegen dat moslimvrouwen een hoofddoek wensen te dragen.
Dat is hun terechte volkomen vrije keuze.
Ten tweede;
en eerlijkshalve, moet ik erbij zeggen dat ik van de Koran en zijn moslimwetten minder afweet dan elke modale burger.
Misschien gewoon omdat ik mij niet uitermate erger aan geloofsovertuigingen, en vrijheid blijheid hoog in het vaandel draag.
Conclusie, ik weet dus niet waarvoor die hoofddoek staat, en elke verklaring van diegene die het wel weet is hierbij dus zeer welkom.
Ten derde;
Wat met de katholieken?
Specifiek te herkennen aan hun gewaden.
Althans de gezagdragers zoals daar zijn, nonnen en pastoors, de Kardinalen, Bisschop en last but not least de Paus.
Geen mens dat het in zijn hoofd zal halen om de Paus te verbieden zijn keppeltje te dragen.
Vervolgens heb je dan ook die aanhangers van die katholieke kerk die toch vrijwel allemaal heel demonstratief een gouden kruisje aan een gouden ketting rond hun nek hebben hangen. En in vroeger dagen op aswoensdag met een kruisje op hun voorhoofd liepen.
Dit als symbool en uiting van hun geloof.
Geen mens die erom maalt, of maalde. Geen werkgever die het in zijn hoofd zal halen dit te verbieden, laat staan de drager ervan te ontslaan.
Je zou wat meemaken moest dit gebeuren, vermoed ik.
Maar zoals al geschreven aan het begin van mijn bedenking, het gevoel daarover is bij mij wat dubbel, want ..
Ten overstaan van de praktiserende katholiek is het natuurlijk wel zo dat moslims zoveel maal het werk moeten onderbreken om te bidden, daar waar eerstgenoemde dit doet in de eigen vrije tijd, namelijk op zondag, of na het werk.
Men zou dus rustig kunnen stellen dat een moslimse werknemer meer geld kost aan de werkgever.
Maar dit heeft niets te maken met het al dan niet dragen van een hoofddoek.
Conclusie van dit alles is voor mij het volgende;
Wanneer er een gedragscode en/of dresscode heerst op de arbeidsvloer, dan moet men zich daar naar schikken.
Dat doen wij hier allemaal.
En dat valt volgens mij ook onder de noemer: integreren.
Bovenstaande olieverfschilderij op doek heet: Naakt met hoofddoek gemaakt door Wim de Lange
Veel bijgeleerd, zowel nuttige als onnuttige maar leuke blog
dingen.
Mooie dingen gezien en artikels gelezen op de vele blogs.
Maar eveneens artikels gelezen die getuigen van weinig respect naar één of
andere blogger toe.
Keiharde reacties die getuigen van haat en oneer, en zelfs smaad en laster.
Die reacties worden dan al of niet ingegeven door ofwel de eigen blognaam,
ofwel door ghost mailadressen, of nog door ontelbare vlug vlug gemaakte
pseudoniemen en aliassen.
Zodat men in het ongewisse wordt gelaten van wie de reactie nu werkelijk
afkomstig is.
Zo ook met IP-adressen die om de haverklap moedwillig aangepast worden, om toch
maar zo anoniem mogelijk zijn gif te kunnen spuien.
Manipulatie alom dus.
En de eerlijke blogger is daar de dupe van.
Wanneer men nu echt iemand de huid wil vol schelden, dan
gebeurt dit via het emailformulier van het blog.
Want emails, zo wordt verondersteld zijn prive, en mogen daarom niet openbaar
worden gemaakt.
Maar daar is men nu juist helemaal mis in.
Want een email die wordt verzonden via je eigen blogformulier, of aan jouw
eigen emailadres zijn helemaal niet privé.
Zij genieten niet van het voorrecht briefgeheim.
Daar bestaat momentheel nog geen enkele wet voor.
Lees hieronder wat ik daarover vond op internet;
<Zo profiteert een e-mail pas van het briefgeheim wanneer
hij wordt versleuteld, en worden digitale handtekeningen pas als handtekening
erkend bij gebruik van publieke sleutel cryptografie.>
Wanneer u meer wil te weten komen over wat kan, of juist niet kan en mag op een blog, klik dan hier.
En zo kom ik stillaan bij de kern van de zaak.
Over het artikel dat ik hier wil schrijven.
En waarbij ik de mij toegezonden emails openbaar zal maken.
En dit met elke mail zal doen waarvan ik meen dat dit nodig is om mijn artikel
te ondersteunen.
Ooit werd ik gedwongen door Red Poppy, na een klacht van de bewuste mailzender,
gedwongen om die mails te verwijderen. Onder dwang dat anders mijn blog zou worden verwijderd van
SenNet. Imponerend op dat moment omdat ik nog een beginnende blogger was. En ik heb gehoorzaamd, hoewel ik het gelijk aan mijn kant had, en vele bloggers
het met me eens waren. Maar vooral had ik het recht aan mijn kant!!!
Tegen de regels van de internetwetten, zo weet ik nu.
En bij een geschil moet ook SenNet zich aan deze internetwetten houden.
Of het in overeenkomst is met de etiquette wil ik in het midden laten.
Tenslotte getuigt een haat, terechtwijzende of ongenuanceerde en buiten proportie
opgestelde mail ook niet van de nodige etiquette, niet?
En daarom zal mijn volgend artikel mails bevatten die mij
worden toegezonden als ze betrekking hebben op mijn blog items, of op een
reactie die ik her en der heb ingegeven.
Ik heb dat recht.
Ik heb het recht om kromme toestanden recht te zetten.
Ik heb het recht om mij te verdedigen.
Ik heb het recht om aantijgingen aan mij toegezonden via mail, te ontkrachten
en te weerleggen.
Ik heb het recht om op mijn blog, mijn bezoekers, in kennis te stellen aangaande
de bedoeling van mijn schrijfsels!
Ik heb het recht op een openbaar weerwoord!
Ik heb het recht om achterbaksheid, lafheid en schijnheiligheid naar mij toe
gericht, openbaar aan te klagen.
En niemand, ook SenNet nietkan en mag mij dat recht ontzeggen.
Ik zal citeren, fraseren naar mijn eigen goeddunken, zonder daar de toestemming
aan wie dan ook te vragen.
Ik heb dat recht!
En ik zal van dat recht gebruik maken waar nodig.
Het enige probaat middel om te vermijden dat diegenen, die menen mij zo nodig
te moeten terechtwijzen via mail, aan de kaak zullenl worden gesteld, is mij enkel beleefde mails te sturen!!!
Door te rommelen in een blikken doos, vol met oude herinneringen kwam ik een piepklein boekje tegen, amper 5cm bij 5cm. Dat boekje heb ik lang geleden gekregen van dochterlief toen ik een zoveelste maal in het ziekenhuis lag, voor een zoveelste operatie. Het staat boordevol met spreuken en wijsheden over geluk. En ik dacht, laat ik dit even gauw op mijn blogje zetten, misschien wel leuk voor de mensen. Maar dat gauw viel danig tegen, want er staan meer spreuken in dan je zou kunnen vermoeden bij het zien van het mini ding. Maar hier gaan we dan toch maar. Je kan nooit weten wie je er gelukkig mee maakt!
Niemand kan geluk omschrijven. Alleen wanneer je ongelukkig bent, begrijp je wat het is.
Geluk is als je het te druk hebt om ongelukkig te zijn.
Oprecht geluk is wanneer een vrouw een onderkin bespeurt bij het vroegere vriendinnetje van haar man.
Geluk komt niet voort uit wat je hebt, maar uit wie je bent.
Gelukkig wordt je niet door meer bezittingen te vergaren, maar door minder te verlangen.
Geluk is daar waar je het vind, en zelden daar waar je het zoekt.
Het lijkt erop dat sommige mensen pas gelukkig kunnen zijn als ze zich ongelukkig voelen.
Geld maakt niet gelukkig, en met creditcards lukt het ook al niet.
Rijkdom maakt niet gelukkig, maar het lijdt ietwat behaaglijker.
Geluk is een tussenstation tussen veel en veel te weinig.
Het ware geluk kan worden gezocht, gedacht of gegrepen, maar nooit worden gekocht.
Het hart is het gelukkigst als het klopt voor een ander.
Geluk is houden van wat je doet en doen waarvan je houd.
Het ware geluk is niet duur, maar toch tellen we veel geld neer voor namaak.
Veel geluk wordt over het hoofd gezien omdat het niets kost.
Voor elke minuut dat je boos bent verlies je zestig seconden geluk.
Sommige mensen vinden geluk door het beste te maken van wat ze niet hebben.
Gelukkig is de mens die afstand neemt van alles wat op zijn geweten drukt.
Twee dingen dragen bij aan het geluk:datgene waarzonder we kunnen leven en datgene waarmee we kunnen leven.
Mensen die vooral op hun eigen geluk uit zijn, vinden het zelden.
De beste manier om gelukkig te worden is je inzetten voor een belangrijker doel dan jezelf.
Geluk zit in het hart, en niet in de omstandigheden.
Vrijheid is het recht dat alle mensen hebben om zo gelukkig mogelijk te zijn.
De plek om gelukkig te zijn is hier, de tijd om gelukkig te zijn is nu, en de manier om gelukkig te zijn is anderen gelukkig maken.
Om geluk te vinden moet je bereid zijn voorbij te gaan aan wat het leven jou schuldig is en te denken aan wat jij het leven verschuldigd bent.
Geluk zit vanbinnen, maar daar komt het niet vanzelf.
Sommige mensen kunnen anderen heel gelukkig maken door simpelweg hun mond te houden en te vertrekken.
Mensen die niet waarderen wat ze al hebben zullen nooit gelukkig worden.
Geluk is de overtuiging dat we ondanks onze fouten worden bemind.
Om anderen geven maakt ons gelukkig, om onszelf geven maakt ons eenzaam.
Als onwetendheid een zegen was, zouden we allemaal een stuk gelukkiger zijn.
De beste manier om gelukkig te zijn is het tellen van je zegeningen in plaats van je geld.
Geluk is een gezonde geest, een dankbare instelling, een schoon geweten en een hart vol liefde.
Ik had niemand en voelde me alleen
Toen kwam jij en er ging iets door me heen
Een gevoel dat ik moeilijk uit kan leggen
Maar het was heerlijk, dat kan ik wel zeggen
En datzelfde gevoel dat is er nu nog
Ik ben verliefd op jou, dat weet je toch!?!?
Hebbedingetjes, de naam zegt het al zelf.
Ze worden gemaakt om te hebben, te bezitten, en verder zijn ze van geen enkel
nut.
En ik, ik trap er steeds weer in!
Zo heb ik hebbedingen van groot naar klein.
Meestal zijn het keukenattributen.
Zo heb ik een ananassnijder.
Het ding is tweemaal uit zijn kartonnen verpakking geweest, en staat al jaren
gewoon plaats in te nemen.
Ik heb een sinaasappelschiller, lijkt een beeje op een haakpen, en die kreeg je
vroeger gratis bij een Tupperware demonstratie.
Maar ik ben hem kwijt gespeeld met de een of andere verhuis vermoed ik, al is
de laatste verhuis reeds zestien jaar geleden.
En jawel hoor, ik zag bijna net dezelfde liggen in een winkeltje dat
hebbedingetjes verkoopt, dus kopen dat ding.
En ik gebruikte het nooit voor het verlies, en ik gebruik hem nu ook niet.
En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Hebbedingen, ze zijn een plaag.
Voor mij dan althans.
Zo gingen knuffel en ik in onze favoriete snackbar te
Brunssum een koffietje drinken.
Datis iets dat we regelmatig doen na het winkelen.
We zijn er nog steeds niet uit of we nu een koffie gaan drinken omdat we
winkelen, of dat we gaan winkelen om een excuus te hebben om een koffietje te
gaan drinken.
Maar enfin, dit doet niets ter zake.
In die favoriete snackbar had men nieuwe suikerpotjes en melkpotjes op tafel
staan.
Kleine bolletjes van glas met een zilverkleurige sluitdop met handvat eraan.
En die dingen charmeerden mij enorm.
Oh kijk Wim, hoe leuk, hoe mooi zei ik enthousiast.
Waarbij mijn knuffel heel gelaten ja zegt, en met zijn ogen rolt.
Want hij weet dan al hoe laat het is.
Hij weet dat ik niet rust tot ik zon leuk melkpotje vind en koop.
Wil nu het geluk toch met mij zijn zeker!
Want in de Hema, vlak naast de snackbar verkopen ze die dingen.
Daar hebben zij ze ook gekocht laat de dienster mij vriendelijk weten.
Knuffel rolt nog wat meer met zijn ogen, en slaakt een zucht.
Hij weet waar mijn volgende stappen naartoe zullen keren.
Wat het ding kost hoef ik net eens te weten.
Ik zie in gedachten dat hebbeding op mijn tafel staan, waarbij mijn bezoek van
bewondering geen woord kan uitbrengen bij het zien van zoveel moois.
Dol enthousiast zullen ze zijn, en mij vooral op het hart drukken dat ik bij
een volgend bezoek ook voor hen zon leuk ding moet meebrengen.
Vooral niet vergeten Lulu!
Dus niets dat mij kan weerhouden om dat melkpotje en suikerpotje te kopen.
En nu staat dit hier te schitteren.
Na het eerste gebruik vervloekte ik het ding al.
Want de sluiting sluit niet helemaal, en wanneer je de laatste melk eruit wil
krijgen, loopt de melk wel langs het potje, maar komt nooit terecht in je tas.
En dan ga je het afwassen!
Met de hand, want als ik het in de vaatwasser doe vliegt het van links naar
rechts, zo licht weegt het ding.
Maar ook dat brengt frustraties mee.
Want de opening is zo klein dat je er maar met één vinger in kan om de bodem te
reinigen.
Probeer vooral geen twee vingers te gebruiken, want dan zuigt het zich vacuüm
vast aan je hand.
Dus nu staat het werkloos mooi te zijn in mijn kast, en ik vervloek alle
hebbedingen.
Zo kocht ik eens een fruitmandje.
Niet omdat ik het nodig had, want ik heb een mooie sierfruitschaal gekregen van
knuffel.
Een witte porseleinen schaal in de vorm van twee zwanen.
Nee, de bedoeling was om die nieuwe fruitschaal te gebruiken in de keuken.
Het was een metalen korf met houten bodem.
Geen design of merkartikel, want het hoeft voor mij niet duur te zijn om het
graag te hebben.
Ik zag die fruitschaal in gedachten staan op mijn ijskast.
Gevuld met mooie tomaten en/of citroenen en limoenen.
Aardbeien had ik ook in gedachten, maar daarvoor stonden de metalen stangen te
ver uit elkaar.
Dus ik die schaal gekocht natuurlijk.
Resultaat ..
Mijn ijskast geeft de geest, en de nieuwe is zeker nog een
halve meter hoger dan de vorige.
Wil ik bij de fruitschaal komen moet ik het keukentrapje van
buiten nemen.
En vooral, geen mens die ze ziet staan.
En ook die staat daar nu werkloos te zijn.
Woensdag ga ik weer naar NL.voor veertien dagen.
En dan zal ik weer voorbij al die winkels moeten lopen met hun mooie en leuke
hebbedingen.
Als jullie mij zien lopen op straat, willen jullie mij dan aub tegenhouden
wanneer ik die winkels wil binnenstappen?!
Want mijn knuffel heeft dat al lang opgegeven!!!!
Naar het schijnt loopt hier op sennet ook al adel rond.
Zo kwam ik ooit bij een kasteel van een baron terecht.
Wat die baron niet weet is dat ik nog een ver familielid ben.
Onze voorouders hebben ooit nog gevochten, tegen elkaar!
En dit om een erfenis in de wacht te kunnen slepen.
Zijn tak heeft gewonnen!
Want zoals bij de meeste erfenis kwesties is diegene die er het snelst bij is, ook met het meeste weg.
Het was hier niet anders!!!
En sindsdien zijn onze families gebrouilleerd, en mijden we elkaar als de pest.
Maar niet getreurd, de koek was nog niet helemaal op.
En ik woon dan wel niet in een kasteel, mijn optrekje mag er ook wezen.
Mijn volledige naam is Barones Petronella Ludieka von Stoeffen zum hosesheissen
En ik woon in een kast van een villa!
Heb dertig kamers, waarvan twintig logeerkamers, elk met eigen badkamer.
Die badkamers zijn uitgerust met spiegelwanden met verzonken belichting
Een stortbad met regenkop, en een bubbelbad.
In mijn woonkamer brand dag en nacht de elektrische openhaard, kwestie van gezelligheid troef.
In elke kamer vloerverwarming en Aircondition die automatisch afwisselend werken naargelang de buitentemperatuur, en dit dag en nacht.
Mijn keuken is voorzien van alle naar de laatste mode zijnde attributen.
De talloze toestellen zijn in en uitschakelbaar met een afstandsbediening, en staan 24u op 24u op stand-by.
In de hal drie grote kristallen luchters met elk dertig lampjes van 100 watt. Die blijven dacht en nacht branden als ultiem welkomstteken.
Elke dag geef ik een feest voor minstens honderden genodigden per keer.
Zij mogen vrij gebruik maken van het overdekt verwarmd zwembad, jacuzzi en sauna.
Wanneer het weer het toelaat, ook van het verwarmd olympisch openlucht zwembad.
Voor de genodigden die aan hun conditie willen werken, heb ik een fitnesszaal, voorzien van hydraulische toestellen. Uiteraard met voor elk toestel een flatscreen tv, en dvd speler.
Voor de liefhebber van de buitensport zijn er tennisvelden.
Eén met gras, en één met kreffel, en waar tientallen spots het toelaten te tennissen tot lang nadat de duisternis is ingetreden.
Mijn landgoed van tientallen hectaren is voorzien van elektrische sproeiers die driemaal daags mijn gazon besprenkelen.
Het is er zalig wandelen, want buiten de tweehonderd lichtlantaarns en verdoken spots, is hij ook versierd met feeërieke kleurige lampions.
Dit tot aan de verwarmde paardenstallen toe.
Ja, ik ben een gelukkig mens.
Ben blij dat ik niet woon in een driekamerflat, gehuurd van een sociale maatschappij.
Aan energiebesparing doe ik niet mee.
Van spaarlampen moet ik niet weten.
ALTHANS ALS IK DE AFREKENING VAN MIJN ENERGIEFACTUUR MAG GELOVEN!!!
Vandaag maandag ja, maar ook een feestdag!
Pinksteren, of zoals wij Antwerpenaren het noemen Sinksen
Tja, de rechtgeaarde Antwerpenaar vaart soms wat tegen de stroom in.
En met Sinksen dan staat bij ons de sinksefoor.
Reeds als klein kind gingen ik daar naar toe.
Toen stond de kermis nog op de 'Leien'.
Den boulevard zoals wij Antwerpenaren het noemen.
Je zal als toerist de weg maar moeten vragen aan een Antwerpenaar!
Nu zou men het Den beerput kunnen noemen, want de 'Leien' liggen al eeuwen open gebroken, en het stinkt er soms van jewelste.
Maar dat is een ander verhaal.
Ik sla een bezoek aan de Sinksefoor geen enkel jaar over.
Jawel, het is duur om op een attractie te zitten, maar de meeste zijn sowieso niet meer voor mijn ouderdom.
Niet dat ik bang ben, want in een pretpark zal ik weinige attractie's overslaan.
Maar het is mijn bloeddruk die er niet meer kan tegen die snelheid, en dat heen en weer schudden van het toestel.
Ook het ondersteboven hangen valt me nogal tegen.
Maar er zijn tal van andere dingen die ik wel kan doen, en mij er dan ook met volle overtuiging op stort.
Zo zijn er de Caracoles, de dikke vette hamburger, de braadworst, de beignetjes, de lacmans met stroop of honig.
En last but not least, de smoutebollen.
In Nederland maakt men op nieuwjaarsdag geheit smoutebollen.
Wij doen dit niet, bij ons is die traditie wat verloren gegaan. Maar smoutebollen zijn wel ECHT BELGISCH!
Daarstraks zat ik op canvas te kijken naar een programma over diëten.
De voor en de nadelen van allerlei diëten kwamen aan bod.
En men vertelde daar wat ik al jaren weet.
Diëten is slecht voor je gezondheid.
Beter is het om een goed en evenwichtig eetpatroon te hebben.
Want van elk dieet verliest men kilos, maar.... Dan verval je in je oude gewoonte, en komen de kilos er snel weer bij.
Meestal nog meer dan voorheen.
Pillen zijn boerenbedrog, en laten je enkel vocht verliezen.
Vocht dat je met elke slok water weer opneemt.
Enkel de proteïne papjes zouden goed werken, en nog het gezondste zijn.
Maar ze zijn duur, en om dat een gans leven te blijven doen?
Bewegen bewegen en nog eens bewegen, dat is hetgeen je moet doen.
Dus ga ik het diëten laten voor wat het is.
En ik ga wat bewegen!
Ik ga alvast beginnen met mijn vingers over mijn toetsenbord te bewegen om hier voor jullie een lekker smoutbollen recept neer te zetten.
En als je vreest dat je er te dik van wordt, dan moet je gaan bewegen.
Wandel eens over de sinksefoor!
Komen we elkaar misschien nog tegen! Of loop naar de winkel om volgende ingrediënten in huis te halen .
ECHT OUD BELGISCH RECEPT
BENODIGHEDEN
500 gram bloem
25 gram gist
3 ½ deciliter lauwe melk
250 gram rozijnen, gewassen, geweekt en gedroogd
2 geschilde en fijn versneden appelen
snuifje zout
bloemsuiker
BEREIDINGSWIJZE
Doe de bloem en het zout in een kom en maak een klein kuiltje in het midden.
Los de gist op in een beetje melk en giet dit mengsel in het kuiltje.
Giet dan de rest van de melk erbij en roer alles dooreen.
Voeg de rozijnen en de appels toe.
Klopt nu met de hand of de machine tot je een luchtig mengsel krijgt.
Leg een vochtige doek over de kom en laat 45 minuten op kamertemperatuur rijzen.
Verhit de frituurolie tot 175 graden C.
Maak dan met twee lepels ballen van het deeg en laat ze in de warme olie vallen.
Frituur de bollen tot ze bruin en gaar zijn.
Leg ze op een schotel en bestrooi ze met bloemsuiker.
Als je nu mocht denken dat ik door onderstaande mailtje, mij zo vriendelijk toe gezonden door een nobele onbekende, het noorden ben kwijt geraakt....dan moet ik de schrijver (ster) dezer teleurstellen. En bij deze alle andere bezoekers gerust stellen. Nee, ik heb ze nog alle vijf op één rijtje, en daar heeft "Bonux" niets mee te maken. Hoewel ik Katrien de Vos een gezellige "kotmadam" vind, moet ik zeggen dat ik Jan Theys zaliger, die voor "witter dan wit" was, ook best te pruimen vond. Maar ik dwaal weer af! Seffens komt het nog zo ver dat ik aan het wassen sla, en dan komen jullie het laatste nieuwtje nooit te weten.
Het laatste nieuwtje, vers van de pers is het volgende... Al surfend door blogland, iets dat ik vrij veel doe, zeker als ik geen zin heb in strijken, kwam ik op een nieuw blog. Het eerste dat mij in het oog sprong, nee het deed niet echt pijn, was een zeer bekende foto van een dame met uitdagende halsuitsnijding. Zij noemt zichzelf 'Enomena'. Zij is would be secretaresse, en werkt voor twee bazen waarvan de namen zijn: 'Lijt en 'Orroz'. Tweede kantoormeisje is 'Eibbed'. Hun kantoornaam is "De lolmakers"
Of het lol gaat worden weet ik nog niet. De voorstanders van "het vuurpeloton" zullen in hun vuistje lachen, dat is zeker. De tegenstanders daarentegen, die hun korte rust is voorbij. Zij zullen weer in de startblokken moeten schieten. Bij Redpoppy moeten ze niet gaan klagen, want die heeft weet van het bestaan, en heeft reeds een vriendelijke groet in hun gastenboek gezet. En onze lieve jonge SeniorenNetbaas heeft geen tijd om al die klachten persoonlijk door te nemen, wegens examendruk. Waarbij ik hem bij deze heel veel sucses toewens! 'Pascal Vincke', of is het nu 'Lacsap Ekcniv', verdorie, dat is al even moeilijk om uit te spreken dan te schrijven, heeft wel andere dingen aan zijn hoofd nu.
Wat gaat het worden? Gaan de poppen weer aan het dansen, of gaat men de "lol" er van inzien? Ik ben alvast benieuwd, u ook?
Gisteren kreeg ik in mijn mailbox een mailtje, nogal wiedes tot zover, vermits kemels meestal worden geschoten, en niet verzonden
Dat mailtje was verzonden via mijn huismusjes blog.
Ook nog heel gewoon vermits zulks kan en mag.
Maar de inhoud van het mailtje was al wat minder gewoon!
De aanhef was nog min of meer redelijk, hoewel kort en bondig.
Dit stond er in het mailtje te lezen, en ik kopieër en plak het niet, maar ik citeer;
Aan de huismus, Ik (en wie ik is, is een raadsel voor mij) kom reeds gedurende enkele dagen uw blog lezen.
En er valt een heleboel te lezen, zoveel dat ik er bijna bij in slaap viel.
Maar ik hield vol, en heb door gescrold tot aan het prille begin.
Ik moet zeggen qua blogkennis bent u behoorlijk geevolueerd.
Zou willen dat ik dit ook van uw schrijfsels kon zeggen.
Mus mus mus, wat een treurnis, wat een tranendal.
Kunt ge nu echt niet anders dan triestige momenten neer kladden?
Leer eens lachen mens!
Bekijk het leven ook eens van de zonnige kant alsjeblief.
Als ik op uw blog elke dag moet komen lezen, dan denk ik dat ik binnen de week aan de Prozac moet.
Of bent u één van die rancuneuze onhandelbare kinderen, die in plaats van dankbaarheid te tonen aan uw pleegouders, nu uw haat al zo verspreid?
Nog een mogelijkheid is dat u zelf als moeder niets voorsteld, en nu uw haat fixeert op uw eigen moeder.
Een gratis goede raad van ondergetekende, koop een moppenboekje, en zet eens één van die moppen op uw blog.
Dan kunnen uw bezoekers is echt lachen met uw schrijfsels.
Tenzij u natuurlijk helemaal geen huismus bent in de letterlijke zin van het woord, en u aandelen hebt in de farmaceutica.
In dat geval zou ik de naam Huismus veranderen in Vieze Mot. Uw gratis consult verstrekkende psychiater, Dr. Voetzoeker
Dat was het!
Het emailadres van de verzender was: voetzoeker@hotmail.com
Ik weet nog altijd niet of het om een grap gaat van iemand die ik ken, of dat het echt is.
Maar ik heb het wel met enige verbijstering gelezen, meermaals gelezen zelfs.
En toen heb ik het verwijderdt.
Als het werkelijk een grap is van een kennis, dan zal men me dit wel laten weten vermoed ik.
En zo niet, dan kan ik maar één ding antwoorden. VOETZOEKER ..ONTPLOF!!!!
Vanavond smelt ik even weg.
En samen met mij nog vele andere dames vermoed ik.
Waarom?
DAAROM!
Vanavond geven ze op VIJF TV een film met deze hunk.
Docter T and the woman.
Geef toe dames, deze man heeft toch een groot knuffel gehalte.
ZUCHT
Enig minpuntje bij dit alles, ik ben helemaal alleen thuis.
De enige man in huis is mijn gesneden kater.
Voordeel is dan weer dat ik alleen beslis waar ik naar kijk.
En vanavond kan je er donder op zeggen dat dit naar Richard Gere is.
De verwarming op (hoe is het mogelijk, het is verdorie eind
mei). Ik in zwart negligé, met daarover mijn super zachte peignoir .
(Kwestie van mij wat te vereenzelvigen met al die mooie actrices die rond hem
fladderen, en die geen schijn van kans maken met mij in de buurt, maar zich
daar nog niet van bewust zijn, HA)
Uitgestrekt op de sofa, met enkele zachte kussens in de rug.
Glaasje plat water naast me, want vanavond let ik heel contentieus op de lijn.
En genieten maar, en smelten maar.
Heren EAT YOUR HEART OUT!
Want vanavond gaan jullie dames voor niets bereikbaar zijn.
Maar misschien dat het na de film nog wat extras oplevert?
Al surfend door blogland, ontdekte ik een nieuw blog.
Het blog wordt beheerd door HERMA.
Op dat blog beschrijft zij haar wedervaren van haar leven met een alcoholist.
In feite moet ik zeggen ex drankverslaafde.
Want het gaar hier over haar man, die ondertussen al ettelijke jaren droog
staat.
Zij beschrijft de leugens, de bedriegerijen die zij moest dulden van haar man.
Maar ook zijn dappere strijd tegen de drankduvel.
En vooral kan je daar lezen hoe liefde, vertrouwen en moed kunnen leiden tot
een huwelijk dat al heel wat jaren gelukkig is.
Ik heb bewondering voor die man, maar nog meer heb ik
bewondering voor Herma.
Want ik weet wat voor een hel het leven met een drankverslaafde kan zijn. Bij het lezen van haar blog kwam elk klein detail van mijn desastreuze jaren weer
bij mij naar boven.
Ook bracht het veel vragen weer terug, vragen waar ik nooit antwoord
zal op krijgen.
Omdat er niemand een antwoord op heeft.
Tenzij de drankzuchtige zelf, in dit geval mijn ex man.
Maar om die antwoorden te kunnen geven moet hij eerst ontnuchteren.
En dat is nu net hetgeen hij niet doet.
Alcoholisme is een ziekte.
Het zit in je genen, het is erfelijk.
Ik hoorde en las het telkens weer.
Maar ik was op de duur zo radeloos dat ik het nog enkel kon zien als blablabla.
Want ik las ook dat je kon genezen van die ziekte. Mits de zieke er zelf toe bereid was!
Ok, hij had hulp nodig. Hij had vertouwen nodig, en je moest bereid zijn om hem
dat te geven.
Maar vertrouw maar eens een man die je dag in dag uit blijft bedriegen.
Die je telkens met elke drie woorden die hij die spreekt, er twee van liegt.
Elke dag.... jaren lang.
Dagen en jaren waarin je je bewust bent dat hij liegt.
Wat je ook doet, hoe vaak je hem ook confronteert met die leugens, het is
allemaal boter aan de galg.
Je kan simpelweg niet winnen van een gepatenteerde leugenaar.
De drankduvel is sterker dan jij.
Alles heb ik geprobeert.
En hij ook.
Meetings bij de AA, ik naar Al-Anon.
Inplanting van Anta-Buse.
Opname in een ontwenningskliniek.
Dat laatste kon enkel uit eigen vrije wil.
Dat hield in dat hij zich ook op eigen vrije wil weer kon ontslaan. Waarbij zijn eerste stappen in vrijheid, steevast leidden
naar de over de kliniek gelegen kroeg.
Ondertussen werk jij je als partner te pletter om de rekeningen te kunnen
betalen.
Want op het loon van manlief moet je niet rekenen.
Ten eerste gaat die meer niet dan wel werken, wegens ladderzat.
Of hij wordt ontslagen. Ten tweede gaat het grootste deel van het loon naar de drank.
Zo werkte mijn man bij GM te Antwerpen.
Driemaal moest men de deur van het toilet openbreken omdat hij in coma lag.
De fles sterke drank leeg naast hem.
Dat de werkgever dit niet blijft pikken is nogal evident.
Dan maar naar de volgende werkgever, maar de fles Wodka ging mee.
Waarom Wodka? Naar het schijnt ruik je dat niet aan je adem.
Maar ik wel.
En wanneer ik er hem dan op aansprak, dan ontkende hij in alle toonaarden.
Liet mij geloven dat ik spoken zag.
Deed dit met zoveel elan dat ik twijfelde aan mezelf.
Verweet mij van paranoïde te zijn.
En met dat laatste had hij een punt.
Je wordt gewoon paranoïde.
Je zoekt achter elk woord, achter elke daad naar de waarheid.
Je controleert elke stap die hij zet.
Je zoekt in elke hoek van je huis, van je auto naar die verstopte fles.
Je slaapt nooit meer vast.
Omdat ik hem betrapte op het plassen in de hoek van de kamer, op het plassen in
mijn kleerkast, op het plassen in bed.
Omdat ik hem betrapte op het stelen van mijn bankkaart wanneer zijn rekening
nog maar eens leeg was.
Omdat ik ondervond dat hij s nachts geniepig naar mijn zaak reed, omdat daar de
drank voor het grijpen stond.
Mijn eigen zaak, waar ik jaren had naartoe gewerkt, jaren had voor gespaard.
En dit als alleenstaande moeder met twee kinderen.
Die zaak zoop hij kapot.
De goede relatie die ik had met mijn kinderen.
Zelfs die ging teloor in die jaren dat ik leefde met mijn alcoholist.
Mijn zoon kon het niet langer aanzien dat ik beetje bij beetje kapot ging aan zijn
drankzucht.
Gaf zijn studie op en ging alleen wonen.
Mijn dochter waar hij niet met zijn fikken kon afblijven, en die doodsbang was
niettegenstaande de grote sloten op haar deur.
Dan moet je kiezen.
Dan zie je die zieke niet meer als een zieke.
Dan brengt die zieke jou op de rand van de dood.
Want zo was het bij mij, ik wilde zo niet verder leven.
En hij?
Hij ging vrolijk door.
Hij dronk omdat ik kanker kreeg, omdat ik genas van de kanker, omdat ik mijn
eigen zaak had, omdat die zaak werd onteigend.
Hij dronk bij warm en koud weer, bij zon en regen.
Wanneer er gelachen werd, of gehuild.
Elke minuut van de dag die voorbij ging was een reden om naar de fles te
grijpen.
Uiteindelijk heb ik hem een reden gegeven.
Ik heb hem, zoals zijn eerste vrouw voorheen, laten uitdrijven uit de
echtelijke woonst.
Mijn woonst, want toen ik hem leerde kennen had hij geen nagel om zijn gat te
krabben.
Woonde op een armtierige gemeubelde kamer, dronk om zijn verdriet te verwerken.
Verdriet omdat zijn twee zonen met hun vader niets meer te maken wilden hebben.
En ik geloofde hem toen nog.
Geloofde al zijn leugens die hij vertelde over zijn ex vrouw, en dacht dat
wanneer hij een liefhebbende vrouw zou hebben, het drinken wel zou stoppen.
Ik was bereid omdat allemaal te zijn voor hem, en ben het dan ook jaren
geweest.
Tot ik niet meer kon.
Tot ik tot over mijn oren in de schulden zat omdat hij dronken een ongeval had
veroorzaakt.
De zoveelste keer dat hij onder invloed reed, de zoveelste keer dat zijn
rijbewijs in beslag werd genomen.
Schulden die ik op mijn ééntje jarenlang heb moeten afbetalen, omdat hij niet
werkt.
Niet kan werken wegens zijn ziekte.
Want alcoholisme is een ziekte!!!
Door het blog van Herma te lezen zit ik met zoveel vragen.
Waarom kon hij niet stoppen met drinken?
Wat heb ik mis gedaan?
Waarom drinkt hij nog steeds?
Waarom zit het mij nog steeds zo hoog?
Nou ja, op dat laatste heb ik wel een antwoord, maar dat is een ander verhaal
en voor een volgende keer.
Alcoholisme is een ziekte.
Maar wat als jij er zieker van wordt dan de patiënt?
Wat als het jouw leven, en dat van je kinderen in gevaar brengt?
Wat als blijkt dat de ziekte eeuwigdurend gaat zijn? Omdat hij zonder drank het leven niets waard vind? Omdat hij enkel leeft voor die drank?
Ik heb een enorme bewondering voor die alcoholist die stopt
met drinken.
Zij verdienen alle lof.
Maar hun partners en kinderen verdienen een standbeeld.
Want als partner of kind mag je de ex drankzuchtige niet opzadelen met schuld
gevoelens.
Eens nuchter heeft hij die zelf al genoeg. Dan pas beseft hij wat hij je al die jaren heeft aangedaan.
Je moet hem terug het vertrouwen geven, je moet de touwtjes die je zolang
noodzakelijk in de hand hebt gehouden, weer loslaten.
Ik heb een oprechte immense bewondering voor hen die het kunnen.
Ik kan het niet!
Kan niet vergeten en vergeven wat die dronkelap ons heeft aangedaan.
Veracht hem nog steeds uit de grond van mijn hart!
Ik weet dat het heel lelijk van me is, maar ik wens hem dood!
Zo, dat moest even van mijn hart.
En wees vooral niet bang om jullie mening te geven.
Want uit jullie mening kan ik misschien wat leren.
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
Ik ben een vrouw en woon in Antwerpen (België) en mijn beroep is femme au foyer (klinkt belangrijk in 't frans).
Ik ben geboren op 21/04/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Elke dag iets positiefs bijleren uit het leven!.
Wanneer ik strijd lever doe ik dat met open vizier.
Ik heb geen kuddegeest, maar zal het de kudde nooit verwijten!
Ik ben open en eerlijk in woord en daad, en ik wens voor u hetzelfde!
Ik ben Lulu , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Huismusje.
