Toen mijn kinderen nog onder mijn vleugels vertoefden leerde ik hen dat wanneer ze slecht geluimd waren ze dat niet noodzakelijk met anderen moesten delen. Beter konden ze een kleine wandeling maken, of hun even terug trekken op hun kamer om te gaan luisteren naar hun favoriete muziek. Dit laatste evenwel met een koptelefoon op hun hoofd. Kwestie van mijn zachte zeden niet te bruuskeren. Omdat hun muziekkeuze ver afweek van de mijne.
Wat je aan je kinderen leert moet je zelf ook in praktijk kunnen brengen. Anders ben je maar een pover voorbeeld hè. Dus probeer ik met al mijn macht vandaag mijn woorden van toen in daden om te zetten.

Wandelen is voor mij geen optie in dit pokkenweer. Dus trok ik me afgelopen week krachtdadig terug uit mijn woelige  omgeving en luisterde afwisselend naar mijn favoriete muziek en een boek dat enige humor beloofde.
Maar helaas, mijn rothumeur bleef hangen. meer zelfs, dag na dag nam hij in omvang toe.

Het enige lichtpuntje in mijn zwarte gedachten is dat jullie zich ook niet happy zouden voelen wanneer één of andere pipo door een gasleiding, dan weer door een waterleiding, en als klap op de vuurpijl door een elektrische kabel boort. Waardoor je eerst uren in de bittere kou komt te zitten, vervolgens uren zonder water zit, om dan plots volkomen in het duister te belanden. Dit alles met een hels door merg en been gaand geluid van dril- en beton-boren omvat in een dikke zwarte stofwolk die je met geen enkele mogelijkheid buiten je deur kunt houden. En dan zijn ze nog niet eens begonnen in mijn appartementen zelf!

D-day is op 5 maart. Dan komen ze bij mij de nieuwe ramen steken en het nieuwe luchtverversingssysteem plaatsen.
Wanneer ik de enorme gaten in het plafond en vloer van de gang zie…als ik zie hoe bij de naaste buren het behang van alle kamers in flarden is gescheurd door het plaatsen van die bewuste ramen…dan wordt mijn humeur er echt niet beter op!
…♫ ♫..Wie gaat dat (nieuwe behang) betalen…wie heeft zoveel geld…lalala…♫ ♫…
Mijn huisbaas liet alvast weten dat hij niet verantwoordelijk is voor eventuele schade. Dus het zal biebieke zijn die diep in haar beurs zal mogen tasten.

Ik zal maar stoppen met schrijven zeker voor ik jullie humeur ook verpest. Al zal dat wel meevallen vermoed ik… tenzij jullie ook in de verbouwingen zitten natuurlijk! Dan geef ik jullie de raad om te doen zoals ik... niet schrijven op je blog... niet wandelen waar je andere mensen tegen het lijf kunt lopen! Doe je deur op slot, gooi de telefoonhoorn van de haak, zet je koptelefoon op en luister naar je favoriete muziek of lees een humoristisch boek! Ik kan jullie niet garanderen dat het helpt. Maar het is dat, of met je kop tegen de muur lopen van ellende. Dat laatste wordt echter niet aanbevolen voor mensen die geen zware pijnstillers in huis hebben.

Heb nog een fijne verderzetting van het weekend! Tot de volgende…