Ik surf al enkele jaren op sennet, en toen de blogs zijn intrede deden op dit medium kon ik mijn pret niet meer op, ik lees namelijk heeeel graag.
Pareltjes van blogs kwam ik tegen, om naar te kijken, om mee te lachen, om te bewonderen maar ook om door ontroert te worden.
Onlangs nog kwam ik op een blog van een man die als opschrift had: "Ik kan niet schrijven zoals u leest" en ik dacht, wat een wijze man, want het is zo waar, de interpretatie van de lezer heb je als schrijver niet in de hand. Helaas, ik heb zijn url vergeten te noteren en vind het blog niet meer weer. Dus beste man, als je hier toevallig moest langs komen, laat mij dan even uw url weten, ik smaakte uw blog enorm.

Helaas, driewerf helaas, kom je af en toe ook een blog tegen dat je het apezuur bezorgt.
Zo was er ooit het "Vuurpeloton", de meeste bloggers zullen zich het blog en de polemiek er rond nog wel herinneren.
Ik smaakte hun schrijfstijl en de zinsbouw van hun items wel, echter in één ding gingen ze me te ver, ze kraakten andere bloggers af. Wezen hen op hun tekortkomingen, hun schrijffouten en hun layout. Niet op een vriendelijke manier, ze wezen de blogger er niet op waar hij fout zat of wat hij in de plaats dan beter zou kunnen doen nee, ze boorden sommige bloggers letterlijk de grond in.
Het was niet hun bedoeling om de mens achter het blog wijzer te maken of om met hem/haar hun kennis te delen, nee het was hen enkel te doen om zo vlug mogelijk en zo hoog mogelijk in de rangschikking te komen, door stokslagen toe te dienen op de rug van onschuldige bloggers. Dat lukte hen nog vrij aardig ook, tot er zo'n grote aversie kwam tegen dat blog, dat het door de webmaster himself werd verwijderdt.
En de rust keerde weer.

Als beginnend blogger wil je natuurlijk aan je medebloggers laten weten dat je bestaat. Je doet dat door een reactie te geven of door een button te plaatsen in een gastenboek.
Als beginnend blogger hebben we dat allemaal gedaan nadat we uren gezweet hadden om zo'n button voor elkaar te kunnen krijgen. Gaandeweg leerde we meer over HTML en de buttons werden groter, mooier geraffineerder, en we waren fier op onze creaties.
Tot iemand ons diets maakte dat die supergrote buttons veel plaats innamen, vaak te zwaar waren voor een blog en het uit zijn voegen trok, omdat een blog geen website is. Je kon het lezen op het forum, je moet natuurlijk wel de moeite willen nemen om te gaan lezen. En vooral moet je bereid zijn om te willen luisteren naar goede raad.

De meeste van ons 'oudgediende' hebben dat al lang begrepen, en we handelen er dan ook naar.
We hebben de html kennis om van alles en nog wat te doen op onze eigen blogs en op de blogs van anderen, maar we moeten niet meer zo nodig. We streven al lang niet meer naar een hoge plek in de rangschikking. We hoeven geen punten te krijgen op onze schrijfsels, we verwijderen de mogelijkheid daartoe, we zitten tenslotte niet in een kleuterklas.
Wij hebben begrepen waar het echt om draait, om gewoon je ding te doen zoals jij wilt. Voor de ene zal dat schrijven zijn, voor de andere gedichten of mopjes neerpoten, of foto's of PPS'jes. Maar één ding hebben we gemeen, we gaan geen plakaten van buttons plakken in andere blogs en alzo het blog van een ander verknoeien.
Maar niet iedereen begrijpt het zo.

Onlangs kwam ik weer zo'n blog tegen, het vuurpeloton in het klein.
Waarom in het klein? Omdat de man qua layout en zinsbouw nog niet tot aan de enkels komt van het VP.
Het blog van een man, een vrouwonvriendelijke kerel, al brengt hij het heel subliem en daarom dat de vrouwen die zijn blog bezoeken het niet snappen. Een povere imitatie van Herman Brusselmans, iets wat hem penisnijd geeft, want hij beseft wel degelijk de tekortkomingen tegenover Brusselmans, al zal hij liever doodvallen dan dat openlijk te bekennen.
Je moet al tussen de regels kunnen lezen om te beseffen hoe de man werkelijk denkt over vrouwen, en tussen de regels lezen kunnen de meeste niet, en daar is de man zich ook bewust van.

Een 'Hedonist' noemde iemand hem, en dat is treffend weergegeven.. Voor wie niet weet wat een Hedonist is: "Iemand die als richtsnoer voor zijn geestelijke handelingen genotzucht als zijn enige en hoogste goed ziet." M.a.w. de man lapt zijn laars aan wie of wat hij kwetst, zolang hij maar bezoek op zijn blog krijgt die hem paaien.
Want zo vlug mogelijk hoog in de blograngschikking komen is zijn ultieme doel en daarom ging hij buttons plaatsen in het wilde weg.
Buttons met de naam 'Kletsmuizeke' en de afbeelding van een bord soep????
Zonder lezen wat er op de blogs geschreven stond, want dat interesseert hem geen zier.
Het liet mij even terugdenken aan een overleden blogger en alwaar talloze blogers hun button gingen plaatsen met de vermelding "Mooi blog heb je, kom je ook eens bij mij op bezoek?"
DE MAN WAS DOOD, VERDORIE! Maar dat interesseerde hen niet, ze lazen niet wat er op het blog stond, nee, zij wilden omhoog. Niet zo hoog als de overleden man, enkel omhoog in de blograngschikking. Wekenlang kwamen er van die buttons binnen. De man zelf moest de onverschilligheid gelukkig niet meer meemaken. Maar hoe zouden zijn nabestaanden zich daarbij gevoeld hebben, zo vraag ik mij af?

Wel, deze man, deze blogger die ik recentelijk tegenkwam op sennet zou dat ook worst wezen. Zo een man is hij.
Een man die denkt de wijsheid in pacht te hebben en een krak in HTML te zijn. Alleen vergeet de man dat er bloggers zijn die surfen met een andere browser dan Iexplore, en dat die zijn bloglayout kris kras door elkaar zien lopen.
Een man die, wanneer je hem op zijn miskleun wijst, de rollen omkeert en jou de schuld geeft.
Een rancuneuze man die ten einde raad, omdat hij geen tegenspraak duldt, gaat manipuleren.
Een man die twee stenen kan laten vechten, althans daartoe doet hij zijn uiterste best.
Alleen zijn er vriendschappen die standvastiger zijn dan zijn gekonkel, en dat lijd dan weer tot hevige frustratie bij de man.
Een man die als een tsoektsoek een vrouw gebruikt als een goedkoop tapijt. Ze regelmatig over de wasdraad hangt om ze uit te kloppen, en ze verder gebruikt om met zijn vuile voeten over heen te lopen.

Het vraagt wat inzicht in het menselijk handelen en denken om de man te kunnen doorgronden. Gelukkig heb ik dit inzicht.
Ik hoop u ook als u toevallig op zijn blog moest terecht komen, of het moest zo zijn dat u zich graag als voetveeg laat gebruiken.
©

{} geschreven door Uvi & Pp

{} geschreven door Meermin

Ik was hier voor het eerst en heb je teksten wel gelezen. Het is inderdaad zo dat velen gewoon een reactie plaatsen zonder verder iets te lezen maar...ik laat het aan mij voorbijgaan! Bloggen moet plezant blijven en voor de rest...

{} geschreven door gisela

{} geschreven door hotlips

{} geschreven door Myette

{} geschreven door nida

{} geschreven door bojako