Ik ben Rita
Ik ben een vrouw en woon in Oost-Vlaanderen (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 21/08/1962 en ben nu dus 62 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen, wandelen, reizen, dieren, foto's maken, pc, tuinieren, lezen, enz..
Moppen tappen en nu en dan een doordenkertje
16-02-2010
Twee klunzen zijn een huis aan het bouwen. Een van de twee is bezig met het aanbrengen van de gevelbeplating. Hij pakt een nagel en slaat die erin. De volgende nagel die hij pakt, goot hij weg. Hij pakt opnieuw een nagel, slaat die erin, en gooit de volgende weer weg. Dat gaat zo een tijdje door, tot de andere kluns erbij komt staan en vraagt waarom hij de helft van de nagels weggooit. Hij antwoord: bij al die nagels zat de punt aan de verkeerde kant Zijn vriend slaat getergd zijn ogen ten hemel en zegt: Idioot dat je bent! Die nagels zijn voor de andere kant van het huis
Bij het eindstation van de stadsbus in Amsterdam werd het voertuig geïnspecteerd op achtergebleven gerief, en werd een wandelstok voor blinden en slechtzienden gevonden. Het is de gewoonte dat zon voorwerp door de volgende chauffeur op die lijn weer wordt meegenomen. Het vinden van de wandelstok bracht een chauffeur op een idee. Hij vroeg zijn collega om hem aan de arm naar de bus te begeleiden. Onderwijl zette hij zijn zonnebril, pakte zijn tas en zo schuifelde hij richting de bus. Hij vroeg een passagier de deur voor hem te openen. Zij collega zette hem vervolgens achter de bestuurderstoel en verzocht diegene die recht achter de bestuurdersstoel zat om de chauffeur op de hoogte te houden wanneer een stoplicht rood of groen was. Natuurlijk, antwoordde de man, die graag meespeelde. Niet iedereen zag echter in dat het hier om een grap ging. Want de helft van de passagiers verliet onmiddellijk de bus.
Toen we de kamer van mijn 15-jarige zoon hadden geschilderd, ging hij de boel herinrichten. Hij zette zijn fitness-apparaat in een hoek en legde alle gewichten en halters in de kast. Hij zei dat hij het apparaat ook in de kast had gezet, als het had gepast. Ik begin me al behoorlijk volwassen te voelen, zei hij, want ik heb eenfitness-apparatuur die ik niet meer gebruik.
Toen mijn ouders nog leefden, woonden ze in Rotterdam. Op een dag hoorde mijn moeder op de radio dat de dag ervoor een schip in de haven had gelegen waaruit giftige gassen waren ontsnapt.
Mijn moeder reageerde vol verontwaardiging: Zo, nu mooi is dat. Je wordt tegenwoordig niet eens meer gewaarschuwd bij dit soort rampen. Voor hetzelfde geld sta je de andere ochtend dood op