Lachen in mijn Lachclubs van Ternat en Strombeek - lachen bij verenigingen. - Ademsessies begeleiden ... Lach je graag - ben je het lachen verleerd - heb je verdriet - ben je eenzaam - slechts één manier om je goed te voelen: KOM LACHEN IN MIJN LACHCLUB van Ternat - CC de Ploter 1ste donderdag van 20:30 tot 21:30 uur. Tijdens de dag in 1853 Strombeek; 1ste en derde woensdag van 10 tot 11u in dienstencentrum Ter Borre - St.-Amandsplein, 7 - Op maandag in RC te Dilbeek van 20:30 uur tot 21:30 uur - dit alles samen met Jean. NIEUW: kom lachen en ademen in kring in Sint-Jozef te Ternat van 20 tot 22 uur.
08-03-2006
Ring-TV op bezoek op mijn lachsessie
Vorige woensdag stond ik klaar om te gaan wandelen met Kruikenburg-wandelclub. Elke 1ste woensdag van de maand gaan wij de natuur in, weer of geen weer... 5 Minuten voor mijn vertrek krijg ik telefoon van Ring TV - de regionale zender van Vlaams-Brabant - of ze mogen komen filmen tijdens één van mijn sessies. 'Wat een promotie' denk ik, 'waw'. 'Morgen, donderdag, komt mij goed uit, dan zijn er 20 mensen ingeschreven' - 'neen' zeggen ze aan de andere kant van de draad, 'morgen is niet vrij, maar wel aanstaande dinsdag, 7 maart' - Daar moet ik even op nadenken - dan zijn wij meestal met enkele mensen een 5-tal, in de voormiddag moeten de jonge mensen werken...., 'maar ja, kom maar' zeg ik. Nu maar hopen dat er nog een zestal mensen bijkomen.... dit samen met de 5 vaste lachers; dat wordt lachen geblazen! Mijn zoekwerk kan direct beginnen; bij de wandelclub vind ik enkele sympatisanten die zich zouden willen vrijmaken, die al lang beloofd hedden eens langs te komen. Nu het gratis lachen is, is dit een mooie kans... Na het wandelen heb ik nog werk om folders hier en daar te gaan leggen, maar van die 'arbeid' krijg ik geen geïnteresseerden. Nog wat mensen opgebeld die ook beloofd hebben om eens te komen lachen, maar het nog niet gedaan hebben. De lachclub-verantwoordelijke van Halle ook opgebeld. Mieke was ogenblikkelijk bereid om de lach-energie te komen verhogen... Nu maar afwachten. Zelf zeg ik in de lachsessie elke keer opnieuw dat wij in het NU moeten leven en dat er in het NU geen angsten en zorgen zijn. Dat is ook zo, maar mijn lichaam wou naar die wijze raad even niet luisteren. Dinsdag, 7 maart - het is zover... . Opstaan om half zeven (is mijn gewoonte niet, meestal rond 8 uur!); 3 keer naar de WC, buikpijn, kloppend hart (sneller dan anders); maar waarvoor? 'Zullen er mensen komen? Hoeveel? Willen ze wel komen nu ze gefilmd worden?' dan nog niet gesproken over de muizenissen omtrent de opnamen. Een mens staat niet elke dag voor de camera! - 'Welke vragen stellen die mensen, ga ik niks vergeten te zeggen of te doen????' 'Gaan die van Ring-TV daar zijn om 9.45 uur zoals ze gezegd hebben aan de telefoon???'. Nu ik terug kijk, dan heb ik gelijk om telkens opnieuw te zeggen dat wanneer je in het NU leeft, je geen angsten kent!!!!! Want alles viel in de juiste plooi. Regelmatig vraag ik hulp aan mijn Engelen en dan voel ik ook dat ik er niet alleen voor sta. Nu is dat ook niet anders. Mijn Engelen zijn in grote getale aanwezig, ze komen meelachen! Om half tien ben ik al op weg naar CC de Ploter - (5 minuten van bij mij thuis) - breng de zaal in orde, neem het stof nog even weg van de vloer, spray 'flow' in de ruimte opdat alles 'flow' zou zijn.... Maar Ring-TV zie ik niet... 9.50 uur komt het eerste hoofd langs de deuropening piepen, 'oef toch al iemand', tegen 10 uur zijn er al 7 kandidaat-lachers en begin ik mij rustiger te voelen. Alles komt dik in orde, denk ik. En dan komen de mensen van Ring-TV, ja hoor ze zijn daar! Alles wordt in gereedheid gebracht, mij wordt een micro opgespeld plus een bakje op mijn onderrug, in mijn broeksriem. 'Begin de sessie maar, nadien zullen wij nog wat vragen stellen aan u persoonlijk'; dat klinkt al wat geruststellender. Na de lachsessie ben ik dan opgelucht, zijn mijn zenuwen tot een minimum herleid, heb ik wat meer kleur in mijn gezicht... De lachsessie op zich gaat mij goed af. Sinds september op regelmatige basis wordt er gelachen en daar krijg je routine in, dan val je bijna terug op 'automatische piloot', alhoewel ik de sessie elke keer opnieuw in een ander kleedje steek, het moet voor de vaste lachers telkens een 'ah-effect' geven, altijd prettig als er iets nieuws geleerd wordt. Wij doen ons 'ding', rond 10.30 uur - wanneer wij al goed opgewarmd zijn door de yoga-oefeningen - komt de 'Halle-afvaardiging' nog binnen en zijn wij ondertussen met 11 vrouwen, de mannen zijn er deze keer niet bij... ze hebben ongelijk. Wel even wennen om een lach-yoga sessie te leiden à la 'big brother'. Alles wordt opgenomen. De cameravrouw staat de ene keer in het midden van de kring, dan zit ze laag bij de grond om te filmen in vogelperspectief, dan weer staat ze buiten de kring of staat ze van hoog te filmen, telkens gezien van een andere kant. De 'crew' ziet er bekwaam en vriendelijk uit en dat geeft ook een goed gevoel. De sessie-duur is minder lang dan anders, kwestie van een beknopte sessie te tonen, maar ze is er niet minder goed door, integendeel. Er wordt bijzonder goed meegedaan, de 'nieuwe' lachers zijn buitengewoon. Het is niet vanzelfsprekend dat je van de eerste keer je verstand op nul kunt zetten, en gewoon 'de zot' kunt uithangen. Het kind in ons opnieuw tot leven brengen. Deze keer lukte dat bij vrijwel iedereen. Misschien 2 personen die het iets moeilijker hadden, maar toch mag ik er niet over klagen. Na de lachsessie wordt er nog een korte meditatie gehouden gevolgd door rustige muziek en een rondvraag. Die rondvraag geeft heel veel weer hoe de 'medespelers' zich voelen na de sessie, wat het lachen hen heeft bijgebracht. Want wees er zeker van, je bent een ander mens na de sessie, veel blijer, opgewekter en veel zorgen zijn van je afgevallen, alles is nog zoals voorheen maar je ziet alles op een andere manier. Je kan er weer een weekje tegen. Wanneer de genodigden-lachers de zaal verlaten hebben begint voor mij de 'vraagstonde'. De cameravrouw zet mij voor een spiegel, de journalist stelt de vragen, ik voel mij daar heel goed bij, ik zeg wat ik voel en wat mijn doel is, waarom ik lach-yoga sessies geef. Hoe ik zal overkomen op de TV dat is wat anders. Ik ben geen native-spreker en mijn uiterlijk is ook niet meer wat het geweest is, op 25 was ik een mooi meisje, op mijn 64ste straal ik uit wat ik vanbinnen voel, alleen is mijn buitenkant iets minder fris... Eigenlijk is dat niet mijn grootste zorg.
Samengevat: het was een fijne ervaring. Nu hoop ik dat de 'film' overbrengt bij de toeschouwers hoe wij het voelen, wat wij voelen; dat ze zien dat lachen een ernstige zaak is, dat er meer zou moeten gelachen worden om een gezonde samenleving te krijgen waarbij iedereen zich goed voelt. Nu wachten tot vrijdag, 10 maart - dan wordt lach-yoga uitgezonden na het nieuws in het programma 'TOURNEE GENERAL' op Ring-TV - met heel veel herhalingen, hopelijk zien veel mensen die uitzending en komen ze in rijen van drie naar mijn lach-sessies; maar lieve lezers, jullie weten dat je moet reserveren - want bij 20 deelnemers sluit ik de inschrijvingen. wiske@wiske.net of 02 5822792 Tournée General - prosit Ik ben een gelukkig mens.
Het bekijken van komedies heeft een positief effect op de bloedcirculatie, terwijl shockerende scenes het omgekeerde resultaat ressorteren. Dat blijkt uit een onderzoek van de universiteit van Maryland (VS) waarvan de resultaten recent gepubliceerd werden in het vakblad Heart. Ze staan ook samengevat in Karakter, het wetenschappelijk tijdschrift van de Academische Stichting Leuven.
Twintig gezonde proefpersonen kregen een compilatie van grappige fragmenten te zien uit films als There's something about Mary en nadien shockerende scènes uit Spielbergs oorlogsfilm Saving Private Ryan. Na de eerste kijksessies bleek bij 19 van de 20 personen de bloeddoorstroming in de armslagader verbeterd, terwijl dat na het bekijken van Spielbergs fragmenten in 14 van de 20 gevallen verslechterd was.
Hoe komische of tragische scènes precies inwerken op de bloedsomloop kunnen de vorsers nog niet verklaren. Mogelijk beïnvloeden hormonen die tijdens het kijken vrijkomen de zogenaamde endotheelcellen op de binnenwand van de slagader. Die spelen een sleutelrol bij de regeling van de druk in de bloedvaten.
Als we lachen, voelen we ons goed in ons vel en ontspannen. Maar er is meer: het is ondertussen wetenschappelijk bewezen dat lachen ook uitstekend is voor de slagaders. Lachen is gezond, is dus geen holle frase!
Lachen brengt even gunstige veranderingen teweeg in het endothelium (inwendige bekleding) van de slagaders als aerobic, maar dan zonder de spierstijfheid, -pijn en -spanningen die daarmee gepaard gaan. Niets is beter voor de bloedvaten dan drie keer per week 30 minuten lachen en 15 minuten lachen per dag.
Op het congres van het American College of Cardiology werd een studie voorgesteld die bewijst dat lachen goed is voor de slagaders. Er namen 20 gezonde en niet-rokende vrijwilligers aan deel van gemiddeld 33 jaar, de helft mannen en de helft vrouwen. Ze moesten gedurende een halfuur een komische film ("Kingpin", een Amerikaanse komedie van de gebroeders Farelly) of integendeel een stresserende film ("Saving Private Ryan") bekijken. Vlak voor de film werden de reacties van hun slagaders gemeten, en nog eens drie keer nadien. Daaruit blijkt dat de reactiviteit van de slagaders gedurende een halfuur tot drie kwartier gewijzigd wordt. Na de komische film zetten de slagaders van de deelnemers uit en ontspanden ze zich, terwijl ze na de stresserende film integendeel vernauwden. Het verschil tussen beide films bedraagt ongeveer 50 % (gemeten via bloedstroomafhankelijke vaatverwijding, een technische meting).
Hoe kan lachen nu inwerken op de slagaders? Misschien via een molecule, zoals een endorfine die vrijkomt bij lachen, of door het effect van stikstofmonoxide, een substantie die de slagaders doet uitzetten
Hoe dan ook, emoties als lachen of stress hebben wel degelijk een invloed op de binnenkant van de slagaders. Lachen ontspant de slagaders, stress doet ze samentrekken. Op die manier wordt wetenschappelijk bewezen wat ons gezond verstand ons ingeeft! Als u niet sportief aangelegd bent, kunt u dus beter gelegenheden opzoeken om te lachen in plaats van uzelf op te zadelen met schuldgevoelens: een komische film huren, naar het cabaret gaan, grappige verhalen lezen,
Eerste lach-yoga sessie voor een zelfhulpgroep 'Leven zoals voorheen'
Op vrijdag, 12 februari om 14.15 uur is het zover. De tafels staan in een cirkel, een toffe, lichte ruimte. Koffie, zelfgebakken wafels, frisdrank allerlei. Een echte koffieclash.
Geen gewone koffieklets, maar een bijeenkomst van een zelfhulpgroep van borstkanker-patiënten. Elk van die aanwezigen heeft een eigen verhaal en een eigen angst. Ik houd mij wat afzijdig om zeker geen verkeerde uitspraken te doen, zelf kan ik van die zaak niet meespreken...
Na een korte inleiding van de vrijwilligster krijg ik het woord. Al mijn Engelen zijn opgetrommeld en ik heb alles goed voorbereid op het stramien van deze groep.
Eerst leg ik uit wat lachen zoal van goeds met zich meebrengt, even wat theorie. Vervolgens wat ademhalings-oefeningen en wat yoga en tai-chi, daarna is het lachen geblazen.
Lachen allerlei, de mensen doen bijzonder goed mee, er wordt heel spontaan gelachen en na een uurtje denk ik het einde te moeten aankondigen met een meditatie en daarna een stukje rustige muziek. Ze krijgen er niet genoeg van en ik herhaal nog kleine oefeningen hoe ze best met de neus ademen, je kent dat; enkele tellen inademen langs links, alles toestoppen en de adem blokkeren, uitademen in evenveel tellen langs rechts, vervolgens inademen langs rechts, alles dicht en uitademen langs links enz enz...; dan lachen wij nog wat na.
Ik hoorde mezelf spreken, maar die woorden komen niet van mij; mijn Engelen zijn duidelijk aan het werk, ik kreeg zoveel inspiratie op het moment, er was geen ophouden aan. Fijn was dat!
Angsten zijn niet te minimaliseren, maar leven in het NU maakt alles zoveel eenvoudiger en mooier; in het NU is geen angst, op dit ogenblik hebben wij het fijn met elkaar. Een levenshouding, een levensles. Een doordenkertje...
De reactie van de mensen was zeer positief, veel blijheid, er was een dame die mij kwam danken en zei dat ze 5 maand geleden haar man was verloren en dat ze nu voor de eerste keer goed had gelachen en dat het haar zon deugd had gedaan!!!
De aanwezigen die met gebogen hoofd binnenkwamen, gingen buiten al lachend en met een rechte houding.
Dan voel ik dat ik geslaagd ben in mijn opzet. De 2 inrichters zijn vrijwilligers, die waren zeer tevreden en zullen mijn lach-yoga sessie warm aanbevelen aan de andere zelfhulpgroepen van Vlaanderen. In alle provincies zijn er zon bijeenkomsten, 4 x per jaar.
Met al mijn geluksgevoel en dankbaarheidsgevoel werd ik nog vergoed ook. Wat voel ik mij rijk op alle gebied !!! Zelfs werd ik thuis opgehaald en teruggebracht, als dat geen service is!
Vandaag kan niet meer stuk, de lach-yoga sessie die doorging deze voormiddag met 6 andere deelnemers was opnieuw een voltreffer. Voor 14 dagen was het thema 'het kind in ons'. Wij speelden 'zakdoekje leggen' en dansten 'de zevensprong'. Wij huilden en lachten en broebelden zoals kleine kinderen doen en rolden over de grond van pret. Als buitenstaander lijkt dat onnozel doen en dat is het eigenlijk ook. Maar denk eens hoe prettig dat is wanneer je eens kunt doen als een klein kind, dat je nog eens luidop mag lachen, dat je mag dansen en springen zoals jij dat wil. Niet zoals men dat voor doet, maar hoe jij je voelt op dat eigenste moment. In zo'n sessie kan alles en moet niks. Vandaag was toegespitst op 'de lach in ons laten komen langs onze voeten'. Eerst zingen, yoga-oefeningen en Tai-chi doen om alles wat los te maken, dansen allerlei stijlen zoals de 5ritmes, 'zottigheden' om de lach wat te oefenen... Onze mat wordt gebruikt om 'grondoefeningen' te doen, wij trekken allerlei snuiten en alleen maar dat zien lokt al heel wat gelach uit. Wij beschikken over spiegels - indien wij dat willen kunnen wij ons spiegelen- een echte confrontatie. Maar niks moet alles kan. Ook dat. En dan... laten wij de lach binnen langs onze voeten, naar de knieën, naar onze buik, ons innerlijk kind begint ook te lachen, dan naar onze keel om door te stoten naar ons hoofd om uiteindelijk 'uit te barsten' langs onze kruin met een daverende lach als het openen van een champagnefles. Wij rollen over de vloer als een kind dat dolgelukkig is. Willem Vermandere zingt het: wij zijn dood wanneer het kind in ons dood is. WIJ ZIJN SPRINGLEVEND!!! Kom eens lachen op onze lach-yoga in Ternat - Kerkstraat 4 - 1742 Sint-Katarine-Lombeek - in CC De Ploter - in de balletzaal. De eerstkomende sessie is op donderdagavond 2 februari 2006 om 20.35 uur - inschrijven is een noodzaak - bijdrage 5 euro. De eerstkomende dinsdagochtend-sessie is om 10 uur en gaat door op dinsdag 7 februari 2006 - bijdrage 5 euro - matje meebrengen
Ja hoor, in 2006 gaan er opnieuw lach-yoga sessies door. WIJ BLIJVEN LACHEN Op donderdag, 5 januari gaat de 1ste sessie van 2006 door. Iedereen is welkom!!!
Op 21 december had ik het geluk een lachsessie te mogen geven aan aspirant- verpleegkundigen met specialisatie geriatrie. De les ging over 'humor bij bejaarden'. Vermits het een 'verplicht' vak was en de 6 studenten niet uit eigen beweging naar mijn sessie kwamen heb ik de les wat omgebouwd, het was tenslotte bedoeld voor 'bejaarden'. Lachen kwam in de eerste plaats. Eerst wat onwennig, daarna vlotter en vlotter. Yoga- en ademhalingsoefeningen werden flink uitgevoerd. Zingen en 'tonen' ging vrij goed. Het dansen ging wat stroef, maar alles kan niet van de eerste keer goed gaan... Als besluit trokken wij allerlei grimassen met ons gezicht, dan giechelen en daarna lachen tot wij een slappelach zouden krijgen .... dat zal voor een volgende keer zijn, want zomaar lachen op bevel dat konden ze nog niet, daar moet nog hard aan gewerkt worden. Met de meditatie werd de groep heel ingetogen, verder genoten wij nog enkele minuten van de rustgevende muziek. De cursisten hebben er veel van opgestoken - zegden ze bij de rondvraag - en ze genoten vooral van het meditatiemoment en de platte rust. Zelf heb ik de les als heel positief ervaren, heel fijn om met jonge mensen om te gaan!
Ik ben Wiske, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Slappelach.
Ik ben een vrouw en woon in 1741 Wambeek (België) en mijn beroep is gepensioneerd.
Ik ben geboren op 10/05/1942 en ben nu dus 82 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Yoga, Meditatie, Taï-Chi en Qi-Gong, lACH-YOGA, lezen, PC.
Ik ben Wiske, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Slappelach.