Op vrijdag, 12 februari om 14.15 uur is het zover. De tafels staan in een cirkel, een toffe, lichte ruimte. Koffie, zelfgebakken wafels, frisdrank allerlei. Een echte koffieclash.

Geen gewone koffieklets, maar een bijeenkomst van een zelfhulpgroep van borstkanker-patiënten. Elk van die aanwezigen heeft een eigen verhaal en een eigen angst. Ik houd mij wat afzijdig om zeker geen verkeerde uitspraken te doen, zelf kan ik van die zaak niet meespreken...

Na een korte inleiding van de vrijwilligster krijg ik het woord. Al mijn Engelen zijn opgetrommeld en ik heb alles goed voorbereid op het stramien van deze groep.

Eerst leg ik uit wat lachen zoal van goeds met zich meebrengt, even wat theorie.
Vervolgens wat ademhalings-oefeningen en wat yoga en tai-chi, daarna is het lachen geblazen.

Lachen allerlei, de mensen doen bijzonder goed mee, er wordt heel spontaan gelachen en na een uurtje denk ik het einde te moeten aankondigen met een meditatie en daarna een stukje rustige muziek.
Ze krijgen er niet genoeg van en ik herhaal nog kleine oefeningen hoe ze best met de neus ademen, je kent dat; enkele tellen inademen langs links, alles toestoppen en de adem blokkeren, uitademen in evenveel tellen langs rechts, vervolgens inademen langs rechts, alles dicht en uitademen langs links enz enz...; dan lachen wij nog wat na.

Ik hoorde mezelf spreken, maar die woorden komen niet van mij; mijn Engelen zijn duidelijk aan het werk, ik kreeg zoveel inspiratie op het moment, er was geen ophouden aan. Fijn was dat!

Angsten zijn niet te minimaliseren, maar leven in het NU maakt alles zoveel eenvoudiger en mooier; in het NU is geen angst, op dit ogenblik hebben wij het fijn met elkaar. Een levenshouding, een levensles. Een doordenkertje...

De reactie van de mensen was zeer positief, veel blijheid, er was een dame die mij kwam danken en zei dat ze 5 maand geleden haar man was verloren en dat ze nu voor de eerste keer goed had gelachen en dat het haar zo’n deugd had gedaan!!!

De aanwezigen die met gebogen hoofd binnenkwamen, gingen buiten al lachend en met een rechte houding.

Dan voel ik dat ik geslaagd ben in mijn opzet.
De 2 inrichters zijn vrijwilligers, die waren zeer tevreden en zullen mijn lach-yoga sessie warm aanbevelen aan de andere zelfhulpgroepen van Vlaanderen. In alle provincies zijn er zo’n bijeenkomsten, 4 x per jaar.

Met al mijn geluksgevoel en dankbaarheidsgevoel werd ik nog vergoed ook.
Wat voel ik mij rijk op alle gebied !!!
Zelfs werd ik thuis opgehaald en teruggebracht, als dat geen service is!