4/10/10 **We hadden voor we vertrokken al eens gezegd van eens alle ministaten aan te doen. Ok, het is zo ver, Andorra de laatste van de reeks, hebben we achter de rug. Het is niet allemaal verloren en we zijn niet ontgoocheld, maar aan mogelijke volgelingen zouden we het echt niet aanraden. **Iemand had me gezegd dat autobanden er zeer goedkoop zijn. Ik ben gaan shoppen bij drie van de vele bandenopleggers. 117 dan 125 en de laatste 107 euro voor een Michelinband, 185/75r16 type Agilis gelegd en geëquilibreerd. Weet iemand hoeveel die bij ons kosten? **We nemen een alternatieve route naar Rupit in Spanje.
3/10/10 **De Catharen zal voor een volgende gelegenheid zijn, we gaan de Pyreneeën in, op weg naar onze laatste te bezoeken ministaat, Andorra. Eens Perpignan achter de rug begint het meer en meer te klimmen en als we ons slingeren op de route des cols komen we in landschappen terecht die letterlijk en figuurlijk adembenemend zijn. Rijden tussen 50 miljoen jaar oude knobbeltjes die gemakkelijk tot pieken van 3000 meter halen, dat doet wel iets met een mens. **Rika ziet een wegwijzer naar Ille sur Tet (sorry) en meent zich te herinneren dat iemand daar iets over had gezegd. We nemen de afrit en luttele minuten later staan we voor een door de natuur zelf gemaakt meesterwerk, Les Orgues dIlle sur Tet.( zie foto) Een samenspel van water, mineralen en klimaat dat miljoenen jaren nodig had om te worden wat het is en nu over zijn hoogtepunt met verval bedreigt wordt. Er zijn weinig plaatsen waar zoiets te bezichtigen valt, Serre-Ponçon in de Alpen, Cappadocië in Turkije en Bice Canyon in de USA. **En we slingeren maar en we klimmen meer dan we dalen en als we Saillagousse binnen rijden vinden we het tijd om ons tentje neer te zetten. Het is een dorpje op het platteau van de Cerdan, bijna in Spanje, niet ver van Andorra maar vooral, het is Catalaans. We hebben geluk er zijn feesten aan de gang, een voetbalmatch, een rommelmarkt en het talrijkst bij gewoond een traditionele Catalaanse dansenfestival( zie foto). Niet dat ze vree goe dansen, maar de sfeer en de begeleidende muziek en al die welgezinde mensen. We gaan gelukkig naar onze kazemat.
2/10/10 **We zitten op onze landkaarten te blokken met assistentie van gps Bernard. Rika wil graag de Pays de Cathars, een enig mooie streek, doorkruisen. We hebben wel een probleem, de meteo. **Het zou kunnen regenen, maar erger er is een sterke mistral en ook tramontagne, twee winden die gemakkelijk aan 100km/u geraken. We besluiten langs de kust te blijven en rijden tot La Franqui, een doods verlaten vakantiedorp. Het is gelegen tegen een klif, met een enorm groot zandstrand dat bij hoogtij voor het grootste deel onder water komt te staan. Tussendoor is het heerlijk om een niet zo onromantische, supergezonde wandeling te maken. ** De plaatselijke weerman vertelt dat het er alleen maar slecht aan toe zal gaan in de Languedoc- Roussillon. Daar zijn wij, dus daar moeten we weg.
30/9/10 **Bonjour Leo, verwelkomt de bakker. We zijn in Marseillanplage. Het is er voor ons een beetje thuis komen. Ieder jaar komen we er in het najaar voor een paar dagen en in het voorjaar op de terugweg opnieuw. Het is een gekende camperplaats. Nog steeds staan ze op het strand langs de weg naar Sète bumper tegen bumper. In het dorp mogen ook weer campers staan op het marktplein ( dit voor de camperaars die ons lezen). Probleem is dat men de waterbevoorrading afgesloten heeft. Aan een plaatselijke figuur, een dakloze man, aan wie wij al eens een centje geven voor een koffie of een litertje wijn, vraag ik waar hij zich van water voorziet. Probleem opgelost, wij kunnen voltanken voor we verder gaan.
