**Ik heb mijn eerste portie frieten sedert augustus achter de kiezen, de daaropvolgende dag, we moeten de tradities in ere houden, gaan we voor couscous en zijn we gereed om verder te reizen. Spijts er te betalen valt, verkiezen we de autosnelweg te gebruiken en zodoende een heel eind, zon 400 km, meer zuidwaarts te geraken. Aan de oprit staan zon 50 politieagenten, we zijn hun alom tegenwoordig zijn in Marokko wel gewend, maar zoveel. Een eind verder weer een bus vol en later nog een en dan nog en nog. De manschappen worden verdeeld en komt om de 200 meter een flik te staan, in volornaat, witte handschoentjes inbegrepen. Er is nog een eigenaardigheidje, geen velletje plastic te bespeuren, de hele weg lang, zon 150 km tot aan Rabat. Wel veel mannetjes die toch naar het laatste stukje op zoek zijn
**Op de radio geven ze nieuws. Marokko zal in de nabije toekomst van Tanger ferrys laten uitvaren op Gibraltar. Een pad in de korf van Spanje.
*Koning Mohamed VI verwaardigde zich in eigen persoon de inhuldiging in Tanger bij te wonen. Op zijn terugweg vandaag zal hij, ik vermoed, een paar duizend strak in de houding staande agenten, van achter zwart vensterglas, misschien nog niet eens opmerken.
**Na Rabat geen flik meer te zien, zelf als we Casablanca voorbij rijden zijn ze schaars in verhouding tot normaal. We twijfelen nog even wat te doen, de richting Marrakech inslaan en via de Hoge Atlas dan zuidwaarts te gaan, maar beslissen op het andere deel van de autoweg langs de oceaan te blijven tot El Jadida. In deze stad is de befaamde Cité Portugaise, een ommuurde (foto) uit de 15e eeuw stammende verdedigingssite toen Portugal een zeemacht was vooraleer de Puppegale van Europa te worden. *Bij ons zou dit een beschermd, beschermd monument zijn, hier is het zonder veel controle een woongebied met overheersende schotelantennes, liefst al aan de roestende kant. Het mooiste zichtje en goed voor een moment van bezinning, de Porta do Mar, toegang van uit zee, met indrukwekkend
prachtig hekken (foto) is een geïmproviseerd voetbalveld. Wil je te dicht bij het hekken komen,
wachten je verwijten en is het geluk niet aan je kant, een ferm
geshotte bal tegen je kop krijgen. Het hek is de goal.
**Safi, de stad van het in Rikas ogen allermooiste aardewerk( foto),
waar zij niet kan aan voorbij gaan zonder even de potjes en talloorkes te gaan betasten. Voor mij begint het wel met een beetje ergernis als de faux guides, zich aanmelden, gasten die zich willen laten doorgaan voor gids, waar zelf voor een echte niet veel soeps te vertellen valt. Het kan uitlopen op nogal wat agressie van hun kant als je blijft zeggen dat je hun diensten niet nodig hebt. Maar het is wel leuk in zon fabriekje het proces van aarde tot geglazuurd handmade kunstwerkje op te kunnen volgen. Voor geïnteresseerden nemen wij graag een bestelling aan, te leveren in Juli eerstkomend.
**In die week Marokko hebben we vnl. in Larache en El Jadida voldoende CO2 in geademd zodat wij, het nochtans aller-charmanter Essaouira aan de kant laten om 20 km verder ons tussen kamelen (foto), geiten, schapen, wilde honden en een zeer beperkt aantal mensen op stal zetten.
*Sidi Kaouki, eens een naam als surfoord, nu al jaren een plaats van niet gerealiseerde bouwprojecten. Vijf zijn het er, geen kleintjes, meestal met een stuk ruwbouw af, waarbij lijkt dat iemand opeens met duim en middenvinger een knip heeft gegeven en iedereen liet vallen waarmee hij bezig was om nooit meer terug te komen.
*Het is er heerlijk wandelen langs de oceaan bij eb en je kunt genieten van het immer kolkende water, het prachtige zandstrand, wind en zon. Bij vloed is het andere toebak als de oceaan zon 100 meter terrein terug wint en zich tot plastic beach omtovert. (zie foto)
