**Een zonnige zondag aan het strand van Taghazoute een 20-tal km van Agadir.
*Met een deel campers bezetten wij een bewaakte parking, ook voor de nacht. Al vroeg komen de met surfplanken bepakte autos ons vervoegen. Jong volk, en een grote diversiteit van talen. Niet veel later volgen de Marokkaanse families met veel volk voor weinig autos. Rijk volk uit Agadir, gelukkig volk uit de dorpen. Voor het sonoor effect zorgt een bandje van Marokkaanse en Deense jongens
.
*De kamelendrijvers komen met hun één tot twee beesten van uit de heuvels. Voor die laatste wordt het op het strand een dag van veel zitten en opstaan. De paarden mogen van de jonge rijders een eerste galop doen aan de waterlijn, vooraleer ze met een slakkengangetje toeristendragers worden. Op de foto rust voor de storm
*Smerige tuigjes, quads, helpen het arsenaal van zittend bewegen vertier volledig te maken. Deze rustverstoorders, stinkend naar fuel en bereden door niet van machogedrag ontspeende egoïsten, worden een kwaal erger dan kwallen dit kunnen zijn.
*De surfers zijn intussen op het strand aan hun verplichte striptease begonnen(verboden te fotograferen). Ik ben nogal hetero, maar sta toch in bewondering voor de meestal prachtige lichamen van de jongens. Ik doe het niet om blijvend goed te staan met Rika, maar de meisjes zien er meer gewoontjes uit. Beiden boys and girls laten zich te water gaan om zwarte puntjes te worden tussen en op de golven, die voor hen nooit hoog genoeg kunnen zijn.
*Jonge gasten uit de omgeving eisen hun deel van het strand op om langs de waterlijn hun partijtje voetbal te spelen. Het terrein verlegt zich naargelang de oceaan ebt of gaat vloeden.
* De families nestelen zich veelal op het ander uiterste van het strand, veraf van het water. Ze plaatsen op welke manier dan ook een groot doek, als een soort terreinafbakening vermoedelijk, want voor iets anders dan dat kan het doek geen nut toe geschreven worden. Er wordt hout gesprokkeld een vuur aangestoken waar de theepot zijn functie zal mogen uitoefenen. De taginepot staat ook al klaar voor een later moment. Als ze tegen de avond zullen weggaan zullen ze veelal alle vuiligheid ter plaatse laten liggen.
* De wilde honden zullen dan ontwaken uit hun dagslaapje en alle restjes met enige voedingwaarde verorberen, een veelkleurige gamma van plastic in al zijn vormen en formaten, achterlatend. *Er is ook het professioneel bewegend voetvolk dat minstens éénmaal een volgens hen pertinente vraag komt stellen. Willen wij hun eetwaar niet proeven of pour le plaisir des yeux hun tuig niet aanschouwen.
*De notenman, pindas en amandels, aan vijf maal de normale prijs. Proef maar. Neen danke.
*De koffieman. Zijn koffiekan houdt hij warm via een onderaan gelast deel waarin hij houtskool brandt. Een ingenieus systeem maar toch nee danke
*De friscoman. Een slavenjob met een gewicht aan ijs op zijn rug dat na een uur al gesmolten is.
*De koekjesman: cest ma femme qui les fait. Goutez. Neen danke
*De bananenman, aardbeienman ( du Maroc Monsieur), sinaasappelen-en citroenenman
**En dan de Nonfood.
*Byoux Berberes, tapijten, zonnebrillen, kleren,horloges. Allemaal voor het genot van onze ogen en te koop met geld of troc ofte ruilhandel.
En ten laatste de losse flodders, gasten die het niet kunnen laten te vragen of je je goed voelt en naar de staat van je gezondheid peilen en toch maar eindigen met wat hen meer interesseert: of je schoenen hebt, kleren, huishoudmateriaal.
*Genieten van een boek kan dan wel moeilijk zijn, niet voor onze vriend Momo echter. Op zijn gebedtapijtje met een theetje rustig twitteren tussen de autos in.
Het overkwam onze Engelse vriendin Anne. Ze was op zoek naar een ritssluiting, (a zip in het Engels) voor een slaapzak. Een taal echter die niet zoveel Marokkanen machtig zijn.
Winkel 1 you have a big zip? Een blik vol ongeloof bij het verkoopstertje voor gevolg, maar geen antwoord
Winkel 2: zelfde vraag. Volgt een antwoord in het Arabisch, dat als onvriendelijk overkomt.
Volgen nog een paar winkels maar Anne geraakt maar niet aan een zip en begrijpt de eerder zonderlinge reacties van de mensen niet op haar vraag.
Het begrip komt later als ze verneemt dat zip het Marokkaans is voor penis.
Dit is, voorlopig althans het laatste bericht op onze blog. We zijn ondertussen al in Spanje voor de zoveelste rit huiswaarts, waar ons in principe nog weinig opwindends zal overkomen. Moest dit toch gebeuren, plaatsen we dat op onze facebook pagina. Zie Leo Franquet
*Als je graag op de hoogte gehouden wordt als we later in het jaar opnieuw beginnen reizen, kan je dat via een reactie op de blog laten weten.
**Als we ons in de vooravond plaatsen in een Nonamedorp is het al serieus aan het waaien. We zetten de neus van de camper tegen de wind in. Gelukkig, want in de nacht wordt het een echte storm en ons kraam kraakt en wiegelt dat ik geen goesting heb om te slapen, en me gereed hou met de vrees voor erger. Tegen de morgen valt de wind en we zien op de achterliggende hogere toppen van de Atlas dat er heel wat sneeuw gevallen is.
**We rijden door Ouazazate, het lokale Hollywood. We stoppen even aan een van de grote studios. Ik stap uit, wat om eerlijk te zijn, geen volkstoeloop noch een op mij gerichte batterij cameras, voor gevolg heeft. Was ik maar Schoenmaekers zoals Vliegschouwe onze nationale trots Den Mathy al eens noemt.
**Een volgend stopje houden we in Taliouine dat het centrum vormt van het in de streek verbouwde Rode Goud of saffraan.
*Saffraandraadjes zijn de stempels van een soort krokussen. Deze worden bij het opgaan van de zon voorzichtig uit de bloem geplukt. Dit gebeurt in de periode van half oktober tot half november. Eén hectare krokussen levert ongeveer 4,5 kg saffraan op.
*In één gram zitten ongeveer 150 draadjes en daarvoor betaal je 3,3euro. Drie duizend driehonderd euro voor een kilo, tja rood goud is nog zo slecht niet gekozen.
*Saffraan wordt ook in poeder en in slechte en gemengde kwaliteiten goedkoper verkocht, maar dan weet je dat je niet the real stuff hebt. Wij kochten bij de coöperatieve per potje van 1gram, zoals ze te zien zijn op de foto.
Dit alles met dank aan Mohamed VI die zich weer eens in een andere pose heeft laten fotograferen. Onstoere gast zoals die ene van bij ons, met of zonder baard.
Om onze volgende nacht door te brengen staan we aan niet minder dan de poort van de hemel, uit de tijd toen die nog bestond, aan de oude stadsmuren van Taroudant
.
Morgen rijden wij straight naar Agadir. Tijd om eens de balans te maken van ons reisje van toch meer dan 4000km door het land van Dromen en Darissen. En dan hebben we er nog een kleine 1000 te gaan voor we de Middellandse zee terug zien.
