**We staan weer eens op onze uitvalplaats aan den Adriatic, La pinetta en sedert ons vertrek en terugkomst is het dorp leeg gelopen. Alle winkels gesloten en op het strand buiten ons af en toe een wandelaar (v/m) en Abdou een strandverkoper van prullaria. Het is zonnig weer en voor enkele uren dicht tegen de 25°, wij zitten in onze zetel en ik lees voor Rika luidop voor. Wij zijn aldus een gemakkelijke prooi voor de verkoopkundige trucs van de foor van Abdou. Een paar eurostukjes minder rijk en eigenaar van een portefeuille (leder?), die ik niet nodig heb en we worden dikke vrienden.
*Abdou is Senegalees, 55jaar, gehuwd met twee vrouwen en vader van negen kinderen. In de lente tot nazomer is hij voor de lasten te vinden op het strand van La Pinetta en in de winter voor de lusten bij vrouwEN en kinderen in zijn geboortedorp. Ik ken venten die ,als je het aantal kinderen er niet bij neemt, voor zon leven wel te vinden zouden zijn.
**De plicht roept, wij moeten een eind over Rimini bij onze vrienden Lamberto en Sue op weekend. In het voorbijgaan houden we een stop in de Republiek van San Marino, het ministaatje dat zich afficheert als zijnde de oudste democratie in de wereld. Nog nooit bezet geweest, pogingen tot annexatie altijd kunnen weg blazen, zeven militaire en politiekorpsen rijk voor een grondgebied van 60 km2en ter bescherming van de grenzen, die voor zover ik kan oordelen heel moeilijk te vinden zijn. *Wij wandelen in de straatjes van het Historisch centrum, dat te voet te bereiken is via 700 meter trappen , maar ook via een kabelding of met de auto. Wij doen het voetwaarts en puffend ,wat misschien de reden kan zijn dat, over onze toeren, wij zoveel mensen menen Russisch te horen praten. Als ook het personeel in de winkeltjes dezelfde klanken uit , ga ik er van uit dat het over een lokaal dialect moet gaan. Wij steken ons licht op bij de Toerist Info en neen het is geen lokaal ding, er is een overrompeling van Russische toeristen, die alleen maar hun taal spreken zodat dat de clevere eigenaars van de shops jonge gasten uit Rusland aantrekken om na een snelcursus Italiaans verkopertje te komen spelen.
**Bij Onze vrienden in Montefiore s anderendaags.
*Lamberto heeft als we s middags aan tafel gaan alleen maar voor, weliswaar succulente, ministrone gezorgd. Hij verjaart en vanavond is er met de beste vrienden een etentje en het zal veel zijn. Vandaar. Onder de vrienden zullen enkele oud bekenden zijn.
*Aan tafel zit naast mij, op zijn verzoek Mateo. Hij is wijn- en olijfoliebouwer en wil heel zeker dat ik een even dikke buik als hem heb en dit zo vlug mogelijk en liefst nu. De eerste schotel is pizza, wegens een ingreep van Mateo, is dit voor mij een dubbele portie. Volgen piadini( pannekoek) met prosciutto (hesp) en soorten salumis (salamis) en coppa( hesp van de kop van het varken). Daarop een keilekkere lasagne om te eindigen met een grill van alle soorten vlees en worsten en ribbetjes en gefrituurde patatten in begrepen. Mateo blijft intussen maar zorgen dat ik niets tekort kom. Het geheel wordt overgoten met een lokaal wijntje ,dan limoncello en om te eindigen met een scheut grappa. Porcomadonna
*Het zou kunnen dat wij volgend jaar druiven gaan plukken bij Mateo, tegen betaling in natura, ofte wijn en olijfolie. Moet kunnen.
*Op onderstaande foto onze goede vriend Lamberto, het feestbeest.
* s Anderendaags gaan we met ons vieren, elk zijn eigen kater verwerkend, een wandeling maken langs het strand van CATHOLICA want we moeten bij ons positieven zijn als in de namiddag het kastanjefeest plaats heeft in Montefiore. Het is kanstanjes poffen, het is gratis wijn drinken die uit de dorpskraantjes stroomt wit of rood ,( waar gelukkig maar anders water uit komt), het is veel mensen zien die de zorgen naar morgen verleggen, een dag die ze met een katachtig mannelijk wezentje in hun hoofd zullen moeten delen.
** Time to go want we zijn op internet geweest en het blijkt dat er wat te doen zal zijn als we thuis komen. Vervroegd huiswaarts dan maar. Van Monkey Productions krijg ik een voorstel voor een rol in een pub.film, van Cast een voorstel voor een fotoshoot in Den Haag, en de regisseur van het filmpje van verleden jaar wil een bijeenkomst met de groep en staat erop dat wij erbij zijn en tegen ten laatste vijf november moeten we weer kunnen vertrekken .
**Onze weg noordwaarts gaat over Verona naar Trento langs de wondermooie vallei van de Adige rivier. Wij houden halt in Rovereto op een parking die sportvelden overschouwt. s Avonds kunnen wij van uit de camper , glaasje wijn en een stukje pecorino kaas bij de hand een match volgen. Van camper tot businessseats.
**Wij volgen verder de Adige waar in de vallei de herfst nog geen vat op de natuur schijnt te hebben gekregen. De bergen, door hun witzwartschakeringen als donkere monsters als de avond valt, kletteren nu indrukwekkend in het felle zonlicht. Hoeveel keer het woord prachtig valt in onze cabine zal nog wel juist telbaar zijn.
*Even later komen we in het Duitstalig deel van Italië waar Bolzano ook Bolzen heet. Raar maar waar bijna altijd wordt de gemeentenaam eerst in het Duits vermeld. Het is gelijk dat De wever zou toestaan dat Anvers bovenaan Antwerpen zou staan en toch burgemeester mag worden.
* Tegen vier uur zijn we jodelend al een stuk in Oostenrijk gevorderd. Tirol heeft toch ook van die enige weidse landschappen. Alpenweiden die zich traag glooiend over een paar km verheffen om dan in indrukwekkend bergmassieven te exploderen. Het dorpje Lahn zal waarschijnlijk niet op de kaart te vinden zijn. Twintig huizen, waarvan 90% gastenkamers heeft. De bewoners lijken er wel prat op te gaan dat ze al twee keer een lawine mee maakten. Niet persoonlijk weliswaar, gezien ze in de 15 en 18e eeuw plaats vonden. Op een groot bord vermelden ze zelfs het aantal doden, te wijten aan de sneeuw. Zij die overleefden hadden dit dan meer aan god te danken.
** De rit door Duitsland is er eentje dat we al enige keren gedaan hebben. Bodensee en een stuk Zwarte Woud vormen de mooiste brokken, maar hoofddoel is over de Rijn in Frankrijk te geraken, wat lukt. We vinden een uniek plaats in het dorpje Ammerschwirh in een wijngaard op de Route des Vins dAlsace. Het is maar juist dat Rika niet begint te kirren. Ik ben wel te moe om nog meer te doen dan aan een glas wijn te tippen en op de drempel nog santé aan toe te voegen.
**We beslissen een omweggetje te doen en de weg doormidden de Vogezen te nemen via de Col du Bonhomme. Een laatste snuisterijtje dat we onszelf cadeau doen. Daarna gaat het over Nancy, Metz en tanken in Luxemburg om te eindigen bij een van onze favorieten, Chiny. Hier nemen we een dagje vrij om te recupereren, een ferme boswandeling te doen en proberen op internet te geraken.
**Dit versturen we van bij ons thuis in Beernem. Morgen dinsdag is het draaidag.
