**La Gardia en La Caleta zijn twee dorpjes die ooit van elkaar gescheiden en te onderscheiden waren. Het moet een mooi zicht geweest zijn, vnl dat op La Caleta, letterlijk een beetje in de berg gehouwen. Witgeverfde, kubushuisjes met kleine venstertjes diep afstekend tegen het wilde rotsgedoe,met bruin en groene kleuren en aan de andere zijde, de baai, een diepblauw tot opaalkleurend zeeoppervlak. Op vandaag is de berg bepuist met wild her en der illegaal gebouwde behoorlijk grote doeningen. (zie foto). De dorpen lopen in mekaar over, weg charme, alle macht aan het geld, leve de corruptie.
*Een titel in een plaatselijke krant: VIJFTIG DUIZEND HUIZEN HOPEN OP AMNESTIE.
Dit gaat dan over een zwaard van Damocles dat hangt boven zoveel woningen alleen maar in de provincie Malaga. Men durft al eens beweren dat over gans Spanje men dicht tegen het één miljoen illegaal gebouwde panden komt. Je kan er van uit gaan dat de op onze foto voorkomende panden minstens 50%, zo niet meer, er niet zou hebben mogen staan
*Het gaat ver, er bestaat zelf een Provinciale Associatie voor Illegaal gebouwde Woningen met als taak zorgen dat er niet tot afbraak van de stulpjes zal worden over gegaan. En het lukt nog ook. In een bepaald gebied waar 18.0000 illegaliteiten zijn geregistreerd, zullen 16.500 gelegaliseerd worden. Duizend panden zijn nog niet afgewerkt en zullen het ook niet worden. Vijf honderd dan toch, wegens hun ligging bijv. moeten met de grond gelijk gemaakt worden.
*Weer zullen mensen hun portefeuilles boven halen, weer zal macht misbruikt worden, weer zal corruptie hoogtij vieren. Amen.
**Wij zouden er onze kouwe kleren aan vegen, ware het niet dat het al enkel dagen zomers weer is en kleren in de kast hangen. Alleen een koude douche kan soelaas brengen. Het doet stoer en verschrikkelijk winters aan, als je richting besneeuwde bergtoppen kijkend het ijskoude water over je oververhitte rug voelt lopen.
**Wij hebben het nog altijd verschrikkelijk naar onze zin, waarbij eten een niet te onderschatten onderdeel van is. Vistagines, sardinen of gambas en andere bbqs. En kunnen buiten leven, niets is zaliger. Maar honden, ik hou van die dieren, maar als er zo een paar de ganse nacht hun repertoire van de vorige ten beste geven, hallucineer ik soms lichtjes waarin hond aan het spit geserveerd wordt aan de baasjes die geen enkel respect tegenover hun evennaaste betonen. Anderzijds is het een goeie oefening om kalm te leren blijven als uw zenuwstelsel daar een totaal andere wending zou willen aan geven.
**Toen wij voorbij Jerez de la Frontera reden, moest een botteltje van het lokale drankje er vanaf kunnen. In die streek noemen een aantal dorpen zowel als steden zich X of Y gevolgd door Frontera alhoewel er van ver of nabij geen grenzen te bespeuren zijn. Het weetje is dat de streek in de tijd, tot in de vroege middeleeuwen, dan wel grens vormde tussen het door de Moren bezette stuk Iberia en het stuk Christen gebleven Spanje.
*Het drankje dan. De wijngaarden rond Jerez zouden de oudste ter wereld zijn, de eerste wijnstokken werden reeds 3000 jaar geleden, met taak godendrank worden, geplant. Dat nu nog heden tendage de druiven plat gestampt worden door ferme venten met leren laarzen zal met het eindproduct, tenzij psychologisch, weinig te maken hebben. Apart is wel dat als het goedje één jaar gegist heeft men het, in tegenstelling tot wat gebruikelijk is, aan de open lucht prijs geeft. Enfin om een lang verhaal kort te trekken, wat men uiteindelijk bekomt is oa. sherry
*Plezant is dat de naam sherry is ontstaan uit een verbastering, wegens moeilijkheden voor Britten om dingen correct uit te spreken, van Jerez.
*Allez al dat voorgaande omdat wij intussen al aan onze derde zijn.
**We zijn na lang, terug aan de Middellandse Zee, in Salobreña, geland, een stadje oorspronkelijk boven op een rots gebouwd rond een Moors kasteel uit de 13e eeuw. Zee, bergen, inbegrepen sneeuwpret daarboven en romantiek van een zeer ontoegankelijke historisch stadskern maken het voor ons de place to be, voor minstens een paar weken. En plus een leuke parking, water in de nabijheid, lozen van toilet (altijd essentieel) en iedere morgen een chiabatta van de sympathiekste aller Spaanse bakkers aan de deur af geleverd. Ik val zeker in herhaling als we ons een gelukkig koppel noemen?
