**Toen wij voorbij Jerez de la Frontera reden, moest een botteltje van het lokale drankje er vanaf kunnen. In die streek noemen een aantal dorpen zowel als steden zich X of Y gevolgd door Frontera alhoewel er van ver of nabij geen grenzen te bespeuren zijn. Het weetje is dat de streek in de tijd, tot in de vroege middeleeuwen, dan wel grens vormde tussen het door de Moren bezette stuk Iberia en het stuk Christen gebleven Spanje.
*Het drankje dan. De wijngaarden rond Jerez zouden de oudste ter wereld zijn, de eerste wijnstokken werden reeds 3000 jaar geleden, met taak godendrank worden, geplant. Dat nu nog heden tendage de druiven plat gestampt worden door ferme venten met leren laarzen zal met het eindproduct, tenzij psychologisch, weinig te maken hebben. Apart is wel dat als het goedje één jaar gegist heeft men het, in tegenstelling tot wat gebruikelijk is, aan de open lucht prijs geeft. Enfin om een lang verhaal kort te trekken, wat men uiteindelijk bekomt is oa. sherry
*Plezant is dat de naam sherry is ontstaan uit een verbastering, wegens moeilijkheden voor Britten om dingen correct uit te spreken, van Jerez.
*Allez al dat voorgaande omdat wij intussen al aan onze derde zijn.
**We zijn na lang, terug aan de Middellandse Zee, in Salobreña, geland, een stadje oorspronkelijk boven op een rots gebouwd rond een Moors kasteel uit de 13e eeuw. Zee, bergen, inbegrepen sneeuwpret daarboven en romantiek van een zeer ontoegankelijke historisch stadskern maken het voor ons de place to be, voor minstens een paar weken. En plus een leuke parking, water in de nabijheid, lozen van toilet (altijd essentieel) en iedere morgen een chiabatta van de sympathiekste aller Spaanse bakkers aan de deur af geleverd. Ik val zeker in herhaling als we ons een gelukkig koppel noemen?