**Chianti is een provincie in Toscane en van oudsher gekend voor zijn wijn. Ik herinner mij van lang geleden de kruikjes die men kocht misschien meer omdat een kaars er goed in stond, en nog rustieker werd als de was langs het glas bobbelend neerviel en verstijfde. Voor de rest was het een ordinair drankje dat aan geen enkele Franse wijn kon tippen.
*Het landschap is heuvel- tot bergachtig gevuld met wilde, groene stroken eik- en cipressenbossen en daarnaast een zee aan wijn- en olijfgaarden. De druiven worden nu geplukt en ik smacht ernaar dat ook ooit nog eens te kunnen doen al was het maar voor één dag.
**Wij vinden een gratis speciaal voor campers aangelegde parking in Grève in Chianti. Op het eerste zicht nogal raar dat al die gemeenten naast hun naam in Chianti toevoegen, wij zeggen toch ook niet Beernem in West Vlaanderen. Maar dat blijkt een reden te hebben, een commercieel uit te buiten troef zeg maar .
*Het plaatsje verkoopt zich als middeleeuws, maar ik geraak toch niet onder de indruk tenzij van de plaatselijke beenhouwer die zweert een nazaat te zijn van een familiegebeurend beenhouwen teruggaand tot in de jaren 17OO. Sommige hespen lijken ook al van vader op achterkleinzoon te zijn overgegaan. We permitteren ons honderd gram dure hesp te kopen van een cinta senese-varken de tegenhanger van de Spaanse patta negra een varken weliswaar niet meer zo wild maar toch eentje dat vrij loopt en zich voedt met kruiden ea. Tot en met truffels.
*En om ook iets te zeggen over de wijn:
* Je kunt er zogezegd aan wijnproeven doen. Mensen kopen een kaart en van flessen die op een toestel staan kan je tanken tot je credit op is. Een proever spuwt normaal telkens zijn rocheltje wijn weer uit, hier gaat hij al reutemeteutend naar buiten .Elders volg ik het gesprek bij een proeverij en krijg het gevoel in een les rekenkunde te zijn. Wijn is hier een samenstelling in procenten van merlot en blabla en blabla, marktkramers gekweel quoi.
*En dan de benaming Classico, bij de indeling in categorieën als de topkwaliteitswijn aan geprezen en voor het dubbel in prijs verkocht in vergelijking met nochtans vergelijkbare streekwijnen. Men laat de koper in de waan dat hij een soort grand cru proeft of koopt, terwijl Classico alleen wil beduiden dat de wijn komt uit de acht gemeenten ooit ,rond de tweede decade van de vorige eeuw vast gelegd als de enige die de naam Chiantiwijn mochten commercialiseren. Achteraf zijn andere aanpalende gemeenten bij gekomen die echter de naam Classico niet mogen gebruiken, maar wiens wijnen niet moeten onderdoen voor die van de acht.
** In het bureau voor toerisme hoor ik de bediende een te volgen weg aanprijzen naar de andere middeleeuwse dorpen op de strada del vino, de wijnbaan of zoiets. Het zijn Castelina in Chianti, Radda in Chianti en Gaiole in Chianti. Mooie weg dat niet, de dorpen echter niet minder dan drie maal een touristtrap. Ze doen me denken aan de Stad Damme. Mooie poldernatuur errond, maar het dorp zelf. Wij hebben er gewoond en zoveel mensen gezien die zelf een voorbijvliegende mus bleven volgen wegens anders toch niets te beleven..
**Maar in Gaiole valt misschien toch wel iets te beleven. Is dit niet in die plaats waar Karel Zonder Vrees, destijds voor Kabila nu voor de BBI (bijzondere belantingsnspectie) ten onzen lande, ook hier een beetje huis houdt?
*Een lieve vriendin in Brugge spaart haar Humos op voor ons die we dan met maanden vertraging onder de baan lezen en niet zo lang geleden vonden wij het artikel over Kareltje Degucht waarin een verschrikkelijk, blijkt, slechte beschrijving van de weg om er te geraken staat. Maar na een uurtje zoeken en vragen en na een serieuze col op gereden te hebben gevolgd door een vijf km lange hommelbommelende grintweg ,komen wij in het gehucht San Vicenti, een kerk en niet meer dan vijf huizen. Na nog een kleine km verder dalen langs de krakkemikkelige wegel staan wij voor de open poort van huize Karel en Mireille. Aan een raam staat buiten een tafeltje en twee stoelen. Rika een traan plengend en ik mijn snot niet onder bedwang kunnen houdend zien het zo voor ons. De geliefden, op deze stoelen gezeten, bij de eerste zonnestralen s morgens een stuk chiabatta tot zich nemend, en zich afvragend wie ze nu eens voor aap zullen houden.
**Wat ik voel als ik in Siena dwalend door straten en over pleinen loop ben ik niet bij machte te omschrijven Ik herinner de hoe overweldigd ik was die eerste keer, lang geleden, toen ineens vanuit een straat op de Campo stond, (slecht vertaald, zo een beetje de grote markt van de stad). De majesteit van de omringende gebouwen, laten dromen hoe daar ooit achter die oersterke muren geleefd is geweest, en het plein, sinds altijd het levend hart van de stad, nu gevuld met toeristen maar ooit de plaats waar openbare terechtstellingen gebeurden, stierengevechten plaats vonden en waar de toren van de Palio zijn schaduw op werpt. Maar Siena is zoveel meer, de sfeer in de straten, de piazza del duomo met uiteraard de duomo.
**Het is druk, het is altijd zeer druk in Siena maar een volgende keer, als die nog komt, wil ik er rond lopen, met ridders en kooplieden in rijke gewaden die de nacht voor zich nemen en me terug mee voeren naar hun rijk verleden
**Joepi we gaan naar zee. Cervia heet het dorp, een nogal mondaine badplaats, maar het is het begin van het seizoeneinde, en we hebben in de weekdagen strand en zee alleen voor ons twee (mooie rijm hé). Er staan nog wat Italiaanse camperaars, maar het weer is niet ideaal (volgens hun normen)en dan blijven ze liever binnen. Hoe kan een mens dat zon hele dag uithouden?
*Culinair valt hier ook wel wat te beleven. Te beginnen met de crescioni en piadine , een specialiteit van de streek Emilia Romagna, niet zo goed omschreven, een soort gevulde pannenkoek, maar daarom niet minder lekker. En uiteraard de diverse onovertrefbare kazen, de rucula (sla), waarvan we al aan verorbering van een paar kilo toe moeten zijn maar vooral de pastas die je kunt kopen terwijl je ze ziet rollen en manueel in alle soorten vormpjes ziet gieten. Geniet mee van de cappeletti di gio en de tagliatelle op de foto.
**We houden even een stopje in Faenza, de stad van de faience . Die lijkt echter alleen te vinden en te koop te zijn in een museum dus genieten we maar van de sfeer op de piazza di popolo, die hier zeker zijn naam waardig draagt. Jongens wat een drukte en drukdoenerij. Die Italianen toch.
*Dan maar verder trekken via de vallei van de Lamone rivier inaar Brisighella, een crême de la crême dorp gedomineerd door drie heuvels waarvan ik er eigenlijk maar twee hebt ontdekt en de meest sexy die van de Torre del lOrlogio is. We doen een heuse klim op de andere heuvel, de majestueuze Rocca. Bedoeling is een foto van de horlogetoren te maken maar Rika zit met een platte batterij, allez haar fototoestel dan, dus terug naar beneden, het ding opladen en dan weer naar boven. Een foto die bloed, zweet en tranen heeft gekost.
*Er zijn nog twee unieke dingen in Brisighella. De lokale olijfolie om te beginnen, geperst uit lokale olijven. Een flesje kost gemakkelijk 20euro per liter en de soort Nobil Drupa,de champagne onder de olijfoliën zelf 44 euro voor een litertje. Het tweede is de Via degli Asisi, de lokale Ezel(s)straat , een straat boven de straat licht krijgend via de halve arcades. Volgens wel geïnformeerde bronnen is dat een wereldunicum. Een foto in de straat en een van de buitenkant gezien vanaf de lager gelegen straat moeten overtuigend zijn.
**We dachten al aan een glaasje wijn drinken en ons te nestelen op de parking, maar die blijkt acht euro per nacht te kosten. We beslissen onze drink nog wat uit te stellen en rijden verder richting Toscane maar nu wel door waarschijnlijk het mooiste deel van La Romagna. Helaas is er een lichte nevel over de hoogtes en verprutst die voor een deel de zichtgenoegens. Als het vier uur wordt rijden we door Maradi, een dorpje omringt door bergen . Je weet dan dat er niet veel platte plaats te vinden zal zijn. De eerste man die we zien vraag ik of hij van een plaatsje weet. Blijkt dat hij ook campert en op een mooi aangelegde parking staat, met alle voorzieningen en gratis.
*We drinken meer dan een glas wijn.
**We rijden langs een smalle baan het gebergte Alpe di San Benedetto in. Gelukkig zijn er weinig of geen tegenliggers. Tenzij de blauwe hemel is alles zo prachtig overweldigend groen, van de hoogste toppen tot de diepste valleien als we het ommuurd dorpje San Benedetto in Alpe voorbij komen, waarna we een stuk door een Nationaal Park rijden.
*We blijven even staan om naar het bellengerinkel van koeien en de hogere toontjes van geiten te luisteren als we aan de kant een kroostrijk gezin jonge everzwijnen zien grazen. La mama zal wel niet ver weg zijn en Rika beslist wijs als ze is, niet uit te stappen.
**Het bosrijke wild zijn van de natuur duurt nog even als we volop in Toscane aan het rijden zijn, maar stilaan komen de wijnranken alle aandacht opeisen. Wijnranken en olijfbomen, we zijn dicht tegen onze bestemming voor vandaag, Grève in Chianti
Oei! Is daar geen wijn die ook zo heet ? Chianti ..yami
