** Ze noemen ze de zienertjes van Fatima, Lucia de Jesus, Francisco en Jacinta Marto ,10, 9 en 8jaar in 1917. Dit jaar verscheen een Dame schitterender dan de Zon aan hen van op een kleine steeneik, nadat de kinderen eerst al een schitterend licht genegeerd hadden denkend dat het een bliksem was. Ze konden haar alle drie zien en horen vragen om veel te bidden en de volgende maanden telkens op de 13e terug te komen. In Lourdes zag alleen Bernadette OLV en in El Rossio in Spanje verscheen ze als een beeld dat ook in een boom stond, weggenomen werd door een jager, die bij het inlassen van een rustpauze het beeld op zijn eentje zag wandelen gaan. OLV heeft daar het uitzicht van een gezonde boerendochter.
*Bij de laatste van de vijf maandelijkse verschijningen stonden 70.000 mensen het spektakel gade te slaan. Ze zagen het aangekondigde wonder nl. de zon die in wervelbewegingen om haar as draaide. Ik kan iedereen uitnodigen, liefst als er sluierwolken voor de zon zijn, om het zelfde mirakel bij te wonen. Je kijkt enkele ogenblikken in de zon en ze lijkt zowel om haar as te draaien als vlug in een soort bibberbeweging op en neer te gaan. * Lucia werd non eerst in Spanje waar OLV nog een paar keer verscheen. Ze zou veel later dan het gebeuren vertellen dat een engel tot drie maal toe aan de zienertjes was verschenen hen aanmanend tot gebed en boete.
Tegen de tijd dat ze het vertelde konden de twee jongste, broer en zus, het niet meer bevestigen. Zij stierven resp. twee en drie jaar na de verschijningen. Leeftijd elf voor de jongen en tien voor het meisje. Maak dan al eens als uitverkorene een verschijning mee. * Ik heb met veel respect in Fatima mensen in diepe concentratie hetzij met god hetzij met zichzelf een innerlijk gesprek zien voeren. Elk is vrij te geloven zoals elk vrij is om dat niet te doen.
Waar mijn respect totaal wegvalt is, niet voor de bedevaarders, wel voor de vroede kerkvaderen die mensen aanzetten dingen te doen die je eerder in Guantanamo zou verwacht hebben. 4OO meter op de knieën op een daarvoor speciaal aangelegde weg afleggen bijvoorbeeld.
Iets anders. Een niet zeer zinvol aanzetten kaarsen te kopen die ze dan alleen in een bak kunnen gooien waar lichte steekvlammen ervoor zorgen dat binnen luttele seconden de materie gerecupereerd wordt, elke bedoeling waarom men kaarsen laat branden negerend. En er worden nogal wat kaarsen verprutst op die manier.
Het kaarsen branden hier staat nogal rechtlijnig tegenover het gedoe in Lourdes. Daar geldt, hoe langer de kaars brand ( dus ook hoe dikker ze is en nog meer hoe duurder de aankoopprijs is) des te langer en temeer zal je gebed verhoord worden. In Fatima is er bij drukke dagen nog niet eens de tijd om een kruisje te maken en het is al amen
**We verlaten de koude nachten van Fatima om ons heil iets meer zuidwaarts in het dorpje Porto Covo te gaan zoeken, waar we heel mooie herinneringen aan hebben toen we voor de eerste keer met de camper vertrokken. Er stonden dan misschien wel 50 campers in de vrije natuur er werden massa BBQs georganiseerd en het dorp leefde. Porto Covo is nu een desolaat (weliswaar nog altijd zeer mooi) dorp geworden in de winter op enkele hangouderen die op een barterras samenscholen zonder te consumeren. Een nieuwe burgemeester zegt men hield niet van dat campergedoe.
De natuur is er even wild gebleven in een combinatie van een steeds onrustige oceaan gekoppeld aan ruige kliffen. Maar het kan ook te wild worden als diezelfde oceaan aan het brullen gaat en wind en regen opsteken uit een bijna pekzwarte hemel. Het is vluchten geblazen naar iets meer in het binnenland om niet constant het gevoel te hebben dat de camper omver zal geblazen worden.
**Als onweer dreigt te zullen aanhouden vertrekken we s morgens al vroeg en nemen de weg door het binnenland naar de Algarve hopend daar op beter weer te vallen. Het is opvallend dat in de dorpen die we door rijden alleen oude tot stokoude mensen zich op straat bewegen. Ze zijn heel klein van gestalte en wonen in groot uitgevallen kabouterhuisjes. Portugezen lachen weinig in die dagen. Het is voor velen miserie troef.
*Naar mate we verder zuidwaarts rijden wordt het weer nog driester. Een wandeling in het Monchiquegebergte moeten we laten vallen alhoewel ik nood heb aan een stop. Om ons rapper ergens te kunnen zetten vraag ik Rika of ze geen goesting heeft een dag in Silves te staan. Dat heeft ze niet en dus rijden we verder nu in een regelrechte orkaan richting Portimao. Waarschijnlijk heeft haar beslissing ons van een ramp gespaard gehouden.
*Als we aan de kust in de Algarve zijn en we diesel nemen ligt het vol met ontwortelde bomen, publiciteitsborden en ander tuig kriskras over de straten. Even tevoren is hier van uit de oceaan een heuse tornado voorbij geraasd . We zien later op internet hoe hij in dat Silves waar ik naartoe wou rijden over een voetbalveld gepasseerd is waarna er alleen nog een puinhoop overbleef. Een paar campers zijn de lucht in gegaan en in de rivier beland. Meerdere andere campers zijn total loss. Wij zouden Silves bereikt hebben voor de tornado en wij zouden heel waarschijnlijk bij die campers gaan staan zijn aan het zwembad van de stad, een gekende plaats.