**Het dagelijks eerste oproepen tot het gebed gebeurt rond 05.OO s morgens. Niet alle wekkers van de muezzins lijken volgens het officiële uur ingesteld te zijn, wat vooral in grotere steden met meerdere moskeeën geestige effecten kan teweeg brengen. Ook is de ene stem al zangerig dan die van met kraaienstembanden voorziene andere muezzin. Maar ik kan er van genieten en zeker veel meer dan de eerste keer dat ik het evenement mee maakte.
*Het was in Cairo waar dochter Sylvie toen woonde. Achteraan het gebouw waar ze haar appartement had en dan nog juist onder het venster van de slaapkamer hing een luidspreker. Allahhhhhhhhhhh Akbarrrrrrrrrrrrrrr. Ja zeg.
**Onze rit vandaag zal ons, als het Allah belieft naar Taghazout brengen. We rijden door een laag berglandschap (kan iemand me eens mailen wanneer een heuvel, berg wordt, of een berg gedeclasseerd wordt tot heuvel?) volzet met bossen van arganstruiken.
*Langs de baan staan mensen om die olie aan de man te brengen, of hun honing van de arganbloesems willen slijten. Anderen verkopen dadels of in het wild geplukte kruiden als tijm of oregano. Op een andere plek verkopen vissers de vis die ze zopas uit de oceaan haalden of kinderen verkopen plasiczakjes ontschelpte mosselen die een groep mamas aan de wegkant onder handen hebben genomen. Een eind verder verzoekt een herder je te stoppen om een foto te nemen van zijn geiten die zich in de arganstruiken tegoed doen aan malse blaadjes en als je daarvoor dan wel iets wil betalen. En het gebeurt ook al eens dat een woestijnschip het schaarse groen aan de andere kant van de weg groener vindt.
Dan rij je door dorpen met fruitstalletjes of een beperkt gamma levensmiddelen, snoepgoed of krijg je de heerlijke geur van tagines of een sardine grill je camper binnenwaaien
**We staan al enkele dagen in Taghazout, waar het genieten is van een lekker zomerweer. Hassan de bewaker van de parking heeft een verschrikkelijk lelijke etterende wonde aan zijn onderarm. Het moet door een bloedvergiftiging gekomen zijn na het eten van vis. Hij is daarmee niet naar een dokter geweest, omdat hij daar het geld niet voor heeft. Zo krijgt Rika een patiënt die ze s morgens en s avonds onder handen neemt voor ontsmetting en steriele compressen. Na een week is er vooruitgang waar te nemen. Het ontgaat hier schijnbaar iedereen, Hassan in de eerste plaats dat de etterwonde zo groot als een ei, zou kunnen leiden naar een amputatie of nog erger.
*Rika wordt als de lokale Edith Cavell door de Berbers op handen gedragen. Hassan weigert de 10 dirham parkeergeld per dag te ontvangen en s morgens komt hij met twee broodjes en een paar bananen om zijn dankbaarheid te betonen. Hij heeft een vrouw en drie kinderen waarvan de oudste, 20 jaar, met zijn bac bezig is. Vandaar dat hij zich niet kan permitteren naar de kliniek te gaan spijts hij in het stadium was gekomen dat hij zijn vingers niet meer kon plooien en naar zijn bovenarm toe er ook al een zwelling was. Ik weet, geen leuk verhaal dagelijkse realiteit hier .
*Ik had graag een verzoek gericht voor een miniem steuntje, maar ik mag van Rika mijn bankrekeningnummer niet op internet posten. Mocht je iets willen doen, mail me het bedrag, ik recupereer het dan later wel .
** Als het een namiddag ineens bewolkt geraakt weet je in deze contreien dat de horizon op de oceaan de scene kan worden van een supergekleurde hemel.
* Maar als de volgende morgen de zon weer van de partij is en we onze voorraad levensmiddelen gaan opslaan in de soukh, is er weer plaats voor andere kleuren en geuren zoals op de foto van de man, relax zittend tussen zijn berg kerstomaatjes.