**We denken ergens in de Lage vallei van de Dades, aangegeven als een groene baan, ons karretje onder wuivende palmen te parkeren maar het is noppes. Onze kaart, spijts recent gekocht, moet al vele jaren oud zijn want de hele weg staat vol met huizen waarbij het ene dorp in het andere overloopt. In zon overloop kiezen wij een pleintje dat ons een goede nachtrust moet helpen bezorgen. Dit staat gelijk met de hoop dat er geen paar dozijnen kinderen rond de camper zullen post vatten.
*Slechts eentje doet de wacht, zo zwart als roet. Het jongetje zegt bonjour monsieur, hij neemt mijn hand en geeft er een kusje op en verdwijnt. Niet bonbon, stylo en de rest van het terugkerend vocabularium. Het pakt mij.
**s Morgens rijden wij naar de rozenvallei. Aan het stadje El-Kelaa MGouma moeten we opnieuw het hooggebergte in. El Kelaa heeft als enige charme op 1450meter hoog te liggen, maar verder niets opvallends, zelfs niet de gruwelijkste gevangenis van Marokko, want die ligt volledig ondergronds. Ik vermoed dat hier de gevaarlijkste monsters, niet voor de andere mensen maar voor het regime, in worden onder gebracht. Sorry, geen foto tenzij misschien per toeval van de bovengrond.
Als we de vallei in rijden is dat weer van blij dat we gekomen zijn. Ok, het zijn weer bergen en gisteren en eergisteren waren het ook maar bergen op bergen, maar het is telkens weer zo anders. Hier zijn ze roze, waarbij je je zou kunnen afvragen moet het niet de Roze Vallei zijn? Zou kunnen maar het is toch meer Vallei der Rozen.
*Langs het riviertje M Goum, dat zich lager onderdanig slingert door dat verschrikkelijk ruw gebergte, heerst tijdens een paar maanden van het jaar een drukte van belang. Het is een vruchtbare strook waar gedurende de maanden mei en juni meer dan 1.000.000 kilo rozen geoogst worden, waarvan een groot gedeelte gedistilleerd wordt tot rozenwater.
Antwerpenaren zouden hier eens moeten langs komen, een tunnel? Een brug? Nee, een boom is voldoende.
**La vie est durdure, als je bij een klim achter een overladen truck rijdt aan niet meer dan 10 per uur, waarbij het vehikel een zwarte rookpluim, gepaard gaand met gaswalmen laat echaperen. Voorbij steken is geen optie, wachten wel. Telkens weer. Wij willen wel tot in het dorp Bou-Thrara geraken, om daar wat van het fameuze rozenwater te kopen.
*Als dan toch de truck voorbij hebben kunnen rijden komt die een tijd later ook aan in het dorp dat in geen tijd op stelten staat. Onze camper staat in de weg om hem door te laten en parking ligt achter de truck dus kunnen we er niet bij. Als iets dan toch lukt en wij van de baan zijn, moet die chauffeur nog de bocht kunnen nemen(op foto zichtbaar hoop ik). Dit en de palabers er rond zijn voer voor een komisch drama.
**De truck moet nog verder het gebergte in en het zal 3000 en daarna tot4000m hoog gaan maar wij keren op onze stappen/wielen terug. Soms lijkt het een ander gebergte te zijn, de schelletjesbergen bijvoorbeeld. Wat heeft gemaakt dat die bergen zo duidelijk in schijfjes zijn ingedeeld?
**We zijn uit de bergen en een kalme rit richting Agadir maakt ons vrolijk en blij. Dit was dan zonder rekening te houden met een opstekende zandstorm en bijgaande wind waarbij ik het sturen het best macht gebruikend met beide handen mag doen.
We geraken uit de storm en zo ook een camionette met heel waarschijnlijk opgeluchte schapen en de 2 kalveren die onder hen een onderkomen hebben. Iets verder breekt een van de assen van de auto wat de chauffeur doet zeggen dat het de wil van Allah is. Eerlijk gezegd, ik denk van niet, slecht onderhoud en overgewicht misschien?
