**Ik had tegen de bakkerin gezegd, lultima barra, de laatste baguette, want wij trekken verder. We wisten van een ander Hoveken van Eden een 80 km meer zuidwaarts en intussen in het voorbij rijden zouden wij bij Iveco eens langs lopen. Er moeten zware berekeningen aan te pas gekomen zijn want, hij die het Hoveken met zijn camper betreed moet een boete van 96,46 euro betalen. Het zou leuk zijn te weet te komen hoe ze die 46 cent zijn geraakt. In de plaats worden de campers op een hoopje op een parking geplaatst à 7euro per dag, wel met douche in begrepen. We zijn dan maar, vol getankt met water, terug gereden naar La Fabriquilla (zie foto) tot groot verschot van de Pan Signora
**Men zegt dat leven in Spanje zowat 30% goedkoper uitvalt dan in België en Nederland, meer dan dit bevestigen zou ik zelf stellen dat in deze uithoek en niet stedelijk gebied wij niet de helft kwijt raken vergeleken met inkopen doen in Brugge. Op de markt bijvoorbeeld vul je een plastic zak met tomaten, courgettes, paprikas en aubergines tot drie kilo waarvoor je dan 1.50 euro betaalt en bijna steeds gooien ze na weging gauw gauw nog een paar groenten bij.
**Je kan ook gratis aan de kost geraken als je veel wandelt, tenminste als je naam Rika is. De eerste keer zon vijf dagen geleden vindt ze werkelijk in de midden van nergens een baar muesli met hazelnoot, ongeopende intacte verpakking, papier onverkleurd, goed tot nov. 2011 afkomstig uit Nederland.
Twee dagen later op een ruwe bergweg valt haar oog op een, nog in de papierenverpakking, afkomstig uit Engeland, goed tot 2014, doos pikante sardines en moeilijk te geloven maar waar, de daarop volgende dag in dezelfde omgeving van de eerste weer een mueslibaar in gezonde staat. En ja dit manna hebben wij niet in de vuilbak gekieperd
**Er komen geleidelijk aan iets meer campers staan. De grote tocht van de overwinteraars begint op toeren te komen. Het is weekend en dan laten er ook een paar Spanjaarden eens de neus van hun camper zien. Zondag morgen. Ik speur de weg af naar het autootje van de bakker, als ik een paar honderd meter van ons een camper een raar manoeuvre zie doen vervolgens met zijn voorwielen steeds dieper het zand in gerakend. Daar ligt een goede daad verrichten in het verschiet. Wij doen dit des te grager omdat, spijts de misère, de vrouw des verzonken campers, de moeite doet om de hondenpoep van haar beest een hele afstand verder te gaan oprapen. Normaal toch kun je denken. Ja, maar toch niet voor Spanjaarden.
**Een hemels geschenkje van Rika: Foto van De Zonsondergang Voorbij
