Foto
Foto

ik ben Loewiesa
ik ben belgo-néerlandaise of neder-waalse
Ik woon in "Le Hainaut"
In dit blog probeer ik te schrijven
over dingen die mij aan het denken zetten
dingen die mij aan het lachen maken
dingen waarover ik me zorgen maak
en dingen die ik gewoon uit mijn duim zuig

Categorieën
  • Rodejeweetwelkater (3)
  • Amsterdam (3)
  • dromen (7)
  • ergernissen (9)
  • fijne momenten (17)
  • gedichtjes (14)
  • gefrustreerde vijftigster + luduvudu (12)
  • heksensoep (2)
  • jeugdherinneringen (19)
  • Kerstmarkten enzo (4)
  • kinderen en kleinkinderen (47)
  • mijn broertje (1)
  • mijn mini Belsjiekske (4)
  • Murphy moment (5)
  • ondefinieerbaar (54)
  • onnavolgbare huishoudelijke tips (6)
  • op de sportieve tour (6)
  • ouders (30)
  • soaps enzo (3)
  • toestanden (72)
  • treinperikelen (10)
  • verhaaltjes (19)
  • voedsel voor de ziel (0)
  • winterdingen (15)
  • ziek, zwak en misselijk (21)
  • Laatste commentaren
  • Hallo Loewiesa xxx (Lenie)
        op Onderweg
  • een warme herfstgroet ! (meeuw)
        op Onderweg
  • Goedenavond lieve Loewisa (Lenie)
        op Onderweg
  • Goedemorgen (Dirk)
        op Onderweg
  • Hallo Loewiesa (alfyvo)
        op Onderweg
  • Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Ik zal m'n vrienden niet vergeten.
    Want wie mij lief is,
    blijft me lief.

    Ramses Shaffy
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Inhoud blog
  • Onderweg
  • Dolce far niente
  • Alle (her) begin is moeilijk
  • Test
  • clean house
  • om mani padme hum
  • muurtje
  • heldin
  • gedroomd
  • afleiding
  • met alle chinezen, maar ......
  • lief
  • emancipatie
  • plakband
  • de redding nabij
  • een kwestie van interpretatie
  • zei u platonisch?
  • en ondertussen in haar tuin...
  • preventief
  • van die dingen

    Als je je beperkingen kent,
    kun je daarbinnen,
    onbeperkt te
    werk gaan

    Jules Deelder
    schrijver,dichter

    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto

    Don't walk behind me
    I may not lead
    Don't walk in front of me
    I may not follow
    Walk beside me
    That we may be as one

    I'm Out Of Estrogen

    AND I HAVE A GUN!

    Foto
    Foto
    gedachtespinsels, dagelijkse onzin en andere beslommeringen van een jonge vijftigster

    Loewiesa
    Welkom op mijn webblog :-)

    29-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de eettafel
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Mijn eettafel, gewoon een grenen houten rechthoekige tafel met vier poten, twee laden en een beetje doorleefd tafelblad, want mijn tafel  heeft al veel meegemaakt, er zitten krassen en blutsen op. Krassen van een bos sleutels eens kwaad op de tafel geworpen, bij het verbreken van de relatie. En daar werd een te hete pan neergezet (want ja, ten huize Loewiesa eet men gewoon met de pan op tafel.) Krassen, sporen van een kat die op de tafel in het zonnetje lag te soezen en schrok wanneer ik met veel enthousiasme binnenkwam. (sorry lieve kater, van je zo te laten schrikken) De kat die ik later heb laten inslapen, niet omdat hij op mijn tafel klom, maar gewoon omdat hij oud en ziekjes was . Er zijn veel “dingen” op mijn tafel gedaan er is behangpapier op geknipt en in-ge-papt bij gebrek aan een behangerstafel! Wanneer de kleinkinderen er zijn wordt het aankleedkussen op de tafel gelegd en worden er billetjes op verschoont. Er worden spelletjes gespeeld aan mijn tafel, zo is er eens op gepingpongd. Soms doet de tafel dienst als parkeerruimte voor diverse zaken die er niet echt thuis horen. De tafel is ook al eens gebruikt om …    De krant wordt er gelezen. Ook hebben er al  heel veel vazen bloemen opgestaan, en er zijn ook al vazen op omgevallen, door dezelfde tafelkimmende kat. Mijn tafel heeft ook al veel etentjes meegemaakt en miljoenen woorden aangehoord in verschillende talen. Er werd aan gelachen er werd ruzie gemaakt en soms aan gehuild. Er is plaats voor acht personen aan mijn tafel en nu er drie kleinkinderen  zijn en mijn zoon sinds een paar weken een vriendinnetje heeft wordt mijn tafel misschien een beetje aan de krappe kant. Soms ligt er een kleed over mijn tafel en soms laat ik de tafel gewoon de tafel zijn.

    29-07-2011 om 13:37 geschreven door Loewiesa


    Categorie:verhaaltjes
    >> Reageer (33)
    27-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nie neute nie pleuje






    Weer terug van een weekje in Gent, waar zij en d’r lief gewapend met een grote paraplu de hele week de regen hebben getrotseerd. Vanaf de eerste dag, De openingstoet op zaterdag die even  toch nog spannend leek te worden toen de eigenaar van een Gentse neuzekes kraam in onze nabijheid het aan de stok kreeg met een paar toeschouwers die te dicht in de buurt van zijn nering kwamen waardoor de handelaar dreigde de verkoop van zeker twee zakjes van deze paarse gomsnoepjes in piramideachtige vorm mis te lopen. Uiteindelijk liep alles nog met een sissertje af. De volgende dagen wat rond geslenterd van plein tot plein over de natte kasseien om zich hier en daar te laten verrassen door een onverwacht best goed spektakel. Maar soms ook niet. Op het Sint Baafsplein "A Whiter Shade Of Pale" terug gehoord in een hele foute versie (maar misschien moet je er voor zijn en misschien is zij gewoon niet meer mee?  Check de goede versie hierrr"  ) Net zoals zij niet mee was met het gekweel van dat Vlaams meisjeskoor in glimmende zijige jurkjes en op naaldhakjes in de Spiegeltent in het Baudelopark. Later getracht een zomers gevoel bij Polé Polé op de Koren en Graslei te krijgen. En overal was het rustig en overal was er plaats. Jacob Van Artevelde onbewegelijk op zijn sokkel en de kermis op de Vrijdagsmarkt aanschouwt vanaf een terras vanonder een luifel in de stromende regen. (waar de ritjes extra lang duurden voor de gelukzakjes)  Het duurde ook heel lang voor zij bediend werden maar dat gaf niets, het uitzicht was prima en zij zaten droog. Bij de geur op de Vlasmarkt, een melange van bier, hamburgers, pita, pis, pizza, wiet en nog iets anders zuurs en waar ook nog es botramme mee Huufflakke werden gepromoot ging zij bijna over haar nek en weigerde zij verder te integreren . Op de Leie kon er romantisch gepaddeld worden in een kano. Het leek haar wel wat, dat paddelen, hij als sterke man met de paddels en zij zou de paraplu wel even hebben overgenomen  hem wijzend welke richting het bootje moest nemen, zodat zij niet overal tegen op zouden varen. Romantic paddling, de ultieme relatietest.  Maar ‘lief kreeg het vrie benauwd bij het idee want hij kan niet zwemmen en ook haar belofte dat ze hem eventueel wel zou trachten te redden mocht hij over boord vallen (als haar knie tenminste niet vervelend zou gaan doen) deed hem niet van gedachte veranderen.

     Zij heeft zo’n 900 foto’s gemaakt van Gent by rain die zij ooit, een dezer dagen wel eens zal sorteren…

    27-07-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ondefinieerbaar
    >> Reageer (24)
    14-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.groene gedachte
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Een verveeldag. Ik kom moeilijk op gang en besluit mijn oude logjes eens na te lezen om te zien of ik mijzelf nog kan inspireren  en omdat ik  zeker weet dat u mijn oude verhalen al lang bent vergeten, voor zover u ze ooit heeft gelezen en ik het groene gedachtegoed toch enigszins koester, besluit ik te gaan recycleren.  

    Mijn creativiteit staat op een laag pitje. om eventjes op te flakkeren bij het stofzuigen wanneer er een dikke bromvlieg langs komt “Hebbes” denk ik, terwijl ik probeer het irritante insect in de stofzuiger te krijgen,wat mij uiteindelijk, nog vrij gemakkelijk lukt. Om mij vervolgens af te vragen wat de vlieg in de stofzuigerzak nu zou doen, daar in het donker tussen het huisstof, de nodige huismijt, haren, huidschilfers, propjes papier, per ongeluk opgezogen rondslingerende dingetjes (waar ik later naar zoek) en of de mieren van verleden week er nog in zitten, en die dikke spinnen uit de kelder . Even denk ik aan een horror scenario wanneer ze gezamenlijk zouden besluiten om, via de slang, ’s nachts, wanneer ik niets vermoedend lig te slapen, naar buiten komen. Daverend door het stille huis……… Ik  isoleer de stofzuiger door het mondstuk af te sluiten en zet hem ver weg in de garage. Doe de deur op slot en daarna stap ik onder de douche, scrub lijf en gezicht, smeer mij in met een lekker ruikende bodymilk en doe een maskertje op. Ik voel mij weer fris en fruitig en dan gaat de bel!!!.........3x!!! Conclusie: de postbode kan het niet zijn……….

     

    Archief : onder verhaaltjes (ietsje aangepast)

    14-07-2011 om 20:20 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (55)
    12-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ff klagen
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Ik heb een probleem met mijn computer gehad. Ik heb zeker 10 x mogen heropstarten voordat ik het scherm met het Windows logo weer kreeg. De virusscanner voor de zekerheid eens laten lopen, want je weet per slot van rekening maar nooit. Daarna een systeemherstel gedaan, voor ik mijn schoonzoon, die pc dokter is weer eens zou lastigvallen. Terug naar een eerder punt zonder problemen.  Het probleem lijkt voorlopig opgelost.Was het leven maar zo simpel. Alles instellen met je eigen persoonlijke voorkeuren.... Een leven zonder computer lijkt mij trouwens al ondenkbaar. Mijn computer, mijn een beetje opening op de wereld. De wasmachine heb ik verleden week ook moeten vervangen, na 15 jaar trouwe dienst. En mijn tv begint rare kleuren te krijgen…. En ik zelf? Ook aan mij, beginnen kosten te komen. Dr Z. aan wie ik afgelopen vrijdag mijn knie weer eens ben gaan showen heeft mij nog een serie van 15 beurten bij de fysiotherapeut voor geschreven. Toen ik hem vroeg , hoe het kwam dat ik nog steeds die gêne had bij het plooien, haalde hij zijn schouders op. “Hoe had je nu toch weer zo’n oliedomme vraag kunnen stellen Loewiesa” kwam het in mij op. “U moet U forceren” Kreeg ik ook nog mee.  En toen mocht ik gaan. Beetje kriebelig was ik wel. Net of ik mij niet genoeg forceer... Elke dag. Oervervelend, die oefeningen, met gewicht en dat getel erbij.  Ik heb ook recht op elektrostimulatie van mijn spieren. Ontspannen is anders. Het is gewoon een rot gevoel. En steeds moet het hoger en hoger… En ik moet er fietsen… Niet zoals bij de Fitness zelf mijn eigen programma doen. Nee, ik moet constant bergen beklimmen, gebergten, die zelfs bij het afdalen nog klimmen… of vals plat. Ik heb t er druk mee. Verder niks te klagen.... voorlopig.

    12-07-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (21)
    07-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Pippi
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Laatst, toen ik op zolder in een doos met kinderboeken op zoek was naar iets leuks om mijn kleindochter Camille uit voor te lezen kwam ik Pippi tegen. Zalig vond ik en later ook mijn dochters de verhalen, die Astrid Lindgren eens bedacht voor haar dochter en die gingen over de avonturen van Pippilotta Victuallia Rolgordijna Kruizemuntina Efraïmsdochter Langkous, dochter van Efraïm Langkous piratenhoofdman en koning van het eiland Taka Tuka. Pippi woont samen met haar aapje Nilsson en haar paard kleine witje in Villa Kakelbont. Zij is schatrijk en betaald altijd met goudstukken wat dan weer allerlei criminele types aantrekt, die Pippi echter altijd van zich af weet  te slaan. Want ze is ook nog eens het sterkste meisje van de wereld. Samen met haar vriendjes Tommy en Annika beleeft ze allemaal avonturen. Later kwam er een serie van op de tv. (Met van die vreselijk irritante stemmetjes.) Aan één personage ergerde ik mij vreselijk.  Die truttige Annika, die constant de avonturen van Pippi wilde verpesten.  Zij was zo walgelijk braaf! Het was steeds: ”Dat mag niet Pippi, of niet doen Pippi! Een echte spelbreekster, altijd bezig het plezier van een ander te verpesten. En overal in mijn leven ben ik mensen tegen gekomen als Annika. Dat mag niet, dit mag niet. Je moet zus , je moet zo. De brave meisjes op de lagere school, die zich uitsloofden om het bord te mogen schoonmaken of de plantjes in de klas water te geven om toch maar witte voetjes te kunnen halen bij de juf. Later werden het de bazenpoepsters.  De verneukeratieve types. De humorlozen. De types die je “zuinigjes” bekijken wanneer je anders doet dan zij. De buurvrouwen die je in de gaten houden of je, je ramen wel wekelijks doet en de stoep schrobt. De moeders aan de schoolpoort die naar je kijken en even ophouden met praten wanneer jij er aan komt. Ontwikkelen je kinderen zich wel netjes volgens het boekje? Vertoon vooral geen afwijkend gedrag. Doe vooral niks dat zij niet zouden doen. Jaren lang heb ik geprobeerd mij aan te passen. (Want mijn vader is nu eenmaal geen koning en piratenhoofdman….) Om niet uit de boot te vallen. Om vooral lief en aardig gevonden te worden. Na jaren van beleefdheid, van koetjes en kalfjes van om de pot draaien en andere conventies, wil ik mezelf terug. Zeg ik ineens wat ik denk, ik daag uit en ik choqueer. Zou het De Leeftijd zijn? Dat ik ineens geen zin meer heb in gelul!

    07-07-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ondefinieerbaar
    >> Reageer (37)
    05-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.surrealisme
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Wachtend op de bus op het stationsplein van La Louvière na een paar uurtjes winkelen samen met een vriendin.

    La Louvière . Zij herinnert zich nog goed de eerste keer dat zij er zo'n 22 jaar geleden aan kwam per trein. La Louvière (stond aan de kant toen Charleroi werd verkozen tot lelijkste plek van de wereld.) La Louvière, grauw, grijs provinciestadje met hier en daar sporen van de oude mijnstad van vroeger. De rook uit de schoorstenen van de in die tijd nog dagelijks werkende hoogovens van de staalfabrieken, toen nog Boël. De vreemde lucht die boven de stad hing is verdwenen of is zij er misschien aan gewend? (“Hangen went ook op den duur” zegt men wel eens.)  Het slecht onderhouden “Gare du Centre” met in de stationshal een eigenlijk best aardige muurdecoratie van de lokale industrie gemaakt bij les frères Boch. Vergane glorie. Het kale stationsplein, waar zij, maar dat kon zij toen nog niet vermoeden, in de toekomst heel vaak zou wachten op een veel te late bus, of een trein, richting Brussel: "Avec un retard de 5 à 10 minutes!" en het zicht op de oude aardewerkfabrieken Royal Boch. Nostalgie van het verleden. De laatste jaren deden ze nog dienst als enorme duiventil. Nu wordt de hele boel afgebroken. Wat er over blijft is een gigantisch terrein waarmee men grootse plannen heeft. La Louvière, waar Sanchoz een folkloristisch personage, onder leiding van Franco Dragone " eens in de zoveel jaar het onmogelijke bereikt door de maan gewoon even af te haken. La Louvière. “Terre de Surréalisme” Met hoop op een betere toekomst…..

    La Louvière. Grijs stadje met een warm kloppend hart. Waar niemand opkijkt of zich druk maakt om een rare kop meer of minder of van een vreemd accent.Langs het oude kanaal met de oude scheepsliften lijkt het of de tijd heeft stilgestaan.  La Louvière waar zij (in een stadje vlak in de buurt) ooit in een moment van verstandsverbijstering (zij was verliefd) is blijven plakken en waar zij zich gek genoeg thuis voelt. Ook al is er maar één Amsterdam! " Zij waant zich in Italië wanneer zij op marktdagen over de markt loopt of op een terrasje van "La Place Mansart". Bij La Dolce Vita " hebben ze het lekkerste ijs van heel België en misschien wel van de wereld en in zulke grote porties, dat zelfs zij het amper op krijgt. Niks gevonden in de solden…. Wel ijs gegeten, dus!


    UPDATE: De woordjes in het afwijkende kleurtje zijn links, en die heb ik niet voor niets gemaakt, dus druk gerust een keertje.

    05-07-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ondefinieerbaar
    >> Reageer (21)
    01-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.en ondertussen...




    De telefoon: “màààààààm” we hebben een probleempje”! Ik hoor haar direct afkomen. "Mààm kun jij morgen misschien op Simon passen? De onthaalmoeder is met verlof de eerste week van juli,ik heb volgende week vrij, vanaf maandag,  maar ik had niet voorzien dat het nu vrijdag al zou zijn.” Probleempje opgelost, want natuurlijk heeft màààààààm zeeën van tijd en is ze maar al te blij om haar kleinzoon die ondertussen zijn eerste verjaardag heeft gevierd weer eens voor zich alleen te hebben. “Kom maar af” zegt màààààààm dan ook, en dan: “We brengen hem vanavond al” En ook dat is geen probleem. Simon heeft goed geslapen en oma dus ook. Na het ontbijt speelt hij even in zijn park, hij roffelt een keer op zijn houten trommel,  smijt een in twee talen sprekende auto tegen de vlakte en begint te schaterlachen om het lawaai dat dit maakt, vervolgens herhaalt hij dit nog een paar keer. Hij trekt zich op aan de spijlen en begint de stevigheid van de tralies van zijn gevangenis te controleren door er als een wildeman aan te schudden.  Oma begrijpt de hint en het ventje mag even vrij en begint kruipend aan een strooptocht door het huis. Eerst naar de keuken. Daar zit een balletje vast gelijmd op de grond om te voorkomen dat de glazen keukendeur tegen de keukenkast komt indien die open gaat : “bal, bal” zegt Simon  en probeert het ding los te wrikken. Na een tijdje geeft hij het op en vervolgt zijn expeditie richting hal waar zijn politiemotor geparkeerd staat. Hij kruipt er met mijn hulp op en claxonneert een keer, laat vervolgens de sirene eens horen en dan scheurt hij, zich met zijn voetjes op de grond voortbewegend de living in. Behalve wat boeken van de onderste planken trekken kan hij hier momenteel geen kwaad, hier liggen ook de kleurboekjes en de potloden van zijn nichtje Camille die van alle kanten worden geïnspecteerd.Vervolgens heeft hij een verdwaalde cd te pakken die mooi glinstert in de zon. Bij de salontafel hijst hij zich op, er ligt een bamboe placemat op die, wanneer je er mee tegen de glazen plaat van de tafel schudt een leuk kletterend geluidje maakt. Simon giert het uit. Dan trekt Simon verder, richting computer waar oma bezig is haar logje te schrijven, met één oog op haar inspirerende kleinzoon. “Hé, leuk blauw knopje” denkt Simon.  (Regelmatig je werk opslaan heeft oma vroeger geleerd in de cursus Office). Straks heeft oma een afspraak bij de kinesist. “Neem maar mee!” zegt deze, wanneer zij tracht de afspraak te verzetten “ Kinderen, geen bezwaar!”





    01-07-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:kinderen en kleinkinderen
    >> Reageer (36)
    30-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.van een vrouw die kan kaart lezen, een man die niet luistert en ander fileleed
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Na een weekend in Amsterdam. Kilometers en kilometers file die maandagmorgen wegens een ongeval met een paar vrachtwagens bij Antwerpen en om dit fileleed in tropische temperaturen te  vermijden besloten zij de snelweg een flink stuk eerder te verlaten.  Want dat is dan weer het voordeel van de auto t.o.v. de trein, niet afhankelijk van zwabberende bovenleidingen, opkrullende rails, stinkende verstopte en overlopende toiletten,  om vervolgens samen met anderen, vaak onfris ruikende reizigers en jengelende kinderen, uren stil te moeten staan op stations waar je normaal niet komt of gewoon ergens gedropt te worden  in het midden van nergens.

    “Indien je er bij Baarle Dinges af gaat” begon zij, want zij is behalve al het andere waar zij goed in is, ook nog eens goed in kaart lezen.

    En zo reden zij, door die vreemde enclave van Baarle Dinges,  waar stukjes België in Nederland liggen en stukjes Nederland in België en waar je in sommige straten 4 x de grens oversteekt. En je dus iedere keer weer, een door merg en been snijdende cultuurshock moet ondergaan!        

    Verder, langs  wie het breed heeft, laat het breed hangen en andere stulpjes . Langs tuinen met strak in kegel of spiraal en in andere ronde soms vreemdsoortige vormen geschoren coniferen die lijken te zijn gedropt vanaf de een of andere verre planeet. Langs vijvers en bebost gebied en open plekken omringd door kreupelhouten hagen. Tot er een draai naar links in de weg kwam, richting Scherpenheuvel en toen zij hem er op attendeerde dat hij naar rechts moest, sloeg hij af naar links en zou……  uiteindelijk, alles toch weer in orde komen …..?!?!

    30-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (20)
    28-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nog meer smeersel en een cadeaubon
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Zij heeft onlangs een cadeaubon gekregen, goed voor een schoonheidsbehandeling met de belofte dat zij zich daarna zeker 20 jaar jonger en weer als herboren zou voelen.  En daar had zij die middag wel zin in. Na eerst bij de kinesist te zijn langs geweest voor de dagelijkse oefeningen om haar quadriceps en hamstrings weer te versterken na de meniscusoperatie. Tijd voor ontspanning dus. Haar gezicht werd eerst van onzuiverheden ontdaan, zij kreeg een scrub, een ontspannende gezicht, hals, nek en decolletémassage, een maskertje (inclusief kriebels op haar neus) en vervolgens een dagcrème die geschikt zou zijn voor haar huid. Na haar haren, die door de haarband recht op stonden weer enigszins plat gekregen te hebben brak het lang verwachte "aansmeermoment” aan, want daar zijn ze op getraind:  “het aansmeren!”.   Het zou op hààr leeftijd veel beter zijn om het wat in een hogere prijscategorie te zoeken. zij moest ook beslist aan de oogcrème, en aan een serum, haar huid zou weer strak trekken, en zij zou rimpelloos door het leven gaan met als kers op de taart een teint van een 20 jarige! Natuurlijk zou zij, met de crème van 232.60 € ...... die als voordeel had (dus dat scheelde alweer!) dat het een dag- èn een nachtcrème was, héél erg lang, veel langer, en zelfs beduidend langer doen dan met een “gewone” crème. Deze crème was het geheime wapen  tegen vermoeidheid en verouderingsverschijnselen en vreselijk verrijkt met uitreksels van:  “Zij weet niet eens hoe zij het moet uitspreken, laat staan hoe zij het schrijft” . In de zelfde verzorgingslijn bestond er dan ook nog een serum (uitzonderlijk verrijkt) van bijna 300 euro en een reinigingsmelk, de laatste bleek bijna een “koopje!”.  Zij zette zich schrap en dacht aan haar goedkope dagcrème uit te supermarkt met het blauwwitte logo en bij zichzelf: “Mens, rot toch op met je dure crèmes, je doet mijn hele verwenmoment te niet” maar toen zei zij beleefd: “Dank u wel, maar nee, dat wil ik niet!”  Vervolgens gaf zij haar cadeaubon aan de “verkoopster” die haar (dacht zij….weet zij wel zeker)  even heel vuil aan keek en liep met haar neus in de lucht en een schoon ijdeltuitengezicht de winkel uit.

     

    28-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:verhaaltjes
    >> Reageer (23)
    24-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.frustrerend
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Oplettende lezertjes herinneren zich waarschijnlijk nog wel dat zij een maand geleden een ontsierend spatadertje heeft laten verwijderen en gistermiddag zou zij terug voor controle. (Zij heeft voor elk been een andere dokter, soms weet haar ene been zelfs niet waar het andere been mee bezig is) Zij zou met het openbaar vervoer gaan. Want 'lief had andere, belangrijke dingen te doen. Zij had het zo mooi geregeld. Zij zou de bus nemen bij de halte een eindje van haar huis en in het naburige dorp een overstapje naar het stadje van haar afspraak. Keurig op tijd staat zij daar op de halte het bordje met de uurregelingen te bestuderen  Als, eensklaps - zij had hem niet eens horen aankomen, vanwege twee mannen met een pneumatische boor, een eindje verder in de straat - de bewuste bus in een rotsnelheid de halte voorbij rijdt!  En haar daar verbijsterd laat staan! Frustrerend! (En zij draagt niet eens een hoofddoekje en even komt de gedachte bij haar op om een steen door de achterruit van de wegrijdende bus te gooien, maar zij houdt zich in, met moeite, bovendien, zo ver gooien kan zij niet eens, ze heeft dus alleen maar heel hard verwensingen naar de chauffeur kunnen roepen, voor niets.)  Zij bevind zich in het hol van Pluto waar geen fatsoenlijke plek is om haar tijd te verdoen tot de volgende bus (pas een uur later) terug naar huis. zij zegt haar afspraak af (want toch gemist) en gaat terug, een half uur te voet. Weer thuis legt zij ijs op haar die dag weer veel geplaagde knie, opent de computer en leest de laatste reacties op haar blog, waar Chrisje schrijft “de eerste weken zijn cruciaal, want dan maak je het smeersel aan om je knie te smeren dat invloed heeft op het degelijk werken” en zij denkt wanhopig en gefrustreerd:  “het gaat vast nooit meer goed komen met haar smeersel”.

     

    24-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (31)
    23-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.bij de kinesist




    Sinds haar knieoperatie elke dag naar de kinesist die samen met twee collega’s een goed draaiende praktijk runt en waar ze al vaker is  geweest. Een keer voor een pijnlijke tendinitis en de laatste keer om er zalig gemasseerd te worden voor haar pijnlijke stijve nek. Altijd was het ’s middags en altijd was het er vol, een zwangere vrouw, een rochelend mannetje, maar meestal dametjes met pijntjes vanwege slijtage van t een of ander of andere soms onduidelijke oorzaken. (Het schijnt dat 50% van het cliënteel bij de kinesitherapeut komt omdat ze thuis niet (meer) worden aangeraakt!) Deze keer heeft zij haar afspraken allemaal ’s morgens gekregen, de wachtkamer is leeg op dit moment van de dag. De andere therapeuten zijn op huisbezoek. Niemand in de andere cabines, geen gebabbel, geen gelach, geen gerochel, geen gesnurk wanneer een van de patiënten onder de aangename warmte van een “fango“ in slaap is gevallen. (Later zal zij begrijpen waarom) Zij moet er oefeningen doen om haar quadriceps en hamstrings te verstevigen. Eerst gaat alles “en douceur”  beentje gestrekt naar boven en naar beneden 10x en dan 10x beentje strekken beentje naar boven 10 tellen vasthouden en naar beneden en nog een paar oefeningen, waarvoor zij haar been niet omdraait. Dan moet zij plat liggen op haar rug, haar been strekken, waarbij ze haar knie goed naar achteren duwt, haar voet in een hulpmiddel waarbij zij de touwtjes strak moet aantrekken terwijl de therapeut deze naar boven duwt, ver naar achter tot aan haar trekgrens en nog verder. Zij lijdt in stilte (maar niet meer voor lang) vloekt inwendig: “ooh Puuuuuu….” (Want zij vloekt in het Frans) terwijl de tranen haar in de ogen springen. Zij wordt nog even in de greep gehouden en mag als wraak met haar gestrekte gemartelde been de schouder van de kinesist naar beneden duwen. Zij doet haar uiterste best maar ligt duidelijk niet in een positie  om tegen te spartelen. Er wordt toch nog even gelachen. Vervolgens mag zij op haar buik gaan liggen en wordt haar hiel richting haar billen geduwd, “Aaaaaiiii” zegt haar stijve knie en de spier waarvoor deze marteling uiteindelijk dient. Zij lijdt niet langer in stilte en gilt het uit. “Snapt u nu” zegt de kinesist lachend “waarom we sommige “gevallen” op aparte uren laten komen? We zouden onze klanten eens af kunnen schrikken en ze kwijtraken!”





    23-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:toestanden
    >> Reageer (17)
    21-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.over vlooienmarkten, koffiehuizen en lichtgezouten chocolaatjes
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Te Brussel aangekomen zakten wij, van het Poelaertplein, waar het Justitiepaleis mooi in de steigers staat en je een nog mooier panoramisch uitzicht hebt over Brussel, met de glazen lift naar de square Pieter Brueghel de Oude en trokken de Marollenwijk in, de oudste volkswijk van Brussel. Door de Hoogstraat, via de hobbelige met kasseien bedekte bergaf tot de Blaesstraat richting de rommelmarkt op het Vossenplein, een mengelmoes van verschillende culturen en talen. Rommelmarkten zijn niet voor alle mensen gewoon een leuk toeristisch uitstapje, voor andren zijn zij de enigste plek waar voor betaalbare prijzen iets wat men nog goed kan gebruiken op de kop getikt kan worden. Want ook dit is Brussel, De Hoofdstad van Europa waar armoede een dagelijks item is ..… Na ons, tussen de oude meubels, de amateuristische schilderijen, oude familieportretten, bakken vol oude strips, grammofoonplaten, glazen, borden, kopjes (ik heb een zwak voor oude, mooie en originele theeserviesjes)en oude kranen begeven te hebben voelde ik mijn knie die mij er af en toe aan herinnert dat er nog altijd iets mis is en besloten wij iets te gaan drinken en wij hadden de keuze tussen “De Skieven Architekt” (bijnaam van de architect van het justitiepaleis die indertijd xxxx huisjes met de grond liet gelijk maken voor de bouw van dit gevaarte) en “ ’t Werm Woeter” dat zijn naam dan weer dankt aan de tijd dat het nog alledaags was om warm water op straat te verkopen en waar de “leste druppel” druppelt want het café staat te koop, en een heleboel Chez waar veel dak (of zijn het thuislozen?) hun thuis hebben. Vervolgens zijn wij via de Blaesstraat, het mekka van de “brocanterie” en decoratie, winkels vol met originele meubels en andere hebbe en niet hebbe dingetjes richting “De Grote Zavel” gelopen. Waar op zaterdag en zondagmorgen een antiekmarkt is. Een publiek geheim is dat de houders van deze kramen ’s morgens in alle vroegte de rommelmarkten afgaan om daar goedkoop handel in te slaan om ze vervolgens op de Zavel voor veel geld te verkopen.  Die dag geen museum van binnen gezien !  Of toch eentje, want ook chocolade kan een kunst zijn :  Even bij Pierre Marcolini binnen gewipt op de hoek van de Minimenstraat en het Zavelplein, terwijl ‘lief ongeduldig buiten naar de lucht stond te staren even de nieuwe PASTEL  zomer collectie aanschouwd, bewonderd en verbaast bij het zien van die prachtige, bijna een beetje zonde om op te eten chocolaatjes van geraffineerde witte, zwarte en melk chocolade met een suikerarme en lichtgezouten fruitige vulling zoals, limoen, passievrucht, mango, de Japanse citrus vrucht Yuzi met toetsen van….. balsamico……

    “Kom,  Ik heb honger” klonk het toen en ik ontwaakte uit mijn (bijna) droom.

    21-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:fijne momenten
    >> Reageer (16)
    20-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Over regen, doperwten, komkommers, Ikea, bomen en een museum
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Het regende, het water kwam met bakken tegelijk uit de hemel maar wij klagen niet! Want door de droogte van de afgelopen weken stonden de akkers droog, verpieterde de oogsten, begonnen de boeren weer eens steen en been te klagen, waardoor ze van schrik tijdelijk stopten met het zoeken naar een vrouw en stegen de prijzen de pan uit. Behalve die van de komkommer, die zakte vanwege een bacterie en waar ze je dan ook precies bijna mee dood smeten de laatste dagen. Gehoord dat de doperwten binnenkort alleen nog maar in doordrukstrips (uiteraard in diepvries) worden geleverd en ongeveer 12 eurocenten per stuk gaan kosten...!

     “Wat gaan wij vandaag doen” vroeg ‘ lief die duidelijk geen zin had om thuis te moeten zitten met mijn been op zijn schoot en zich bezig te houden met het uiterste puntje van mijn kleine teen. “Een boswandeling?” stelde ik voor, want wij zijn niet van suiker. “Of een museum of voor mijn part Ikea” (Want ik ben altijd in voor een geintje en ik leef graag gevaarlijk)” Een museum?” Schrok ‘ lief, die eigenlijk niets om musea geeft maar in een welwillende bui was, waarop ik “iets” in Brussel voorstelde, want ik ben voorlopig uit gefantaseerd over het schilderij in het lokale museum van Mariemont* dat het jachtpaviljoen voorstelt dat Koningin Maria van Hongarije hier vlakbij in de 16e eeuw liet bouwen en het favoriete buitenverblijf  was voor de Spaanse, Oostenrijkse en Nederlandse landvoogden en waar indertijd grootse feesten werden gegeven en waar, naar het schijnt, hele spannende dingen gebeurden. De ruïne van het kasteel is nog te zien in het park, een Engelse landschapstuin met een oppervlakte van 45 hectaren dat in de 19e eeuw werd aangelegd voor ontspanning, een groot aantal opvallende bomen bezit en tevens het grootse arboretum van heel Wallonië is. Maar gisteren dus even niet en ook al ken ik nog lang niet elke boom. Ik wilde wel weer eens naar Brussel.







    *http://www.musee-mariemont.be

     

    20-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ondefinieerbaar
    >> Reageer (27)
    17-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ijs
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Met haar knie gaat het goed. Hierbij dankt zij al haar trouwe lezers en andere plaatjesplakkers (uit de cursus "hoe jaag ik de bezoekers van mijn blog weg?") voor hun belangstelling en hun lieve reacties… Straks naar dokter Z. voor de draadjes et la suite des événements. Het zijn er drie (de draadjes) twee onder de knieschijf en eentje aan de buitenkant ernaast. En even voor de statistieken: ze zijn blauw!  En voor hen die ècht alles willen weten (maar dit blijft onder ons) haar libido is in haar knie gezakt en zelfs ver daaronder, ergens om de hoek, in het uiterste puntje van haar rechter kleine teen ….

    De eerste twee dagen had zij een kruk om op te steunen, maar zo’n ding moet je gewoon worden en zij vergat hem dus ook bijna op een Amsterdams terras en nu gaat zij zonder. Nog geen één keer een pijnstiller moeten nemen. De trap op en af gaat in ieder geval weer zonder pijn, al houdt zij het, door haar zelfbedachte elegante huppelsprongetje er voorlopig nog even in.  Lang in dezelfde houding zitten is lastig vanwege het nog niet goed kunnen buigen. Maar plooien zal hij! Op den duur!

    En dan is er  …. IJs!…. IJs… à volonté!  In de vorm van een Physiopack voor haar knie en eentje voor haar met zwarte chocola en vanille met een swirl van rode vruchtensaus of met café of met nootjes en karamelsaus of zoiets…Als het maar lekker is.  Een cadeautje aan haar zelf! Pistache lust zij trouwens ook wel. Puur citroenijs vind zij daarentegen weer net ietsje te zuur. Zij is 1 kilo afgevallen in een week. Je moet het toch maar doen.

    17-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ziek, zwak en misselijk
    >> Reageer (19)
    15-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zondag
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Afgelopen zondag, de dag des Heren. Rustdag. Het is ook nog eens Pinksteren. De dag dat de Heilige Geest op aarde werd uitgestort. Er is die dag geen krant, geen dagelijkse kruiswoordpuzzel. Zondagmorgen, alleen het gekwetter van de vogels buiten wordt verstoord door het belletje van de tram... Alle winkels zijn gesloten, zelfs Albert Heijn, (behalve die in de binnenstad) Mijn vader kwam uit een streng christelijk gezin, waar ze lid waren van de een of andere zwarte kousen kerk en waar je bang gemaakt werd met “de hel en de verdoemenis”. Een kerk waarin je, je zonden, (voor zover een streng Christelijk mens die heeft!) niet zo maar even kan laten  kwijt schelden in een biechthokje. Hij heeft op "de School met de Bijbel" gezeten. De Bijbel die hij nog steeds bijna volledig uit zijn hoofd kent. Tot “mijn vermaak” citeert hij regelmatig teksten.  Zo staat “Eert Uw Vader en Uw Moeder” bij hem al een heel leven lang op één met stip in de top 10!  Zijn parate kennis komt goed van pas in quizzen en bij het oplossen van kruiswoordpuzzels. In mijn kindertijd gingen wij iedere zondagmiddag (na de zondagschool voor mijn broertje en ik en de kerk voor mijn ouders)  op bezoek bij oma en opa. Soms waren daar mijn oom en tante en mijn (onlangs overleden) nichtje en mijn neef. De mannen lachten af en toe en hadden het over welke auto’s het beste waren en spraken schande over ene Lou de Palingboer die aan veelwijverij zou doen! “Lekker…. paling” dacht ik dan. Bleek het te gaan om de een of andere tandeloze sekteleider die uren lang oeverloos kon lullen en dacht dat hij een profeet was... Wij kinderen tekenden op achterkanten van kalenderbladen of op de witte onderleggers die onder taart zaten, soms, wanneer er papier te kort was werd de taartdoos open gescheurd. Dan was je extra creatief en tekende je iets met de “vlek” als middelpunt. Of wij prutsten er aan het orgel van mijn oma die Psalmen speelde en zong. Mijn eerste “verstaanbare” tonen waren die van “Boer daar ligt een kip in het water” en “de vlooienmars”. Mijn oma dacht dat ik wel eens talent zou kunnen hebben en zij leerde mij: “Nu daagt het in het oosten” en "De Heer is mijn Herder”….. En daar is het bij gebleven.

    En de vrouwen, tja waar spraken de vrouwen eigenlijk over? Op de terugweg naar huis heb ik mijn moeder meerdere keren horen zeggen, dat ze het verder vertikte, en dat mijn vader in het vervolg maar alleen moest gaan!!!!! Grote mensen zaken, waar je niets mee hebt te maken.  Maar die, op die momenten voor eeuwig in je geheugen worden gegrift.

    15-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:jeugdherinneringen
    >> Reageer (24)
    14-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vervolg
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    De eerste dag: Op de bank in de relaxmodus, de afstandbediening van de televisie, de telefoon, iets om te snoepen en dat ene boek waar zij maar niet aan toe komt wegens "geen tijd" binnen handbereik. Vastbesloten, de enigste rol waar zij goed in is namelijk die van Drama Queen zeker tijdens de komende Pinksterdagen vol te houden. Haar zoon die midden in de examens zit heeft gekookt en daarna zelfs de keuken weer opgeruimd. Kussentje onder haar knie, kussentje in haar nek.….. ’s anderendaags is daar dan (eindelijk) haar lief en spreekt de volgende liefhebbende vernietigende woorden: “Gij gaat hier het ganse weekend toch niet op uw zetel blijven hangen? En wat met Uw pa …….?”

    Een paar uurtjes later hangt zij in Amsterdam op de bank, terwijl haar lief, straat in en straat uit, trachtend niet in zeven grachten tegelijk terecht te komen op zoek is naar een parkeerplaats en haar pa, zuchtend en kreunend onder een: “Arme meid” een lekker kopje zalig geurende thee voor haar neer zet ……. (met een koekje.)

    14-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ziek, zwak en misselijk
    >> Reageer (14)
    09-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de grote Loewiesa meniscus show
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Gistermorgen om 10.00 was het zover: "De Grote Loewiesa Meniscus Show". Zij, op de eerste rij, na een ruggenprik, waarbij alleen haar onderlichaam verdoofd werd. Het tv scherm naar haar gekeerd zodat ze alles goed kon volgen (het zou nog beter geweest zijn als ze haar brilletje had mogen opdoen) in décubitus dorsal haar benen waarvan het rechter mooi rood gekleurd, bungelend over de rand van de operatietafel verstopt achter een groen scherm. Ze voelde het best, de eerste prik en het wroeten daarna onder haar knieschijf. Dr. Z.* eveneens in het groen, gaf uitleg vanachter zijn mondmasker en zij probeerde te volgen. Bij de tweede prik, kreeg zij ineens een beklemmend gevoel in haar rechterbovenbeen, de knevel speelde haar parten en zij raakte lichtjes in paniek. Meteen was de anesthesist daar met een narcosekapje en hoorde zij nog net een zachte vriendelijke stem: “Madame, je vais vous …….” Toen werd het stil.

    “Madame, Madame ……..Madame!”, een klein tikje op haar wang. Vaag drong het tot haar door dat zij die Madame was. Madame ou pas Madame. Het was nog veel te vroeg om op te staan….





    * archief 03/06/2009 Dr.Z (ziek, zwak en misselijk)

    09-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ziek, zwak en misselijk
    >> Reageer (38)
    07-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.squat
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Tijdens het sporten een squat gemaakt, een soort van hurkzit met holle rug, zo’n beetje als even tussen de bomen wanneer je tijdens een boswandeling ineens heel hevig “moet” (maar dan toch weer ff anders…) Bij het weer recht komen kraakte het in haar knie en volgde een scherpe pijn. (En dit al een paar weken geleden (Uw gedachtespinnendejongevijftigster lijdt vààk in stilte, moet u weten en door schade en schande wijzer geworden vermeldt zij allang niet meer elke "scheet" op haar blog…..) Om de trap op en af te gaan heeft zij inmiddels een elegant huppelsprongetje ontwikkelt en is zij tevens tot de pijnlijke conclusie gekomen dat zij per dag wel tig keer naar boven en beneden moet omdat zij weer eens iets is vergeten.  Ondertussen is zij onder de mri scan geweest, blijkt een volledig gescheurde meniscus de boosdoener en werd haar aangeraden, om erger te voorkomen  er iets aan te laten doen!  “Een squat? Wie doet er dan ook zoiets? Zij hoort het sommige lezers al vragen. “Nou, ik !!!!!”(zei de gekkin (of zottin)*  Om de bekkenbodem, de heupen en de kniegewrichten fit te houden en…… om vervelende operaties te vermijden……!




    * doorstrepen wat niet van toepassing is.

    07-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:Murphy moment
    >> Reageer (25)
    01-06-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.boom
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Op de lagere school werden er op woensdagmiddag in de aula van de school balletlessen georganiseerd. Hiervoor was een echte balletjuf aangeworven kompleet met strak vastgezette haren en chignon , een bijbehorend buitenlands accent en van die sterk uitgedraaide in de tweede positie vast gebleven tien voor twee voetjes. Kortom: zij was de dans zelf.  Om mijn houding te verbeteren leek het mijn moeder, die constant pogingen deed om van haar voetballende dochter  een dametje te maken,  wel een goed idee mij daar na toe te sturen.  Had ik talent? Tijdens een opvoering van de “Bloemenwals” mocht ik een boom zijn. En natuurlijk deed ik dat goed .… zéér goed!

    01-06-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:jeugdherinneringen
    >> Reageer (32)
    31-05-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen. stervende zwaan
    Klik op de afbeelding om de link te volgen

    Onder het mes gegaan om een ontsierend spatadertje op mijn been onder lokale verdoving te laten verwijderen. En wat was ik van te voren bang geweest, bang voor de prikjes. M’lief ging mee, maar hij mocht de behandelkamer niet in. Bang dat hij flauw zou vallen zeker. Uiteindelijk is alles nog meegevallen “Vanavond beter niet gaan dansen” raadde de dokter mij aan terwijl hij mijn been inzwachtelde. En vanwege de hechtingen … niet in bad! ’s Avonds toch even onder douche. En u had haar eens moeten zien ! Uw “gedachtespinnendejongevijftigster”  in een heel eigen variatie van bijna stervende zwaan met één been buiten het douche gordijn!

    31-05-2011 om 00:00 geschreven door Loewiesa


    Categorie:ziek, zwak en misselijk
    >> Reageer (23)


    Foto

    dit blog
    ondersteunt
    oude spelling
    nieuwe spelling
    oude nieuwe spelling
    onnodig Frans
    onnodig Engels
    verkeerd geplaatste leestekens
    stijl en
    spelfouten

    Foto


    Foto

    OVER VRIJE MENINGSUITING!

    "Het mooie van vrije meningsuiting
    is dat je altijd weer verrast wordt
    door de schaamteloosheid
    van degenen die haar willen beknotten"

    THEO VAN GOGH
    (VERMOORDE COLUMNIST EN CINEAST)




    Foto


    Foto

    Foto


    Foto



    Foto


    Foto

    OVER LIEFDE

    "LIEFDE IS DAT JIJ HET MES BENT
    WAARMEE IK IN MIJZELF WROET"

    FRANZ KAFKA
    (overleden Tjechisch romanschrijver)


    Foto

    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    ik ben er nog steeds van overtuigd
    dat het moet zoals ik het doe,
    anders zou ik het niet doen.

    Johan Cruijff

    (Nog levende)
    ex voetballer,trainer
    zakenman
    en filosoof


    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    "I guess nothing could last forever "

    Brian Adams
    "Summer of 69"


    Foto

    to do list

    kasten opruimen
    stofzuigen
    strijken
    ruiten kuisen
    boodschappen
    bloggen


    Foto

    May the sun.
    Bring you new energy bij day.
    May the moon.
    Softly restore you by night.
    May the rain.
    Wash away your worries.
    May the breeze.
    Blow new strenght into your being.
    May you walk.
    Gently through the world and know.
    Its beauty all the days of your life.

    Apache blessing


    Foto

    my favorite doctor


    Foto

    dance

    as though no one is watching you

    love

    as though you have never been hurt before

    sing

    as though no one can hear you

    live

    though as heaven is on earth


    Foto

    Foto


    Archief per jaar
  • 2018
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!