|
Laatst een leuke mop gehoord en ik dacht nog, die moet ik onthouden, leuk voor op mijn blog. Maar helaas .... ik ben hem vergeten. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Ik onthoud ze niet, moppen. Behalve misschien die van de stampende muis en de olifant op de brug, of die van de muis, de olifant en de giraffe in de koelkast. En eentje van de allereerste moppen die ik ook ooit heb gehoord en nooit ben vergeten omdat ik hem indertijd gewoon weg niet snapte! Het was in een klas met pubermeiden tijdens de handwerkles (ja echt) Onder het breien, het haken, het naaien of het borduren van allerlei nuttigs werd er volop gekletst en de juf kletste mee. In die tijd waren wij het stadium al voorbij dat wij massaal met onze bedelarmbandjes (een armband waaraan kleine zilveren voorwerpjes (de bedeltjes) hangen. In de jaren 60, een grote mode onder jonge meisjes) de vorige strenge handwerkjuf (weg) plaagden oh gossie, dat arme mens, hoe gemeen kan men zijn !!! omdat zij niet tegen het geluid van de rinkelende armbandjes kon en vooral niet tegen ons. Een van de vriendinnetjes kwam met de volgende mop die ze de avond ervoor haar oom aan haar vader had horen vertellen. Er zit een man in een restaurant te eten. Hij roept de serveerster en vraagtJuffrouw heeft u misschien een droog sneetje? Waarop de dienster antwoord: Nee meneer, mijn schoenen kraken. De handwerkjuf barste in lachen uit en wij keken elkaar niet begrijpend aan. Vervolgens moesten wij verder werken aan onze nuttige werkjes, nadenkend, ons afvragend
.
|
zo en nu kun je het niet vergeten xxxxxxxxxxxxxxxxx
'k was blij hoor , iets ervan te zien ! 
