Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
De eerste vrouwelijke straaljagerpiloot van de Franse luchtmacht en aankomend astronaut, Caroline Aigle, zou deze maand 33 jaar zijn geworden. Drie weken voor haar verjaardag overleed zij aan de gevolgen van kanker. Heel Frankrijk reageerde geschokt op haar dood, die zij zelf verkoos om het leven van haar kind te redden.
Caroline Aigle was vijf maanden zwanger toen zij half juli hoorde dat zij kanker had. Haar artsen adviseerden haar een snelle behandeling die echter ernstige gevolgen zou hebben voor haar nog ongeboren kind, dat daarom geaborteerd diende te worden.
In overleg met haar man, Christophe Deketelaere, eveneens piloot, besloot zij haar tweede zoon een kans te geven. Begin augustus kwam hij ter wereld, drie en een halve maand te vroeg. Volgens artsen maakt hij het goed.
In een interview zei Christophe; Zij kon het leven dat zij vijf maanden had gedragen niet beëindigen. Zij zei mij: Hij heeft het recht dezelfde kans te krijgen die ik heb gekregen.: Volgens haar echtgenoot was de zwangerschap haar laatste strijd en zij heeft gewonnen. Vlak voor haar dood, twee weken later, heeft zij haar zoon verschillende keren gezien en vastgehouden.Zij was zo dapper tot het einde, aldus Deketelaere.
Caroline Algle werd in 1974 in Montauban geboren. Als veertienjarige begon zij aan de militaire school van Saint-Cyr. In mei 1999 werd zij straaljagerpiloot.
De uitvaart werd gedaan door pater Pierre Demoures, zelf een oud-jachtvlieger. In zijn preek kenschetste hij Caroline als iemand die mensen naar Christus leidt met "haar kwaliteiten, vriendelijkheid, bereidwilligheid en passie". Hij prees haar keuze voor het leven van haar kind te kiezen voor wie zij een een dringende behandeling uitstelde.
De priester herinnerde eraan dat Caroline en Christophe hem uitkozen voor hun huwelijksvoorbereiding. Zij vroegen hem een boek dat niet ging over de liefde voor elkaar, "maar eerder over de liefde die ons openstelt om anderen lief te hebben".
"De grote les die Caroline ons leert, is de noodzaak lief te hebben. Niet de noodzaak te vrezen, maar de vitale noodzaak te weten dat alleen liefde leven geeft."
Gelezen in KN vrijdag 5 oktober 2007 - met dank aan Krelis voor deze bijdrage! -
"En gelijk gij wilt, dat u de mensen doen, doet gij hun evenzo". Ken je die zin? Jezus heeft dat zo gezegd en het is een goede regel, hij gaat vandaag nog steeds op!
Omdat ik het al vele malen en onder verschillende vormen heb gelezen bij bloggers (zeg maar medemensen!), maar omdat ook ik er soms deel van uitmaak en onder een masker doorging, stel ik vandaag heel bewust deze vraag: "Jij zegt dat ik leef, maar hoe weet ik dan dat ik écht leef?" Mensen we kennen allemaal het antwoord, maar soms moeten anderen ons helpen, ons een duwtje geven, en dan ligt het antwoord voor jouw voeten, het leeft al heel die tijd IN jou ... alleen die durf ontbreekt. We zijn meer dan ons masker! Het antwoord: "Ja, le leeft wél, maar onder een schaal. Ik zal hem van je afpellen, ik zal jou tevoorschijn halen, ik zal je laten zien aan de héle wereld!"
Goeie vrienden, ik wil op mijn manier en via dit medium JOU tevoorschijn halen, want doorheen jouw blog wéét ik dat jij leeft! Nu nog samen die schaal verwijderen! Dit is mijn weekendwens voor jou, en jou en jou ... en af en toe voor mezelf!
"Hoe werkzamer de kracht, des te stiller en subtieler. Liefde is de substielste ter wereld". - Mahatma Gandhi -
Helaas maakt frustratie soms blind voor die stille kracht, maar die is wel degelijk werkzaam. Laat die weldoende kracht dan maar toe in je leven, ondanks alle tegenheden, of misschien juist dank zij ... Zomaar.
Een jonge man in de lente van zijn leven ontdekt de schoonheid van lichamelijkheid en heeft in zijn jonge volwassenheid geprobeerd een antwoord te geven op een zich verscheurende vraag rond zijn eigen sexualiteit en vindt vrede en rust, zelfs geluk zodat hij volgende schrijft aan zijn geestelijk leider:
"Zolang wij mensen met ons klein besef de grootheid van de onmetelijke almachtige alminnende God niet kunnen bevatten, dienen we slechts in te zien dat liefde van mens tot mens de meest verheven uiting van Goddelijkheid is....of we die nu begrijpen of niet! Heb uw naaste lief. En als uw naaste het fijn vindt om intiem met u te zijn en u daar niet afwijzend tegenover staat dan is dat de meest verheven uiting van liefde, liefde zoals God die bedoelt. AMEN"
Zelf vind ik dit een mooie en verheven gedachte, zeker omdat de jongen de Goddelijkheid niet vergeet in zijn poging tot antwoord waar hij blijkbaar heel goed heeft over nagedacht. Zouden meerderen moeten doen, ook volwassenen! Maar de geestelijk leider vindt het antwoord van de jongvolwassene te veel getuigen van puur lichamelijkheid en voegt er aan toe dat God niet enkel en alleen met name moet worden genoemd maar ook een echte plaats moet krijgen in een liefdesrelatie die uniek moet zijn, en dus enkel kan plaats hebben tussen twee personen. Maar de jongen heeft in elk geval toegelaten dat God kon toezien op zijn handelen wat niet kan gezegd worden van mensen die enkel streven naar lust en dan aanvoelen dat er diep van binnentoch iets fundamenteel fout is. De woorden van de vertrouwenspersoon zijn dan ook de volgende, alhoewel niet zo eenvoudig:
"Uw idee over uw belevingswereld inzake sexualiteit en intimiteite is heel mooi, doch naar mijn oordeel onvolkomen omdat jij schijnt te suggeren dat Gods liefde enkel immanent (in de wereld) te beleven valt. Mooi aan onze godsdienstbeleving is ook dat we God transcendent belijden, dit wil zeggen dat Hij al wat in de wereld is - dus ook de mooie wederzijdse liefde tussen twee mensen - ver overschrijdt. Zijn aanbidding vereist dus een diepere optie dan de aanbidding van zijn zinnenstrelende liefde. Deze diepere optie fundeert ook de zin van een gehoorzaamheid aan zijn goddelijke gebod dat mensen bijvoorbeeld afhoudt bepaalde sexualiteitsbelevingen die - ondanks hun beaming door twee of meerdere partners - toch niet wenselijk zijn (bvb. pedofilie, indien daar zelfs sprake kan zijn van beaming, buitenechtelijk avontuurtjes, enz.). Naar mijn inziens bestaat de volmaakte aanbidding van God in het respecteren van zijn immanentie én transcendentie. Dit laatste roeptt ons ook op niet evdidente dingen toch te doen als bvb. de eredienst op zondag of het in ere houden van zijn moeder en vader."
Niet alles komt uit zoals jij dat wilt. Niet alles is zoals het lijkt; maar weet dat er mensen voor je zijn, en dat die van je houden in tijd van nood en angst, vreugde en houden van.
Die luistert naar je maar je niet alles geven kan.
Ik was vandaag van plan iets helemaal anders te blogggen dan wat ik me al voorgenomen had, maar sedert gisteren heb ik via enkele blogs en mailcontacten weer eens tot mijn grote spijt moeten vaststellen dat we blijkbaar niet zo lief zijn voor elkaar als we laten blijken. Let op, dat "we" slaat zeker niet op mezelf (oef!), maar gaan we echt terug naar in de tijd waar plots op elk blog een logo verscheen over "verdraagzaamheid"? Ik hoop en wens het helemaal niet. Bloggers onder elkaar zijn meestal onbekenden voor mekaar, nooit echt gezien; en een bericht, zelfs een goedbedoeld citaat of aanmoediging kan soms heel anders overkomen, want o zo moeilijk te vertalen waarom iets gezegd, geschreven wordt. Het zal dan ook maar ook louter toeval zijn zeker dat ik recent iets neerschreef over " "1WOORD"! Ik hoop dat het slechts toeval was. Maar laat me eindeigen met het lied dat ik hier en nu hoor: ALLES KOMT GOED! Ik wens het in het bijzonder aan deze bloggers die nu wat door een dipje gaan door niets anders dan een misverstand ... Want mensen binnenlaten in je hart en in je huis zoals ik destijds vertelde over wat ik zelf meemakkte kan zo zijn gevolgen hebben, maar ondanks dat, blijf geloven ... en neem er het risico dan maar bij!
Het is eenvoudiger te beminnen dan om rechtvaardig te zijn; en misschien ook rechtvaardiger.
Waarom? Omdat wie bemint meer riskeert.
En dus is beminnen niet alleen gemakkelijker maar ook veel moeilijker.
Liefde is een straling die je mee trekt over een reis, Liefde is leven dansen over een energie die klinkt als een wijs,
Het klinkt net als muziek, laat je leiden, Dansen op een energie die je dan ook niet kan vermijden, Laat je ook gaan je ziet dat het stroomt, Weet wel zeker dat je er ook van droomt.
Waar is het als je het niet ziet , de weg die jou alle mogelijkheden biedt Vaak is het voelen, het denken laat je weg, Zal het jou helpen? Als ik het tegen je zeg?
Zie de zon vaak in je hart, laat hem stralen door je heen, Dan voel jij waar je staat en ben je niet alleen
Ja, zijn ouders hadden de beide oorlogen meegemaakt; zijn vader had vier jaren in de loopgraven gevochten en al die tijd hadden beiden heel weinig kunnen sparen. Men had een klein familiebedrijfje, amper genoeg om in het levensonderhoud te voorzien. Een paar koeien en verder werkte zijn moeder bij de boer van s morgens heel vroeg tot s avonds. Vader ging naar Frankrijk werken juist over de grens in het papierekot. Van leren en studeren hadden die mensen niet veel gezien buiten den doktoor, den paster en de notaris Zijn moeder wilde wél degelijk een betere toekomst voor haar kinderen maar vader was blijven steken in de denkwereld van toen. Zoek u een vrouw in het landbouwmilieu, je kunt haar trouwen en een boerderijtje er op na houden. Ja, dat was het ideaalbeeld van de man.
Het is dat laatste beeld dat hem soms zo kwaad kan maken nu hij zijn leven overziet. Ik heb hem de laatste maal dan ook eens heel aandachtig beluisterd, al kende ik die jammerklacht al langer. Een boerderij, daar zat zéker toekomst in, hé! vloekt hij erbij. Dank zij die opleiding in het technisch onderwijs, beter gekend als vakschool, kwam hij terecht in een smidse. In elk geval een vaste dagindeling en niet langer dag en nacht bij dienen boer gaan werken tegen kost en inwoon. Hij werkt algauw opgemerkt, legde een paar proeven af in het lassen, en al gauw vond hij een andere werkgever die ook meer betaalde per uur: 3 cent! Ja, uurloon was toen 5 frank! (1942)
Toen na de tweede wereldoorlog de auto-industrie op gang kwam, had hij eindelijk zijn dada gevonden. Hij zou tot aan het einde van zijn loopbaan in een garage blijven werken met de hoop ooit een eigen bedrijf te leiden, maar hij zag daarvan af gezien de risicos. De jongen van toen bleef en blijft inventief; heeft een zolder waar je tot op vandaag alles kan vinden van buizen, ijzer, staal, koper, oude onderdelen van Ja, we hebben thuis nooit een technicus nodig gehad. Na wat denkwerk, soms na een nacht woelen, heeft hij een oplossing hoe hij uit verschillende dingen iets nieuws kan toveren, en écht alles kon dienen: onderdelen van de eerste kever (VW) als dragers voor een vensterbank. Zo wil ik mijn vader herinneren, als de man die tot op heden geliefd is voor zijn kunnen en waar iedereen van jong tot oud met bewondering naar opkijkt, die nog naar zijn raad wordt gevraagd bij een technisch probleem. Die hij van het begin het is mijn vader, vandaag 81 jaar jong!
Uit liefde en met heel veel respect en dankbaarheid, Maarten. Ik heb hem deze avond nog gebeld om een oplossing voor een futiliteit (in zijn ogen) maar voor mij een steun en toeverlaat. Elk woord in wat ik een korte tijd geleden opdroeg aan hem is dan ook gemeend!
Hierbij nog een reactie, zopas binnengekregen van een goede blogvriend op dit artikel:
'Wij lezen het verleden bij het licht van het heden, en de vormen veranderen al naar de schaduwen vallen, of al naar het gezichtspunt verandert.' James Anthony Froude (1818-1894)
De laatste jaren valt het me op hoe vaak hij terugdenkt aan vroeger, maar dan heel in het bijzonder aan zijn jeugdjaren en vooral aan de zovele gemiste kansen die hij niet gekregen heeft verder te studeren, wellicht zelf ingenieur te worden; want daar had hij de gaven voor, het praktische inzicht om te scheppen en te herscheppen. Raar hoe hij, nu oud geworden (in jaren althans), maar nog altijd met evenveel interesse in nieuwe technieken, het zijnen ouden verwijt dat hij niet al die tijd in die boeken moest zitten dromen, zoals zijn vader het altijd noemde wanneer hij een boek las. Hij is dan ook fier dat een kleinzoon het nu wél kan waarmaken als ingenieur en ergens zijn eigen droom ziet tot leven komen, de creativiteit achterna!
Ja, hij was altijd de eerste van de klas. In die tijd was er zelfs nog een zevende en een achtste leerjaar in het lager onderwijs. Voor de meeste jongens was dat ook het einde van de schooltijd (14jaar jong!) en kon men naar de fabriek of bij de boer van ter plaatse gaan werken. Gelukkig had de hoofdonderwijzer al lang gemerkt dat die jongen uitblonk, zowel in getallenkennis als in taal en manuele vaardigheden. Hij was zelfs zo goed dat op een gegeven moment hij gewoon een schooljaar mocht overslaan en zo van het zesde in het achtste leerjaar belandde; dan nog eindigde hij als eerste van de klas!
Voor de hoofdonderwijzer een reden om de jongen thuis op te zoeken met de vraag aan de ouders of zo een intelligent iemand niet beter een richting zou volgen zoals onder meer onderwijzer, ingenieur maar toen zijn vader dit hoorde stelde deze meteen zijn veto, en wel tegen elke mogelijkheid. Met enige overredingskracht lukte het de hoofdonderwijzer toch de vader zover te krijgen zijn zoon het technisch onderwijs te laten volgen en zo mocht hij studeren tot aan zijn zestiende, wat aan niet zo velen gegeven was, maar aan de andere kant zat er voor hem heel wat meer in. Of was er toch misschien die andere reden? De hoofdonderwijzer wilde wel, maar het gezin was (toch)maar een doodgewone familie armoezaaiers, en behoorde jammer genoeg niet tot de betere klasse, want een schoolvriend mocht wél het normaalonderwijs aanvatten! wordt vervolgd.
Dit is voor jou, voor de vader waar ik dol op ben, voor diegene die al deze jaren om mij heeft gegeven, maar die niet vaak genoeg heeft gehoord hoeveel ik om hem geef
Dus dit is voor jou, Papa.
Voor degene die mij heeft geholpen door al mijn kinderangsten en falen, en alles wat hij kon, heeft hij veranderd in successen en dromen!
Voor die man, die een geweldig voorbeeld is, zoals meer mannen zouden moeten zijn.
Voor de persoon wiens toewijding aan zijn gezin wordt gekenmerkt door tedere kracht en raad, en wiens LIEFDE voor het leven, richtingsgevoel en nuchtere wijsheid, nu voor mij méér zinvol zijn dan praktisch al het andere dat ik heb geleerd!
Als je nooit hebt geweten hoeveel RESPECT ik voor je heb, wil ik dat je dit NU weet!
En als je nooit hebt geweten hoeveel ik je bewonder laat me dan zeggen dat ik denk dat je
Ja, wanneeer deze gedachte in mijn mailbox arriveerde was ik natuurlijk dubbel en dik geraakt, en iedere bezoeker van dit blog zal dat ook gemakkeijk begrijpen want daar gaan we nu éénmaal voor!
Ik ben foto-liefhebber en leg graag beelden vast, je focust in, je stelt je licht-meter goed in en WAP, je prentje staat erop ...
Pas wanneer je de ontwikkeling van die shot even goed bekijkt (dat kan soms jaren later zijn) zie je de verborgen gebreken, de tekortkomingen maar ook, wanneer je heel goed toekijkt: de toekomst, het verlangen, het onbegrijpelijke of ongrijpbare in die beelden die jezelf hebt gemaakt van anderen, ... en misschien ook toevallig van jezelf ...
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
