Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Wie zichzelf kent, veroordeelt niemand en oordeelt over niemand.
Bieke Vandekerckhove
Bieke is een vriendin van mijn zus die lijdt aan een bijzondere zelfdzame ziekte die een totale aftakeling tot gevolg heeft. Maar door haar diep geloof ls zijn nog altijd onder ons. Meer nog, zij is velen tot bron van inspiratie, en dit o.a. door haar boek dat verleden jaar nog een prijs kreeg.
Voor de liefhebbers, Googel maar even haar naam. Je zal er gestekt uitkomen.
Op negentienjarige leeftijd wordt Bieke Vandekerckhove ziek. De diagnose is hard: de dodelijke spierziekte ALS. Levensverwachting: twee tot vijf jaar. Wat begin je dan met dat schamel restje leven? Omstandigheden brengen haar naar het Sint Liobaklooster in Egmond- Binnen. Ze leert er de spiritualiteit van Benedictus en het psalmgebed kennen. Het beïnvloedt haar leven voorgoed. Drie jaar later hoort Bieke dat de ziekte gestabiliseerd is, maar elk moment opnieuw de kop kan opsteken. Nu leeft ze al twintig jaar met ALS. Ze is getrouwd en heeft twee assistenten, die haar afwisselend helpen waar nodig. De afgelopen tien jaar kwam ze in contact met de stilte van zen. Ook die ontmoeting is beslissend. Haar boek geeft weer wat ze meemaakte, zag en proefde in de stilte van het leven: 'De benedictijnse spiritualiteit en het zenboeddhisme zijn de twee longen geworden waarmee ik adem.
Commissaris De Decker en zijn team slagen erin om een bende pedofielen op te sporen. Tijdens een spectaculaire inval wordt het netwerk ontmanteld. Jozef Michiels, babysitter, en Guy Helmont,leverancier van de 'waar', komen om het leven. Hubert Devroe, de spierbundel van de bende, ontsnapt. Maar als hij de zevnjarige Sylvie Vervoort, de enige nog levende getuige, wil vermoorden, wordt hij gearresteerd.
De eerste opdracht van Cel 5 lijkt een succes en iedereen is tevreden en opgelucht. behalve Fernand De Decker, want hij beseft dat de belangrijkste schakel ontbreekt: de klant. De Decker is vastbesloten het kwaad met wortel en tak uit te roeien, maar hoe dieper hij graaft, hoe meer hij wordt gedwarsboomd. Het onderzoek komt muurvast te zitten.
Dan doet Devroe een vreemd voorstel. Hij wil praten in ruil voor een dubieus verhaal in de pers. De Decker hapt toe en werkt zichzelf hierdoor zo diep in de nesten dat hij genoodzaakt is om onder te duiken. Cel 5 wordt opgeheven en de Belgische Staatsveiligheid trekt het dossier naar zich toe. Teamleden worden systematisch aangepakt, op een perverse manier in discrediet gebracht en de publieke opinie keert zich tegen hen. Familieleden worden bedreigd en geïntimideerd, getuigen geëlimineerd. De Decker probeert zijn mensen te herenigen, om samen het hoofd te bieden aan de dreiging. Ze moeten vechten om te overleven. Zonder wapens, teg
Het leven blijft gewoon doorgaan, ook als je niet langer
geluk hebt.
Ook als men al lang niet meer jong is blijft men
ongelukkig genoeg het gevoel van de jeugdigheid houden.
Behoefte aan liefde is er altijd, ook al neemt de kans
steeds verder af dat iemand je nog lief zal hebben of dat je iemand zult kunnen
liefhebben, en het buikpijngevoel van verliefdheid blijft altijd acuut
voelbaar.
Ware liefde en begeerte zijn weliswaar twee verschillende
dingen, maar ze zijn ook moeilijk los van elkaar te zien of van elkaar te
onderscheiden.
"... Hongerige man-vogel op leeftijd, wat haat ik
verlangen, wat velang ik naar genot, wat geniet ik van liefde, en hoe zwaar
moet het vallen om niet langer jong te zijn!"
Dat is het moment waarop je door gebrekkige oordelen
verliefd wordt op iemand die je lefde onmogelijk kan beantwoorden.
Als je in het verleden geen geluk hebt gehad in de
liefde, zul je de liefde niet weten vast te houden als ze zich aan je opnbaart:
het zal onmogelijk zijn er greep op te houden.
Beschaamd en gefrustreerd blijf je op je vaste plek. Zo
is het leven:
vrijwel voortdurend op je plaats zitten.
Een nest is er niet en er is niemand bij je, niet op
dezelfde rots en niet op dezelfde tak.
De omstandigheden van je hartstochten zijn veel te
onbeduidend om uitnodigend te zijn voor anderen. Dus blijf je daar maar zitten,
sluimerend en dromend, om je voor onheil te behoeden.
En ondertussen jeuken je vingers, wil je tong zich roeren
en sper je je ogen machteloos open...
Kreten van verlangen en van pijn doen je oren tuiten.
Niemand die het hoort.
.... en toch heb ik liefde altijd hoog ingeschat ...
Kijk, als ik hier straks even om de hoek van het hotel loop er ligt een fiets op de straat, dan zet ik 'm overeind. Geleerd van mijn vader. Als een jongere mij dat ziet doen, roept hij: "Laat toch liggen, loser." De wellevendheid is de deugd van de loser geworden.
ik begrijp die mensen echt niet
meer....ze zitten wel alles te volgen om zo snel mogelijk en om ter eerst hun
vergif de wereld in te spugen via allerlei twittertoestanden en
reactiemogelijkheden in de media... Ik vond deze mail heel terecht van een blogvriendin, want ik hoorde op de radio gisteren nog van "onze lieve madammen' hoe er zich één van hen zich had geërgerd dat het tv-nieuws zo lang had geduurd .. om dan uiteindelijk 'hem te zien staan', waarmee ze bedoelde onze nieuwe paus!
Niemand is toch verplicht te kijken; er wordt al zo vaak gezapt, maaar blijkbaar was haar drang naar sensatie groot genoeg om toch iets in haar programma van de volgende dag kwijt te raken, en dt tn koste van haar geliefde tv-soap!
Actie, avontuur en archeologie een denderende avonturenthriller om in één keer uit te lezen.Als Daniel Knox een van de Dode Zeerollen op het spoor is gekomen, stuit hij bij Alexandria op een eeuwenoude tempel die clandestien wordt opgegraven door evangeliserende christenen. Een achtervolging mondt uit in de ontvoering van zijn partner, Gaille Bonnard. En de enige manier om haar te vinden en te redden is door een van de grootste onopgehelderde raadsels van de antieke wereld op te lossen. Egyptische tempels, de Dode Zeerollen, wilde achtervolgingen, loeiende jeeps in het hete woestijnzand en het geratel van machinegeweren Will Adams windt er geen doekjes om. Exodus is zijn tweede roman over archeoloog Daniel Knox en wederom levert hij een spannende en vermakelijke avonturenthriller af.
Hierbij ontdek je ook de linken naar de christelijke wortels.
in de lente ...maar ook vandaag, 14/03/2013, is het opnieuw sneeuwruimen.
Het mooie is eraf, en dat merk je ook in blogland. Waar men rijkelijk strooide met winterlandschappen op diverse blogs, heeft men daart nu echt geen behoeft meer aan. Ik ook niet!
We kunnen in blogland zeker niet voorbijgaan aan de keuze voor een nieuwe paus die blijkbaar de harten van velen gestolen heeft door zijn eenvoud en zijn lach, door zijn gebed ook!
Was onze Kardinaal Godfried Danneels soms een aangever? Staat toch op de eerste plaats.
Ik heb geen oma, zegt Henkje tot zijn vriendinnetje. Mijn oma is, geloof ik, dood. En de andere weet ik niet. Ik heb alleen maaar boekjesoma's. Me't knotjes en ronde brilletjes. Die zijn heel anders. Die breien ook altijd kousen.
De oma van zijn vriendinnetje kijkk Henkje aan. "Wacht", zegt ze,"ik heb een plannetje. Vanaf nu ben ik ik ook een beetje jouw oma. Is dat goed?" "Echt waar?" vraagt Henkje. "Echt waar", zegt oma en ze geeft Henkje een kus, om te laten zien dat het echt waar is.
Uit 366 Hoorbellen, samengebracht door Jos Gregoire sdb
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
