Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
De dood houdt geen rekening met seizoenen of feestmaanden. De dood midden in de kersttijd is dan ook nog tragischer voor heel velen onder ons, gelovig of niet.
Wij leggen bloemen op de kist en op het graf, maar zoals ik ergens las: Eigenlijk moeten we bloemen leggen bij onszelf. Want daar verblijven ze, onze doden, daar rusten ze, daar bewegen ze. Daar danst de dierbare als een ongrijpbare lichtvlek in ons rond.
Mensen hebben, terecht of onterecht, een mening rond vluchtelingen die een dak boven het hoofd krijgen, een bad en een warme maaltijd. En dan hoor je heel vaak: "Wat met mensen die jaar in jaar uit in armoede leven." WELZIJNSZORG is dan ook hier in deze tijd op zijn plaats. Laten we maar mild delen van onze overvloed. Iedereen kent wel iemand in zijn of haar omgeving die op het eind van de maand moeilijk de eindjes aan elkaar krijgt, ook al was hij of zij nooit een plantrekker. De meesten onder hen hebben er niet voor gekozen te leven in armoede. Vergeten wij hen niet, al was het maar om even binnen te lopen en vragen of die mensen iets nodig hebben.
Dank voor uw zorg! Zo maak je er echt een warme winter van zoals de media het van ons vraagt!
Op de keper beschouwd is een mirakel een vorm van religieus dienstbetoon. Zoals men vroeger soms op voorspraak van een lokale politicus iets gedaan kon krijgen in Brussel, zo kan men op voorspraak van iemand die in de hemel vertoeft soms iets gedaan krijgen van God – aan sommige hemelbewoners kan God immers niets weigeren.
Te Lourdes doet God aan dienstbetoon door in zijn plaats mensen voor medemensen dienstbaar te stellen. Meer dan in gelijk welk bedevaartsoord ziet men duizenden zieken met om en rond hen hun begeleiders. Dokters, vrpleegkundigen, brancardiers en helpers, bedienaars van de vieringen en gebedsdiensten zijn er om mensen dienstbaar te zijn in hun gebed, ja zelfs om samen met hen te bidden.
Zouden niet alle deuren heilig moeten zijn? Deuren die bescherming bieden aan de weerloze Deuren die de vluchteling behoeden... Deuren die niet ingetrapt mogen worden Deuren die de vreemde gastvrij ontvangen.
Zouden niet alle deuren heilig moeten zijn? Deuren die weet hebben van barmhartigheid. Deuren die opengaan voor de ontheemde Deuren die brood aanreiken aan de hongerige Deuren die niet kijken of je christen of moslim bent.
Zouden niet alle deuren heilig moeten zijn? Deuren van huizen, scholen en gemeenschapshuizen Deuren waar mensen aankloppen met hun vragen Deuren waar mensen veilig hopen te zijn Deuren die nieuwe ruimte aanbieden.
Deuren die in mijzelf zitten Deuren die ik kan openen Deuren die drempels naar de ander verlagen Deuren van hoop die angst en wantrouwen ontgrendelen. Is mijn deur heilig, heilzaam voor wie aanklopt?
... een tijd van wachten en verwachten, waar Maria centraal staat, maar waar wij worden opgeroepen nieuwe wegen te gaan, ons te ontfermen over de armen in eigen buurt en familie...
Van de 3591 mensen die IS in Syrië heeft geëxecuteerd, is het merendeel burger.
Dat heeft het Syrisch Observatorium voor Mensenrechten bekendgemaakt. Opvallend is dat ook 415 mensen uit eigen gelederen zijn gedood.
Minstens 1945 terechtgestelden waren burgers die niet direct bij de gevechten betrokken zijn geweest, meldt AsiaNews. Onder hen zijn 107 vrouwen en minsten 77 kinderen. Alleen al afgelopen maand zijn er in het ‘kalifaat’ 53 mensen ter dood gebracht, onder wie 35 burgers.
Sinds in 2011 in Syrië de ‘Arabische Lente’ aanbrak en al snel in een burgeroorlog ontaardde, zijn er meer dan 250.000 mensen omgekomen. Vier miljoen Syriërs zijn hun vaderland ontvlucht.
Veertig jaar geleden reeds, en lang voor alle tops ronnd het klimaat, waarschuwde Louis Neefs ons reeds voor de gevaren die we onszelf aandoen. Daarom toepasselijk dit lied tijdens de klimaatconferentie.
Dit is een lied voor de mensen die zorgen, dat morgen de mensen al dood zullen zijn, dit is een lied voor de doden van morgen, begraven gekist in een stenen woestijn
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
Je preekt en je hakt en je boort door de bergen, je maakt elke heuvel gelijk met de grond, de reuzen van nu lijken morgen maar dwergen, vooruitgang vernieuwd wat er gisteren nog stond
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
De vis in de zeeën vergiftigd gestorven, het zand op de stranden vervuild door mazout, en jij door je tankers en chequeboek bedorven, je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
En zo zal dan morgen het leven verdwijnen, verslagen door staal en gewapend beton, de maan zal dan koud op je nachtmerries schijnen, geen mens die nog weet hoe het einde begon
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
Vier wandpanelen, geheel uit amber gehouwen en schitterend bewerkt, vormen samen de Amberzaal. In 1941 zijn de panelen door de Duitsers gestolen uit het Catharinapaleis in Sint Petersburg en vervoerd naar Koningsberg. Vanaf aprik 1945 zijn de panelen spoorloos verdwenen en nooit meer teruggevonden. Het rustige en prettige leven van rechter Rachel Cutler wordt danig verstoord wanneer haar vader, die de verschrikkingen van de Tweede Weredoorlog heeft overleefd, onder verdachte omstandigheden overlijdt. Hij laat cryptische aanwijzingen achter over een levenslang bewaard geheim, over iets wat de Amberzaal heet. Rachel vertrekt samen met haar ex-man Paul naar Europa om de waarheid rond haar vaders leven en dood te achterhalen. En daar raken ze al snel verwikkeld in een verraderlijk spel met als inzet... de Amberzaal.
Recent nog in het nieuws want twee mensen zouden de wagons vol kostbare eigendommen, goud? - gevonden hebben...
Je ziet zoveel, maar het is gewoon en het gaat voorbij zonder dat je het zag. Je hoort zoveel, maar het is gewoon en het gaat voorbij zonder dat je het hoorde. Je voelt zoveel, maar het is gewoon, en het gaat voorbij zonder dat je het voelde.
Zo maar, dingen, mensen, gebeurtenissen. Zo maar kleine dingen die het leven kruiden. Zo maar een bloem. Je ziet de schoonheid niet meer. Zo maar een mens. Je voelt zijn hart niet meer. Zo maar een wonder. Je leeft gewoon verder.
Als dit tekstje over ons ging, laten we het dan anders aanpakken ...
In de naam van de Vader, en de Zoon en de Heilige Geest.
“Er zullen lichtjes zijn, feestjes, prachtig versierde bomen en dito kerststalletjes... En dat terwijl de hele wereld oorlog blijft voeren.” Door alle gebeurtenissen van de voorbije weken ziet paus Franciscus de feestdagen maar somber in. “Kerstmis wordt een schijnvertoning.”
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
