Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Zouden niet alle deuren heilig moeten zijn? Deuren die bescherming bieden aan de weerloze Deuren die de vluchteling behoeden... Deuren die niet ingetrapt mogen worden Deuren die de vreemde gastvrij ontvangen.
Zouden niet alle deuren heilig moeten zijn? Deuren die weet hebben van barmhartigheid. Deuren die opengaan voor de ontheemde Deuren die brood aanreiken aan de hongerige Deuren die niet kijken of je christen of moslim bent.
Zouden niet alle deuren heilig moeten zijn? Deuren van huizen, scholen en gemeenschapshuizen Deuren waar mensen aankloppen met hun vragen Deuren waar mensen veilig hopen te zijn Deuren die nieuwe ruimte aanbieden.
Deuren die in mijzelf zitten Deuren die ik kan openen Deuren die drempels naar de ander verlagen Deuren van hoop die angst en wantrouwen ontgrendelen. Is mijn deur heilig, heilzaam voor wie aanklopt?
... een tijd van wachten en verwachten, waar Maria centraal staat, maar waar wij worden opgeroepen nieuwe wegen te gaan, ons te ontfermen over de armen in eigen buurt en familie...
Van de 3591 mensen die IS in Syrië heeft geëxecuteerd, is het merendeel burger.
Dat heeft het Syrisch Observatorium voor Mensenrechten bekendgemaakt. Opvallend is dat ook 415 mensen uit eigen gelederen zijn gedood.
Minstens 1945 terechtgestelden waren burgers die niet direct bij de gevechten betrokken zijn geweest, meldt AsiaNews. Onder hen zijn 107 vrouwen en minsten 77 kinderen. Alleen al afgelopen maand zijn er in het ‘kalifaat’ 53 mensen ter dood gebracht, onder wie 35 burgers.
Sinds in 2011 in Syrië de ‘Arabische Lente’ aanbrak en al snel in een burgeroorlog ontaardde, zijn er meer dan 250.000 mensen omgekomen. Vier miljoen Syriërs zijn hun vaderland ontvlucht.
Veertig jaar geleden reeds, en lang voor alle tops ronnd het klimaat, waarschuwde Louis Neefs ons reeds voor de gevaren die we onszelf aandoen. Daarom toepasselijk dit lied tijdens de klimaatconferentie.
Dit is een lied voor de mensen die zorgen, dat morgen de mensen al dood zullen zijn, dit is een lied voor de doden van morgen, begraven gekist in een stenen woestijn
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
Je preekt en je hakt en je boort door de bergen, je maakt elke heuvel gelijk met de grond, de reuzen van nu lijken morgen maar dwergen, vooruitgang vernieuwd wat er gisteren nog stond
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
De vis in de zeeën vergiftigd gestorven, het zand op de stranden vervuild door mazout, en jij door je tankers en chequeboek bedorven, je weet zelfs niet meer waar de meeuw heeft gebroed
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
En zo zal dan morgen het leven verdwijnen, verslagen door staal en gewapend beton, de maan zal dan koud op je nachtmerries schijnen, geen mens die nog weet hoe het einde begon
Laat ons een bloem en wat gras dat nog groen is, laat ons een boom en het zicht op de zee vergeet voor één keer hoeveel geld een miljoen is, de wereld die moet nog een eeuwigheid mee
Vier wandpanelen, geheel uit amber gehouwen en schitterend bewerkt, vormen samen de Amberzaal. In 1941 zijn de panelen door de Duitsers gestolen uit het Catharinapaleis in Sint Petersburg en vervoerd naar Koningsberg. Vanaf aprik 1945 zijn de panelen spoorloos verdwenen en nooit meer teruggevonden. Het rustige en prettige leven van rechter Rachel Cutler wordt danig verstoord wanneer haar vader, die de verschrikkingen van de Tweede Weredoorlog heeft overleefd, onder verdachte omstandigheden overlijdt. Hij laat cryptische aanwijzingen achter over een levenslang bewaard geheim, over iets wat de Amberzaal heet. Rachel vertrekt samen met haar ex-man Paul naar Europa om de waarheid rond haar vaders leven en dood te achterhalen. En daar raken ze al snel verwikkeld in een verraderlijk spel met als inzet... de Amberzaal.
Recent nog in het nieuws want twee mensen zouden de wagons vol kostbare eigendommen, goud? - gevonden hebben...
Je ziet zoveel, maar het is gewoon en het gaat voorbij zonder dat je het zag. Je hoort zoveel, maar het is gewoon en het gaat voorbij zonder dat je het hoorde. Je voelt zoveel, maar het is gewoon, en het gaat voorbij zonder dat je het voelde.
Zo maar, dingen, mensen, gebeurtenissen. Zo maar kleine dingen die het leven kruiden. Zo maar een bloem. Je ziet de schoonheid niet meer. Zo maar een mens. Je voelt zijn hart niet meer. Zo maar een wonder. Je leeft gewoon verder.
Als dit tekstje over ons ging, laten we het dan anders aanpakken ...
In de naam van de Vader, en de Zoon en de Heilige Geest.
“Er zullen lichtjes zijn, feestjes, prachtig versierde bomen en dito kerststalletjes... En dat terwijl de hele wereld oorlog blijft voeren.” Door alle gebeurtenissen van de voorbije weken ziet paus Franciscus de feestdagen maar somber in. “Kerstmis wordt een schijnvertoning.”
Wraak is het grote genoegen van een kleingeestig en bekrompen mens.
Het bewijs hiervan is dat niemand méér van wraak geniet dan een vrouw.
Juvenalis uit zijn 'Satires
Een citaat dat niet zomaar uit de lucht komt vallen. Helaas, maar wie me volgde kent de reden. Inderdaad het gaat over de onverdraagfzaamheid in blogland. Al weet iedereen die ooit tussen en met vrouwen werkte zal beamen dat vrouwen het de ander behoorlijk lang lastig kunnen maken. Mannen hebben voldoende met één uitval en het is vergeten.
Bij deze, ik heb dit citaat niet bewust gezocht, maar het gevonden terwijl ik een thriller aan het lezen was. Meteen een antwoord aan bepaalde mensen die zich afvragen waarom nog lezen, of hoe ze aan te moedigen de draad weer op te pikken.
... naar mensen die ik even een thuis geef, dan voel ik vaak aan dat velen van hen geen liefde hebben gekend, dat ze geen echte vrienden hebben; velen van hen zijn op heel jonge leeftijd van huis gegaan. Als ze daarbij nog tsjolen in Brussel zoals ik één van die gasten heb gekend, is de stap vlug gezet ook 'iemand te zijn' en zich aan te sluiten bij zo een groeperingen. Ik vrees zelfs dat ik een gast ken die naar Syrië is getrokken, hij had niets te verliezen en had al vaker de gevangenissen vanbinnen gezien....
Het geheel draait om het feit dat Columbus in 1492 een bijzondere schat zou hebben meegenomen, die hij zou hebben verborgen op Jamaica. De schat is van bijzonder belang voor het jodendom. De zoektocht naar de schat en de motieven daarvoor vormen het hoofdgegeven van deze roman. Doordat er ook van oudsher al daartoe aangewezen beschermers actief zijn, ontstaat er een felle strijd, die heel wat slachtoffers kost. We reizen de halve wereld over, worden uitvoerig geïnformeerd over het mysterie, maar Berry neemt er wel ruim de tijd voor. Natuurlijk wil de lezer weten hoe het allemaal afloopt...
Hiervoor moeten wij de leugen ontrafelen die wij Christoffel Columbus noemen...
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
