| lok ons weer naar 't stalleke, heer we staan hier in de kou te wenen we voelen ons zo eenzaam, heer in onze harten liggen stenen raak ons weer met uw boodschap, heer en help onze tranen drogen dan wordt het weer zoals weleer toen we als kind de knieën bogen  we kunnen niet meer lachen, heer we dragen angst in 't hart we horen het engelengezang niet meer en werden voor elkaar zo hard   we kunnen niet meer knielen, heer we reizen naar de maan we zien de sterre niet meer staan   we staan met lege handen heer met vuisten vol geweld er is geen plaats voor 't kribbeke meer we ruilen vrede voor geweld 
 |