lok ons weer
naar 't stalleke, heer
we staan hier in de kou te wenen
we voelen ons zo eenzaam, heer
in onze harten liggen stenen
raak ons weer
met uw boodschap, heer
en help onze tranen drogen
dan wordt het weer zoals weleer
toen we als kind de knieën bogen
we kunnen niet meer lachen, heer
we dragen angst in 't hart
we horen het engelengezang niet meer
en werden voor elkaar zo hard
we kunnen niet meer knielen, heer
we reizen naar de maan
we zien de sterre niet meer staan
we staan met lege handen heer
met vuisten vol geweld
er is geen plaats voor 't kribbeke meer
we ruilen vrede voor geweld
|