Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Wat eens in een nog niet zolang geleden tijd, de volle aandacht had, dat was de menselijke ziel. Het hele gebied van zingeving, van hoe te leven, goed en kwaad, vrijheid en gehoorzaamheid, lijden en dood. Met name in de filosofie en in het kerkelijk leven werd daarover beschouwd. Het innerlijk leven ook wel het geestesleven had grote aandacht en mensen hadden zorg om hun innerlijk: … hun ziel.
Het hebben heeft alle aandacht en het zijn raakt op de achtergrond. Het gaat om pakken, begrijpen, beheersen, objectiveren. En begrippen, als verwondering, reflecteren over het leven en sterfelijkheid, streven naar een hoger doel verdwijnen naar de achtergrond. En om dat laatste gaat het in de zorg om de ziel en behoort wezenlijk bij het mens zijn en als de ziel geen zorg krijgt, dan vervreemdt de mens van zichzelf en wordt hij ‘ziek’. En het lijkt erop, hoe ‘voller’ de levens van mensen zijn met materie, met ratio, met technologie, hoe ‘leger’ de ziel en het innerlijk en dan neemt de ziel ‘wraak’ door mensen in zinloosheid te laten verdrinken. En blijkt het leven meer mysterie dan de mens kan ‘begrijpen’.
Op een grote paddestoel, Rood met witte stippen, Zat kabouter Spillebeen, Heen en weer te wippen. Krak, zei toen de paddestoel, Met een diepe zucht, Allebei de beentjes, Hoepla in de lucht!
Maar kabouter Spillebeen Ging toch door met wippen. Op die grote paddestoel, Rood met witte stippen. Daar kwam Vader Langbaard aan En die zei toen luid: "Moet dat stoeltje ook kapot? Spillebeen, schei uit!"
Genegenheid! Een warm gevoel voor iemand waarvan je houdt. Affectie, liefde, vriendschap en sympathie dat je van iemand krijgt. Wat een rijk woord met tal van synoniemen. Begrijpelijk dat ieder van ons er ontzettend naar verlangt en er ruim bedeeld van wil worden.
Er zijn omstandigheden waarin er een verhoogde vorm van waakzaamheid nodig is. In het verkeer moet je goed ‘opletten’. Tijdens een moeilijk gesprek moet je ‘alert’ zijn. Bij het ontmoeten van bepaalde mensen ben je op je ‘hoede’. Soms moet je ‘erop toezien’ dat je kleinkind in de winkel bij je blijft en moet je ze op straat ‘in het oog houden’. Zo moet een politie ‘surveilleren’, een militair ‘niet slapen’ en een stadswacht ‘toezicht houden’. Elk beroep kent een mate van waakzaamheid. Maar ook ons persoonlijk leven zit er vol mee. Waken bij een ernstig zieke of dat je demente ouder geen domme dingen doet.
Maar wie waakt er, over mij? Wie zorgt dat ik op het juiste pad blijf? Wie zegt mij dat ik eerlijk moet zijn? Goed zal ik zeggen, ‘dat zoek ik zelf wel uit’, geweldig, maar lukt dit ook altijd? Ga ik nooit de mist in? Moet ik nooit eens tegen een ander zeggen ‘sorry, ik heb dit niet goed gedaan’? Hoewel ik best op mezelf kan passen en weet hoe ik me moet gedragen, sla ik de plank soms behoorlijk mis. En dan nog een keer die vraag, ‘wie waakt er, over mij’? Bestaat er zoiets als een innerlijke gedragscode die me automatisch waarschuwt zoals mijn tekstverwerker dit doet bij de spelling van een fout woord? Ja, zeker! Zoiets bestaat want hoe zal ik anders het verschil kunnen maken tussen goed en kwaad?
Er wordt wel eens geklaagd dat God in Nederland uit het openbare leven wordt verbannen. In Nederland (maar evenzeeer in Vlaanderen) lijkt God op een actief uitzettingsbeleid van toepassing te zijn. God is op het vliegtuig gezet naar het eiland van de privé-sfeer. Het is ieder voor zich en God voor ons allen. Maar bouw je daarmee een menselijke samenleving op?
Waar God wordt doodgezwegen, komt het leven van de mens in gevaar. Ook in het evangelie wordt regelmatig onderstreept dat we God een plaats moeten geven in ons leven én de medemens. Geloof in God moet altijd gekoppeld zijn aan respect en zorg voor de medemens. Anders is ons gelovig zijn een leugen.
Eigenlijk geloof ik niets, en twijfel ik aan alles, zelfs aan U. Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft, dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam, en dat, in dezelfde wanhoop, Gij mij zoekt zoals ik U.
Wie kent het niet, hoe jong of oud je ook mag zijn, gelovig of niet, een heel druk leven of tijd te over hebben?! Pijn en lijden, angst en hoop. Zo vele emoties die ervoor kunnen zorgen dat je de herfst voelt in je hoofd, ook al is het zomer. In deze maanden brijkt zo een tijd aan, want de natuur heeft wel degelijk invleod op ons gemoed en welzijn. Denk maar even hoe we de eerste helft van dit afgelopen jaar gesmeekt hebben naar zon, veel zon!
Een remedie tegen die hefst is je mogen en kunnen omringen door liefde en vriendschap, en misschien door gewoon te bloggen ....
En voor ik reacties krijg als een tijd terug op een gelijkaardig blogje, ik voel me goed! Niets aan de hand.
Muziek raakt vaak een gevoelige snaar. U hoort een mooie melodie en u voelt zich vrolijk. Er klinkt een zuivere stem, en u bent plots ontroerd. Een lied van vroeger geeft een brok in de keel; een klassiek concert brengt u in tranen. Dat samenspel tussen emotie en muziek is een bijzondere ervaring die wij met elkaar delen. Maar het is meer dan dat.
Muziek is niet alleen leuk en lichtvoetig, maar brengt mensen dichter bij zichzelf en dichter bij de ander. Dat merk je in de samenleving. Muziek verbindt en brengt mensen, letterlijk en figuurlijk, in beweging.
Helaas volledig verleden tijd wat het briefschrijven betreft. Dan heeft het bloggen misschien toch nog zijn zin voor de toekomst, toch als je de foto ziet.
Wie van jullie heeft trouwens ooit zo een echte brief 'verstuurd' of ontvangen? Ik ben benieuwd.
Menselijk geweld is misbruik van kracht of macht. Moord, verkrachting, agressie, terreur … gebeuren in een blinde impuls of als berekende daad. Stalken, kleineren, op de vuist gaan, verbale en psychologische oorlogsvoering zijn een teken van onmacht.
Geweld gedijt in een milieu van uitsluiting, discriminatie, ongelijkheid, fundamentalisme … Het nestelt zich tussen individuen en plant zich voort in groepen. Geweld herleidt de ander tot object.
Geweld kan nooit door de beugel. Het ontspoort, escaleert, lokt opnieuw geweld uit … Geweld schaadt, leidt tot angst, schokt vertrouwen, veroorzaakt een breuk.
Geweld loert om de hoek. Altijd. Toch is er een andere keuze: de weg van de kleine goedheid, van warme zorg voor jezelf, voor de ander en de aarde.
Waar conflicten uitgepraat worden, waar mensen kwetsbaar, broos, teder en attent kunnen zijn, waar trouw en vertrouwen hoog scoren, daar maakt geweld weinig kans.
Dat heeft die man uit Nazareth voorgedaan, zijn leven lang, tot op het kruis.
Geweld houdt ons bezig. Hoe gaan we ermee om?
ZEKER ER NU WEER EENS EEN WREDE OORLOG IS UITGEBROKEN!
Een vrouw wordt vermoord in haar appartement. Ronduit afgeslacht. Hoofdinspecteur Georg Stadler moet meteen denken aan een zaak van een tijdje geleden. Zou er een seriemoordenaar aan het werk zijn? Alleen: er zit al iemand in de cel voor die eerdere moord Stadler roept de hulp in van een psycholoog. Liz Montario heeft het voorbije jaar een reeks spectaculaire moorden opgelost. Ze zegt toe, hoewel ze zelf bedreigd wordt. Iemand schrijft haar anonieme brieven. Iemand die erg veel over haar weet. Te veel. Er volgen nog meer moorden. Liz vraagt zich af: is dit echt een seriemoordenaar? Of een moordenaar die een seriemoordenaar speelt?
Het spannendste boek dat ik ooit gelezen heb! Tijd dus voor jullie naar de bib of de winkel te gaan nu de oktoberherfst begint!
Leven is een werkwoord. Leven is niet een naamwoord, het is echt “leven”, niet “het leven”.
Het is niet “de liefde”, het is “liefhebben”. Het is niet “een relatie hebben”, het is “in relatie zijn”. Het is geen liedje, het is zingen. Het is geen dans, het is dansen. Zie het verschil, proef het verschil.
Laat mij geen oude brompot worden, Heer die steeds jammert, tegenpruttelt, alles zwart inziet, zichzelf beklaagt en onuitstaanbaar wordt voor anderen.
Bewaar in mij de glimlach en de lach. Bewaar in mij de zin voor humor zodat ik de dingen en mezelf op de juiste plaats kan zetten.
Maak van mij een milde mens die weet te delen van zijn bezit en tijd. Laat mij bekommerd zijn om hen die weinig of niets hebben. Laat niet toe dat ik iemand word die in het verleden leeft, die spreekt van “de goeie oude tijd” en neerziet op “de jeugd van vandaag”.
Maak van mij iemand die zijn eigen jonge jaren niet vergeet en daardoor inspiratie kan zijn voor jonge mensen van nu.
Heer, Gij die de seizoenen een plaats hebt gegeven in jaar en leven maak van mij een mens van alle seizoenen. Ik vraag U geen geluk, maar gewoonweg dat mijn levensadem mooi mag zijn en mag getuigen van uw goedheid.
Hadden we maar duizend armen. Voor elke vluchteling die onder erbarmelijke omstandigheden bij ons terecht komt een arm om haar of hem te omarmen: Kom maar bij ons. Hier kun je veilig tot rust komen; totdat de wereld het klaar krijgt om de situatie in je thuisland zodanig te klaren dat je terug kunt. En als dat te lang duurt, kun je hier blijven. We kunnen best iets van je leren, denk ik. We kunnen veel van elkaar leren, weet ik.
In China staat op een strandje aan een baai in Honkong een machtig beeld van de godin Guanyin; de “godin” met de duizend armen.( Godin van Barmhartigheid) Ze heeft ook vaak vier gezichten, zodat ze iedereen, in alle vier de windstreken, kan helpen.
Onze Maria. Zij heeft ook duizend titels, duizend armen: ivoren toren, ark van het verbond, morgenster, heil van de zieken, toevlucht van de zondaars, troosteres van de bedroefden, ……..
Misschien wilt u thuis blijven wonen in de plaats van de stap naar een voorziening te zetten. Of verblijft u momenteel in een voorziening, maar zou u liever thuis bij uw ouders wonen.
Die keuze ligt echter niet zo voor de hand. Meestal hebt u immers hulp nodig bij allerlei activiteiten uit het dagelijks leven. Het Persoonlijke-Assistentiebudget (PAB) kan u in die zin een oplossing bieden. Het is een stap naar een zelfstandiger leven, naar meer sociale integratie.
Alexander, die sinds zijn 29ste levensjaar lijdt aan de ziekte van Parkinson, maar in eigen woonst wenst te blijven, doet dus sinds jaar en dag beroep op deze dienst. Gelukkig is er zo een dienst,want zijn ziekte kost hem heel veel aan medicatie, doktersbezoeken, operatieve ingrepen.
Er werd hem anderhalf jaar geleden een nieuwe assitstente aan de hand gedaan. Zij moet zorgen voor zijn comfort, zijn maaltijden, het onderhoud van de woning. Daarnaast moet zij hem soms naar de dokter of ziekenhuis brengen, of zorgt ze dat hij bij famoilie of vrienden kan.
Het mag raar klinken, maar als invalide is hij nu werkgever en betaalt ook alle sociale lasten, dus in eerste plaats haar loon.
Op zich geen probleem tot de dame in kwestie hoe langer hoe meer beslag op Alexander gaat leggen. Ze neemt een hand, dan een arm en op de duur is hij niet langer de werkgever, maar ondergaat hij alles, ook al was hij ooit zaakvoerder. Het gebeurt zonder men het echt merkt. De assistente komt te laat, vertrekt te vroeg, vindt dat de vaat te veel is, durfde het zelfs aan de opa van Alexander op te bellen om hem te vragen te komen helpen. De man zelf is reeds 84 jaar. Ongehoord. Gezien er geen vaatwasmachine is voorzien lijkt hjet haar een reden om Alexander te pushen op zoek te gaan naar een betere locatie. Ze neemt zonder medeweten van Alexander zelfs contact op met Immokantoren om te zoeken naar een appartement. Nog erger, ze annuleert zelfs het huurcontract.
Opa die al tien jaar voor hem zorgt, wordt gewoon aan de deur gezet; hij mag gewoon niet meer binnen. Terwijl Alexander recent werd opgenomen voor een ingreep aan zijn knie, moest opa vaststellen dat de assistente heel wat kostbare dingen,zoals een zilverken kandelaar, naast de vuillniszak had gezet, niet om ze mee te geven met het groot vuil, maar om mee te nemen naar huis.
Gelukkig voor Alexander was opa er plots, want de dame in kwestie dacht dat de jongeman nog een paar dagen in het ziekenhuis zou verblijven. Opa kwam gewoon voorbereidingen treffen voor de thuiskomst en zo schrok hij zich een hoedje bij het aanzicht.
Het zal jullie niet verwonderen dat dit alles aanleiding heeft gegeven tot haar ontslag. Maar wat in de tussentijd? Daar moest ik niet lang over nadenken. Ik ben langs gegaan, heb opgeruimd, de vaatwas gedaan, gezorgd dat er eten was en nog van die dingen, belangeloos voor niets. Vandaar dat je kon lezen dat ik 'mantelzorger' was voor even.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
