Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
Een moeder, daar mag je altijd beroep op doen. Zij staat klaar dag en nacht. Ze is vol tederheid in het omgaan met haar kind. Maar komt haar kind in nood dan veert ze recht, vecht, waakt, zou haar leven geven voor haar kind!
Het geloof legt de grondslag voor alles waarop we hopen, het overtuigt ons van de waarheid van wat we niet zien. Om hun geloof werden de mensen uit vroeger tijden geprezen. Door geloof komen we tot het inzicht dat de wereld door het woord van God geordend is, dat dus het zichtbare is ontstaan uit het niet-zichtbare.
Dit geloof zette de drie wijzen op weg om de Heer te aanbidden. Ja, we vieren vandaag het feest van Driekoningen.
Een wervelende race tegen de klok. Frank Fons, een Deense schrijver van bestsellers, brengt zijn dagen door in een afgelegen huisje in het noorden van Sealand, in afwachting van het verschijnen van zijn nieuwe boek. Op een ochtend wordt hij gebeld door een politieagent. Die vertelt hem dat het stoffelijk overschot van een jonge vrouw is gevonden. Het blijkt dat iemand de moord uit Franks boek tot in detail heeft uitgevoerd. Hij raakt betrokken bij het moordonderzoek en staat al snel voor de angstaanjagende uitdaging de confrontatie aan te gaan met de moordenaar.
Vlot geschreven thriller met flashbacks uit het leven van de niet erg sympathieke, door zijn vrouw met dochters verlaten Frank en enkele beschrijvingen van gruwelijke martelmoorden. Tweede boek van de Deense auteur die debuteerde met 'Libri di Luca; ik was dan ook bblij toen ik dit boek vond in de bibliotheek. Het eerste kon je al iets van opsnuiven in mijn blog.
Op de vraag 'Ben ik de hoeder van mijn broeder' werd me geantwoord:
Voel je vooral verantwoordelijk voor de mens aan wie jij je ja-woord voor altijd hebt gegeven, om alles te delen wat het leven biedt. Stel daarom aan jezelf de hoogste eisen, want zijn of haar geluk ligt in jouw hand. Als je de ander niet gelukkig maakt, kan jouw geluk ook niet volkomen zijn.
Voel je vooral verantwoordelijk voor je kinderen, leven van jouw leven. Je doen en laten van elke dag drukt op hen een onuitwisbare stempel. Wees voor hen een veilige gids in een bedreigende wereld, die alsmaar meer van hun draagkracht eist. Geef hun vooral de ruimte om zichzelf te zijn.
Voel je vooral verantwoordelijk voor je goede vrienden met wie je hebt gelachen, met wie je hebt gehuildd en die je, door zoveel wisselvalligheden heen, nabij bent gekomen. Wat de toekomst ook wordt, niets mag je te veeleisend zijn om hen trouw te blijven.
Voel je vooral verantwoordelijk voor de mensen die je ontmoet in je taak van iedere dag, in het vervullen van je plicht. Denk nooit dat het alleen om zaken gaat, want altijd zijn er mensen bij betrokken die recht hebben op je bekwaamheid en op je grote dienstvaardigheid.
Deze laatste week van het jaar wens ik dat er overal vrede zal zijn in ons eigen hart, in ons gezin, op ons werk, in onze buurt, in de grote wereld.
Dank je wel, God, voor mensen die mijn leven tot hier toe mogelijk hebben gemaakt, mensen als mijn ouders, die me hebben gedragen, gevoed, die me naar het leven hebben geleid. Dank je, God, voor de bronnen van mijn bestaan, voor alle verhalen die mijn geschiedenis hebben gedragen. Dank je voor alle steun en inspiratie die mijn leven zinvol hebben gemaakt. Dank je voor elke dag die de moeite van het leven waard is. Dank je, God, dat Je mij geleid hebt tot hiertoe, dat ik leef!
Elke en Ander waren onbekenden voor el-kaar, misschien ook wel voor jou, tot op een dag Elke en Ander wilden genieten van de gezonde decemberlucht en de winternatuur.
Elke rustte even uit tegen een grote reuzenbeuk. Ander kwam daar net langs en wist eerst niet goed wie hij nu mooist moest vinden Elke of de kale reuzenbeuk. Maar een beuk heeft geen ogen die je warm aankijken en alleen maar een hart, dat in zijn huid werd gekerfd, met nog een pijl erdoor.
Daarom werd het Elke. Want schoon was ze en warm en gezellig en haar hartje trilde van goedheid. Samen zijn ze verder gewandeld steeds maar verder tot het grote feest waarop Elke en Ander Elkander werd; hun weg tot elkander groeide tot een weg naar élk-ander.
We hadden geboekt voor een gastronomisch weekend ergens in de Ardennen, en het smaakt nu nog na, maar blijkbaar niet voor een ander koppel dat ook van de partij was. Ik hoor de man het woord 'anniversaire' uitspreken tegen de ober. Wij kijken naar elkaar en zeggen stilletjes: We worden nog getuige van een verjaardagsfeest. Bij het tafelen merkt mijn vriend op dat er geen woord gewisseld wordt door het koppel, mijn vriend zat nl. met zijn gezicht naar hen gericht. Af en toe heb ik me stiekem omgedraaid, en inderdaad, men at en dronk in stilte verder. Tot drie maal toe heeft de dame het salon verlaten om naar buiten te gaan, de gsm in de aanslag, en niet voor even. Natuurlijk ging onze aandacht niet voortdurend naar dat paar, want het eten was te lekker, tot ... Ja, de ober vanuit de keuken binnenkwam met een speciaal gebak met een brandende toorts erop, "Anniversaire", weet je nog, of de verjaardag voor zijn vrouw. Mijn vriend wou zelfs een lied inzetten, maar beiden voelden aan dat we dat beter niet konden doen. Mijn vriend die dus alles zag, wist me te vertellen dat ze elkaar niet eens hebben gekust of wat dan ook. In stilte hebben ze het dessert verorberd en zijn dan vertrokken. Was dit het laatste avondmaal? Wilde de man iets goed maken? Is de relatie uitgeblust, of blijven ze in eenzaamheid toch maar samen. Ik weet het niet en hoef het ook niet te weten. Als ik dit relaas neerschrijf denk ik wel aan medebloggers die zo hun levensweg verder gaan ... samen in eenzaamheid...
Een klein wormpje in een noot voelde zich door God bemind en zong zo vrolijk als het kon: "Ik woon in het hartje van de hele, grote wereld en die is helemaal van mij!"
Rome, 51 na Chr. Vespasianus keert terug naar Rome met de grootste vijand van het rijk. Na acht jaar weerstand te hebben geboden, is de Britse strijder Caratacus gevangen genomen. Maar zelfs deze overwinning van Vespasianus is niet voldoende om de net aangewezen consul, en zijn eigen aartsvijand, uit de Romeinse politiek te weren: Agrippina, de vrouw van keizer Claudius verleent Caratacus gratie.
Claudius is een dronken gek en Narcissus en Pallas, zijn vrijmannen, strijden om hem op de troon te houden. Tegelijkertijd besluiten ze Vespasianus naar het oosten te sturen om in Armenië de belangen van Rome te verdedigen. Maar er staat meer op het spel dan een bevriend koninkrijk. Er gaan geruchten dat Agrippina betrokken is bij een complot om het Oosten te destabiliseren, en Vespasianus moet een manier zien te vinden om twee meesters te dienen: Narcissus is erop gebrand Agrippina omver te werpen, terwijl Pallas haar wil beschermen.
Ondertussen wordt het in het oosten almaar onrustiger. Er is een nieuwe Joodse cultus die aan populariteit wint en waarvan de aanhangers weigeren om trouw aan de keizer te zweren. Maar als hij in Armenië komt, wordt Vespasianus gevangen genomen. Ingesloten in de oudste stad op aarde, hoe kan hij er ooit uit ontsnappen? En is een Rome dat door een vrouw wordt geregeerd die hem haat veiliger dan een gevangeniscel?
Een man en een vrouw gaan langs de wegen, de lucht is koud, de wind zit tegen. Geen Dickens-sfeer, geen welbehagen en af en toe hoor je haar vragen met zachte stem: 'Is het nog ver naar Bethlehem?' 'Ja, het is nog ver naar Bethlehem.'
Opnieuw een jaar van vluchtelingen die schamel langs de wegen gingen. Opnieuw een jaar van oorlogsrampen van hongersnoden en van kampen en requiem. 'Is het nog ver naar Bethlehem?' 'Ja, het is nog ver naar Bethlehem.'
Van de verloren Hof van Eden naar de onmogelijke vrede. Zo trekt de mens over de wegen met haar en hem. 'Is het nog ver naar Bethlehem?' 'Ja, ja het is nog heel ver naar Bethlehem.'
Tijd en activiteit zijn onbelangrijk, alleen het bij elkaar zijn telt. Het is genieten van elkaars aanwezigheid. Spreken en zwijgen onderstrepen dat belangeloze gebeuren. Vriendschap is elkaars kwetsbaarheid kennen en er de nodige zorg aan besteden.
Vriendschap is omzien naar elkaar. Het is me om de ander te doen, om haar of zijn geluk, om de weg die zij of hij moet vinden. Daarbij is niets me teveel omdat die ander nooit van me profiteren zal. Wie probeert te profiteren maakt de vriendschap kapot omdat daarbij degene die me in haar hart heeft gesloten, tot een instrument voor eigen voordeel wordt.
Vriendschap is - van beide kanten - belangeloos en drijft op de waardering die je geheel gratis voor elkaar opbrengt. Waarom mensen vrienden worden van elkaar is uiteindelijk niet uit te leggen.
Eigenlijk is er steeds maar één reden: Omdat de ander is wie hij of zij is en ik ben wie ik ben, daarom zijn we vrienden van elkaar.
Heer God, bewaar ons wanneer uw Naam verbleekt door onze twijfels, en wanhoop ons verblindt; bewaar ons als de nacht ons verstomt en angst aanjaagt; bewaar uw schepping voor het duistere dreigen van een blijvende nacht; bewaar ons voor elkaar, voor onze vrienden, voor hen die van ons houden, voor hen met wie wij het leven delen; bewaar ons in alle dagen en nachten, tot in uw eeuwigheid.
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
