Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Ik ben een man en woon in Roeselare (België) en mijn beroep is met pensioen.
Ik ben geboren op 26/07/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: corresponderen en zo van mensen houden en omgekeerd.
Eigenlijk geloof ik in het goede van de mensen ondanks alles, vriendschap en liefde zijn dan ook de sleutels in mijn leven. Want elke liefde heeft haar waarde al betaal je soms de prijs van pijn, verdriet en verlatenheid.
Sluit vriendschap met de bomen sluit vriendschap met de wind sluit vriendschap met de bloemen die je op de wereld vindt
Sluit vriendschap met de wolken sluit vriendschap met de maan sluit vriendschap met de sterren die aan de hemel staan
Sluit vriendschap met de golven de zee met eb en vloed maar vooral met alle mensen die je op je weg ontmoet
Broer Christiaan Vanhee
02.12.1956 - 28.07.2014
zijn dochter
Eline Vanhee
11.02.1986-14.05.2013
Volg jouw eigen weg soms kronkelend soms rechtdoor volg jouw eigen droom al lijkt hij vaag: ga ervoor!
Luister naar jouw kloppend hart het spreekt een eigen taal het kent jouw leven door en door het kent jouw verhaal.
Vertrouw steeds wat je voelt en twijfel nooit aan jezelf jij bent de zon, de maan, de ster, schitterend aan het hemelgewelf!
een goeie morgen en een zalig weekend toegewenst! zou dat zo niet iedere dag moeten zijn een zalige dag wensen aan elkaar?! want waarom alléén een gelukkig nieuwjaar een zalige kerstdag een zalige dit of dat, maar wat dan met de dagen er tussen in?
mogen die dagen dan niet gevierd worden? leven wij dan niet in die dagen, zijn wij dan niet elke dag mensen met gevoelens die liefde en vriendschap willen ontvangen? elke dag is een dag om te vieren elke dag een dag waarvan men mag zeggen: 't is toch goed om mens te wezen.
daarom krijgen jullie van mij nu vandaag een zalige dag toegenwenst, met daar bovenop nog een dikke
Ware vriendschap eist niets. Ware vriendschap dwingt niet. Ware vriendschap is, zonder een teken van leven, toch nog weten dat die ander om je geeft. Het is vertrouwen, geloven.
Om een ware vriend de behouden hoef je geen wekelijkse band de scheppen, geen alledaags woord zoals: "mooi weer vandaag" , want dat wordt het na een tijd.
Slechts wanneer jij een vriend kan laten gaan zal er steeds die oprechte: "hoe gaat het nu met jou? aanwezig zijn.
Ik weet, het klinkt misschien wat raar, maar hoe verder van elkaar hoe oprechter een vriend VRIEND zal zeggen tegen jou.
Eddy Hautekeete 02-01-2009 en bewerkt door Maarten
---------- What "Mother" Means ---------- "Mother" is such a simple word, But to me theres meaning seldom heard. For everything I am today, My mothers love showed me the way.
Ill love my mother all my days, For enriching my life in so many ways. She set me straight and then set me free, And thats what the word "mother" means to me.
Kijk niet om naar wat geweest is. Kijk niet vooruit naar wat nog komen moet. Het verleden kun je niet meer ombuigen. De toekomst kun je niet richten. Alleen het nu kun jij aanraken.
Luister naar de stem van te stilte, mededogen zal jou vragen, kun jij nog feestvieren nu er meer dan ooit uitzichtloosheid heerst? Kun je nu nog zeggen met een rein hart: Wat gisteren was heb ik geen schuld aan?
Verleer niet om kind de zijn, want dan zul jij nog het gewone kunnen accepteren, en het overdadige opzij leggen. Een kinderhand is namelijk gauw gevuld.
Open jouw deur wanneer er iemand nood heeft aan een luisterend oor. Sluit je deur wanneer er smart en kompassie in jou huist. Want met smart en kompassie ontneem jij de pijn niet, vul je een eenzame zijn hart niet, stil jij die een hongert naar liefde niet. Heb gewoon een luisterend oor, en open je deur.
liefde begint bij jezelf want wie zichzelf niet lief heeft zal geen ander lief kunnen hebben, en wie zichzelf lief heeft zal het teveel aan liefde kunnen delen met een ander.
"Want dit waren kinderen. En ze bezaten de tere oogleden, de korte, dunne vingertjes en zachte armpjes en beentjes die wij, door en door vertrouwd met de grote wereld, in de naam van alles wat in het leven goed en rechtvaarig is, in onze armen moeten wiegen en bescherming bieden".
Naar een uittreksel uit al een even wrede roman over transport van kinderen, maar op vandaag zo pakkend dichtbij dat het wel lijkt of we helemaal niet vertrouwd zijn met deze grote wereld, die we misschien gaandeweg zelf hebben helpen creëren.
Dan droom ik dat ieder kind een warme en veilige thuis mag hebben. Een thuis waar het onbezonnen kan spelen, waar het liefde ervaart en kansen krijgt om zich ten volle te ontwikkelen.
Dan droom ik de grote groep van mensen die anderen meedragen in hun hart; op de eerste plaats de mensen die nood hebben aan liefde, nabijheid en menselijke warmte. Dan droom ik dat mensen die Gods gedachte "Ik zal er zijn voor jou" dagelijks in de harten van mensen leggen.
Dan droom ik dat opgroeiende tieners wat meer rust en evenwicht in zichzelf mogen vinden. Een jaar met minder drukte en gebondenheid aan computer, gsm, mp3, en tv. Een tijd waarjongeren meer kwalitatieve tijd hebben voor zichzelf, zonder meegezogen te worden in de druk die hen vandaag door de maatschappij opgelegd wordt. Een jaar waarin door jongeren meer aandacht besteed wordt aan respect, eerbied, echte vriendschap, en waar de binnenkant belangrijker is dan de buitenkant.
Dan droom ik dat mijn ouders, mijn broer en zussen en hun familie gezond en gelukkig mogen blijven. Dat ik fijne momenten mag beleven met mijn vrienden, maar ik droom er ook van dat alle mensen in het nieuwe jaar hun best doen om er een betere wereld van te maken voor iedereen.
Als ik morgen wakker word, dan droom ik van een gevoelige ingesteldheid waardoor de ene mens de andere wil ontmoeten zonder er een verlangen aan te koppelen. Want het valt me op dat mensen elkaar vaak alleen maar contacteren wanneer ze iets van d andr nodig hebben, wanneer de ander iets voor hen kan doen. We moeten meer bereid zijn om soms veel tijd te 'verliezen', om de ander gelukkig te maken.
Dan droom ik van een hoopvolle verzoening, zingevende gehoorzaamheid, nabije solidariteit, assertieve gelatenheid en een door geloof bewogen wereld!
Je denkt even terug Het lijkt zo lang geleden Wat gaat het vlug in dit Leven...
Sommige wensen en beloften waren uitgekomen Ook heel veel dingen zijn je dit jaar ontnomen...
Met liefde terug denken aan hen die je heb verloren Dankbaar dat ze in je leven horen...
Maar juist in deze dagen is het zo'n gemis Als je denkt aan iets of iemand die er niet meer is...
Even weer het niet snappen ' Waarom en Waarvoor ' Even boos mogen zijn FF uithuilen Het leven gaat door...
Het jaar overdenkend, Wat heeft het je gebracht Is het geworden wat je ervan hoopte en verwacht...
De dingen waarvan je spijt hebt Laat het maar gaan Gebeurd is gebeurd Het kan niet over worden gedaan...
Hopend dat je van je fouten leert Geen andere mensen mee hebt bezeert Alles goed doen is een heel mooi streven Er is niemand volmaakt in dit leven...
Denken ook aan de dingen Waar je geen vat op had Je kan ze niet meer veranderen Ze kwamen gewoon op je pad.
Een nieuw jaar is aangebroken Je vraagt je soms af Hoe het verder zal gaan Wat het gaat brengen aan lief en aan leed
Is niet allemaal makkelijk Dat is wat je nu al weet...
Koestert wat je nog heb Wees zuinig op je vrienden Kijk niet om Een nieuwe jaar 'Een nieuw begin ' Schouders eronder
'Geven en Ontvangen ' Moeten er zijn Dromen en wensen Bovenaan in wenslijsje Staat er één en dat is Klaar...
Wens U veel liefde, geluk en vooral gezondheid in het Nieuwe Jaar.!!!! Wandelend door blogland, zoekend naar de eerste intense contacten van ondertussen drie jaar terug, vond ik deze mooie mijmering van Nicole (blog Nida1952) die me toestemming gaf deze mijmering op mijn eigen blog te plaatsen waarvoor dank! We vonden elkaar van meetaf aan en ik herken me nog steeds in haar woorden als mens en vriendin!
Vriend, het is een woord wat zoveel betekenen zou.
Vriend, niet zomaar een woord, maar een woord waarin verborgen zit het geheim van begrijpen, van weten wat de ander zeggen wil.
Vriend, waaruit besta jij als een vriend je omarmt jou komt te zeggen ik heb je lief?
Geen omhulsel, geen zichtbaar wezen, maar dat wat diep vanbinnen weggestoken zit.
Dat is wat vriend zeggen wilt, het zichtbare omleiden naar het onzichtbare om zo te kunnen houden van dat wat ook wel eens lelijk is, wat ook wel eens tegendraads is.
Dat wat niet steeds op dezelfde frequentie is afgesteld, wat niet altijd zal zeggen wat vriend in jouw ogen betekent.
Want 'vriend' wil eveneens zeggen houden van het mindere schone, wanneer het mooie voor jou eens verborgen zit. Onthouden dat ieder mens anders is, dus ook jij verschillend bent met jouw vriend.
Deze woorden bereikten me heel onverwacht van een bloglezer, neergeschreven vanuit een zoekend hart die enkel nog met letters kan zeggen wat zijn eenvoudige ziel te zeggen heeft. Een doodgewone man die op deze manier misschien onverwacht een aanspreekpunt kan zijn voor velen die zo graag tot iemand zouden zeggen 'Ik hou van jou' maar het niet mogen, niet kunnen. De man mag dan geen grote dichter zijn, maar ik wil hem wel steunen, want de woorden zijn echt uit zijn leven (lijden?) gegrepen.
Ik mocht, neen, moest zelfs zijn naam doorgeven. Danke Eddy Hautekeete!
Ik ben de stal die onder die bomen staat en nog altijd blijf ik . . .. van dat wonder dromen . Ik was al oud, geen cent gaf men nog voor mij. Zo een lelijk ding, men liep mij gewoon voorbij. Ik was vol gaten en spleten. Ik was alleen door de dieren niet vergeten. Een oude ezel en een zieke os kwamen binnen, de deur stond toch los.
Maar op een nacht, werd ik met een wonder bedacht. Ik werd een huis, dat koesteren mocht. Ik stond in het licht van duizend sterren. Kreeg bezoek van heinde en verre. Hoorde liederen van lof en prijzen.
Ik, die stal onder die bomen, was uitverkoren. Ik zag het wonder naar mij toekomen.
"Het kindje" werd hier geboren, En zou ieder nu bekoren. Die nacht was de stal zo vol licht en pracht.
De schoonheid van een kinderlach . . . .
Maar nu zie ik er weer uit als vroeger. Een oude stal in t hoge gras. Maar steeds zal ik blijven dromen Van die heilige nacht onder die hoge bomen . . .
met dank aan mijn eerbiedwaardige bompa en blogvriend van het eerste uur!
In de Bijbel wordt de komst van de Verlosser het eerst verkondigt aan herders: envoudige mensen die voor hun schapen zorgden en 's nachts in het open veld de wacht hielden. ook in onze dagen geschiedt her nog dat eenvoudige mensen zijn; idealisten die vastgeroest zitten in comfort. Mensen voor wie anderen belangrijker zijn dan geld. Dromers die niet uit zijn op macht, maar proberen gewoon het goede te doen. Ondanks al het negatieven blijven zij tegen beter weten in koppig geloven dat het anders kan. Ondanks de leegloop in de kerken geloven zij dfat ook Jezus ons ook vandaag iets te zeggen heeft: dat vrede in elk van ons schuilt en dat wij allen voor het goede kunnen kiezen als we dat willen. Zoals een kind, klein en broos, weerloos in een kribbe, maar zo vertederend dat iedereen ervoor bezwijkt, zijn de tekenen in deze tijd: broos en fragiel, maar machtig in hun eenvoud. De aandacht voor de zwakke mens, voor de zieken, voor mensen aan de rand van de maatschappij. Het zoeken naar wegen voor de uitbouw van een multiculturele samenleving. Het geloof in de kracht van de dialoog. Inzet voor Welzijnszorg, Amnesty International, Artsen Zonder Grenzen, en zoveel andere humanitaire acties en organisaties. En hoeveel mensen zijn niet stil en ongekend mensen in nood nabij in eigen buurt. Zij allen laten iets ervaren van Gods nabijheid, van zijn HERDEREN.
Maar naast deze boodschap moet de schrijver toch met lede ogen aanzien dat het ook voor hem zwarte dagen zijn en dat hij dat blijkbaar terug enkel en alleen te danken heeft, zoals vorige jaren, wanneer hij in voorbereiding op Kerstmis en ook op andere kerkelijke feesten op een uitdrukkelijke wijze datgene probeert te verkondigen waar het over Kerstmis, zeg maar over geloven echt om gaat, en dus in de cijfers bijzonder zwaar wordt aangepakt , dermate zelfs dat hij zich de vraag stelt of het bloggen nog wel zin heeft.
Wie het allemaal bevreemdend kan overkomen, wél ter verduidelijking: je zal maar ineens de top 100 verlaten om in enkele dagen jouw naam haast niet meer terug te vinden. Gelukkig zijn er pecies in deze periode mensen die even tijd konden nemen en zo wél ingingen op mijn "dagboek en bedenkingen" en dit deden via mail.
Heel jammer ook te moeten vaststellen dat er binnen dit mooie land wat SeniorenNet toch was er zich verschillende strekkingen beginnen af te tekenenen die hun eigen grenzen én voorwaarden tot zelfs 'huisreegels' stellen. Was SeniorenNet niet voor iedereen om gemakkelijk toegang te bieden tot senioren die minder tot niet omkunnen met het internet?! Inloggen en wegwwezen! Of wordt wegwezen vanaf nu letterlijk genomen? Ik denk het laatste want zelf heb ik moeten vaststellen dat je enkel tijdens de nacht actief kan zijn om letterlijk in de prijzen te vallen en die niet enkel en alleen cifermatig.
Vrede op aarde is inderdaad nog veraf als je zelfs hier deze dingen moet ervaren en ondergaan. Ja, het zijn dan ook echt zwarte dagen!
Het kind Jezus vraagt niet alleen wat warmte in de kribbe. Het vraagt ook gezelsschp, nabijheid, liefde, vertrouwen. Zijn vraag leeft in de ogen van de mens in armoede. Armoede heeft heel wat gezichten. Het gaat niet louter om voedsel, kledij en onderdak. Het gaat ook niet alleen om lichalelijke gezondheid. Er is sociale armoede zoals relaties die verzwakken, zowel in het huwelijk als in de vriendenkring. Men wordt langzaam gemeden indien men niet meer hype is, geen coole kleij of laatste nieuw gsm. De eenzaamheid wordt nog groter eens het inkomen wordt beperkt, en dit geldt niet langer meer voor ouderen alleen. Men kan nergens heen, niemand komt nog. Maria en Jozef waren ongetwijfeld blij met het bezoek van de herders, want eindelijk was er bezoek, ook al haddden ze geen geschenken bij zich! Men durft ook niet meer zo gauw naar buiten komen want wie arm is neemt nog moeilijker deel aan het sociale leven. men zou nog kunnen denken og zelfs luidop zeggen: "Nog zo één die leeft van uitkeringen", of nog: "Dat ze eerst het nodige kopen alvorens een parfum uit te gieten over hun kledij". Zo geraken mensen meer en meer geïsoleerd. Er zijn soms mensen die in de naam van armen denken en dan die arme iets laten kopen van mindere waarde. Dit alles zorgt voor nog meer geïsoleerd zijn/worden. En toch mogen ook deze mensen leven van méér dan brood alleen?! Vele arme mensen vallen dan teug op de vraag: "Waarom ik? Waarom kom ik dat allemaal tegen?" en grijpen terug in alle devotie naar een gemeend vertrouwen op Maria bij wijze van een beeldje, een kruisje om de hals. Maar de goegemeente kan juist deze spirituele honger niet langer stillen zoals dit wel nog het geval was een tijd terug. Deze spirituele armoede doet wellicht nog het meest pijn, want men kan enkel nog terugvallen in de binnenkamer, want ook slechts daar nog plaats! KERSTMIS, toch een kans om elkaar hierin vooruit te helpen? Ik wens het U allen met mijn hoogdagwens ingesloten voor een
ZALIG KERSTFEEST!
naar eigen belevingen uit voorbije jaar en mijmeringen aan de hand van Mgr. Roger Vangheluwe.
Op mijn beurt: een warme beleving van Gods aanwezigheid
in de weerloosheid van alle mooie dingen in de wereld.
Zalige Kerst, feest van Gods Menswording, zijn duidelijke doch weerloze openvouwing!
Geen tijd hebben voor bezinning, is geen tijd hebben om te kijken waar we heen gaan omdat we het te druk hebben met er te komen.
A. D. Sertillanges
Vooral nu lijkt niemand tijd te hebben, want er moet nog zoveel aangekocht worden, eindejaarslijstjes afwerken, kerstshoppen van Roeslare tot Brugge, van Antwerpen over Parijs tot in Keulen of Londen. Hoe kunnen wij dan nog, gepakt en gezakt, denken aan de oorsprong van deze KERSTtijd?!
Overal horen we al lang voor Kerstmis via de radio dat voor vele mensen zowel Kerstmis als Oudejaarsavond voor velen dagen van eenzaamheid zijn. MAAR ZIJN WIJ HET DAN NIET DIE VAN DE ANDER EEN EENZAME MAKEN, ZELF EENZAAM 'GEMAAKT' WORDEN door het maar op alle manieren te benadrukken, tot mensen het nog gaan geloven ook?! De televisie is inderdaad een machtig medium dat beelden laat zien van overvolle winkelcentra, goedgedekte tafels en duur aangeklede tv-personalities die zich bewegen in glamour en glitter, maar die zo ver weg staat van het echte leven. Naar deze beelden te moeten kijken, en voor sommigen weten dat er naast de deur een feestmaal wordt aangericht, kan ergens pijn doen. Maar hoe komt het dat een zelfde feestmaal bij die zelfde buren u tijdens het jaar helemaal niet stoort?
O, nog dit, waarom kan diezelfde TV er niet voor zorgen dat precies op deze Kerstavond wél tijd kan gemaakt worden voor de zin en zingeving, zeg maar BEZINNING rond de geboorte van Jezus. Is dit niet het uitgelezen moment bij uitstek, zeker wanneer men hoort dat velen het liefst Kerst vierin in de huiskring? Inderdaad nog vele vragen die om een antwoord wachten. Advent is wachten tot op laatste moment! Enkel wat stilte en aandacht kan kan een poging zijn tot ...
Dan is STILLE NACHT inderdaad wél degelijk op zijn plaats!
Bond Zonder Naam (maar ook andre organisaties) heeft ontelbare spreuken en doordenkers bedacht en uitgebracht. Maar wellicht niet één is zo in ieders geheugen gegrift en heeft alle tijden doorstaan als volgende:
NODIG EENS EEN EENZAME UIT.
Toen deze boodschap decennia terug gelanceerd werd klonk hij zowel in het praatcafé als vanop de kansel, en iedereen voelde zich heel even ten diepste van binnen aangesproken, zeker in de kersttijd. Voor velen onder ons, gelovig of niet, was het een uitnodiging er ook daadwerkelijk iets mee te doen, al dan niet een stoel bij te zetten of zélf naar die eenzame toe te gaan, de alleenstaande, de hoogbejaarde, de dakloze.
Wat is er ondertussen veranderd in onze maatschappij, in onze rijke Nederlanden, zodat je die spreuk amper niet langer meer hoort klinken? Een terechte bedenking zeker wanneer je merkt hoe we ondanks alle multimedia we niet langer hoeven alleen, eenzaam en verlaten te zijn? En toch, is de razendsnelle groei van 'vriendensites' als Netlog en Féacebook niet één van tekenen hoe velen op vandaag vereenzamen?! Ja, ook op dit eigenste SenionenNet klinkt vaak een roep om aandacht, om gehoord worden, ja, zelfs uitgenodigd te worden.
Maar het verschil met toen is dat er op vandaag wél gelezen wordt maar er niet langer meer naar gehandeld Er wordt geen stoel meer bijgeplaatst, ook al zijn de meeste huizen groter geworden en vele kamers vrij zijn voor een gast. Straks worden de tafels feestelijk aangekleed, maakt u zich misschien zelf op om er een feestavond van te maken.
Heb jij die andere uitgenodigd of zit je zelf zwijgend voor je uit te staren tussen een gals wijn en een brokje kaas, naar de tevebeelden kijkend, en wachtend tot het middernacht is. Zwartgallig? Neen, helemaal niet, want ik denk zelfs dat we zelf het antwoord geven als we horen: "Ik zal blij zijn dat deze dagen voorbij zijn". "Prettig" en "Vrolijk" zijn dan woorden die helemaal niet op hun plaats zijn, tenzij we elkaar mogen uitnodigen. We hebben nog even de tijd om "een eenzame uit te nodigen", maar die eenzame hoopt ook op onze aanwezigheid na de jaarwende.
och ja, voor de rest. wens iedereen veel geluk toe voor het nieuwe jaar, gezondheid en van die zever da je altijd moet aanhoren van anderen.
Blogvrienden, ik was daarnet getroffen bij het lezen van een voortijdige nieuwjaarswens die ik las op een forum en die ik hierboven weergeef. Ik heb er als volgt spontaan op gereageerd.
Gezondheid en van die zever. Wil ik even op reageren want inderdaad het wordt heel gauw uitgesproken: Gelukkig Nieuwjaar en een goede gezondheid, (alsof met dat en er bij moet, maar men zelf op dat moment eigenlijk niet gelooft in wat men de ander oprecht toewenst), maar weet dat alles begint met een goede gezondheid waarop de rest volgt. Wie ooit zelf voor korte of lange tijd is ziek geweest, psychisch of lichamelijk, zal weten wat zo een wens betekent.
Toen ik een afscheidsbrief kreeg van een vriend die wist dat hij aan kanker zou sterven, en dat heel kort voor het eindejaar, en hij daarin schreef: voor mij zo spoedig mogelijk de eeuwige rust, maar voor u een goede gezondheid, wel mensen, ik kan u verzekeren dat deze wens voor een goede gezondheid me sterk heeft aangegrepen. Hij wenste me niets anders dan enkel dit: een goede gezondheid! . en van die zever is misschien het resultaat omdat wij denken dat ziekte enkel maar anderen overkomt!
Dus vandaar aan u en uw geliefden wens ik dat je 2009 gezond mag doorkomen, dan komt het geluk mee op je pad! Dit is mijn vroege kerstwens!
Hoe zou ik je ooit kunnen beliegen? Hoe zou ik je ooit kunnen bedriegen? Jij die mij zogoed kent. Hoe zou ik ooit kunnen van jou weglopen? Hoe zou ik ooit bij een ander liefde kopen? Jij die mij steeds vergezelt, waarheen ik ook zal lopen.
Gij die alles ziet, die steeds waakt. Gij die geen slaap benut, die nooit leeft in een fantasiewereld. Alleen jij weet hoe het ware leven in elkaar steekt.
Jij kent elke slag, elke stoot. Jij hebt weet van ieder zijn wens en droom. Alleen jij leeft zonder één enkele zonde.
Want jij kent de weg naar het ware licht. Jij kent de weg naar het eeuwig leven. Alleen jij weet, hoe klein ook elke daad van menselijk falen te doorgronden.
Jij zal er zijn, alleen jij zal de deur wagenwijd openen in het laatste uur van ons bestaan, om ons zo naar binnen te laten lopen; al heb jij weet van elke zonde die we begingen, of nog zullen begaan.
Want wanneer ons lichaam achterblijven zal, onze geest zal dwalen, en onze ziel rusten, zullen wij toch nog steeds naar het aardse blijven verlangen.
Iedereen kent het wel. Je hoeft niet eens écht op reis te zijn om de weg kwijt te raken. Het kan zelfs gebeuren een paaar dorpen of een stad verder dat je opeens niet meer weet waarheen. Word je echter hopeloos in uitgesrekte vlaktes, dan hoop je vroeg of laat een kerktoren te zien. Ja, dat is inderdaad voor iedereen een goede richtingaanwijzer. Het is een punt waar je kan terug naartoe rijden om een nieuwe start te nemen. Menigeen onder u is wellicht al eens stilgestaan, de wagen aan de kant, het raampje geopend om de weg te vragen en wanneer er dan iemand zegt: Ik weet het wel niet goed, maar rij voor alle zekerheid maar naar die kerktoren toe, dan weet ik dat velen zich opgelucht weten.
Ik moest hier aan denken toen iemand me vroeg waar ik woonde en hoe hij mijn huis zou vinden. Zelf uitkijkend op de koepel van een kerktoren gaf ik de nodige instructies in de overtuiging hem een dienst te hebben bewezen. Maar wat ik als antwoord hoorde klinkt nog in mijn oren.
'IK KEN GEEN KERKEN EN IK ZAL ER IN ELK GEVAL NIET BINNENGAAN'.
Ja, om bij stil te worden na deze zin. Ooit draaide het leven rond de kerktoren én IN de kerk als één groot sociaal vangnet tusen geboorte en dood met alles er tussenin.
Natuurlijk was een vriend die Uit India overkwam enkele jaren terug verbijsterd te zien dat de kerk was gesloten. Zelf werd ik stil toen hij zegde: Als hier een kerk is dan is God hier toch, en hij vroeg: Maarten waarom gaan we niet naar binnen, waarom gaan de mensen niet naar de kerk?
Hoe kunnen wij antwoord en wegwijzer zijn op wat die man me hierboven me over kerken zegde toen hij de weg naar mijn woning vroeg?
Het is verschrikkelijk te zien hoe mensen gepakt worden op hun verleden, op de armoede, op de depressie die ze hadden. of op het feit dat ze hun studies hebben stopgezet, geen relatie hebben of werk hebben, gescheiden zijn of holebi. Terwijl je VRIENDSCHAP met hen sluit, ze bezoekt als ze ziek zijn, ze op hun talenten PAKT en in hen GELOOFT, er wonderen gebeuren! Waarom kunnen wij daar toch geen einde aan maken? Zullen we het SAMEN proberen in deze dagen voor Kerst, maar vooral ook erna? Mijn eerste kerstwens van dit jaar!
Doe al het goede dat je kunt met de middelen de je hebt op de manier die je gewoon bent op de plaats waar je staat in de tijd die je gegeven is voor de mensen die je kent zolang het mogelijk is.
Geef mij uw goddelijke goedheid. Maagd vol van genade, Vrouwe van de glimlach, Herstel in mij de goddelijke goedheid, Leer mij te genezen wie ik heb verwond, Dat mijn lippen mogen overtromen van tederheid, Vol woorden van liefde die vrede brengen.
IK GA VOOR VERDRAAGZAAMHEID!
Dit kaarsje kreeg ik uit dank, maar er werd me gevraagd het te laten branden voor elkaar. Op mijn beurt geef ik dit licht door aan anderen, uit dank; als teken van hoop misschien, maar vooral als bevestiging, of nog meer als aanmoediging voor mensen die het nu echt nodig hebben. IK WIL ER ZIIJN VOOR U!
Als ik in India ben, is dat een groot wonder, dan wil ik er zoveel mogelijk zien.
Ik ben zo verliefd op dit land, deze nieuwe wereld, waarin ik geleidelijk een ander mens wordt.
India is zo'n boeiend land, een fascinerend land van paleizen en tempels van goden en godinnen, van Hindu's, Siksen enz….. , van kasten en paria's.
India is een land waar alles anders is als bij ons, India maakt een ander mens van u.
Wie India heeft bezocht, zal nooit meer zijn zoals voorheen was.
U leert relativeren, U gaat inzien dat er nog en andere kant aan het menszijn zit, dan die welke u hier in de luxueuze,. gehaaste, westerse wereld leerde kennen
U zult het begrip 'Tijd' anders gaan interpreteren.
Tijd bestaat immers niet in India.
Het is de gehaaste mens die de tijd heeft gemaakt .
En in India hebben de mensen geen haast.
Wie door de gids van het reisbureau van het ene monument naar het andere wordt gejaagd, zal uiteraard weinig van India leren kennen en begrijpen.
India behoort u in alle rust te leren kennen,
Doe het rustig aan, de eerste dagen niet alleen om aan het klimaat te wennen, maar veeleer om te herstellen van de cultuurschok, die u bij een eerste kennismaking met India onherroepelijk oploopt.
Ontvlucht de schok niet.
Ga hem tegemoet en verwerk hem.
Dan zult u inzien dat niet al het negatieve negatief is, dan zult u leren begrijpen waarom de armoede, die wellicht helemaal geen armoede is bestaat en waarom het verschijnsel bestaat zoals het bestaat .
Dan zult u van uw vooroordelen over India gaan houden .
U zult ernaar verlangen en gaan behoren tot de grote schare mensen die iedere kans aangrijpt om weer te kunnen genieten van de mooiste en ontroerendste ervaringen die zij in hun leven deelachtig zijn geworden: de ervaringen die India hen heeft geboden en weer zal bieden.
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
