|
Iedereen kent wellicht het spreekwoord: "De trein is altijd een beetje reizen". Ik moet zeggen dat ik de laatste jaren er serieus tegen opzie een trein te nemen, al kan ik zelfde zeggen van de Lijn.
En gisteren had ik het dus weer 'zweten'. Pas twintig kilometer van mijn deur kon ik reeds een half uur wachten. Ik treinde richting Antwerpen met eindbestemming Sint-Niklaaas. Op een gegeven moment, nadat mensen in- en uitgestapt zijn op een loocatie die ik niet kende, bleef de trein echter staan. Iedereen keek om zich heen, maar er werd maar weinig gesproken tot ... de melding kwam: "Er is een probleem met de sluiting van de deuren". Ja, daar zit je dan letterlijk, niet wetend hoe lang je daar zit te wachten. Een dame die naast me zat moest op een communiefeest zijn en had nog een aansluiting nodig. Hoe langer we zaten te wachten op informatie, hoe meer voor haar de tijd verstreek en was ze zch bewust dat ze veel te laat zou komen op het feest. Zelf had ik het voordeel dat een vriend me zou opwachten, maar wanneer? Eindelijk kwam een mededeling met 'vertraging loopt op tot twintig minuten'. Voor die eerste maal dat het eigenlijk zomer was, zaten we daar, haast op elkaar gepakt.
Ik heb me tot de dame gewend eens de trein terug vertrokken was en haar ht voorstel gedaan dat ze met ons kon meerijden. Ze wilde het aanbod niet aanvaarden, maar toen ze in Sint-Niklaas moest vaststellen dat ze nog driekwartier moest wachten, noemde ze ons beiden 'engelbewaarders'. We hebben haar graag tot aan de deur van haar feestende familie afgezet. Want ik weet zelf maar al te goed wat het is een trein te missen....
Dit is slechts één van de vele anekdotes die ik heb beleefd en het treinen verre van 'een beetje reizen was'.
|
Ik ben Martin Vanhee, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Maarten.
Hartelijke groeten
