De periode 1900: En Mr. Poiret bevrijdt de vrouw... 1900 was de periode van Jacques Doucet, Mariano Fortuny maar vooral van Paul Poiret. Het was Paul Poiret die de vrouwen verloste van hun korset... LEES VERDER
Ik ben uitgenodigd om bij Madammeke op visite te komen, iets wat ik een hele eer vind.Nicole is mijn naam maar ik gebruik gewoonlijk de naam "Prullemieke". 54 Jaar geleden werd ik in Leuven geboren en ik ben moeder van 2 dochters en oma van 3 kleine meisjes. In 1996 kwam ik door een ongeval in een rolstoel terecht.
1972 - 20 jaar jong
Ik verzamel graag dingen. Als bv de kleindochter morgen zeven wc- rolletjes en vijf kaasdoosjes nodig heeft om te knutselen op school, is dat zeker geen probleem! Ik hou namelijk alles bij, in stapeltjes, veel stapeltjes ... Ik vind daar perfect mijn weg in terug, maar het klassement ontgaat mijn parnter keer op keer, hij noemt dit dan ook ten onrechte "rommel"!
Liesje, Daniël, ik en Emma
Ik verzamel graag dieren om mij heen, ik heb twee poezen , Pruts en de kleinste poes is "Micky", die ik zelf groot bracht met de papfles. Twee honden, een kleintje "Pim" en een grote "Mischa. Daardoor lijkt ons huis wel op een " bijhuis van de Zoo" en dat moet toch lastig zijn voor een partner die liever geen huisdieren houdt!!.
Micky Mischa
Mijn vorige partner overleed 9 maanden na mijn ongeval. Dat was wederom een zware slag in mijn leven. Nadien heb ik terug een lieve man ontmoet, die zeer lief voor me is en goed voor me zorgt, alhoewel ik nog heel zelfstandig ben en het ganse huishouden nog doe vanuit mijn rolstoel. Sommige klussen, zoals de ramen lappen, kan ik niet meer, maar verder kan ik goed mijn mannetje staan.
Ik ga u even beschrijven hoe goed we het met elkaar kunnen vinden ...
Het is een grote kunst te aanvaarden dat hij s'morgens in zijnboxershort de deur openmaakt en nog liever bij de Noordpool uitkomt als even de weg te vragen. Hij is een kei in dweilen en waant zich soms het neefje van Mister Proper. Ik daarentegen, heb nog wel eens valse plooien in zijn hemden of strepen op de glazen na de afwas. Hij niet hoor!
In "schoonmaakvrije" tijd ben ik dan weer een schatje. Ik supporter als hij petanque gaat spelen, kan lachen om zijn moppen en zijn imitaties van een koe of een ezel (hetgeen niet aan iedereen gegeven is). Ik ben ook zeer begripsvol als hij "per ongeluk" de doos met 500 schroefjes laat vallen, om dan ijverig, zonder mopperen, mee te zoeken naar dat ene schroefje dat hijnu nét nodig haden ja, ik vind het dan nog ook en daarom alleen zou hij van mij een dubbel moeten laten maken.
Birgit & Sophie
Mijn 2 dochters (foto's boven) zijn nu 34 en 32 jaar oud en hebben vele trekjes van mij, vooral dan de "humor". Van toen ze nog klein waren zat het er al in, ga maar eens lezen op mijn blogje onder het artikel: "Uit de kindermond". Echt grappig.
Lotte, Lies en Emma zijn mijn kleindochtertjes. Ze zijn 2, 2,5 en 6 jaar jong. Alle drie hebben ze ook de "humor" van hun mama's en oma overgenomen. Zo komt er hier vaak een tamme kip op bezoek en de twee kleinsten vinden dat geweldig. Soms komen ze dan een "versleten" boterham vragen voor de kip en zo zijn er nog vele leuke anekdotes die ik met hen meemaak.
De ommekeer ...
Tien jaar geleden, op 2 oktober 1996, veranderde mijn leven op één moment volledig. Ik maakte een "salto fatalé" ... Ik viel van een platform en brak mijn rug. Hierdoor belandde ik in een rolstoel.
Interview
Is het niet pijnlijk om te schrijven over zo'n aangrijpende gebeurtenis in je leven ?
Neen, integendeel , het werkt zelfs bevrijdend: ik moest iets met m'n ongeluk doen. Na 13 maanden ziekenhuis, na de dood in de ogen te hebben gekeken, wil ik aan iedereen vertellen dat er, ondanks alle miserie, altijd hoop is. Dit hier schrijven is eigenlijk voorgoed afsluiten van mijn oude leven en het opstarten van mijn nieuwe. Nu ben ik een mens met een handicap, maar niettemin een vrouw met even veel hoop en kansen op geluk als elk ander.
"Hoop en geluk" zijn nu twee sleutelwoorden in je leven?
Ik ben altijd een optimist geweest, ik moest mezelf terug uitvinden, m'n levenwas letterlijk aan duigen gevallen. Met de scherven moest ik mijn leven opnieuw gestalte en inhoud geven, dit ging zeker niet vanzelf maar toch besef ik hoe mooi en rijk het leven kan zijn. Ik hoop met dit neer te schrijven de mensen doen in te zien hoe mooi het leven is, ook zonder zo een traumatische ervaring!
Ben je veranderd sinds je ongeval?
Ja, vroeger was ik veel meer met mezelf bezig, vriendschappen waren leeg , ze betekenden niets. Het waren mensen om mee te feesten en niet om emoties mee te delen. Mijn ongeval heeft mij anders doen denken over liefde en relaties, het heeft van mij een ander mens gemaakt en ik ben nu gelukkiger dan ik ooit ben geweest.
Hoop je ooit nog te kunnen lopen?
Een mens moet altijd blijven hopen , voorlopig zijn er nog geen technieken gevonden om ruggewervels te genezen, opnieuw kunnen lopen is een doel, maar ik lig er niet wakker van , ik leef en dat is het voornaamste!
Prullemieke
Breng zeker een bezoekje aan dit blogje! http://blog.seniorennet.be/nida1952/
Sjoeke nodigde mij uit om iets over mijn kledingsstijl te komen schrijven... Dat is nu echt iets om aan mij te vragen! Iemand die niet liever dan in oude slobbertruien of in kluskleding rondloopt...
Ik geef erg weinig om kleding, ze moet vooral praktisch zijn. En aangezien ik vijf poezen heb moet ze ook uit "katbestendige" stof gemaakt zijn waar liefst niet te veel haren op blijven kleven. Make-up vind ik een plakkerige boel dus dat is zeker niet aan mij besteed. Om heel eerlijk te zijn, ik kan er ook het geduld niet voor opbrengen om mij elke dag te zitten beschilderen.In mijn optiek dient een verfborstel om muren en deuren mee te kleuren.
Van een overtollige kamer heb ik destijds een kleedkamer gemaakt. Bij gebrek aan kasten heb ik eenvoudig rekken tegen de muren gehangen. Plaats genoeg dus... Maar wat gebeurt er als ge plaats genoeg hebt?... Ge gooit niets meer weg...
Toen mama overleed kon ik van een deel van haar kleren geen afscheid nemen... En iets later stierf mijn beste vriendin en ze liet me ook een flinke erfenis aan kleding na. Waar ik natuurlijk ook weer geen afscheid van kon nemen.
Aan mijn oude tienerkleding was ik vanzelfsprekend ook gehecht. Dat korte purperen truitje, die oude jas uit schapenvel, het uniform van 't "Rode Kruis", ... waar al die zalige jeugdherinneringen aan plakken als kattenhaar op een fluwelen bloes... zoiets kunt ge toch niet wegdoen?
Het resultaat is dat die kamer in de loop der jaren overvol is geraakt en zo de ideale plek is geworden om verkleedpartijen te houden. Mijn vriendinnen Mare en Viva voelen er zich als een kind in een speelgoedwinkel!
Liefst loop ik in lekker losse kleding. Voor mij geen ritsen of knoopjes of ingewikkelde sluitingen. Ik ben een superfan van alles waar een "elastiek" in zit. Geef de buik de vrijheid! (Mijn ware ziel zit in het naturisme, maar zo kunt ge natuurlijk moeilijk naar de supermarkt gaan.)
Voor mijn werk moet ik beweeglijk kunnen zijn en dat is ook niet mogelijk in een minirokje met nylons onder. Dus zelfs in onze winkel draag ik liefst een handige broek (met veel zakken!) en een eenvoudige trui. Ook om rond te reizen in 't buitenland bestaat er niets makkelijkers.
Tijdens strandvakantiedagen draag ik niets liever dan een pareo. Een rechthoekige lap stof die vlug aan, vlug uit is en te combineren valt met allerhande andere kledingstukken.
Wat in een winderig steegje wel eens voor problemen kan zorgen .
Omdat ik al jaren aan chronische hoofdpijn lijdt kan ik geen gewone schouderhandtas gebruiken aangezien ik geen druk op mijn schouder verdraag. Erg vervelend want als ik met een kameraad ging shoppen dan was die altijd zo hoffelijk om mijn handtas te dragen, en geef toe dat is voor mannen nogal een gek zicht en kan tot pijnlijke misverstanden leiden. Mijn arme vrienden zullen ondertussen nogal een reputatie gekregen hebben .
Sinds enkele maanden heb ik voor dat probleem echter dè oplossing voor gevonden! Een rugzakje waarvan ik de draagbanden helemaal op de zijkanten van mijn schouders kan laten steunen zodat de pijnlijke spieren die aanleiding geven tot de hoofdpijn ontzien worden.
Ik vond deze guitige tas op een rommelmarkt. Ze heeft de vorm van een schaapje. Als ik er mee rondloop krijg ik de geestigste commentaren, vooral van dames, die er allemaal eens aan willen voelen omdat mijn schaap er zo lief uitziet en het zo zacht is. Ze noemt dan ook "Irma". "Irma la Douce". Het is de plezantste handtas die ik ooit gehad heb en ze gaat dan ook overal mee.
Maar soms, o ramp, moet een mens ook al eens "opgekleed" zijn. Dan duik ik mijn kleedkamer in, en zoek iets uit wat ik altijd al op voorhand gekocht heb met het oog op "een feestje waarvoor dat wel eens van pas kan komen, ooit..."
Eens "opgekleed" vermijd ik dan de verdieping waar mijn poezen zitten,rep me't huis uit en als ik 's nachts terug kom flits ik direkt terug naar de kleedkamer alvorens mijn lieverds er voor kunnen zorgen dat ik er zelf weer als een poes uitzie... En dan kom ik terug beneden in... een slobbertrui of een jogpak om mijn beestjes te begroeten.
Make-up is echt niet mijn ding. Maar bij een avondjurk kan je natuurlijk moeilijk anders. Hieronder zie je 't resultaat van mijn lieve vriendinnen Mare en Viva, die me eens onder handen hebben genomen.
Het kan best mooi zijn, maar het is niet meer écht "ik". Voor één avond vind ik het best OK, maar ik ben toch heel blij als ik 's nachts die smos met eindeloze proppen watten van mijn snoet kan vegen. Ik kom dan bijna in de verleiding om mijn gyproc-schuurmachientje boven te halen of iets te gaan doen met white spirit. .
Maar echt goed voor - mijn sinds enkele dagen 49-jarige - velletje gaat dat niet zijn denk ik, dus ik was me dan maar en ik blijf me maar schrobben tot elk spoortje uit de allerlaatste porie verdwenen is en ik terug mijn vertrouwde rimpelige, "ouwe ik" zie verschijnen.
Het hebben van een mond met mooie en vooral volle lippen staat momenteel hoger dan ooit ooit in het verlanglijstje van esthetische verfraaiingen!
nog vollere lippen?
Restylane Lipp is een revolutionair nieuwe, niet-permanente filler die de lippen direct zichtbaar, veilig en vooral duurzaam transformeert tot spraakmakende blikvangers. Een regelrechte doorbraak in de wereld van de esthetische chirurgie!
Wanneer we ouder worden, verliest onze huid een groot gedeelte van haar oorspronkelijke hyaluronzuur, waardoor o.a. de lipcontouren kunnen vervagen. Voor het creëren van een sensuele mond met mooie volle lippen, is geen lichaamsvreemd materiaal nodig. De producten van Restylane geven vorm aan het gezicht met een natuurlijke, lichaamseigen en stabiele vorm van hyaluronzuur. Deze stof bindt het water in onze huid, waardoor deze als het ware wordt opgehoogd en waardoor er een bepaalde stevigheid wordt verkregen.
Deze unieke gel is qua grootte van de hyaluronmoleculen dusdanig ontwikkeld, dat deze terdege rekening houdt met de intensieve mimiek en het uitgebreide bloedvatenstelsel van de lipcontouren. Restylane Lipp is daarmee de enige injectable op de markt die speciaal werd ontwikkeld voor gebruik in de lipcontouren!
Dit zijn de voordelen: - Het geeft dankzij de zeer fijne structuur nog mooiere resultaten dan tot nu toe met een filler kon worden bereikt op de markt! - Het zorgt voor vollere lippen gedurende maar liefst 9-12 maanden! - De nieuwe vorm van de lippen wordt langdurig behouden dankzij het unieke 'Tissue Tailored Concept'! (Aan het specifieke weefsel aangepaste concept).
Restylane Lipp is speciaal ontwikkeld voor het nauwkeurig, direct zichtbaar en vooral duurzaam verbeteren van de lipcontouren! Het resultaat? Zachtere, beduidend vollere en extreem sensuele lippen met echter een zeer natuurlijk ogend resultaat! 3-5 dagen na de behandeling kan men weer onbezorgd in de zon.
De collectie van Nicole Cadine is gewaagd, veelzijdig en getuigt van een hartstochtelijke persoonlijkheid. De ontwerpster houdt van elegantie en originaliteit.
Als eerste heer in het rijtje, kom ik hier vandaag vertellen over "mijn stijl". Ik ben Pedro, een man van 57, Mechelaar van geboorte en woon nu in een "dorpje in de Kempen". Ik ben gelukkig gehuwd met Lewiske.
"Investeren in de juiste garderobe is misschien wel de beste investering die je kunt doen ter bevordering van je loopbaan ". Een slogan van menig adviesbureau ...
Qua kleding doe ik zelden mijn eigen zin. Lewiske, mijn vrouwtje, is hier mijn enige, echte raadgeefster. Dank zij haar loop ik er de laatste jaren echt "netjes" bij. De mode volg ik niet, tenminste niet om te kopen en te dragen, wel om naar te kijken, daarom ben ik ook een vaste bezoeker van dit blogje. Zelf ben ik zeker geen trendsetter. Soms gebeurt het wel dat mensen uit mijn kennissenkring me komen vragen waar ik een kledingstuk heb gekocht. Ik draag vaak wijde kleding in donkere kleuren, dan voel ik mij happy. Toffe kleding in grote maten is echter niet zo makkelijk te vinden.
Vrijetijdskleding heeft voorrang. Gemakkelijk zittende broek van "Club of Comfort" gelukzalig stretch Los hemd van "Camel Adventurewear met onder het hemd een bijpassende T-shirt. Bij het fietsen idem dito outfit, met bovenop een bodywarmer van "Trek & Travel" van het huis "Dölker".
In de zomer draagt Pedro meestal een licht katoenen hemd of een polo van "Boss" of "Burberry". Op een frisse zomeravond draagt Pedro boven zijn hemd of polo een Geologic fleece-vest of groene pull van dezelfde maker.
Omdat voeten belangrijk zijn koop ik meestal mijn schoenen in "de betere schoenzaak". Een stevige schoen als "Dockers by Gerli" kan er zeker af. Mijn sportshoes zijn doorgaans van "Nike" of "Adidas". .
Om lekker te ruiken (voor mijn Lewiske) gebruik ik de after shave "Pleasure" van Estée Lauder of "Coolwater" van Davidoff. Ook de eau de toilette: "Intuïtion" van Estée Lauder is één van mijn favorieten.
Underwear by Tono, keep it simple and easy
Geen accessoires, of toch, een gouden kettinkje van mijn overleden zus met daaraan de herwerkte ringen van weleer, nu in de vorm van een kruisje.
En laat mij duidelijk zijn: laat zitten die das en het strakke hemd met manchetknopen! Over smaak kan je tenslotte niet redetwisten
Ik hou namelijk alles bij, in stapeltjes, veel stapeltjes ... Ik vind daar perfect mijn weg in terug, maar het klassement ontgaat mijn parnter keer op keer, hij noemt dit dan ook ten onrechte "rommel"! 
en zo zijn er nog vele leuke anekdotes die ik met hen meemaak.
